Τα φιλοδωρήματα και η πολιτική

Οι Ελληνες, λόγω Μνημονίου, είναι εκείνοι που μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου υπέστησαν τις μεγαλύτερες περικοπές εισοδήματος και την τρομακτικότερη πτώση του βιοτικού τους επιπέδου σ' ολόκληρο τον δυτικό κόσμο. Αυτό δεν είναι μια «ακραία» και «συνωμοσιολογική» ανάγνωση της πρόσφατης Ιστορίας αλλά γενική παραδοχή. Αυτό, άλλωστε, το έχουν επισημάνει άπαντες οι επικεφαλής της πολιτικής ζωής του τόπου αλλά και οι εκπρόσωποι των «δανειστών» της πατρίδας μας. Κι έπειτα από την πρωτοφανή φοροκαταιγίδα και την ανεξέλεγκτη ύφεση που έπληξε τη χώρα μας, υποτίθεται ότι...
φτάνει η ώρα «της ανταπόδοσης των θυσιών».
 Ο πρωθυπουργός εξήγγειλε μια σειρά από μέτρα προς όφελος των νεόπτωχων, των αστέγων και των εξαθλιωμένων πολιτών, προκαλώντας ενθουσιασμό σε όλους όσοι δεν έχουν χτυπηθεί από τη λαίλαπα της φτώχειας και συνάμα έψαχναν μια αφορμή για να χαρούν.

Οι υπόλοιποι, όσοι ζουν στον πραγματικό κόσμο και προσπαθούν να πληρώσουν αληθινά χαράτσια και χειροπιαστούς λογαριασμούς με άυλες υποσχέσεις, συνέχισαν να αισθάνονται την εγκατάλειψη και τη μοναξιά τους στην αντιμετώπιση των προβλημάτων τους. Πάλι αβοήθητοι θα αποπειραθούν να υπερνικήσουν τις ανυπέρβλητες αντιξοότητες και τα αφόρητα βάρη που έχει ρίξει στους ώμους τους το ανάλγητο κράτος.

Οπως έγραψε χαρακτηριστικά η εφημερίδα μας, «προεκλογικά ψίχουλα... 505.000.000 ευρώ σε 1.000.000 πολίτες υποσχέθηκε ότι θα μοιράσει η κυβέρνηση από το πρωτογενές πλεόνασμα (του Προϋπολογισμού του 2013), το οποίο υπολογίζεται στα 3 δισ. ευρώ!».

Δυστυχώς, η τοποθέτηση της «δημοκρατίας» ανταποκρίνεται πλήρως στα δεδομένα. Οι κατεστραμμένοι Ελληνες εισέπραξαν υποσχέσεις ενός εφάπαξ φιλοδωρήματος από την κυβέρνηση, ενώ όλα τα χαράτσια, οι φόροι, τα τέλη, οι επιβαρύνσεις και οι εισφορές που επινόησε το κράτος του Μνημονίου παραμένουν κραταιά. Το ίδιο και τα παρανοϊκά πρόστιμα που θα επιβάλλει για ψύλλου πήδημα η Εφορία. Μπορεί η γενική κατακραυγή να οδήγησε στον μετριασμό του ύψους των προστίμων, αλλά αυτά συνεχίζουν να υπάρχουν και να διαλύουν την αγορά.

Αλλο πράγμα η πολιτική και άλλο το φιλοδώρημα...

Από την εφημερίδα «δημοκρατία»