Πως ηττάται στρατηγικά ο Καραμανλής

Γιατί έχασε κατά κράτος ο Καραμανλής και θα συνεχίσει να φθίνει μέχρι την πλήρη απαξίωση; Διότι απουσιάζει! Σ´ ένα κείμενο Γάλλου συγγραφέα (έχω κολλήσει και δεν μπορώ να θυμηθώ ποιος ήταν) είχα διαβάσει μια φράση εξαιρετικά ισχυρή, που μου έχει μείνει ως αίνιγμα που πρέπει να λυθεί: "Η απουσία είναι αμαρτία". Χρόνια τώρα την σκέφτομαι και την... ζυγίζω. Είναι άραγε μια από τις εξυπνάδες που συνήθως γράφουν οι πλουμιστοί Γάλλοι, και οι οποίες δείχνουν βαθυστόχαστες αλλά στην ουσία είναι ανοησίες; Όχι.
Ο μπαγάσας είχε δίκιο. Η απουσία είναι αμαρτία και μάλιστα βαρυτάτη. Οι εποχές μας απαιτούν παρουσία, δράση, παρέμβαση, έκθεση σε ρίσκο. Ο Καραμανλής προσπάθησε να αντιγράψει την τακτική του θείου του. Συνταγή άλλης εποχής με άλλα υλικά δεν παράγει το ίδιο αποτέλεσμα. Οι Έλληνες δεν μπορούν και δεν θέλουν να
επηρεαστούν από κάποιον που δεν ασχολείται μαζί τους και χρησιμοποιεί ως κήρυκες κάποιους ανθρώπους όχι ιδιαίτερα δημοφιλείς, οι οποίοι μιλούν ανεπισήμως επίσημα και αντ´ αυτού δίχως εκπεφρασμένη εξουσιοδότηση. Επιπλέον, δεν είναι κατορθωτό να επηρεάζει πλέον ο Καραμανλής την πλειοψηφία, η οποία ενώ δοκιμάζεται σκληρά ακούει νέα του σιωπηλού πρώην πρωθυπουργού μόνο όποτε πάει σε κάποιο τουριστικό θέρετρο ή σε κάποια εθιμοτυπική εκδήλωση ή εστιατόριο. Και ιδού η ειρωνία του πράγματος που εξοργίζει τους εκλογείς: Οι ίδιοι οι θεοί των αρχαίων Ελλήνων και ο Χριστός των μεταχριστιανικών αιώνων είναι πιο προσβάσιμοι από έναν πολιτικό που λείπει και σιωπά. Οι θεοί έχουν ναούς και επίσημους επί γης αντιπροσώπους και μπορεί να απευθυνθεί σε εκείνους και ο έσχατος των πολιτών. Ο Κώστας Καραμανλής τι είδους οντότητα είναι και κρατάει τόσες αποστάσεις;

Ναι. Ο Γάλλος είχε δίκιο. Η απουσία είναι αμαρτία.