Τα ωραία των ωραίων

Η πραγματικότητα έχει ξελαρυγγιαστεί να φωνάζει για την ποιότητα των κομμάτων κι εμείς δεν την ακούμε. Αυτό τουλάχιστον καμωνόμαστε...

Η ομορφότερη «τριπλέτα» νεοκλασσικών κτιρίων στο κέντρο των Αθηνών είναι το Πανεπιστήμιο, η Ακαδημία και η Εθνική Βιβλιοθήκη. Επειδή μας κυβερνούν επί σειρά δεκαετιών άτομα που πρέπει να κουβαλάνε εντός τους άσβεστο τον έρωτα για τη νομαδική ζωή στη μακρινή Μογγολία ή στις άνυδρες ερήμους περιοχών με
ακατάληπτα ονόματα, επιτρέπουν να καλύπτεται η ανοίκεια (για εκείνους) θέα των κομψών νεοκλασσικών κτιρίων. Αφήνουν τους δικούς τους ανθρώπους να στήνουν γιούρτες, αντίσκηνα, πάγκους με λαθραία, καραγκιοζ-μπερντέδες και άλλες εγκαταστάσεις ενδεικτικές του πολιτισμού τους. Επίσης επιτρέπουν (ή απροκάλυπτα ενθαρρύνουν) την αναγραφή συνθημάτων στους τοίχους και τον βανδαλισμό των αγαλμάτων που βρίσκονται στους περιβάλλοντες χώρους των προαναφερθέντων κτιρίων. Ο Αθηναίος-δεσμώτης βλέπει καθημερινά τις δυνάμεις κατοχής με τις παντιέρες και τα συμπράγκαλά του να ξεδιπλώνει την ασχήμια του στην καρδιά της πόλης και εμπεδώνει την ιδέα της σκλαβιάς. Οι κυβερνώντες με την στρατηγική της διασποράς ασχήμιας καταπραΰνουν τον πόνο που προκαλεί στους ίδιους η πολιτισμική τους ανεπάρκεια και διασφαλίζουν την κυριαρχία τους.

Τσαντίρια

Το «καβάτζωμα» της εξουσίας πριν και πάνω απ' όλα απαιτεί την εξάπλωση της νόσου της πολιτισμικής ανεπάρκειας. Με καλλιεργημένους ανθρώπους, γαλήνιους, ισορροπημένους, καλόγουστους και εχέφρονες δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο δισεκατομμύριο να συνεχιστεί η εκθεμελίωση του πολιτισμού μας από τον τόπο του. Δεν θα μπορούσαν να «σβήνουν» τον Ελληνισμό στην έδρα του εκείνοι που, σαν τα μανιτάρια, ζουν πάνω στις κοπριές και τρέφονται από αυτές.
Μια από τις περιόδους ιδιαίτερης χαράς για τους Επικυρίαρχους μύκητες της πολιτικής είναι η προεκλογική. Εκεί διατρανώνουν άπαντες την προσήλωσή τους στις παρακαταθήκες της νομαδικής ζωής στήνοντας τσαντίρια οπουδήποτε και «κοινωνώντας» στους ψηφοφόρους την αισθητική του παραπήγματος, της πλαστικής καρέκλας, της αφισορύπανσης και των πεταμένων πλαστικών ποτηριών με τα υπολείμματα καφέ εντός τους. Αν μπορούσαν θα έστησαν τις μαχαλοκατασκευές τους και μέσα στον Παρθενώνα, στο μαντείο της Δωδώνης, στη Δήλο και σε άλλα σημεία όπου είναι εμφανή τα σημάδια μιας Ιστορίας που δεν τους ανήκει. Εκάς οι βέβηλοι!