Εὐτυχές τό νέον ἔτος!

Ὁ Καμίνης ἀνακάλυψε τόν τροχό!

Ὁ ἄνθρωπος πού ἀστοχεῖ στίς ἀντίστροφες μετρήσεις γιά τή λήξη τοῦ χρόνου «ἐφηῦρε» ρόδα. Δέν γυρίζει ἀλλά πολύ... μυρίζει!

Ἡ καρακιτσάτη ρόδα πού μαζεύτηκε κακήν κακῶς δέν εἶναι τό αἴτιο τοῦ καμινισμοῦ ἀλλά ἡ ὕστατη συνέπεια του. Πώς μπῆκε στήν πλατεία Συντάγματος καί πώς βγῆκε μόνο ὁ Καμίνης ξέρει. Καμίνης εἶναι ὁ δήμαρχος Ἀθηναίων - ἤ τέλος πάντων ὅσων ἔχουν ἀπομείνει Ἀθηναῖοι. Αὐτός ὁ δήμαρχος εἶναι ἀκριβῶς ὅ,τι δείχνει. Ὁ τρόπος πού μιλᾶ. Αὐτά πού λέει. Ὁ τόνος τῆς φωνῆς του. Το βλέμμα του. Οἱ κινήσεις. Ἐκεῖνος (ὁ ΓΑΠ, ἀσφαλῶς) πού τόν διάλεξε ὡς προτεινόμενο τῆς πασοκάρας γιά τόν δῆμο. Τά πλήθη πού τόν ψήφισαν. Τα φυλλάδια ὑπέρ του σέ ἄπταιστα παστοῦν, οὐρντοῦ καί ἀραβικά πού γέμισαν τήν Ἀθήνα πρίν ἀπό τίς δημοτικές ἐκλογές. Ὁ τρόπος πού πολιτεύεται. Ὅλα παραπέμπουν σέ αὐτό πού βλέπουμε, μυρίζουμε, ἀγγίζουμε στήν πόλη τῶν πόλεων, πού κατάντησε κάτι ἀπό δῆμο Καμίνη.

Μία ρόδα μπαίνει ἀέρα πατέρα, γίνεται ντόρος καί μαζεύεται νύχτα. Αὐτό εἶναι ἡ δημαρχία του. Ὁ Σημίτης, κάποτε, εἶπε τό περιβόητο «αὐτή εἶναι ἡ Ἑλλάδα». Φυσικά, δέν εἶναι αὐτή ἡ Ἑλλάδα. Οὔτε ἡ καμίνειος ἀθηνοφάνεια δέν εἶναι αἱ Ἀθῆναι. Ὅ,τι ἔχει ἐντός του κάθε ἄνθρωπος αὐτό ἐκδηλώνει καί

Ἀκόμα ἕνας μικρός τυμπανιστής

Χιόνια στό καμπαναριό, κέρδη ὁ ἔφορας προσμένει. Χιόνια στό καμπαναριό καί τά χρέη ἕνα σωρό!

Μία πού εἶναι τῆς μοδός τοῦτα τά τραγουδάκια, ἄς ἄδουμε ὅλοι μαζί μία παραλλαγή τοῦ «Μικροῦ τυμπανιστῆ»:

«Μοῦ ’παν χρωστᾶμε τριακόσια (καί) δισ. (παραπαπαμπάμ), τό φέσι φτάνει στήν ἄκρἡ τῆς γῆς (παραπαπαμπάμ). Τὁν Τσακαλῶτο βλέπω στό Γιουρογκρούπ (παραπαπαμπάμ), ἀκούει τόν Σόιμπλε, πέφτει, ἀκούγεται γκούπ (παραπαπαμπάμ, παραπαπαμπάμ).

Ἀλέξης Τσίπρας πρωθυπουργός (παραπαπαμπάμ) καί ὁ Ζουράρις ὑφυπουργός (παραπαπαμπάμ). Τρελοκομεῖο ὡραία Ἑλλάς (παραπαπαμπάμ). Καί στή Βουλή μας ὁ κατιμάς (παραπαπαμπάμ, παραπαπαμπάμ).

Βρέ, στό Ἀμέρικα ἀλλάξαν πολύ (παραπαπαμπάμ). Πρόεδρος Ντόναλντ μέ το

Δῶρο ἕνα βιβλίο γιά κάθε ἀριστερό!

Ἀριστερά: τό ἐξώφυλλο τοῦ βιβλίου τοῦ Δ. Τσιμπουκίδη καί δεξιά ὁ συγγραφέας τῆς μελέτης γιά τή σχέση τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδας μέ τούς 'κλασικούς' τοῦ μαρξισμοῦ.

Το πάθος τῶν κλασικών τοῦ μαρξισμοῦ Καρλ Μάρξ, Φρίντριχ Ἔνγκελς καί Βλαντιμίρ Οὐλιάνοφ (Λένιν) γιά τήν ἀρχαία Ἑλλάδα

Αὐτές τίς ἅγιες μέρες, ἀντί νά ἔρχεστε στή δυσάρεστη θέση νά λογομαχεῖτε μέ ὅσους θαυμάζουν τήν ἀδαημοσύνη ἀριστεριζόντων νεοταξιτῶν, πού ἐχθρεύονται τόν ἀρχαῖο ἑλληνικό Λόγο, δωρίστε τούς ἕνα βιβλίο ποῦ μπορεῖ νά τούς ἀνοίξει τά μάτια. Τιτλοφορεῖται «Οἱ κλασικοί τοῦ μαρξισμοῦ γιά τήν ἀρχαία Ἑλλάδα» καί ἔχει γραφτεῖ ἀπό τόν Δ. Τσιμπουκίδη. Ὁ Δημήτρης Τσιμπουκίδης (1921-2006) ἦταν ἀνατολιστής, ἀλεξανδρολόγος, ἱστορικός, μέλος τῆς Ἀκαδημίας Ἐπιστημῶν τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης. Τό 1965 τοῦ ἀνατέθηκε ἀπό τόν Μ. Α. Κοροστόβτσεφ (τακτικό μέλος τῆς Ἀκαδημίας Ἐπιστημῶν τῆς ΕΣΣΔ) νά συγκεντρώσει καθετί σχετικό μέ τήν ἑλληνορωμαϊκή ἐποχή στά ἔργα τῶν Μάρξ, Ἔνγκελς, Λένιν. Ἔτσι ἀπέκτησε πρόσβαση σέ ὅλα τά ἀρχεῖα, τά μουσεῖα, τίς βιβλιοθῆκες τῆς ΕΣΣΔ. Ταξίδεψε γι' αὐτόν τόν ἐρευνητικό λόγο σέ ὅλες τίς σοβιετικές δημοκρατίες. Ἀποτέλεσμα τῆς πολυετοῦς καί ἐπίμοχθης ἔρευνας εἶναι τό βιβλίο ἀπό τό ὁποῖο προέρχονται τά παρακάτω ἀποσπάσματα.

Κάρλ Μάρξ

σ.σ. 16-18: «Ἤξερε καλά τήν ἀρχαία ἑλληνική καί λατινική, τόσο ἄνετα, πού ὅταν κάποιος διάβαζε, ὁ νεαρός Κάρλ μποροῦσε ἀμέσως νά μεταφράζει ἐλεύθερα στά γερμανικά τό κείμενο πού ἄκουγε.[...] Ἀπό μικρός ἔδειξε ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον γιά τήν ἑλληνική μυθολογία. Ἡ μορφή τοῦ Προμηθέα, πού

Καλὰ Χριστούγεννα! Merry Christmas!

‎Τελικὰ ὅλη ἡ πολιτικὴ πρόταση συνοψίζεται σὲ δυὸ λέξεις. Ὅποιος ἀποφεύγει νὰ πεῖ "καλὰ Χριστούγεννα" εἶναι σίγουρα νεοταξίτης. Ὅποιος τὸ λέει μπορεῖ καὶ νὰ μὴν εἶναι.

The strongest political message of our times: Merry Christmas!

Χριστούγεννα χωρίς Χριστό

Ἀπό τό διαδίκτυο: «Πιεῖτε σάν νεροφίδες, φᾶτε τοῦ σκασμοῦ κι ἕνας χοντρός μέ κόκκινα ροῦχα θά σᾶς φέρει δῶρα»

Εἶναι -στ' ἀλήθεια- μαγικός ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖον τά μέσα μαζικῆς ἐξημέρωσης ἀντιστάσεων καί ἐξαχρείωσης ἐνστίκτων κρύβουν ἀπό τήν ἑορταστική περίοδο τόν πρωταγωνιστή: τόν Ἰησοῦ Χριστό! Κουβέντα δέν ἀκούγεται γιά Ἐκεῖνον, τήν ἱστορία τῆς γέννησής Του, τό βαθύ νόημα πού ἔχει αὐτή ἡ ὑπέροχη περιπέτεια γιά τήν ἀνθρωπότητα. Τα Χριστούγεννα γιά τά ΜΜΕ εἶναι μία ἡμερολογιακή ἔνδειξη, ἕνας δείκτης κατανάλωσης, μία ἀτζέντα πολιτικοῦ, πού τά στηρίζει καί στηρίζεται ἀπό αὐτά, μία ἐξαιρετική ἀφορμή γιά ταξιδιωτικό ρεπορτάζ μέ τίτλο «Οἱ γιορτές τῶν ἐπωνύμων». Ὁ μόνος πού δέν ἔχει ὄνομα καί ἰδιότητα γιά τούς «ἄρχοντες τοῦ κόσμου τούτου» εἶναι ὁ Χριστός.

Τά κανάλια θά στήσουν τίς κάμερές τούς στή

Merry Christmas Kyriakos!

Ἄς πεῖ κάποιος στὸν κύριο Μητσοτάκη ὅτι στὴν Ἑλλάδα ἡ ἑορταστικὴ περίοδος για τὴν πλειοψηφία δεν εἶναι οὐδετερόθρησκη καὶ ὅτι ἡ σκόπιμη παράλειψη τῆς λέξεως Χριστούγεννα ἀπὸ τὴν κάρτα τῆς ΝΔ δέν θά περάσει ἀπαρατήρητη.

Το νόημα τοῦ ἑλληνικοῦ βίου

Τό ἔθνος μας αὐτοπαγιδεύτηκε στήν ἔλλειψη νοήματος, στή βεβαιότητα τῆς ἀδυναμίας νά παράξει γεγονότα καί νά προκαλέσει ἐξέλιξη.

«Ὅταν ρίχνεις μία πέτρα στό νερό, βρίσκει τόν συντομώτερο δρόμο πού ὁδηγεῖ στόν βυθό. Το ἴδιο συμβαίνει ὅταν ὁ Σιντάρτα ἔχει μία φιλοδοξία, ἕνα σκοπό. Ὁ Σιντάρτα δέν κάνει τίποτα∙ περιμένει, σκέπτεται, νηστεύει, ἀλλά περνάει μέσα ἀπό τίς ὑποθέσεις τοῦ κόσμου σάν τήν πέτρα ἀπό τό νερό, χωρίς νά κάνει τίποτα, χωρίς νά κινεῖται: κάτι τόν ἑλκύει καί ἀφήνεται νά παρασυρθεῖ. Ὁ σκοπός του τόν τραβάει, γι' αὐτό καί δέν ἐπιτρέπει σέ τίποτα νά μπει στό μυαλό του, πού νά εἶναι ἀντίθετο στό σκοπό του. [...] Ὁ καθένας μπορεῖ νά κάνει θαύματα, ὁ καθένας μπορεῖ νά πλησιάσει τόν στόχο του, ἄν ξέρει νά σκέφτεται, νά περιμένει καί νά νηστεύει».
Hermann Hesse «Σιντάρτα», ἐκδόσεις Λυχνάρι - Καλλιθέα: 1984, σελ. 67

Ὁ «Σιντάρτα» τοῦ Hermann Hesse (1877-1962) εἶναι λογοτέχνημα πού διαβάζει συνήθως κάποιος στήν ἐφηβεία του. Στη συνέχεια τό λησμονᾶ, ἀφοῦ παρασύρεται ἀπό τά μανιασμένα ρεύματα τοῦ βίου. Σε κάποιο ἄλλο σημεῖο τῆς θαλασσοπλοΐας του, ἄν εἶναι ἀρκετά τυχερός νά τό ξαναδιαβάσει, ἀντιλαμβάνεται πόσο ἔχει ἐπηρεαστεῖ ἀπό αὐτό - πόσο ἔχει λειτουργήσει ἐντός του, ἐπί μεγάλο διάστημα, κι ἐκεῖνος δέν τό

No space no time - we'll catch the wind

Ἀφιερωμένο σ' ὅσους δέν περιμένουν πιά, ἀλλά πολεμοῦν γιά τήν νίκη.

Βάψτε Τοῦρκο τόν Γιῶργο Καμίνη!

Φωταγώγησε τό δημαρχεῖο (που δέν τοῦ ανήκει) μέ τά χρώματα τῆς τουρκικῆς σημαίας. Μεγάλο καημό πρέπει νά τό 'χε...

Ὁ κ. Καμίνης ἀποτύπωσε διά φωτισμῶν τά χρώματα τῆς παντιέρας τῆς χώρας τοῦ Μωάμεθ Β', τοῦ Κεμάλ, τοῦ Ἐρτογρούλ καί τοῦ Τοπάλ Ὀσμάν στό δημαρχεῖο τῆς Ἀθήνας (μεγάλη φωτογραφία).


Ἔτσι γούσταρε, ἔτσι ἔγινε. Καί μερικοί ἀναγνῶστες, λοιπόν, ποῦ ἔχουν ταλέντο στά εἰκαστικά καί γουστάρουν νά βάψουν Τοῦρκο τόν ἴδιο τόν δήμαρχο, μποροῦν νά τό δοκιμάσουν ἐδῶ!

Με νερομπογιές, μαρκαδόρο ἤ ὁποιονδήποτε χρωστήρα τῆς ἀρεσκείας τούς. Παρακαλοῦμε γεμίσατε τά...

Ἔθνος σημαίνει κοινό πεπρωμένο

1. Ἡ «κοιλάδα τῶν πεσόντων». Μνημεῖο γιά ὅλους τούς νεκρούς τοῦ Ἱσπανικοῦ  Ἐμφυλίου.
2. Ὁ Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντέ Ριβέρα. 3. Το ἐξώφυλλο τοῦ βιβλίου τοῦ Χ. Γούδη.

«Τί, λοιπόν, μπορεῖ νά κάνει κανείς γιά νά ξαναδώσει ζωή στόν πατριωτισμό τῶν μεγάλων ἑτερογενῶν μονάδων; Τίποτε δέν θά ἐξυπηρετοῦσε καλύτερα ἀπό μία ἀναθεώρηση τῆς ἔννοιας τοῦ ἔθνους ξεκινώντας ἀπό διαφορετικά σημεῖα ἀναφοράς. Μέσα σέ ἕνα τέτοιο πλαίσιο μποροῦμε νά ὁδηγηθοῦμε ἀπό ὅσα ἔχουν λεχθεῖ γιά τήν διαφορά μεταξύ ἀτόμων καί προσώπων. Ὅπως ἀκριβῶς τό πρόσωπο δέν εἶναι παρά τό ἄτομο ἰδωμένο σέ σχέση μέ τήν κοινωνία, τό ἔθνος δέν εἶναι παρά ὁ λαός ἰδωμένος σέ σχέση μέ τήν οἰκουμενικότητα. 

Κάποιος δέν εἶναι πρόσωπο ἐπειδή εἶναι ξανθός ἤ μελαχρινός, ψηλός ἤ κοντός, μιλάει τή μία γλώσσα ἤ τήν ἄλλη, ἀλλά εἶναι πρόσωπο λόγω τῶν προσδιορισμένων κοινωνικῶν του σχέσεων. Κάποιος τότε μόνο εἶναι πρόσωπο, ὅταν δέν εἶναι μόνο αὐτός, ἀλλά καί ταυτόχρονα καί ἕνας “ἄλλος”. Με ἄλλα λόγια, βρίσκεται σέ ἀντίθεση μέ ἄλλους, ἕνας πιθανός χρεώστης ἤ ὀφειλέτης σέ σχέση μέ ἄλλους.[…] 

Ἡ προσωπικότητα λοιπόν δέν καθορίζεται ἐκ τῶν ἔσω, μέ τή λογική μίας συνάθροισης κυττάρων, ἀλλά ἐκ τῶν ἔξω, μέ τή λογική συγκεκριμένων σχέσεων. Κατ’ ἀνάλογο τρόπο, ἕνας λαός δέν εἶναι ἔθνος λόγω κάποιας φυσικῆς ἰδιότητας ἤ κάποιας τοπικῆς χρώσεως ἤ γεύσεως, ἀλλά διότι εἶναι

Ἕνα φέσι στόν κύριο, γρήγορα!

Πρῶτος στά ἀριστερά βρίσκεται ὁ κομπάρσος τοῦ Ἐρντογάν Γιῶργος Παπανδρέου.

Ἀείποτε, ἡ μεγαλύτερη ἄσκηση αὐτοσυγκράτησης: Νά βλέπεις πράος τον ΓΑΠ αφενός νά καλοπερνᾶ καί αφετέρου νά κάνει τόν κομπάρσο στούς Τούρκους...

Ἔβαλε τήν Ἑλλάδα στό Μνημόνιο καί ἐξ αὐτοῦ χιλιάδες χώθηκαν σέ τάφους. Αὐτός μέ τά σκοτωμένα ἑλληνικά του, τίς αμερικανιές του, τά ντισκοζεϊμπέκικα, τά σαρδάμ, τόν θίασο πού ἔκοψε τίς συντάξεις τῶν γέρων καί πῆρε τό ψωμί ἀπό τό στόμα των ἀνήμπορων. Αὐτός μᾶς ἔχωσε στό Μνημόνιο καί ἑκατοντάδες χιλιάδες παραχώθηκαν στά ἀζήτητα τῆς κοινωνίας. Πετάχτηκαν σέ ράντσα νοσοκομείων, σέ ἱδρύματα, σέ χαρτόκουτα στούς δρόμους. Ἀπό τό στόμα αὐτοῦ ξεβράστηκε τό «λεφτά ὑπάρχουν» καί ὕστερα πύκνωσαν οἱ οὐρές στά συσσίτια τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν δήμων ἀπό τούς πεινασμένους.

Αὐτός ἀκόμα κυκλοφορεῖ ἄνετος καί

ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΑΛΕΞΗ - ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΛΑΕΙ

Ἀνάπτυξη καί χειμερινός τουρισμός

Παρά τήν καταστροφολογία πού ἐκπέμπουν οἱ διάφορες «Κασσάνδρες», στήν πατρίδα μας βρέχει λεφτά!

Ἡ βροχή τῶν μετρητῶν καί τῶν τιμαλφῶν στήν Ἑλλάδα τείνει νά διαψεύσει τόν νόμο τῆς βαρύτητας. Κέρματα, χαρτονομίσματα, κοσμήματα, αὐτοκίνητα, πίνακες, ρολόγια, μπρελόκ, χρυσά δόντια, ἀκόμα καί ἀκίνητα δέν πίπτουν κάτω. Πᾶνε εὐθεία, κόβουν γιά Σύνταγμα, περνοῦν μπροστά ἀπό τό ξενοδοχεῖο «Μεγάλη Βρετάνια» καί πιάνουν τήν Καραγεώργη Σερβίας ὡς τήν ἀρχή της, ὅπου στεγάζεται τό ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν. Ἐκεῖ, ὅλα ὅσα κατόρθωσαν νά μαζέψουν γενεές γενεῶν Ἑλλήνων ἀνεβαίνουν τρεχάλα τούς ὀρόφους καί μπαίνουν μόνα τους, ἐντελῶς ρευστοποιημένα, στούς

Ὁ Ὀμπάμα διαβάζει «κυριακάτικη δημοκρατία»;

1: Ὁ Μπαράκ Ομπάμα ἐξετάζει τήν «μαγική σφαίρα» ποῦ ἐκτίθεται στό Μουσεῖο τῆς Ἀκροπόλεως. 2: Κοντινή λήψη τοῦ αἰνιγματικοῦ ἐκθέματος. 3: Τό δημοσίευμα τῆς «κυριακάτικης δημοκρατίας» τῆς 3ης Ἰουλίου 2016.

Θεμελιώδης ἀρχή τῆς μητέρας τῶν ἐπιστημῶν, τῆς φιλοσοφίας, εἶναι ἡ παρατήρηση. Ὁ ἀπερχόμενος πρόεδρος τῶν ΗΠΑ δείχνει νά εἶναι φιλοσοφημένος ἄνθρωπος καί ἰδιαίτερα... παρατηρητικός. Στην ἐπίσκεψή του στό Μουσεῖο τῆς Ἀκροπόλεως στάθηκε σέ ἕνα ἔκθεμα γιά τό ὁποῖο ἔχει κάνει ἀναφορά μόνο ἡ ἐφημερίδα μας.

Ὑπενθυμίζεται σχετικά ὅτι σ’ αὐτήν τή στήλη τῆς «κυριακάτικης δημοκρατίας» δημοσιεύτηκε στίς 3/7/2016, μία ἡμέρα πρίν ἀπό τήν ἐθνική ἐπέτειο τῶν ΗΠΑ (ἡ 4ἡ Ἰουλίου ἑορτάζεται ὡς ἡ Μέρα τῆς Ανεξαρτησίας), ἄρθρο πού ἀναφερόταν στήν ἀλληλογραφία τοῦ Ἀδαμάντιου Κοραῆ μέ τόν Τόμας Τζέφερσον, ὁ ὁποῖος ἦταν ὁ τρίτος πρόεδρος τῶν ΗΠΑ καί ὁ βασικός συντάκτης τῆς διακήρυξης τῆς ἀνεξαρτησίας τῆς σημερινῆς ὑπερδύναμης. Στό ἄρθρο γινόταν λόγος γιά τήν ἐπίδραση πού ἄσκησε ὁ Ἑλληνισμός στήν ἰδεολογία τῆς ἀμερικανικῆς διοίκησης - μιά καί ἡ ἐπιστολή τοῦ Τζέφερσον πρός τόν Κοραῆ ἀποτελεῖ ἀδιάψευστο τεκμήριο τῆς ἀρχαιομάθειας τοῦ «πατέρα» τοῦ ἀμερικανικοῦ ἔθνους καί τοῦ θαυμασμοῦ του γιά τήν ἱστορική κληρονομιά μας. 

Ἀξίζει νά τονιστεῖ ὅτι ὁ Τζέφερσον στήν ἐπιστολή του, πού συντάχθηκε στίς 31 Ὀκτωβρίου 1823, ἔγραφε στόν Κοραῆ ὅτι ἡ ἑλληνική Ἐπανάσταση θά μποροῦσε νά πετύχει τούς σκοπούς της μόνο...