Στα τρένα, όλοι!

Μεσημέρι στον μαγευτικό Πειραιά. Εκατοντάδες ενθουσιασμένοι επιβάτες αδημονούν για μια βόλτα με τον «μουτζούρη».

Εκλαμπρότατοι πεντακοσιομέδιμνοι. Τεθλιμμένες δεσποσύνες, που ξεφαντώνετε ζώντας το ελληνικό δράμα σας, θα πάμε για σαφάρι σήμερα. Είναι του... συρμού. 

Στην τελευταία βόλτα μας με βαγόνι του ΗΣΑΠ, το οποίο ξεκίνησε προχθές και τερματίζει σήμερα, θα βιώσουμε την ένταση του ζην! Θα μεθύσουμε από την αδρεναλίνη της πολιορκίας όλων των αισθήσεών μας από την αύρα της απειλής, της άρνησης, της άμυνας και της απέχθειας. Η σπουδαία φράση «Η Κόλαση είναι οι Άλλοι» του Σαρτρ πρέπει να γεννήθηκε κάπου ανάμεσα σε Άνω Πατήσια και Αττική. Ο Καμύ, θα είχε γράψει ακόμα πιο αριστουργηματικό το «Μύθο του Σισύφου – Δοκίμιο για το Παράλογο» αν στριμωχνόταν σ' ένα μη κλιματιζόμενο βαγόνι του θρυλικού ΗΣΑΠ. Αν το εξετάσετε καλά, με το ψυχρό μάτι του μέσου κρητικού κροκοδείλου, θα έπρεπε -ειδικά εσείς- να σταματήσετε να σπαταλάτε χρήματα σε...
γιόγκες, ρέικι, αδαμάντινα βουδιστικά μονοπάτια, μάντρας, τάντρας και ομορφάντρας και να χρυσοπληρώνετε το εισιτήριο για τα τρένα. Εκεί θα γευτείτε την αλμύρα (και ολίγη από μπόχα) από τον ωκεανό της πραγματικότητας – μόνο προσοχή στους πορτοφολάδες και στα υπόγεια ρεύματα των εφαψιών. Αμφιβάλλετε; Τότε αναλογιστείτε το νόημα της αντιφατικής φράσης «η φτώχεια θέλει καλοπέραση». Φτωχός και καλοπέραση... Γίνεται; Ε, ναι. Γίνεται!

Αρχιπέλαγος

Πρώτα απ' όλα ο ορισμός: «Καλοπέραση» για τους αμύητους είναι οι σαρκικές απολαύσεις, τα φράγκα, η εξουσία. «Καλοπέραση» για τους μεμυημένους φιλοσόφους είναι η αρετή, η οποία επιτυγχάνεται μέσω της γνώσης και της πειθαρχίας στα παραγγέλματα του αγαθού. Αν ανήκεις στην κατηγορία Βου και είσαι άτομο με ταλέντο στην παρατήρηση και έχεις ασχοληθεί με την ενδοσκόπηση, τότε μια διαδρομή με το τρένο αφενός θα σε ωφελήσει και αφετέρου θα σε πείσει ότι λίγοι φτωχοί καλοπερνούν. Διότι αντιμετωπίζουν με μεγαθυμία, φιλοσοφική ενατένιση και διάθεση μαθητείας το αβίωτο βίωμα μιας διαδρομής δίχως αρκουδίσιον, δίπλα σε όντα που ζέχνουν, επιτίθενται, φωνάζουν, βρίζουν, γρυλίζουν, διαγκωνίζονται για ένα κάθισμα και διαγωνίζονται σε απόπειρες κλοπής κινητού, πορτοφολιού, τιμαλφών και χρυσών οδόντων. Εκπαιδεύονται ως δεινοί θαλασσόλυκοι στις τρικυμίες του βίου, μέσα στον ωκεανό του χάους και το τρίγωνο των Ελληνικών κρατικών Βερμούδων.
Οι άλλοι, οι πολλοί, οι πάμπολλοι φτωχοί, αυτοί οι ανερμάτιστοι μπίθουλες, τα υποζύγια, οι κατιμάδες που μαζί τα φάγαμε (εμείς τους αστακούς κι εκείνοι ίχνη από γαρίδα που δεν κάνει ούτε για δόλωμα) απλά γκρινιάζουν και ξαναψηφίζουν όσους έκαναν τις αστικές συγκοινωνίες μαντάρα.