Συζητώντας για το θέλημα του Θεού με τον πνευματικό του Πούτιν

Ο Βλαδίμηρος Πούτιν δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Αν κρίνεις από τον πνευματικό του, τον πατέρα Τύχωνα Σεβκούνωφ, κάθε άλλο παρά τυχαίος θα σου φανεί αυτός ο ευσταλής και δαιμόνιος βετεράνος των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών που σήκωσε από το καναβάτσο της παγκόσμιας χλεύης και της ανημπόριας ένα σπουδαίο έθνος και μία απέραντη πατρίδα, τα ξανάστησε στα πόδια τους και γράφει νέες ιστορικές σελίδες με χρυσά κυριλλικά γράμματα. Ο π. Τύχων, ο πνευματικός του Ρώσου προέδρου, είναι ένας χαμογελαστός άνθρωπος. Απλός, θυμόσοφος, ίσως σοφός. Το παρουσιαστικό του κλέβει χρόνια. Ενώ διανύει το 58ο έτος της ηλικίας του, δείχνει λίγο μεγαλύτερος από σαράντα! Το βλέμμα του σταθερό. Σαν την ομιλία του. Οι διακυμάνσεις της έντασής της είναι ήπιες, αρμονικές. Η «μαλακή», ακατάβλητη δύναμη της αλήθειας του Χριστού δεν χρειάζεται κορόνες. Νικά επειδή υπάρχει. Η χροιά της φωνής του πατρός Σεβκούνωφ είναι ιδιαίτερη. Οταν σου μιλά, αισθάνεσαι ότι εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο στον κόσμο από το να τον ακούς - κι ύστερα να περιμένεις τη μετάφραση όσων σου είπε, αν δεν γνωρίζεις ρωσικά. Αλλά ακόμα και όταν σε χωρίζει από εκείνον το γλωσσικό χάσμα, σε κερδίζουν η χροιά και ο τόνος. Υπό μίαν έννοια αισθάνεσαι όσα θέλει να σου μεταδώσει. Κι ας μην κατανοείς τις λέξεις που εκστομίζει. Ούτως ή άλλως, όταν κάποιος έχει την ακράδαντη πεποίθηση ότι σου λέει την αλήθεια, έχει την προσοχή σου. Ηλθε στην Ελλάδα για να παρουσιάσει ένα σπουδαίο βιβλίο που έχει συγγράψει, το «Σχεδόν Αγιοι. Πνευματικές αφηγήσεις από τη Ρωσία του χθες και του σήμερα». Μεταφράστηκε στα ελληνικά, διατίθεται από τα βιβλιοπωλεία και σίγουρα έχει αλλάξει τις ζωές αρκετών απ’ όσους το έχουν διαβάσει. Δεν είναι υπερβολή η έκφραση της δυνατότητας της μεταβολής -επί τα βελτίω- του βίου ενός ανθρώπου, αν διαβάσει ένα βιβλίο με τις εμπειρίες και τις απόψεις του π. Τύχωνα. Ο υπογράφων το παρόν είχε τη χαρά και την τύχη να ακούσει από τα χείλη του χαρισματικού ιερέα την ακόλουθη φράση, που έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη του: «Η μεγαλύτερη άσκηση για τον χριστιανό είναι η απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό». Σπουδαία λόγια, βαθιά. Παλαιότερα, ο π. Τύχων είχε δηλώσει ότι «οι πιο ισχυροί άνθρωποι στη Γη είναι εκείνοι που εμπιστεύονται απόλυτα τον Θεό». Αυτή είναι μια φράση-κλειδί για όλους όσοι θέλουν πραγματικά να αλλάξουν τη ζωή τους και να ξεφύγουν από τον βραχνά της υποχρεωτικής δυστυχίας που προκαλεί η απόσταση από τον Κύριο. Με τη λέξη «ισχυροί» ο Σεβκούνωφ δεν εννοεί τους δισεκατομμυριούχους, τους κυβερνήτες ή τους νομπελίστες στις τέχνες και τις επιστήμες, αλλά τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους που κρατούν όρθια την πλάση, λειτουργώντας ως αγωγοί της αγάπης του Κυρίου για τον κόσμο του. Οι πράξεις εκείνων που εμπιστεύονται απόλυτα τον Θεό αντηχούν στον χώρο και στον χρόνο και μπορούν να κάμψουν πανεύκολα τις αντιστάσεις της ύλης. Αυτοί είναι οι δυνατοί.

Συζητώντας με τον π. Τύχωνα 

Η συνέντευξη με τον π. Τύχωνα που ακολουθεί είναι ενδεικτική της νοοτροπίας και της ψυχοσύνθεσης του αδελφού και ομόδοξου ρωσικού λαού. «Κοινή η βάση μας», λέει ο Ρώσος ιερέας, «αλλά κοινά και τα ελαττώματα». Μεταξύ άλλων που προτείνει είναι ο περιορισμός των... απεργιών. Οι λόγοι που επικαλείται είναι απολύτως κατανοητοί!

Δεν είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεστε την Ελλάδα. Απ’ όλα τα μέρη του τόπου μας στα οποία έχετε πάει, ποιο σας έχει κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση;

Ειλικρινά δεν μπορώ να μετρήσω πόσες φορές έχω έρθει στην Ελλάδα. Εχω πάει σε πολλά μέρη, αλλά τα δύο πρώτα που μου έρχονται στον νου και μου έχουν κάνει μεγάλη εντύπωση είναι η Ακρόπολις και το Αγιον Ορος.

Εχετε δει να αλλάζει η πατρίδα μας από χρονιά σε χρονιά;

Η πρώτη μου φορά εδώ πρέπει να ήταν πριν από περίπου οκτώ χρόνια. Ιδιαίτερες αλλαγές δεν έχω διαπιστώσει. Το μοναδικό που έχω προσέξει είναι ότι η στάση των Ελλήνων προς την πίστη έχει γίνει λίγο πιο κρύα. Οταν βλέπω σε διαφημιστικά ταμπλό χλευαστικές εικόνες για ιερείς -όπως ένα στο οποίο ένας επίσκοπος, αν θυμάμαι καλά, κρατούσε ένα κοτόπουλο-, δεν μου δίνει πολλή χαρά. Είδα αρκετούς συμπολίτες σας να περνούν αδιάφοροι δίπλα από το ταμπλό. Στη Ρωσία οι ίδιοι οι πολίτες θα έσκιζαν αυτή τη διαφήμιση. Αμέσως!

Είχατε στη Ρωσία παρόμοια επεισόδια. Με το συγκρότημα Pussy Riot. Εκεί παρενέβη το κράτος. Δικάστηκαν οι γυναίκες μέλη του συγκροτήματος.

Στη Ρωσία δεν παρενέβη το κράτος. Πρώτα αντέδρασαν οι πιστοί που τις έβγαλαν από τους ναούς όπου ασχημονούσαν. Οι κοπέλες αυτές δεν διώχθηκαν από το κράτος, αλλά δικάστηκαν για χουλιγκανισμό. Αυτή ήταν η κατηγορία.

Στη Ρωσία πριν από περίπου δέκα χρόνια επικρατούσε παρόμοια κατάσταση με την Ελλάδα. Μεγάλη οικονομική κρίση και κοινωνική ανασφάλεια. Πώς θεωρείτε ότι ξεπεράστηκε;

Πρέπει να σας πω ότι δεν είμαι οικονομολόγος. Ως πολίτης επισημαίνω ότι οι άνθρωποι εργάστηκαν περισσότερο και έγινε εφικτό να ξεπεραστεί η δυσκολία. Βέβαια, έπαιξε τον ρόλο της και η ηγεσία. Οχι η εκκλησιαστική, αλλά η κρατική.

Εδώ συνηθίζουμε να πιστώνουμε το ξεπέρασμα της ρωσικής κρίσης στον Πούτιν και να λέμε ότι θα χρειαζόμασταν κι εμείς έναν πρόεδρο όπως ο δικός σας.

Σωστά πιστώνετε το ξεπέρασμα της κρίσης στον πρόεδρό μας. Αν θέλετε κι εσείς ανάλογο ηγέτη, δεν έχετε παρά να αναθρέψετε έναν ανάλογο, να τον βρείτε, να τον αναδείξετε με την ψήφο σας. Εμείς έχουμε και δεν τον δίνουμε πουθενά (σ.σ.: εδώ ο π. Τύχων δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα γέλια του).

Αν σας ζητούσαν Ελληνες πνευματικές συμβουλές, τι θα τους λέγατε;

Δεν θα τολμήσω ποτέ να δώσω συμβουλές σε Ελληνες, οι οποίοι έχουν τόσο θαυμάσιους ιερείς και επισκόπους. Εκείνοι γνωρίζουν καλά την κατάσταση και τον λαό και μπορούν να υποδείξουν όσα πρέπει. Το μόνο που μπορώ είναι να σας παρακαλέσω να προσεύχεστε για εμάς.

Οι Ελληνες και οι Ρώσοι έχουν περισσότερα κοινά ή διαφορές; Υπάρχουν και κοινά και διαφορές. Η βάση, όμως, είναι κοινή: η Ορθοδοξία. Η ορθόδοξη αντίληψη του κόσμου.

Σε τι συνίσταται αυτό που αναφέρατε; Τι είναι η «ορθόδοξη αντίληψη του κόσμου»;

Είναι η κατανόηση του θελήματος του Θεού. Απόλυτη πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό και μετάνοια. Πρέπει, όμως, να σας πω ότι Ρώσοι και Ελληνες μοιάζουμε πολύ και στις αμαρτίες μας. Εμείς οι Ρώσοι κληρονομήσαμε κάποια χαρακτηριστικά των Ελλήνων που δεν έχουν οι Γερμανοί. Οπως, για παράδειγμα, ότι δεν κατορθώνουμε να φτάνουμε στην ώρα μας... Βέβαια, και οι αδυναμίες μας αποτελούν ενοποιητικό στοιχείο για τους δύο λαούς.

Θα πείτε μια ευχή για τους αναγνώστες της «δημοκρατίας»;

Να προσπαθήσετε κι εσείς από την πλευρά σας να γίνονται λιγότερες απεργίες. Το λέω διότι έχω πρόσφατη εμπειρία. Χθες με κάλεσαν σε μια ψαροταβέρνα. Το πρωί είχα μια μεγάλη ακολουθία. Επειτα αγιασμό. Πεινάσαμε όλοι πάρα πολύ. Το τραπέζι ήταν κανονισμένο, μας περίμενε και ήταν γεμάτο φαγητά. Εμείς, αντί να πάμε για το φαγητό, περάσαμε τρεις ώρες εγκλωβισμένοι στην κίνηση λόγω των πορειών και των απεργιών. Είναι κάπως δυσάρεστο να σε καλούν σε τραπέζι κι εσύ ούτε να μυρίσεις τα φαγητά να μην μπορείς. Κάντε το έστω για τους φίλους σας από τη Ρωσία!

Μια που γνωρίζετε καλά τον πρόεδρο Πούτιν, θα μπορούσατε να μας πείτε μερικά στοιχεία του χαρακτήρα του;

Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρων άνθρωπος. Είναι απίστευτα υπεύθυνος και ως προσωπικότητα και ως ηγέτης. Βλέπει τον κόσμο ρεαλιστικά, όπως είναι. Και πάνω απ’ όλα ξεχωρίζω τη μεγάλη αγάπη του για την πατρίδα.

«Σχεδόν Αγιοι»: Ενα βιβλίο ταξίδι στην ορθόδοξη Ρωσία 

Το πόνημα του π. Τύχωνα Σεβκούνωφ τιτλοφορείται «Σχεδόν Αγιοι. Πνευματικές αφηγήσεις από τη Ρωσία του χθες και του σήμερα». Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εν Πλω και έχει διαγράψει έως τώρα μια εντυπωσιακή παρουσία στις προθήκες των βιβλιοπωλείων. Αφορά διδαχές, θαύματα και εμπειρίες που βίωσε ο π. Τύχων κατά τη διάρκεια του ατέλειωτου και υπέροχου ταξιδιού της αναζήτησης του Κυρίου. Στην παρουσίαση του βιβλίου, που έγινε την Κυριακή 20/1/2013 στη Στοά του Βιβλίου, σημειώθηκε το αδιαχώρητο. Δύο αίθουσες κατάμεστες από κόσμο - στη μία οι παρευρεθέντες παρακολούθησαν τις εισηγήσεις των ομιλητών και του π. Τύχωνα από γιγαντοοθόνη. Ο ίδιος μίλησε ελάχιστα και προτίμησε να κάνει διάλογο με το κοινό. Απάντησε σε πάρα πολλές ερωτήσεις -αιχμηρές και μη- χωρίς να χάσει ούτε στιγμή τον ειρμό και το χιούμορ του. Η συζήτηση μαζί του είχε ακριβώς τον χαρακτήρα των κειμένων που περιλαμβάνονται στο «Σχεδόν Αγιοι», που αξίζει πραγματικά να διαβαστεί. Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου υπάρχει μια εξαιρετική σύνοψη των περιεχομένων του, που λέει τα εξής: «Κάποιο ζεστό απόγευμα του Σεπτεμβρίου, εμείς οι δόκιμοι μοναχοί της Μονής των Σπηλαίων του Πσκωφ -στην πρώτη νιότη μας τότε- ανεβήκαμε από τα περάσματα και τις στοές του μοναστηριού πάνω στα αρχαία τείχη και βολευτήκαμε κάπου ψηλά. Μπροστά μας απλώνονταν ο κήπος και τα χωράφια. Πάνω στην κουβέντα, αρχίσαμε να θυμόμαστε πώς ο καθένας μας είχε εμφανιστεί στη μονή. Και όσο περισσότερο ακούγαμε ο ένας τον άλλο τόσο περισσότερη έκπληξη νιώθαμε... Και γιατί λοιπόν πήγαμε εκεί και επιθυμούσαμε διακαώς να μείνουμε για πάντα; Ξέραμε καλά την απάντηση σε αυτή την ερώτηση: είχε αποκαλυφθεί στον καθένα μας ένας υπέροχος κόσμος, ασύγκριτος με οτιδήποτε άλλο. Και αυτός ο κόσμος φαινόταν απίστευτα πιο ελκυστικός απ’ όσα είχαμε ζήσει στα λιγοστά και ευτυχισμένα μας χρόνια. Γι’ αυτό τον κόσμο θέλω να σας μιλήσω στο βιβλίο που κρατάτε, για τον υπέροχο αυτό κόσμο, που οι άνθρωποι ζουν με εντελώς άλλους κανόνες από εκείνους της συνηθισμένης ζωής· τον κόσμο του ατελείωτου φωτός, τον γεμάτο αγάπη και χαρούμενες αποκαλύψεις, τον κόσμο των ελπίδων και της ευτυχίας, των δοκιμασιών, των νικών και της ανακάλυψης νοήματος στις ήττες. Και το βασικότερο: για τα ισχυρά φαινόμενα της δύναμης και της βοήθειας του Θεού - γι’ αυτά θέλω να σας διηγηθώ σε τούτο το βιβλίο»...

Από την κυριακάτικη δημοκρατία

Μνημειώδες. Μην κάνετε το λάθος να μην το δείτε!

Η ανάγκη επανεφεύρεσης της Μαλβίνας Κάραλη

«Αυτά διαβάζω και φρουμάζω εντελώς. 'Δεν υπάρχει', γράφει το αρθρογράφο, 'κανένας ευρωπαϊκός ανθελληνισμός. Αυτά είναι εφευρήματα κάποιων άρρωστων εγκεφάλων'. Για ψάξ' το καλύτερα λεβέντη μου, γιατί δεν στα 'χουν πει όλα. Για άνοιξε και κάνα Νίτσε να μορφωθείς. 'Ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός', γράφει το Νίτσε το ίδιο [...], σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από το ελληνικό πρότυπο'. Τέτοια κόμπλα είχανε και έχουνε με εμάς! 'Γιατί, ό,τι έκαναν οι Ευρωπαίοι έχοντας ως πρότυπο τους Έλληνες', το Νίτσε τα γράφει αυτά, 'κατέληξε εν τέλει να μοιάζει με καρικατούρα λυπητερή. Οι Έλληνες', λέει το Νίτσε, 'είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού'. Και διόλου μην παραξενευτείτε εκσυγχρονισμένοι μου αν η επόμενη πρόταση της Ελλάδας δεν φανεί στην Ελλάδα αλλά μέσα στην Ευρώπη που ήδη αλλάζει. Έτσι είμαστε εμείς. Πρώτα τα στέλνουμε όξω τα καλά. Μετά τα ξαναμπάζουμε μέσα -ή και ποτέ μέσα. Όλα όξω». Μαλβίνα Κάραλη, εκπομπή Μαλβίνα Live, τηλεοπτικός σταθμός Skai. Αυτός ο πλάνητας αστέρας, που γεννήθηκε και έφυγε από το γαλαξία μας φέροντας θηλυκή-ελληνική ψυχή, έδωσε νέο, στιβαρό και μη επιδεχόμενο αναθεώρησης ορισμό στη λέξη «χιούμορ». Η ίδια δεν χωράει σε λέξεις. Φαινόμενο ανεξήγητο, που προκύπτει μόνο μια φορά στα τόσα χρόνια. Μόνο για το έργο της μπορεί να αναφερθεί κάποιος με στοιχειώδη επάρκεια. Η τηλεοπτική παρουσία της θυελλώδης. Κουβαλούσε στο στούντιο και εκτόξευε (στα άλαλα και παραζαλισμένα από τη λαίλαπα του σημιτικού «εκσυγχρονισμού» πλήθη) την πιο επικίνδυνη εκρηκτική ύλη που υπάρχει: χιλιάδες, αμέτρητα αναγνώσματα! Τα κείμενα που είχε διαβάσει, κατανοήσει και μεταβολίσει στη συνείδησή της τα μετέφερε όχι σε υλική μορφή. Ως γνώση τα βαστούσε στις καλογυμνασμένες συνάψεις του εγκεφάλου της. Διέσυρε τους ισχυρούς που έπρεπε. Ταυτιζόταν με τους ανήμπορους και «καταραμένους» τους οποίους ένιωθε ιερή υποχρέωση να συμπονέσει. Την περίοδο που τα νέφη από τα χρήματα της νεοταξικής παραοικονομίας προκαλούσαν σκοτασμό στην ψυχή των ελληνοφώνων, εκείνη πάλευε να διατηρήσει τη δουλειά της, από την οποία ήθελε να την χωρίσει παντί τρόπω η σημιτική συμμωρία (ζουράρειος όρος για τις συνάξεις των μωρών) του γραικυλισμού.

Σάτιρα

Η δουλειά της Μαλβίνας σε εικόνα, ήχο και κείμενα, είναι η καλύτερη δυνατή απόδειξη για τη μεταμορφωτική ισχύ της αληθινής σάτιρας – σε αντίθεση με εκείνη που με χοντράδες, λυκειακά ανέκδοτα, γιρλάντες ημιμάθειας και επίδειξη αγοραίου, βορειοπροαστειακού -και αφόρητα γελοίου- αριστερισμού, κυριαρχεί στη σημερινή ερειπωμένη τηλεόραση. Η Μαλβίνα σάρωνε σε καθημερινή βάση το φαινομενικά κραταιό καθεστώς έχοντας την θρασύτητα που της χάριζε η επίγνωση της αδυναμίας κάθε σάπιας εξουσίας. Μπορούσε να το κάνει αυτό με χάρη επειδή η ίδια αποτελούσε, θέλοντας και μη, ένα ηχηρό μήνυμα καλλιέργειας και πολιτισμού. Πνεύμα ανήσυχο και με αδιάκοπη όρεξη για βαθύ αυτοσαρκασμό, βομβάρδιζε τους τηλεθεατές με τσιτάτα και ονόματα συγγραφέων, ποιητών, εικαστικών, επενδεδυμένα όλα με πλάνα που διέσυραν την κρετινική πολιτική, οικονομική και «πνευματική» εξουσία που χρεοκόπησε το κράτος και θέλει να αφανίσει το έθνος. Φτύνοντας κατάμουτρα το αντιπατριωτικό πνεύμα των αποδομητών της «συμμαχίας των προθύμων» έβγαινε στο δελτίο πραγματικών ειδήσεων, το οποίο παρουσίαζε, φορώντας στρατιωτική στολή. Προσοχή: δεν σάρκαζε τις Ένοπλες Δυνάμεις με την αμφίεσή της, τις τιμούσε. Μιλούσε για την πατρίδα, το έθνος, την παράδοση και τα ελληνικά θέσμια με τρόπο που θα έπρεπε να διδάσκεται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

«Ανορθόδοξη»

Η Μαλβίνα και η πολιτική ορθότητα είχαν την σχέση που είχε η εκσυγχρονιστική σπείρα με την ηθική. Πολεμική, συγκρουσιακή. Για να φανταστείτε το επίπεδο της αποκοτιάς της, έφτασε στο σημείο να στηρίξει τον αείμνηστο αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο όταν οι σεσημασμένοι πάστορες της Νέας Τάξης «Χομεϊνί» τον ανέβαζαν και «ταλιμπάν» τον κατέβαζαν. Εκείνη απτόητη, έριχνε πέτρες στις απατηλές βιτρίνες της ψεύτικης ευμάρειας και προσπαθούσε με το εμβρυουλκό της τηλεοπτικής παρουσίας της να γεννήσει ελεύθερα σκεπτόμενους Έλληνες πολίτες. Η νέα Ελλάδα που θα γεννηθεί μέσα από τις στάχτες του μεταπολιτευτικού κλιβάνου πρέπει να της μοιάζει της Μαλβίνας. Να έχει το θάρρος της. Τη φιλοπατρία, την σπιρτάδα, την φαντασία και την καλλιέργειά της. Να μην μπορεί κανείς να την κρατήσει δέσμια με τις χάρτινες χειροπέδες του δέους προς τους ουτιδανούς αξιωματούχους που «οφείλουμε όλοι να σεβόμεθα». Κανέναν δεν πρέπει να σεβόμαστε αν δεν το αξίζει. Κανέναν να μην φοβόμαστε αλλά και να μην υποτιμούμε. Να επανεφεύρουμε την Μαλβίνα Κάραλη γρήγορα διότι εξέλιπε το χιούμορ από το δημόσιο λόγο. Στις 3 Φεβρουαρίου τα γενέθλιά της. Πάντα τα γιορτάζουν μερικοί...

Δημοσιεύτηκε στην «κυριακάτικη δημοκρατία»

Απόπειρα ερμηνείας των πολιτικών κυβιστήσεων

Ούτε ευρώ περικοπή στους εργάτες του ΜΕΤΡΟ

Κρίμα που το Μνημόνιο και η χρεία της ολομέτωπης σύγκρουσης με αυτό με υποχρεώνει να συντάσσομαι με διάφορες μουτσούνες αλλά συντάσσομαι. ΖΗΤΩ ΟΙ ΑΠΕΡΓΟΙ!!!

Ο ευρωπαϊκός ανθελληνισμός ως ερμηνεύτηκε από την Υπατία της τηλεόρασης

Μνημόνιο-«ευλογία» και άνθρωποι-αποτσίγαρα

Ο δημοσιογράφος ενίοτε δεν επιθυμεί να ασχοληθεί με κάποια θέματα και έρευνες που δεν είναι της αρμοδιότητάς του. Ως άνθρωπος έχει προτιμήσεις, δεξιότητες και ιδιοτροπίες. Για παράδειγμα, εκείνοι που αφιερώνουν τον χρόνο τους στο κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ δεν ενθουσιάζονται με την σύνταξη άρθρων που αφορούν στο υπουργείο Υγείας. Τα γραβατοφόρα παρασιτικά μικρόβια της μεταπολιτευτικής παρακμής φαντάζουν πιο οικεία, συμπαθή και σπλαχνικά από τα αληθινά μικρόβια, τους επιθετικούς μικροοργανισμούς και άλλους νοσογόνους παράγοντες. Ακόμα κι ο μεγαλύτερος απατεώνας της υφηλίου, ο πιο αιμοβόρος νονός της μαφίας, ένας γενοκτόνος δύναται να μεταπειστεί με τα κατάλληλα επιχειρήματα. Η αρρώστια δεν καταλαβαίνει από λόγια. Από καιρού εις καιρόν, είτε θέλεις είτε όχι, μια δύναμη κάπου εκεί ψηλά (ή χαμηλά), παίζοντας με σένα σαν τη γάτα με το ποντίκι, σε υποχρεώνει να βιώσεις το ρεπορτάζ που δεν σου «πάει». Να περάσουν οι εμπειρίες του θεματολογίου που αντιπαθείς στο αίμα σου. Να εγχαραχτούν στη συνείδησή σου. Τατουάζ πόνου στην ψυχή. Τα παραπάνω ισχύουν και για τον υπογράφοντα το παρόν. Πριν από περίπου ένα χρόνο είχα μια τέτοια εμπειρία με οικείο πρόσωπο στο νοσοκομείο Αττικόν και το αήττητο «αόρατο» θέλησε να με ξεναγήσει εκ νέου στα ενδότερά του για να διαπιστώσω πώς καταντά ένα νοσοκομείο με την παρέλευση ενός μνημονιακού έτους.

Πολιορκία

Έντεκα μήνες κύλησαν στο ποτάμι του χρόνου από την προηγούμενη αθέλητη επίσκεψη στο Αττικόν. Από τότε μόνο το κτίριο έχει μείνει ίδιο. Μεγάλο, άχαρο, με τις πράσινες, κόκκινες και κίτρινες γραμμές που ακολουθείς για να πας εκεί που πρέπει. Αν πρέπει, βέβαια... Τότε δεν έδειχνε άσχημο. Τώρα; Η απόπειρα να μπεις στα επείγοντα την ημέρα εφημερίας έχει ενδιαφέρον – αν δεν εμπλέκεσαι προσωπικά. Αν εμπλέκεσαι δεν θα σου φανεί ενδιαφέρον αλλά μιας πρώτης τάξεως αφορμή και αιτία να εγκληματήσεις. Μια αγενέστατη σεκιουριτού να προσπαθεί να απωθήσει δικαίους και αδίκους από την είσοδο των επειγόντων με ύφος εθελόντριας γκεσταπίτισας στο Μπίρκεναου. Το πλήθος να πολιορκεί την πύλη, το παράθυρο δηλαδή της γιατρειάς τους, σαν την στρατιά του Αλεξάνδρου που μάτωσε για να μπει στην πολυπόθητη Τύρο. Εικόνα δαντικής κόλασης. Οι αμαρτωλοί ασθενείς να διαγκωνίζονται στο Καθαρτήριο. Μια θέση στο φως το τρόπαιο, η ίδια η ζωή τους. Η σεκιουριτού-Κέρβερος να σπρώχνει απωθούμενη και να βρίζει υβριζόμενη. Οι σκέψεις για την αυτοδικία αναπόφευκτες. Ακόμα και ρομπότ θα αγανακτούσε αν έβλεπε να σπρώχνουν άνθρωπο που μόλις είχε πάθει εγκεφαλικό (με ιστορικό εμφράγματος) και υποδείξεις να πάει αλλού! Που αλλού; Στην VIP πτέρυγα των πολιτικών; Στις ΗΠΑ; Που;

Πατημένες γόπες

Η βία πάντα κάνει τη δουλειά που πρέπει. Λίγα μπράτσα, λίγα καντήλια, περισσότερες απειλές και εισέρχεσαι στα επείγοντα. Αν ζεις, βέβαια. Ύστερα περιμένεις. Πολύ. Ώρες ολόκληρες. Στο πεντάωρο είσαι τυχερός αν σε κοιτάξουν. Μια μέτρηση της πίεσης ίσως να ενδείκνυται στα εγκεφαλικά. Ίσως... Οιμωγές, βογγητά παντού και φτωχοί άνθρωποι σαν πεταμένα αποτσίγαρα εκλιπαρούν. Κανείς δεν ενημερώνει για τίποτα. Το ύφος δανειστή προς οφειλέτη φοριέται παντού. Κάθε ερώτηση αντιμετωπίζεται σαν προσβολή στα θεία. Οι συγγενείς που σπαρταρούν από την αγωνία χαίρουν μικρότερης εκτίμησης από τους ψωραλέους σκύλους. Οι δεύτεροι τουλάχιστον μπορούν να δαγκώσουν, οι πρώτοι έχουν την κακή συνήθεια να ερωτούν: «Θα ζήσει; Τι έχει;». Μάλλον φταίει ο όγκος των περιστατικών και η ανυπαρξία προσωπικού. Μάλλον. Μια καρτέλα με πολυβιταμίνες ανθρωπιάς θα βοηθούσε. Ειδικά έναν εκπαιδευόμενο γιατρό που είπε υπομειδιώντας σε καρκινοπαθή ασθενή που σφάδαζε από τους πόνους: «Μα καλά, δεν συνήθισες τον πόνο;». Υπ' όψιν ότι ο ίδιος είπε και το ακόλουθο αμίμητο: «Για τόσο πληρώνομαι, τόσο δουλεύω». Λίγο πιο πέρα δύο γυναίκες με αιμορραγία. Σχεδόν ταυτόσημα (στα μάτια των αδαών) περιστατικά. Η μία αγανακτεί από την αναμονή και την αδιαφορία και αναχωρώντας λέει: «Έχω λεφτά. Θα πάω σε ιδιωτικό». Η άλλη σκύβει το κεφάλι και το αίμα συνέχισε και λεκιάζει τη ρόμπα της στο σημείο ανάμεσα στα πόδια.

Ηθικό δίδαγμα

Όσοι ανήκουμε στην κατηγορία «αποτσίγαρα» ζούμε κατά τύχη. Κανείς δεν θα ενδιαφερθεί για μας – πέρα από τους δικούς μας. Το ξέρουμε, δεν περιμένουμε κάτι διαφορετικό. Είμαστε ευκόλως διαχειρίσιμες λογιστικές μονάδες. Βάρος επί της γης και «ζήτουλες» αν θέλουμε βοήθεια, την οποία έχουμε πληρώσει με το υστέρημά μας. Το Μνημόνιο, η «ευλογία» κατά τον Θεόδωρο Πάγκαλο και η «βίβλος» του Ανδρέα Λοβέρδου δολοφονεί καθημερινά χιλιάδες αποτσίγαρα σαν και του λόγου μας. Καλή τύχη σε όλους!

Δημοσιεύτηκε στην «κυριακάτικη δημοκρατία»

Ακόμα ένα κατοικίδιο του Κίσσινγκερ

Αιτία πολέμου κύριε Στουρνάρα. Θα υποστείτε και εσείς, καθώς και οι πάτρωνές σας, την μεταχείριση του ΓΑΠ. Ίσως χειρότερη. Ρίχνετε το γάντι και θα λάβετε ανάστροφη σφαλιάρα στο μαγουλάκι σας με το μπότοξ. Από το Hellas-orthodoxy

Σούπερ έξτρα μεγάλος διαγωνισμός!

Βρείτε μια δικαιολογία πιο αστεία από εκείνη του Διώτη (δεν ξέρω από μπλιμπλίκια κατέστρεψα το αυθεντικό usb stick) και κερδίστε μια πρόσκληση στην εκπομπή (Atlantis 105.2 - 10-12 το πρωί). Ο τυχερός διαλέγει μέρα και έρχεται!

Τσίρκο ρεντίκολο: ο Παυλόπουλος "τα ρίχνει" σε άρθρο που ψήφισε!

Παρακάτω ακολουθεί άρθρο του λεοντόκαρδου Προκόπη Παυλόπουλο (αυτός που ρήμαξε στις σφαλιάρες τον Κασιδιάρη όταν ο τελευταίος γρονθοκόπησε την Λιάνα Κανέλλη). Τα "ρίχνει" κανονικά στο 1ο Μνημόνιο και επικεντρώνει στο άρθρο για την κατάργηση της ασυλίας λόγω εθνικής κυριαρχίας! Αυτά τα έγραφε στις 5 Μαΐου 2011. 1,5 χρόνο αργότερα, το ίδιο άρθρο, το ψήφισε!
Διαβάστε και κλάψτε με τα χάλια μας την αναδημοσίευση από το περιοδικό "Επίκαιρα".

Ι. Στα «Επίκαιρα» της 24ης Φεβρουαρίου 2011 (τεύχος 71, σελ. 120-121), με τίτλο «Ποιος, πότε και πώς έβαλε “πωλητήριο” στη δημόσια περιουσία», είχα επισημάνει, μεταξύ άλλων, και τα εξής:

Α. Πρώτον, ότι με την από 8/5/2010 Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης –η οποία, σημειωτέον, ουσιαστικά, είναι ανίσχυρη ως ευθέως α ντισυνταγματική, αφού ουδέποτε κυρώθηκε από τη Βουλή, κατά προκλητική παραβίαση του άρθρου 36 παρ. 2 του Συντάγματος– καταργήθηκε ρητώς (βλ. ιδίως το άρθρο 14 παρ. 5 της Σύμβασης) κάθε ασυλία, λόγω εθνικής κυριαρχίας, της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου.

, ότι με την από 8/5/2010 Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης –η οποία, σημειω τέον, ουσιαστικά, είναι ανίσχυρη ως ευθέως α ντισυνταγματική, αφού ουδέποτε κυρώθηκε από τη Βουλή, κατά προκλητική παραβίαση του άρθρου 36 παρ. 2 του Συντάγματος– καταργήθηκε ρητώς (βλ. ιδίως το άρθρο 14 παρ. 5 της Σύμβασης) κάθε ασυλία, λόγω εθνικής κυριαρχίας, της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου.
Β. Δεύτερον, τα Μνημόνια, με συγκεκριμένη πρόβλεψή τους, έχουν επιβάλει ως μέσο εκπλήρωσης των μνημονιακών δανειακών μας υποχρεώσεων την εκτέλεση ειδικού προγράμματος αποκρατικοποιήσεων για την πώληση περιουσιακών στοιχείων και δημόσιων επιχειρήσεων (Πίνακας 3 του Μνημονίου Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής και παρ. 3i του Μνημονίου Συνεννόησης στις συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής). Στο σχέδιο νόμου «Αναμόρφωση του πλαισίου λειτουργίας του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους, Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών, Σύσταση Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Περιουσίας και άλλες διατάξεις», το οποίο συζητείται αυτή την εβδομάδα στη Βουλή, προστέθηκε τροπολογία (άρθρο 1 παρ. 2) με την οποία προβλέπεται, επιπλέον, ότι: «Τα έσοδα από την αποκρατικοποίηση και αξιοποίηση των επιχειρήσεων και των λοιπών περιουσιακών στοιχείων των προηγουμένων παραγράφων και του άρθρου 48 του Ν. 3871/2010 (Α’ 141) προορίζονται αποκλειστικά για τη μείωση του δημόσιου χρέους». Οφείλω να εκθέσω την άποψη ότι το τόσο σημαντικό αυτό ζήτημα έρχεται στη Βουλή με τροπολογία και διότι, έτσι, η Κυβέρνηση πιστεύει ότι θ’ αποφύγει ενδεχόμενη επισήμανση αντισυνταγματικότητάς της από το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής, δεδομένου ότι, όπως ήδη διευκρινίστηκε, η όλη τροπολογία στηρίζεται στην αντισυνταγματική –λόγω παραβίασης του άρθρου 36 παρ. 2 του Συντάγματος– Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης της 8ης Μαΐου 2010.

, τα Μνημόνια, με συγκεκριμένη πρόβλεψή τους, έχουν επιβάλει ως μέσο εκπλήρωσης των μνημονιακών δανειακών μας υποχρεώσεων την εκτέλεση ειδικού προγράμματος αποκρατικοποιήσεων για την πώληση περιουσιακών στοιχείων και δημόσιων επιχειρήσεων (Πίνακας 3 του Μνημονίου Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής και παρ. 3i του Μνημονίου Συνεννόησης στις συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής). Στο σχέδιο νόμου «», το οποίο συζητείται αυτή την εβδομάδα στη Βουλή, προστέθηκε τροπολογία (άρθρο 1 παρ. 2) με την οποία προβλέπεται, επιπλέον, ότι: « Οφείλω να εκθέσω την άποψη ότι το τόσο σημαντικό αυτό ζήτημα έρχεται στη Βουλή με τροπολογία και διότι, έτσι, η Κυβέρνηση πιστεύει ότι θ’ αποφύγει ενδεχόμενη επισήμανση αντισυνταγματικότητάς της από το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής, δεδομένου ότι, όπως ήδη διευκρινίστηκε, η όλη τροπολογία στηρίζεται στην αντισυνταγματική –λόγω παραβίασης του άρθρου 36 παρ. 2 του Συντάγματος– Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης της 8ης Μαΐου 2010.
ΙΙ. Από το συνδυασμό των ρυθμίσεων αυτών προκύπτουν δύο επιπλέον επώδυνα για τον Τόπο και το Λαό μας απροκάλυπτα ψεύδη, προερχόμενα από τον Πρωθυπουργό του «λεφτά υπάρχουν».

Από το συνδυασμό των ρυθμίσεων αυτών προκύπτουν δύο επιπλέον επώδυνα για τον Τόπο και το Λαό μας απροκάλυπτα ψεύδη, προερχόμενα από τον Πρωθυπουργό του «λεφτά υπάρχουν».
Α. Το πρώτο συνίσταται στο ότι έχει δεσμευθεί, «μνημονιακώς», για την εκποίηση δημόσιας περιουσίας, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του τον περασμένο Φεβρουάριο, και μάλιστα με την «υπόσχεση» ότι θα απαγορεύσει ακόμη και συνταγματικώς τέτοια εκποίηση!

Το συνίσταται στο ότι έχει δεσμευθεί, «μνημονιακώς», για την εκποίηση δημόσιας περιουσίας, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του τον περασμένο Φεβρουά ριο, και μάλιστα με την «υπόσχεση» ότι θα απαγορεύσει ακόμη και συνταγματικώς τέτοια εκποίηση!
Β. Το δεύτερο αφορά στη διάψευση των ισχυρισμών του, επίσης τον περασμένο Φεβρουάριο, ότι το πακέτο αποκρατικοποιήσεων των 50 δις ευρώ είναι απόφαση της Κυβέρνησής του και όχι απαίτηση της Τρόικας.

Το αφορά στη διάψευση των ισχυρισμών του, επίσης τον περασμένο Φεβρουάριο, ότι το πακέτο αποκρατικοποιήσεων των 50 δις ευρώ είναι απόφαση της Κυβέρνησής του και όχι απαίτηση της Τρόικας.
ΙΙΙ. Ειδικώς ως προς το δεύτερο αυτό ψέμα, η προαναφερόμενη τροπολογία επιβεβαιώνει, με τρόπο εκκωφαντικό, ότι όχι μόνο το πακέτο αποκρατικοποιήσεων των 50 δις ευρώ υιοθετείται, με συνοπτικές μάλιστα διαδικασίες –γι’ αυτό και η όλη του αοριστία και προχειρότητα– σε εκπλήρωση των λεόντειων όρων του Μνημονίου, αλλά, επιπροσθέτως, εφεξής όλοι οι πόροι του θηριώδους –και προφανώς ανέφικτου– αυτού πακέτου αποκρατικοποιήσεων προορίζονται αποκλειστικώς για την αποπληρωμή των μνημονιακών δανειακών μας υποχρεώσεων.

Ειδικώς ως προς το δεύτερο αυτό ψέμα, η προαναφερόμενη τροπολογία επιβεβαιώνει, με τρόπο εκκωφαντικό, ότι όχι μόνο το πακέτο αποκρατικοποιήσεων των 50 δις ευρώ υιοθετείται, με συνοπτικές μάλιστα διαδικασίες –γι’ αυτό και η όλη του αοριστία και προχειρότητα– σε εκπλήρωση των λεόντειων όρων του Μνημονίου, αλλά, επιπροσθέτως, εφεξής όλοι οι πόροι του θηριώδους –και προφανώς ανέφικτου– αυτού πακέτου αποκρατικοποιήσεων προορίζονται αποκλειστικώς για την αποπληρωμή των μνημονιακών δανειακών μας υποχρεώσεων.
Συμπερασματικώς, και λόγω Μνημονίου, τουλάχιστον έως το 2015 από τις κάθε είδους αποκρατικοποιήσεις, που αφορούν σε πώληση περιουσιακών στοιχείων και δημόσιων επιχειρήσεων, ούτε ευρώ δεν μπορεί να δαπανηθεί για την εξυπηρέτηση στοιχειωδώς αναγκαίων στόχων. Είτε πρόκειται για επενδύσεις υπέρ των αποκρατικοποιούμενων δημόσιων επιχειρήσεων είτε πρόκειται για ενίσχυση του Προγράμματος Δημόσιων Επενδύσεων – μόνου πλέον σημαντικού μοχλού ενίσχυσης οιασδήποτε αναπτυξιακής προσπάθειας. Όλα, λοιπόν, για το Μνημόνιο, όλα για το μνημονιακό χρέος!... Και η Χώρα γραμμή προς την καταστροφή, δέσμια της ανεύθυνης πολιτικής εκείνων που την οδηγούν «στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα...».



Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 5/5/11

Δείτε τι δημοσίευσαν οι άθλιοι: ΦΕΚ Βερολίνου

Δεν είναι αστείο. Ούτε προϊόν φωτομοντάζ. Μέχρι την στιγμή που γράφεται αυτό το post μπορείτε κι εσείς να δείτε το Φύλλο Εφημερίδας Κυβέρνησης που ως έδρα αναφέρει το "Βερολίνο" στο link που ακολουθεί.
Αφορά στο ακόλουθο θέμα: "Καθορισμός βαθμίδων επαγγελματικών προσόντων για
την επαγγελματική δραστηριότητα της εκτέλεσης συντήρησης, επισκευής και επιτήρησης της λειτουργίας ψυκτικών εγκαταστάσεων και προϋποθέσεις για την άσκηση της δραστηριότητας αυτής από φυσικά πρόσωπα".
ΥΓ: Η αθώα εξήγηση είναι ότι ο Παπούλιας το υπέγραψε κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο Βερολίνο.

Η ολέθρια φιλαυτία εκείνων που μονολογούν

Οι αριθμοί των λιμοκτονούντων, η απογραφή των αυτοχειριών, τα στατιστικά της πείνας είναι γνήσια, αναγνωρισμένα παιδιά μιας κοινωνίας που διαλύθηκε. Είναι το λυκόφως των Ελλήνων, μιας ομάδας ανθρώπων που εισήγαγαν την σχέση στο δημόσιο βίο όχι ως καταναγκασμό αλλά ως επιστήμη και ως αποδοχή της αξίας της αλληλεπίδρασης μυαλών, ιδεών, σωμάτων και ψυχών. Ο Ελληνισμός δεν προσδιορίζεται τόσο από τα ανυπέρβλητα καλλιτεχνικά και επιστημονικά επιτεύγματα που έσπειρε στην ανθρωπότητα. Πριν και πάνω απ' όλα, ο Ελληνισμός, ο τρόπος μας δηλαδή, είναι η Σχέση. Αυτή η μαγική ένωση που δημιουργείται από οντότητες που με πάθος και ευγένεια προσεγγίζει η μία την άλλη. Σε όλα τα επίπεδα και με όλους τους δυνατούς τρόπους. Από το λίκνο μέχρι τον τύμβο. Η αφαίρεση της σχέσης από τις καθημερινότητές μας ισοδυναμεί με θάνατο εν ζωή. Με εξαχρείωση και φτήνια. Με υποτίμηση του υπαρκτικού μας πλούτου στα επίπεδα μιας προπαίδειας της ύλης. Το Μεταπολιτευτικό ανέκδοτο πρέπει να ριφθεί στο άσβεστο πυρ της Ιστορίας, πρωτίστως, γι' αυτό τον λόγο. Διότι συστηματικά, με πρόγραμμα, σχέδιο και αστείες, ουτιδανές μορφές της εξουσίας προωθεί τη λεγόμενη «αποδόμηση». Την καταβύθιση του συλλογικού σκάφους μέσα σ' ένα ανερμάτιστο εγώ, το οποίο καταξιώνεται μόνο με ύλη και εφήμερη λάμψη.

Αστράτευτοι

Οι Έλληνες, ως εξόχως επικοινωνιακός και πολεμικός (αλλά όχι φιλοπόλεμος) λαός, θα έπρεπε να το είχαμε υποπτευθεί. Οι σφετεριστές του όρου «δημοκρατία», που κυβέρνησαν κατά καιρούς, δεν μπορούν να λογίζονται ούτε κατά παραχώρηση «Έλληνες». Οι πνευματικές παραστάσεις τους, η εκπαίδευση που έλαβαν και τα κυρίαρχα κέντρα αναφοράς τους δεν είναι από τον τόπο μας. Στα βιογραφικά τους κομπάζουν για τίτλους σπουδών στην αλλοδαπή και τη ζωή τους σε χώρες του εξωτερικού. Ο λόγος τους είναι φτωχός από τη μεστότητα της γλώσσας μας και σε μερικές περιπτώσεις μη καταληπτός λόγω της συνήθειάς τους να μεταφράζουν τις ξενικές σκέψεις και τα συναισθήματά τους σε λέξεις ελληνικές. Είναι δε τόσο πρόδηλα υφέλληνες που δεν έχουν εκπληρώσει στο ακέραιο ούτε το αυτονόητο και το βασικό: μια απλή στρατιωτική θητεία δίχως μεταθέσεις σαλονιών και προνομιακές μεταχειρίσεις. Αγνοούν οι ταλαίπωροι ότι ο στρατός και η παράταξη σε φάλαγγα είναι μαζί με την τραγωδία οι γενεσιουργές αιτίες της δημοκρατίας, όπως έχει διεξοδικά αναλυθεί στην γραμματεία της κλασσικής αρχαιότητας. Για τους κυβερνώντες αρλεκίνους η θητεία δεν είναι η πρώτη και κύρια μυητική πράξη της ένωσης με τον αιώνιο λαό μας αλλά μια αγγαρεία, ένα άχθος που πάλεψαν να ξεφορτωθούν. Κατάπτυστοι και επονείδιστοι μόνο για τούτο θα ήταν, αν δεν μεσολαβούσε και το χειρότερο: Οι μονόλογοι της φιλαυτίας στο παρλαμέντο και τα δημόσια φόρα.

Κατάλυση διαλόγου

Άξιες εμπτυσμού και πάνδημης περιφρόνησης είναι οι ομιλούσες κεφαλές στο βήμα της Βουλής και στις τηλεοράσεις που αγωνιούν για να πουν το υπαγορευμένο «ποίημά» τους και δεν έχουν αυτιά για να ακούσουν τους άλλους. Οι υλακές τους δυναμώνουν όταν κινδυνεύει να ακουστεί η άλλη άποψη. Οι κόρες τους διαστέλλονται και το σίελο της λύσσας εκτοξεύεται από το στόμα τους όταν προσπαθούν να σκεπάσουν την ομιλία του άλλου με ανοησίες και τετριμμένα τίποτα. Ουδείς έχει τη διάθεση να μάθει από το συνομιλητή του. Γεμάτοι οίηση και ανόητη υπερηφάνεια επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια, εναρμονιζόμενοι με τις οδηγίες των μηδιζόντων «συμβούλων επικοινωνίας». Δύσκολα μπορεί να υπάρξει πιο μεγάλη βλασφήμια στον ιερό τρόπο ζωής μας από τα ουρλιαχτά των κυριαρχούντων ηλιθίων. Όταν στην κορυφή ο διάλογος μετατρέπεται σε μονόλογο, τότε είναι εύκολο για τη βάση να θρυμματιστεί σε εκατομμύρια ανήμπορα «εγώ». Μια καλή αρχή βελτίωσης της ζωής των πολιτών θα ήταν η έναρξη της περιόδου μηδενικής ανοχής σ' αυτά τα πρόσωπα και την παρακμή που εκπροσωπούν.

Μέγας Βασίλειος

Και μία συμβουλή προς τους ασχημονούντες. Να διαβάσουν (αν μπορούν) μερικές έστω σελίδες από το έργο ενός Ιεράρχη της Ορθοδοξίας μας. Εκεί θα βρουν πολλά φάρμακα για τη νοσούσα ψυχή τους. Ένα είναι το ακόλουθο:
«Ερώτησις: Τι έστι φιλαυτία, και πώς γνωρίζει εαυτόν ο φίλαυτος;
Απόκρισις: Πολλά καταχρηστικώς λέγεται, ώσπερ το· ο φιλών την ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν· Και ο μισών την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω τούτω εις ζωήν αιώνιον φυλάξει αυτήν. Φίλαυτος ουν έστιν ο εαυτόν δήθεν φιλών. Γνωρίζει δε εαυτόν, εάν άπερ ποιεί δι' εαυτόν ποιή». Μέγας Βασίλειος, «Όροι κατ' Επιτομήν», τόμος 31, σελ. 1120.

Καλπάζει η ανεργία, μουλάρι ο Αστραχάν της συγκυβέρνησης

Ιδού γιατί είναι επιτυχημένο το εγχείρημα της τρίπλεξ κυβέρνησης. Αντιγράφω από Ναυτεμπορική:

Νέο ρεκόρ κατέρριψε η ανεργία στη χώρα τον Οκτώβριο του 2012, σκαρφαλώνοντας στο 26,8% από 19,7% που ήταν τον Οκτώβριο του 2011 και 26,2% τον Σεπτέμβριο του 2012.

Το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας καταγράφεται στους νέους ηλικίας 15-24 ετών, όπου σκαρφάλωσε στο 56,6% από 46,7% τον αντίστοιχο μήνα του 2011, ενώ ακολουθεί η ηλικιακή ομάδα 25-34 ετών με ποσοστό ανεργίας 34,1%.

Από τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) προκύπτει πως οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 368.102 άτομα σε σχέση με τον Οκτώβριο του 2011 (αύξηση 37,7%) και κατά 36.219 άτομα σε σχέση με τον Σεπτέμβριο του 2012 (αύξηση 2,8%) και διαμορφώθηκαν σε 1.345.715 άτομα.

Την ίδια ώρα, οι απασχολούμενοι μειώθηκαν κατά 309.335 άτομα σε σχέση με τον Οκτώβριο του 2011 (μείωση 7,8%) και κατά 16.015 άτομα σε σχέση με τον Σεπτέμβριο του 2012 (μείωση 0,4%) και διαμορφώθηκαν σε 3.680.894 άτομα.

Οι οικονομικά μη ενεργοί, δηλαδή τα άτομα που δεν εργάζονται ούτε αναζητούν εργασία, μειώθηκαν κατά 23.828 άτομα σε σχέση με τον Οκτώβριο του 2011 (μείωση 0,7%) και κατά 7.478 άτομα σε σχέση με τον Σεπτέμβριο του 2012 (μείωση 0,2%), στα 3.344.478 άτομα.

Στις γυναίκες το ποσοστό της ανεργίας ανήλθε στο 30,4% από 23,1% ένα χρόνο νωρίτερα και στους άντρες στο 24,1% από 17,1%.

Μεταξύ των αποκεντρωμένων διοικήσεων της χώρας, τα «σκήπτρα» πήρε η Αττική με ποσοστό ανεργίας 28,3% (από 20,4% τον Οκτώβριο 2011), ενώ σε «απόσταση αναπνοής» ακολουθεί η Ήπειρος - Δυτική Μακεδονία (28,2% από 20,9%). Έπονται, η Μακεδονία - Θράκη (27% από 21,3%), η Θεσσαλία - Στερεά Ελλάδα (26,8% από 20,1%), η Πελοπόννησος - Δυτική Ελλάδα - Ιόνιοι Νήσοι (24,4% από 17%), η Κρήτη (24% από 16,9%) και το Αιγαίο (16,9% από 14,6%).

ΙΟΒΕ: Στο 27,3% η ανεργία το 2013

Εν τω μεταξύ, στην τριμηνιαία έκθεσή του για την ελληνική οικονομία το ΙΟΒΕ εκτιμά πως η ύφεση, που θα συνεχισθεί και το 2013, θα πλήξει αναπόφευκτα και την απασχόληση.

Ωστόσο, η αναμενόμενη μικρότερη έκταση της ύφεσης, η υλοποίηση ορισμένων μεγάλων επενδύσεων, όπως η συνέχιση κατασκευής των πέντε μεγάλων οδικών αξόνων και η ευρύτερη υιοθέτηση των διαρθρωτικών αλλαγών στην αγορά εργασίας του δεύτερου μνημονίου θα επιβραδύνουν την πτώση της.

Έτσι, η ανεργία προβλέπεται να διαμορφωθεί το 2013 στην περιοχή του 27,3%. Το ΙΟΒΕ αναθεωρεί, παράλληλα, επί το δυσμενέστερο την εκτίμησή του για την ανεργία το 2012 στο 24,5%, 6,8 εκατοστιαίες μονάδες υψηλότερα από το 2011 (17,7%).

Τα χρώματα της προσδοκίας

Ουράνιο τόξο στον Αθηναϊκό ουρανό, σε οπτικό διάλογο με τον Ιερό Βράχο, στην εκπνοή του έτους. Είθε...

Ο Σείριος στην αλλαγή του χρόνου