Αντώνης Αντωνιάδης, πρώην αρχηγός ΓΕΝ και παρ’ολίγον αρχιστράτηγος της Ελλάδας.
Το κείμενο της συνέντευξής του που δημοσιεύτηκε προχθές στην Espresso έκανε στράκες.
Σχολιάστηκε τα μάλα σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις.
Μια ερώτηση μοναχά είχει να του κάνει η Τσούχτρα, αλλά ευτυχώς πρόλαβε και την απάντησε η ναυαρχάρα στον Παπαδάκη εχθές το πρωί.
Τον ρώτησε ο Παπαδάκης: «όταν ορκιζόσασταν πίστη στην πατρίδα με τα τρία δάχτυλα υψωμένα δεν ορκιστήκατε; Στον Χριστό δεν ορκιστήκατε;»
Στην αρχή, ο σύγχρονος Κανάρης είπε πως απλά επαναλάμβανε ότι έλεγε ο παπάς.
Όπερ μεθερμηνευόμενον: υπαινίχθηκε ο λαμπρός στρατηλάτης μας πως δεν πίστευε κι απλά εκτελούσε μηχανικά την τελετή.
Στη συνέχεια, ο επίγονος του Θεμιστοκλέους και του Κίμωνος δεν θυμόταν πόσα δάχτυλα είχε σηκωμένα.Τέλος, προέβη σ’ έναν εντυπωσιακό τηλεοπτικό ελιγμό τον οποίον θα ζήλευε η ναυαρχέσσα Αρτεμισία (από τη ναυμαχία τηςς Σαλαμίνος, βεβαίως, βεβαίως).
Είπε λοιπόν ο μέγας ναύαρχος ότι δεν πολυψαχνόταν μεν, πίστευε δε – μέχρι να συμπληρώσει τα τριάντα.
Στην συνέχεια που το έψαξε έπαψε να πιστεύει στον Χριστό!
Δεν υπάρχει λόγος να επισημάνουμε την αντίφαση αφού είναι τόσο εμφανής, όσο ένας ρινόκερως μέσα σε περίπτερο.
Επιπλέον, με την Αντωνιάδεια λογική, αθωώνονται πάραυτα για το κακούργημα της επιορκίας οι χουνταίοι για το πραξικόπημα του 1967.
Θα μπορούσαν κάλλιστα να επικαλεστούν στη δίκη των πρωταιτίων ότι αρχικά δεν ψάχνονταν με την δημοκρατία και τα συντάγματα και συνεπώς ορκίστηκαν πίστη, έτσι, χάριν συνηθείας.Στη συνέχεια, θα μπορούσαν να οικοδομήσουν την υπερασπιστική τους γραμμή λέγοντας το εξής απλό:
Μόλις τριαντάρισαν έπαψαν να πιστεύουν στη δημοκρατία.
Διά τούτο βγάλανε βόλτα τα τανκς στο Σύνταγμα, στη λεωφόρο Αμαλίας και στη Βασιλίσσης Σοφίας...
Να υπενθυμίσουμε ότι ο ναύαρχος Αντωνιάδης ήταν μια από τις αγαπημένες φυσιογνωμίες του κ. Γιάννου Παπαντωνίου και να ευχαριστήσουμε το ελληνικό δημόσιο για έναν λαμπρό θεσμό που –ευτυχώς- συνεχίζει και υπάρχει:
Την σύνταξη, και στην περίπτωση των στρατιωτικών την αποστρατεία!
Tελικα, ολο εκπληξεις εισαστε. Εδω, δυσαρεστες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγω που νομιζα οτι εχετε ξεπερασει μερικα παιδικα πραγματα.
Δηλαδη, θα ζητατε τωρα πιστοποιητικο φρονηματων και αν το εγκρινετε?
Πατρις, Θρησκεια, Οικογενεια?
Το 2006?
Και γιατι παρακαλω επρεπε ντε και καλα να πιστευει ο Ναυαρχος? Και γιατι επρεπε να σας το κοινοποιησει αυτο? Το ναι η το οχι δηλαδη?
Βαζετε δηλ. θεμα ταυτοτητων παλι?
Χαιρετω, και για ξανασκεφτειτε τα>
Θοδωρος.
Αγαπητέ φίλε Θόδωρε. Αν διάβασες καλά το κείμενο θα δεις πως δεν υπάρχει ψόγος για τις πεποιθήσεις του ανθρώπου αλλά για τις αντιφάσεις του καθώς και για την λογική του στιλ: "Ορκίστηκα επειδή... δεν ψαχνόμουν αλλά στην συνέχεια που ψάχτηκα έπαψα να πιστεύω χωρίς να... ξεορκιστώ". Σίγουρα δεν χρειάζονται πιστοποιητικά φρονημάτων. Απλά σεβασμός στον όποιο όρκο - ο οποίος όταν δίδεται πρέπει να είναι αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής. Αν δεν είναι, υπάρχει ο κίνδυνος του παραδείγματος επιορκίας που παραθέσαμε στο post: "Ορκίστηκα στη Δημοκρατία αλλά τριαντάρησα, ξεπίστεψα κι έκανα πραξικόπημα". Χοντροκομμένο το παράδειγμα αλλά άκρως ενδεικτικό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σχόλιο σου αναδεικνύει ένα τεράστιο πρόβλημα και μια τεράστια αδικία, και εσύ το προσπερνάς με εξυπνάδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί αναγκάστηκε ο ναύαρχος να κρύψει για χρόνια τα πιστεύω του; Γιατί πολύ απλά δεν είχε άλλη επιλογή. Ένας μη-ΧΟ δεν θα είχε ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ τη δυνατότητα να γίνει αρχηγός ΓΕΝ ή αρχιστράτηγος, μη γελιόμαστε. Το θεωρείς εσύ σωστό αυτό;;; Εδώ είναι το πραγματικό πρόβλημα.
Προφανώς ο άνθρωπος για να έχει την παραμικρή ελπίδα ανέλιξης συμβιβάστηκε, έκανε εν τέλει άψογα το καθήκον του, και τώρα εν αποστρατεία είχε την τιμιότητα να πει την αλήθεια.
Θα έλεγα με μεγάλη σιγουριά ότι ένα 50% τουλάχιστον των στρατηγών, βουλευτών κλπ. βαθιά μέσα τους ξέρουν πως οι θρησκείες είναι παραμύθια. Μιλάμε για μια ελίτ των εξυπνότερων (πονηρότερων αν θες) ανθρώπων της κοινωνίας μας, όχι την κυρά-Κατίνα με τις προκαταλήψεις της. Φυσικά όμως επειδή μια τέτοια ειλικρινής δήλωση θα τους κόστιζε ακριβά στην επαγγελματική τους πορεία, δεν έχουν ποτέ το θάρρος του ναυάρχου να το πουν.