Κερατάς και ενημερωμένος

Κάποτε ένας φίλος υποπτευόταν πως το ταίρι του τον απατούσε.
Η έγνοια τον είχε καταφάει. Με είχε πρήξει λέγοντάς μου τα ίδια και τα ίδια.
«Κι αν όντως έδινε μάθημα στη Νομική και γι’ αυτό δεν ήθελε να βγούμε;» με ρωτούσε για χιλιοστή φορά.
Εγώ ο ηλίθιος προσπαθώντας να προστατεύσω τον εθελοντή κερατά φίλο έπαιζα το ρόλο του εισαγγελέα: «Βρε χαλβά δεν έχει εξεταστική η Νομική αυτή την περίοδο!».
«Κι αν οι γονείς της δεν με θέλουν κι εκείνη αποφεύγει να μου το πει εφευρίσκοντας δικαιολογίες;» ρωτούσε και ξαναρωτούσε και με ταλάνιζε επανεξετάζοντας όλες τις ενοχοποιητικές (για την δεσποινίδα ξεπέτα) ενδείξεις, υπό το πρίσμα της αθώωσης.
Μέχρι μία ωραία πρωία (τρεις ξημερώματα) που έσπασε ο ξαποδώ τα ποδάρια του και την έπιασε στα πράσα σ’ ένα ωραίο ροκόμπαρο του Πειραιώς να μπαλαμουτιάζεται με δύο!
Ήτοι μετά συμφοιτητού και ετέρου, λίαν νταγλαρά σερνικού – υδραυλικός το επάγγελμα.
Νόμιζα πως θα στεναχωρούνταν, θα έκοβε φλέβες ο κολλήτος, ο ευαίσθητος χεβιμεταλάς.
Αμ δε! Ενθουσιάστηκε! «Μου ‘φυγε ένα βάρος. Το υποπτευόμουν αλλά δεν μπορούσα να το αποδείξω. Τώρα δεν έχω πρόβλημα να την φτύσω».
Έτσι αντέδρασε ο φίλος έπειτα από την τρανή απόδειξη της ταρανδοποίησής του από την τσαπερδόνα.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο φαίνεται να αντιδρά η κοινή γνώμη στην υπόθεση Ζαχόπουλου.
Τα ‘ξερε όλα αλλά δεν μπορούσε να τα αποδείξει: οι πολιτικοί είναι αξιοθρήνητοι. Ένας προς έναν.
Οι σοβαροφανείς δημοσιογράφοι τσαμπουνάνε ανερυθριάστως ψέματα σε ζωντανή σύνδεση και γίνονται ρόμπα από «καλό συνάδελφο», ο οποίος φιλικότατα τους ηχογραφεί.
Πολιτισμός είναι συνώνυμο της κονόμας, αξιοπιστία σημαίνει πως δεν μας τσακώσανε ακόμα, είδηση ισούται με τη πλαστογραφία που συμφέρει.
Για την ιστορία: ο φίλος δεν έφτυσε την Μεσαλίνα. Της πρότεινε να τα ξαναφτιάξουν κι ας είχε και δυο και τρεις αναπληρωματικούς ταυτοχρόνως!