Νὰ μὴν ἀγανακτοῦμε!

Ὅταν ὅλα δείχνουν ἐξοργιστικὰ καὶ σὲ «βγάζουν ἀπὸ τὰ ροῦχα σου», τότε πρέπει μόνο νὰ δρᾶς, ἀκαριαία καὶ γαλήνια.

Ἡ περίοδος ποὺ διάγουμε εἶναι ἰδανικὴ γιὰ νὰ μετατρέψει κανονικοὺς ἀνθρώπους σε… τουρσιά. Νιώθουμε ἐγκλωβισμένοι σὰν τὰ λάχανα, τὶς πίκλες, τὶς πιπεριὲς στὰ σπίτια-δοχεία καὶ «βράζουμε», ζυμωνόμαστε ἀδιάκοπα στὸ ἁλμυρὸ ζουμὶ μας. Ἄν κάτι βοηθᾶ στὴ διαιώνιση τῆς ὑπάρχουσας κατάστασης, εἶναι ἀκριβῶς αὐτὸ: ἡ ἀνήμπορη ἀγανάκτηση.

Τον Ἰούλιο τοῦ 2013 εἶχα περιγράψει στὴν «κυριακάτικη δημοκρατία» τὴν ἐπιβλαβῆ γιὰ τὴν κοινωνία ἐπίδραση αὐτοῦ τοῦ συναισθήματος: «Στὴν Ἑλλάδα, ἑκατομμύρια ἄνθρωποι ἔχουν ἐγκλωβιστεῖ στὸ

ἀδιέξοδο τῆς ἀγανάκτησης. Βαδίζουν πάνω κάτω. Βρίσκουν τὸ εἰκονικὸ τέρμα, ἀποκαρδιώνονται κι ἔπειτα πραγματοποιοῦν τὴν ἴδια διαδρομή. Ἀτέρμονα, ἀτελέσφορα. Προσπαθοῦν νὰ φέρουν διαφορετικὰ ἀποτελέσματα ἐπαναλαμβάνοντας τὰ βασικὰ λάθη τῆς συμπεριφορὰς τους. Το ἐργαστήριο τοῦ παραλόγου περιλαμβάνει:1)“Θεσμική” ἀπειλὴ γιὰ ἐπιδείνωση τῆς δεινῆς κατάστασης.2) Ἀβολίδωτη γκρίνια τῶν ἄμεσα θιγομένων.3) Περαιτέρω ἐπιδείνωση.4) Ἀκίνδυνη ἀγανάκτηση τῶν πολλῶν.5) Ἥσυχος καὶ νομιμόφρων θάνατος ὅσων ἔχουν παρεξηγήσει τὸν ἑαυτὸ τους γιὰ ἀνίσχυρο.6) Ἐπιπλέον ἀπειλὲς γιὰ ἐπιδείνωση τῆς κατάστασης.7) Συμμόρφωση τῶν πολλῶν μὲ τὴ θεσμοθετημένη χαμοζωὴ ἐν ὄψει τοῦ θρυλούμενου Ἀρμαγεδδώνα.8) Παραίτηση τῶν πολλῶν ἀπὸ τὸ δικαίωμα “νὰ εἶναι” καὶ ἐθελούσιος ὑποβιβασμὸς τοὺς στὴν κατάσταση τοῦ “ὑπάρχειν“».

Ἡ ἔμπνευση γιὰ τὰ παραπάνω εἶναι ἡ τάχα «καταιγιστικὴ» ἐπικαιρότητα καὶ τὰ σχετικὰ μὲ τὸ θέμα λόγια τοῦ Νίτσε: «Ὁ ἀγανακτισμένος ἄνθρωπος καὶ ἐκεῖνος ποὺ ἀδιάκοπα ξεσκίζει καὶ κατασπαράζει μὲ τὰ ἴδια του τὰ δόντια τὸν ἑαυτὸ του (ἤ, ἀντὶ γιὰ τὸν ἑαυτὸ του, τὸν κόσμο, τὸν Θεὸ ἤ τὴν κοινωνία) μπορεῖ ὄντως ἀπὸ ἠθικὴ ἄποψη νὰ στέκεται ψηλότερα ἀπὸ τὸν γελαστὸ καὶ ἱκανοποιημένο ἀπὸ τὸν ἑαυτὸ του σάτυρο, ἀλλὰ ὑπὸ κάθε ἄλλη ἔννοια εἶναι πιὸ συνηθισμένος, ὁ πιὸ ἀδιάφορος, ὁ λιγότερο διδακτικός. Καὶ κανένας δὲν ψεύδεται τόσο ὅσο ὁ ἀγανακτισμένος». «Ὁ Νίτσε ἀπὸ τὸ Ἄλφα ὡς τὸ Ὠμέγα», μετάφραση - ἐπιμέλεια - ἀνθολόγηση Κατερίνα Σχινᾶ, ἐκδόσεις Μεταίχμιο, σ. 23.

Ὅποιος θέλει νὰ βοηθήσει τὸν ἑαυτὸ του καὶ τοὺς ἄλλους δρᾶ, δὲν σκούζει (ἑσωτερικά ἤ φωναχτά) σὰν γάτα ποὺ τῆς πάτησαν τὴν οὐρά.