Μία «μεγάλη ἰδέα» γιά τούς Ἕλληνες

Ὅλοι πρέπει νά εἶναι εὐγνώμονες γιά ὅσα ἔχουν, ἀλλά καί νά προσπαθοῦν γιά κάτι καλύτερο, σπουδαιότερο, ἀνθεκτικότερο στόν χρόνο. Ἡ ἀνθρώπινη φύση δέν συμβαδίζει μέ τό βάλτωμα καί τήν στασιμότητα, ἀλλά ἐπιδιώκει, ὅπως καί ἡ ἴδια ἡ φύση, τήν ἐξέλιξη.

Ἡ νέα χρονιά πού ξεκινᾶ γιά τήν ἀνθρωπότητα -τουλάχιστον γιά ὅσους μετροῦν τόν χρόνο τους μαζί μέ τήν χριστιανική Δύση- θά εἶναι, ὅπως καί οἱ ἄλλες, δύσκολη. Οὐδέν καλό θά προκύψει δίχως ἀγώνα. Το αὐτό ἴσχυε, ἰσχύει καί θά ἰσχύει γιά τήν πατρίδα μας.

Ἡ Ἑλλάδα τά τελευταία χρόνια δέν ἐξελίσσεται - παρακμάζει. Οἱ κόντρα ἄνεμοι στήν οἰκονομία, οἱ κλυδωνισμοί στήν κρατική μηχανή καί οἱ κοινωνικές ἀβαρίες δέν εἶναι τά αἴτια, ἀλλά τά συμπτώματα τῆς βασικῆς νόσου: αὐτή εἶναι ἡ ἔλλειψη μίας «μεγάλης ἰδέας» πού θά ἐμπνεύσει, θά κινητοποιήσει καί θά συντονίσει τόν λαό σέ μία ἀκόμα μεγαλύτερη προσπάθεια γιά
τό σκαρφάλωμα στήν δυσπρόσιτη κορυφή.

Ὅποιος ἐξετάσει προσεκτικά τήν σύγχρονη Ἱστορία τοῦ τόπου μας καί ἐπικεντρώσει τό ἐνδιαφέρον του στόν 20ό αἰώνα θά διαπιστώσει ὅτι ἡ πληγή τοῦ 1922 ἦταν ἀγιάτρευτη. Στις φλόγες πού κατάπιαν τήν ἑλληνική Σμύρνη καψαλίστηκε καί τό ὄνειρο τῆς ἐθνικῆς ὁλοκλήρωσης καί κόρωσε ὁ πυρετός τῆς συλλογικῆς ἀνασφάλειας. 

Ὁ ἐθνομηδενισμός θεμελιώθηκε στά συντρίμμια τῶν ἑστιῶν μας στήν Ἰωνία καί τό μηδέν, πού χάσκει ἀπειλητικό στίς πρωθυπουργικές πολυθρόνες καί στούς ὑπουργικούς θώκους, προσπαθεῖ νά γίνει κάτι πιθηκίζοντας τήν Εὐρώπη. Ἐλάχιστες ἦταν οἱ ἐξαιρέσεις αὐτοῦ τοῦ μαύρου κανόνα.

Ὁ 20ός αἰώνας ἦταν ἀχάριστος μέ τούς Ἕλληνες, πού προσέφεραν τόσο πολλά καί πῆραν γιά ἀντάλλαγμα μαχαιριές στήν πλάτη καί ἀπό τούς ἐχθρούς, ἀλλά καί ἀπό τούς «συμμάχους». Δεκαετίες πολεμικῶν περιπετειῶν μᾶς ἄφησαν στήν αὐγή τῆς τρίτης χιλιετίας ξέπνοους, χωρίς ὅραμα, χρεοκοπημένους, μέ ἀνάξιες ἡγεσίες πού ἱκετεύουν γιά ἔλεος τούς ξένους.

Τό μόνο ἀντίδοτο γιά τή συνταγή πού πράγματι σκοτώνει τόν ἀσθενή δέν εἶναι ὑλικό, ἀλλά πνευματικό, ἠθικό. Αὐτό θά ἔχει μέσα του τήν ὑπόσχεση γιά μία ζωή ἀξιοβίωτη καί γιά ἕναν ἀγώνα δίκαιο, ἐνάρετο καί ἐκστατικό. Δέν μπορεῖ νά συγκινηθεῖ ὁ Ἕλληνας καί νά τάξει ψυχή καί σῶμα στήν «μάχη» γιά μεγαλύτερα ἤ μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα. Οὔτε θά διαψεύσει κάθε πρόβλεψη καί στατιστική γιά δυό-τρεῖς λογιστικές καταχωρίσεις σέ μπακαλοτέφτερα.

Ὁ Ἕλληνας εἶναι φιλόπρωτος, φιλότιμος, φιλόπατρις. Καταφέρνει θαύματα, ἄν ἔχει στόχους ἀρκετά ὑψηλούς. Αὐτούς μπορεῖ νά τούς θέσει, νά τούς ἐξηγήσει καί νά τούς καταστήσει κοινό κτῆμα ἡγέτης βγαλμένος ἀπό τά σπλάχνα τοῦ λαοῦ μέ πίστη στόν Θεό καί ἐπίγνωση τοῦ ἱστορικοῦ, παγκόσμιου ρόλου τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Αὐτή εἶναι ἡ εὐχή γιά τό 2017: μία «μεγάλη ἰδέα» γιά τό ἔθνος μας!

Ἀπό τήν ἐφημερίδα «δημοκρατία»