Ο αγαπημένος μαθητής του Χριστού είναι ξεκάθαρος, αλλά στα απαίδευτα μάτια μας παραμένει αινιγματικός: «Στην αρχή υπήρχε ο Λόγος και ο Λόγος ήταν προς τον Θεό, και Θεός ήταν ο Λόγος. Αρχικά αυτός ήταν προς το Θεό. Τα πάντα δημιουργήθηκαν μέσω αυτού, και απ'? όλα τα δημιουργήματα, ούτε ένα δεν δημιουργήθηκε χωρίς αυτόν». Από την στιγμή που κοινοποιήθηκαν στα έθνη τα παραπάνω εναρκτήρια λόγια του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, η ανθρωπότητα διαθέτει ένα ασύγκριτα ισχυρό αναλυτικό εργαλείο της κατάστασής της. Ο Λόγος είναι η πηγή κάθε δημιουργήματος και ο Θεός είναι Λόγος. Όλα είναι λογική και αίτιο συνάμα. Στην αφετηρία της ανθρώπινης περιπέτειας, Λόγος – Αίτιο – Λογική – Δημιουργία και Θεός ήταν ένα. Ο μερισμός τους δεν είναι αντικειμενικό γεγονός αλλά η υποκειμενική στάση του είδους μας απέναντι στην ύπαρξη. Τεμαχίσαμε το Ένα για να βρούμε αυτό που ταιριάζει στην πτώση μας. Από ολιστικές υπάρξεις συνυφασμένες με την τελειότητα και την αρμονία του θείου καταντήσαμε σπαράγματα, ασταθή κομμάτια σάρκας που ισορροπούν πάνω στα αμαρτήματά μας, στα λάθη μας. Η απομάκρυνση του λόγου από τη θεία φύση του και ο χωρισμός του από το μέγα Αίτιο κατάντησε την επικοινωνία μαγγανεία. Μαύρη μαγεία των λέξεων και των αριθμών που υπέταξαν το αθάνατο, άφθαρτο πνεύμα στην περαστική ύλη. Οι μάγοι της εποχής μας είναι εκείνοι που τοποθετούν τις λέξεις σε διάταξη ψεύδους και δημιουργούν ολόκληρες στρατιές νοημάτων απατηλών και καταστάσεων θανάτου.
Αόρατος εχθρός
Αν το καλοσκεφτείτε, η χειροπιαστή θλίψη, η κραυγαλέα ένδεια και η αύξηση των σταυρών των θυμάτων της κρίσης στα κοιμητήρια, που υποτίθεται πως προήλθαν από το χρέος και την έλλειψη χρημάτων, δεν είναι τίποτε άλλο παρά απότοκα της επέλασης αυτών των στρατιών απατηλών λέξεων και αριθμών. Δεν έπεσαν πυροβολισμοί στην Ευρώπη. Δεν βγήκαν τα μαχαίρια. Δεν βομβαρδιστήκαμε από συστοιχίες πυροβόλων. Δεν γκρέμισαν τα τείχη μας τεθωρακισμένα. Ούτε απανθρακωθήκαμε από τις ναπάλμ μαχητικών αεροσκαφών. Οι αρβύλες των στρατιωτών του εχθρού δεν λασπώθηκαν από τα χώματά μας. Συγκεκριμένοι άνθρωποι, οι μαριονέτες που δείχνουν να ηγεμονεύουν, αντάλλαξαν μια σειρά από λέξεις, φράσεις και παρέθεσαν σμήνη αριθμών στο αμήχανο πλήθος, το οποίο πείστηκε ότι όλα τούτα ήταν αληθινά και χειροπιαστά σαν τους σταυρούς στα κοιμητήρια που πλήθυναν εξαιτίας των λέξεων. Το πρόβλημά μας σήμερα είναι πολύ πιο βαθύ από τον ανοιχτό και απροκάλυπτο πόλεμο των όπλων. Έχει ανέβει επίπεδο και ίσταται απειλητικό στη νοόσφαιρα. Καταλαμβάνει σχεδόν το σύνολο του ζωτικού χώρου του πνεύματός μας και διεκδικεί με συνέπεια και πείσμα το επίκεντρο της υπόστασής μας. Την ψυχή μας. Οι δυνάμεις του ζόφου σκοπεύουν να μας κλέψουν το όλον παρουσιάζοντάς μας το μόνο που πάντοτε διαθέτουν: το απόλυτο κενό! Πρόκειται για το μεγαλύτερο δακτυλουργικό τρικ όλων των εποχών – και προς στιγμήν δείχνει να... πιάνει.
Ιθάκη
Ο Πλάτων στην Πολιτεία του, έχοντας υπολογίσει σωστά την πολυπλοκότητα και τα ποιοτικά άλματα των προβλημάτων που θα αντιμετωπίσουν οι ηγεσίες των ανθρώπινων κοινωνιών είχε προτείνει να βασιλέψουν οι φιλόσοφοι και να φιλοσοφήσουν οι βασιλείς. Είχε δίκιο. Μόνο οι φιλόσοφοι έχουν επισκεφθεί τον κόσμο των αληθινών Ιδεών, που φωτίζεται από τον ήλιο του Αγαθού. Μόνο άνθρωποι αυτού του επιπέδου και του εύρους σκέψης μπορούν να απαντήσουν πειστικά στη ρητορική λαίλαπα του «αναγκαίου κακού», στην οποία επιμένουν τα ανδρείκελα που μας οδηγούν ολοταχώς στον τομέα που ειδικεύονται – στο τίποτα!
Ο Ελληνισμός, ως ιστορικό μέγεθος δεν έχει πρόβλημα. Είναι νικηφόρος και μη συγκρίσιμος με οποιοδήποτε άλλο μέγεθος. Ο πόλεμός του ξεκίνησε και τερματίστηκε εδώ και χιλιετίες με απόλυτη επιτυχία. Το έθνος μας, ως ζώσα πραγματικότητα, διατρέχει κίνδυνο. Ασήμαντα ανθρωπάκια που ψελλίζουν κοινοτοπίες και εκτελούν πιστά εντολές, δεμένοι πισθάγκωνα με τις ενοχές τους, έχουν καταλάβει τη θέση που θα έπρεπε να κατέχουν οι καλύτεροι, οι πιο ενάρετοι, οι σχετιζόμενοι με τον Λόγο.
Μόλις τα επίπεδα της συλλογικής ηγεσίας ανέβουν στα επιβαλλόμενα επίπεδα, τότε θα αρχίσει η επιστροφή του λαού μας στην Ιθάκη του.
"Kάθε λογισμός και κάθε αίσθηση οδηγούν σταδιακά την ψυχή είτε προς τον παράδεισο είτε προς την κόλαση. Αν ο λογισμός είναι έλλογος, τότε συνδέει τον άνθρωπο με τον Θεό Λόγο, με τον ύψιστο Λογισμό, με την Παναξία, πράγμα που είναι ήδη ο παράδεισος. Αν πάλι είναι άλογος ο λογισμός ή και παράλογος, τότε συνδέει αναπόφευκτα τον άνθρωπο με τον Παράλογο, τον Ανόητο, με τον διάβολο, πράγμα που είναι ήδη η κόλαση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσα ισχύουν για τον λογισμό, ισχύουν και για τις αισθήσεις. Όλα αρχίζουν εδώ, από τη γη, και ο παράδεισος και η κόλαση" (Ιουστίνος Πόποβιτς)
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΟΡΦ.