Η εθνική Ελλάδος στο ποδόσφαιρο αποτελεί ένα αξιοπρόσεκτο παράδειγμα προς μίμηση.
Είναι ένα άρτια οργανωμένο σύνολο, που δεδομένων των συνθηκών, έχει καταφέρει ιστορικές νίκες και ανεπανάληπτες διακρίσεις.
Σε πείσμα του νεοφιλελεύθερου δογματισμού, η ομάδα μας είναι μια απολύτως κρατική υπόθεση.
Το κράτος χρεώνεται τα έξοδα των δραστηριοτήτων της και πιστώνεται τους καρπούς των προσπαθειών της.
Το κράτος λαμβάνει τις αποφάσεις που καθορίζουν την πορεία της.
Η Εθνική ποδοσφαίρου, τα τελευταία χρόνια έχει γεμίσει το θησαυροφυλάκιο της συλλογικής μας μνήμης με «νομίσματα» χαράς και ευτυχίας.
Σε πείσμα της ίδιας της πραγματικότητας, η νεοφιλελεύθερη «εκσυγχρονιστική» καραμέλα υποστηρίζει ότι το κράτος δεν μπορεί «να κάνει τον επιχειρηματία».
Το ιδεολόγημα του πανεμπορισμού έχει δαιμονοποιήσει κάθε τι το κρατικό και με θράσσος χιλίων πιθήκων υπερασπίζεται το δικαίωμα στην κερδοσκοπία ακόμα και έπειτα από την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Στη συνέχεια, όταν σκουρύνουν τα πράγματα, τα παπαγαλάκια των διεθνών τοκογλύφων ικετεύουν το κράτος να αναλάβει τις ζημίες που δημιούργησαν οι ιδιώτες!
Ας πάμε τώρα στους ιδιώτες που διαχειρίζονται τις τύχες των ποδοσφαιρικών ανωνύμων εταιρειών.
Μέχρι στιγμής, ούτε ένα ευρωπαϊκό κύπελλο δεν κοσμεί τις προθήκες των ελληνικών ΠΑΕ. Η απόδοσή τους χαρακτηρίζεται από αστάθεια.
Οι προσδοκίες πανευρωπαϊκής καταξίωσης είναι σχεδόν ανύπαρκτες και η εμπιστοσύνη των φιλάθλων στις ομάδες τους –όταν πρόκειται για διεθνείς αγώνες- εξαιρετικά χαμηλή.
Τελικά οι πρόεδροι κάνουν περισσότερο θόρυβο για το όνομά τους παρά ουσιαστική δουλειά.
Όταν οι κρανιοκέφαλοι χουλιγκάνοι προβαίνουν στην τακτική (περίπου εξαμηνιαία) επίδειξη δυσφορίας, οι πρόεδροι την αντιμετωπίζουν με την παραδοσιακή μέθοδο: αλλάζουν προπονητή.
Αυτό το γλιστερό μονοπάτι, ευτυχώς για όλους μας, δεν το έχει ακολουθήσει το κράτος.
Ο πολυνίκης Ότο Ρεχάγκελ, ο άνθρωπος που σχεδίασε και εκτέλεσε θριάμβους, παραμένει ακλόνητος στη θέση του από το 2001.
Στον καθοριστικό αγώνα με την Ουκρανία συμπλήρωσε 100 παρουσίες στον προπονητικό πάγκο της Εθνικής μας ομάδας.
Να τις χιλιάσει!
Είναι γεγονός, παρόλαυτά, ότι το ελληνικό κράτος παρέχει υπηρεσίες χαμηλού επιπέδου στους πολίτες, αναντίστοιχου των καταβαλόμενων φόρων. Βέβαια υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα κρατών που σεβόμενα την κοινωνία προσφέρουν άριστες υπηρεσίες. Σε αυτές τις χώρες βέβαια λειτουργούν και οι ιδιώτες πολύ καλύτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο παράδειγμα του (άθλιου κατά την άποψή μου)ελληνικού ποδοσφαίρου τώρα, θα ήθελα να αντιπαραθέσω την ελληνική καλαθοσφαίριση, όπου η Ελλάδα είναι σταθερά παγκόσμια υπερδύναμη τόσο σε εθνικό όσο και σε επίπεδο ιδιωτικών σωματείων.
Όσον αφορά στον Ότο Ρεχάγκελ, μένει να δούμε αν θα υπάρξει συνέχεια των επιτυχιών και μετά από αυτόν.