Η κραυγαλέα σιωπή για την Κύπρο

Χένρι Κίσσινγκερ. Ζων αυτουργός του εγκλήματος του Αττίλα. Εκείνοι που θα έπρεπε να τον κάτσουν στο σκαμνί, του σφίγγουν τα χέρια στις συνεδριάσεις της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. 

«Ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ. Ευάγγελος Μεϊμαράκης θα μεταβεί στην Κύπρο, αύριο, Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014, ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του  ομολόγου του κ. Γιαννάκη Ομήρου, προκειμένου να μετάσχει στις εκδηλώσεις για την επέτειο 40 χρόνων από τη τουρκική εισβολή.
Η Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας διοργανώνει εκδήλωση-συναυλία με τίτλο 'Μικρός λαός και πολεμά… 40 χρόνια μετά. Προσμένουμε, αγωνιζόμαστε, διεκδικούμε'. Ο κ. Μεϊμαράκης, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων, θα απευθύνει ομιλία, ενώ στη συνέχεια θα παρακολουθήσει συναυλία με τη Λαϊκή Ορχήστρα 'Μίκης Θεοδωράκης' η οποία θα παρουσιάσει ένα πρόγραμμα μελοποιημένων από το Μίκη Θεοδωράκη ποιημάτων του Γιάννη Ρίτσου, καθώς και έκθεση φωτογραφίας με θέμα την τουρκική εισβολή».
Από την ανακοίνωση του γραφείου Τύπου της Βουλής των Ελλήνων. Αθήνα, 8 Ιουλίου 2014.

Σαράντισε το έγκλημα. 1974 χτύπησε τη Μεγαλόνησο η λέπρα κι η λεπίδα του τουρκισμού. 2014 γράφει το ημερολόγιο. Κι εμείς τι κάνουμε; Μνημόσυνα. Συναυλίες, κλάψες, οιμωγές, γκρίνιες. Χειραψίες, φιλοφρονήσεις (ακόμα και με τους Ντίλιγκερ του ψευδοκράτους), ρομαντικές βραδιές υπό το σεληνόφως και τη συνοδεία μουσικής. Υποσχέσεις, λόγια μεγάλα και ακόμα μεγαλύτερη ανοχή-συνενοχή στον Αττίλα και στους απογόνους του...
κάθε Ντενκτάς. Κι έρχονται πρωθυπουργοί που καμαρώνουν ότι η Ελλάδα είναι η «ανάδοχος» της τουρκικής υποψηφιότητας για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και μιλάνε με στόμφο και αυτοθαυμασμό για τα «επιτεύγματα» της πολιτικής τους. Ποια επιτεύγματα; Μια χώρα χρεοκοπημένη. Συκοφαντημένη. Υπό κατοχήν. Με εδάφη, περιφέρειες ολόκληρες, που αμφισβητούνται από την τουρκική μαφία, που εκλέγεται κανονικά. Με έναν λαό ριγμένο στην απελπισία. Με νέους που φεύγουν γιατί ο αμύθητος πλούτος της πατρίδας δεν φτάνει για το μεροκάματό τους. Με γέρους παρατημένους στη μοναξιά και την αρρώστια τους. Με τα κέντρα των μεγάλων πόλεων και τα χωριά να ρημάζουν, παραδοθέντα στην ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση και τους τοπικούς άρχοντες, τους υπουργούς, τους ψευτοδιανοούμενους και τους «προοδευτικούς» να αλαλάζουν από χαρά επειδή θα πυργώσουν μιναρέδες εκεί που βρίσκονταν των Ελλήνων τα ιερά. Και πάνω απ' όλα, πριν απ' όλα, με τη μισή Κύπρο να ματώνει κάτω από τη λερή αρβύλα του προαιώνιου εχθρού και τους αυτουργούς της προδοσίας – ζώντες και νεκρούς ατιμώρητους.

Φάκελλος Κύπρου

Στην αρχαία Ελλάδα, για την οποία τόσο κορδωνόμαστε λεκτικά και τόσο αγνοούμε και περιφρονούμε ουσιαστικά, ήταν κοινή πεποίθηση ότι δεν μπορούσε να προκόψει Πολιτεία αν δεν ξεπλενόταν ένα άγος. Κάθε έγκλημα που έμενε δίχως κολασμό αποτελούσε μίασμα. Άγκυρα κανονική, η οποία βύθιζε την κοινωνία σύσσωμη στον λοιμό, τον λιμό και τον πόλεμο – συνήθως εμφύλιο. Κι εδώ; Τι κάνουμε εδώ; Εμείς; Ποιοι είμαστε εμείς; Έχουμε τσίπα επάνω μας; Κοιταζόμαστε ποτέ στον καθρέφτη; Τι απαντάμε ως άνθρωποι, ως Έλληνες, σ' όλους εκείνους που ισχυρίζονται την ύπαρξη «φακέλλου της Κύπρου» και δεν μεριμνούν για το άνοιγμά του; Για το μεγαλύτερο κρίμα των καιρών μας, λένε πως υπάρχουν στοιχεία που δαχτυλοδείχνουν τους φονιάδες κι εμείς σιγούμε! Δεν μας νοιάζει που δεν τον ανοίγουν τον «φάκελλο». Ούτε αφήνουμε την σκέψη που μας περνά από το μυαλό να κατακάτσει, να γίνει συνείδηση κι έπειτα πολιτική απόφαση. Ποια είναι αυτή η σκέψη; Ότι εκείνοι που ξέρουν για ένα φονικό και δεν βοηθούν στην εξιχνίασή του, συμμετείχαν στον σχεδιασμό και την εκτέλεσή του ή απλά ωφελήθηκαν από το μακελειό. Κι οι πολλοί που δεν ασχοληθήκαμε με το μείζον, συνένοχοι είμαστε. Οι πολίτες έχουν υποχρέωση να στοχάζονται για το κοινό καλό και να πράττουν τα δέοντα.
Στην Ελλάδα, ενώ χαλάει ο κόσμος για ψύλλου πήδημα, για τα μέγιστα βγήκε ο σκασμός. Ο σκασμός είναι ο βασιλεύς των ισχυρών. Είτε τρώνε του σκασμού είτε βγάζουν τον σκασμό για να μην ψελλίσουν καμιά αλήθεια που τους καίει.
Όχι άλλα μνημόσυνα από ανθρώπους που ξέρουν και δεν μιλούν. Όχι άλλες κλάψες και κόλυβα από κλεπταποδόχους πολιτικής ισχύος. Όχι άλλες υποσχέσεις, φληναφήματα, γενικολογίες και συζητήσεις περί του φύλου των αγγέλων. Μόνο αλήθειες θέλει το Κυπριακό. Φως να κάψει το απόστημα. Απόφαση να διωχτεί κλοτσηδόν ο Αττίλας και πράξεις.
Ο θρήνος ανήκει στους συγγενείς των θυμάτων και των ξεριζωμένων. Η θλίψη στους Κυπρίους αδελφούς μας. Εμείς μόνο δράση έχουμε μπροστά μας. Όλα τα υπόλοιπα είναι σκέτη ντροπή.