Ἡ Τουρκία προοδεύει συγκρουόμενη

«Δέν εἶναι σύμπτωση ὅτι ὁ μουσουλμανικός κόσμος δημιούργησε κάποια ἀπό τά σπουδαιότερα ἔργα ἐπιστήμης, τέχνης καί γνώσεων στή διάρκεια καί ἔπειτα ἀπό τίς δύο μεγάλες ἐπιθέσεις στά ἐδάφη του, δηλαδή τίς Σταυροφορίες καί τή μογγολική εἰσβολή. Οἱ Σταυροφόροι πῆραν τήν Ἱερουσαλήμ τό 1099 καί μάτωσαν τήν ἱερή γῆ μέ πρωτοφανή τρόπο. Οἱ Μογγόλοι κατέστρεψαν ὅ,τι ἔβρισκαν μπροστά τούς καί τελικά ἀποδεκάτισαν τήν κάποτε ἰσχυρή αὐτοκρατορία τῶν Ἀββασιδῶν τό 1258, μέ τούς δρόμους τῆς Βαγδάτης αἱματοβαμμένους γιά μέρες ὁλόκληρες.
Ἡ ενδομουσουλμανική πολιτική διαμάχη συνεχίστηκε μέ σχεδόν ἀμείωτη ἔνταση κατά τόν 12ο καί τόν 13ο αἰώνα καί ἔπειτα. Ἀλλά τίποτα ἀπό αὐτά δέν ἐμπόδισε τήν ἐμφάνιση καί ἄνθηση ἑνός μακρύ καταλόγου μουσουλμάνων αὐθεντιῶν σέ ὅλους τούς τομεῖς τῶν διανοητικῶν καί πνευματικῶν ἐπιστημῶν. […] Οἱ διανοούμενοι καί πνευματικοί ἡγέτες τῆς Οὔμμα μετέτρεψαν τίς κρίσεις σέ εὐκαιρία γιά νά γίνουν πιό δημιουργικοί, πιό ἀνθεκτικοί καί πιό ὑπεύθυνοι. Δέν περίμεναν τίς πολιτικές καί στρατιωτικές κρίσεις νά λυθοῦν γιά νά παράγουν τά ἔργα τους».

Ἀπόσπασμα ἀπό ἄρθρο τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Προεδρίας τῆς Τουρκίας Ἰμπραχίμ Καλίν στήν «Daily Sabah», ὅπως μεταφράστηκε στά ἑλληνικά καί ἀναρτήθηκε στήν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τῆς Τουρκικῆς Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης (διεύθυνση http://www.trt.net.tr/greek/). Τό ἄρθρο τιτλοφορεῖται «Ὁ νοητικός καί πνευματικός κατακερματισμός τοῦ μουσουλμανικοῦ κόσμου» καί ἀναρτήθηκε στίς 21/5/2017. Ἡ ἀρχική δημοσίευση στην «Daily Sabah» ἔγινε στίς 28/4/2017.

Μία ἀπό τίς βασικότερες καί πιό ἐπικίνδυνες πλάνες πού ἀναπαράγονται στήν ἑλληνική δημόσια σφαῖρα γιά τήν κατάστάση τῆς γείτονος εἶναι ἡ ὑπόθεση πώς θά…
διαλυθεῖ. Τοῦτος ὁ ὑπολογισμός δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ προβολή μίας ἐπιθυμίας γιά γρήγορη, ἄκοπη, ἀδάπανη λύση τοῦ μείζονος ἐθνικοῦ μας ζητήματος - τό ὁποῖο εἶναι ἡ ἐμπόλεμη εἰρήνη, πού διακόπτεται ἀπό σποραδικές συγκρούσεις μέ τήν Τουρκία. 

Ἀπό τή μία ἠχοῦν οἱ χαρωπές διαδόσεις γιά τό κουρδικό ἀγκάθι στά πλευρά τοῦ ἐπιθετικοῦ γίγαντα. Ἀπό τήν ἄλλη διαδίδονται ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ οἱ ἐκτιμήσεις γιά τήν κάκιστη σχέση τῆς Τουρκίας μέ τήν Δύση, τήν Ρωσία, τήν Κίνα καί εὐρύτερα μέ τόν μή σουνιτικό περίγυρό της. Ὕστερα κυριαρχοῦν οἱ εἰδήσεις τῶν ἐσωτερικῶν συγκρούσεων ἐντός τουρκικῶν ἐδαφῶν: κεμαλικοί ἐναντίον ἰσλαμιστῶν καί δυτικότροποι, ἀθεΐζοντες Τοῦρκοι ἐναντίον ἀνατολιτῶν θρησκολήπτων. Καί, τελικά, στόν συνολικό λογαριασμό τίποτε δέν ἀνακόπτει τήν πορεία τοῦ ἱστορικοῦ μας ἀντιπάλου.

Ὁ πληθυσμός αὐξάνεται, τά ἐπίπεδα τῆς τεχνολογικῆς αὐτάρκειας ἔχουν αὐξηθεῖ δραματικά καί ἡ μάστιγα τῆς Ἀσίας δείχνει πάλι ἕτοιμη νά ἐπεκταθεῖ, ἐνῶ ἀπό τή θέση ὑστερήσεως καί ἀνάγκης στήν ὁποία βρισκόταν ἔφτασε νά ἐνταχθεῖ στούς G20. Οἱ Τοῦρκοι προελαύνουν, μαζί μέ τίς ἔριδες, τίς συγκρούσεις, τίς ἀντιφάσεις καί τούς κινδύνους τους, κι ἐμεῖς σέ μία σίγουρη, σταθερή τροχιά πρός τά κάτω, πρός τίς σελίδες τῆς Ἱστορίας πού καταγράφουν τά ἔθνη πού παρῆλθαν. Ἀντί νά προετοιμαζόμαστε γιά τά δυσκολότερα (τά ὁποία μπορεῖ νά εἶναι τά χειρότερα πού θά φέρουν τά χείριστα ἤ τά δεινά πού θά γεννήσουν τά βέλτιστα), περιμένουμε κάποιο ξένο χέρι νά κομίσει τό φῶς πού οἱ ἴδιοι πολεμᾶμε.

Ὁ ἀείμνηστος φιλόσοφος Παναγιώτης Κονδύλης στό χρησιμότατο γιά τήν ἐποχή μας ἔργο τοῦ «Θεωρία τοῦ πολέμου» (ἐκδόσεις Θεμέλιο), στίς σελίδες 385-386 διατυπώνει μέ διαφορετικά λόγια ἀλλά στό ἴδιο μοτίβο τήν ἀλήθεια γιά τή δυναμική τῆς χώρας πού ἀπειλεῖ νά μᾶς σβήσει ἀπό τόν χάρτη:

«Ἀπό τήν ἄλλη μεριά παρέμειναν ἐνεργά ζωτικά κατάλοιπα ὀθωμανισμού, διάχυτα καί ἀπό καιρό σέ καιρό πιεστικά ρεύματα μουσουλμανικοῦ λαϊκισμοῦ, προβλήματα μειονοτήτων, ἀνισομέρειες περιφερειακές καί ἀγκυλώσεις κοινωνικές - καί ὅλα αὐτά συνιστοῦσαν καί συνιστοῦν ἕνα ἀντιφατικό πλέγμα.

Θά ἦταν ὅμως μεγάλο λάθος νά θεωρήσει κανείς τίς ἐσωτερικές ἀντιφάσεις καί διαμάχες, πού σημαδεύουν βαθιά τό τουρκικό ἔθνος, ὡς παράγοντα μέ ἀναγκαστικά ἀρνητική ἐπίδραση πάνω στό γεωπολιτικό του δυναμικό. Ὁ Μακιαβέλι, πού ἀσφαλῶς κάτι ἐγνώριζε ἀπό πολιτική, ὑπογράμμιζε ὅτι τήν ἀδιάκοπη ἐπέκταση τῆς Ρώμης πρός τά ἔξω τήν προκαλοῦσαν οἱ συνεχεῖς διενέξεις μεταξύ πληβείων καί πατρικίων στό ἐσωτερικό, ἀκριβῶς δηλαδή ὅ,τι θά μποροῦσε νά θεωρηθεῖ ἡ ἀγιάτρευτη πληγή τῆς πόλης. Ὥστε οἱ ἐσωτερικές τριβές καί ἀντιφάσεις σέ ὁρισμένες τουλάχιστον περιπτώσεις θέτουν σέ κίνηση μία χειμαῤῥώδη ἐπεκτατική ὁρμή.

Ἄν αὐτό γίνει πράγματι, τότε ὅ,τι στά προκατειλημμένα μάτια τῶν "ἐκσυγχρονισμένων" καί "πολιτισμένων" "δημοκρατῶν" ἐμφανίζεται ὡς ὑπανάπτυξη καί ἄρνηση τῆς "κοινωνίας τῶν πολιτῶν" μεταβάλλεται σέ ἰδεῶδες μεῖγμα γιά τήν ἄσκηση ἐπιθετικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς μέ ὅλα τά μέσα».

Καί ἄς μήν ξεχνᾶμε τό ἑξῆς. Ὅ,τι εμέίς προσπαθοῦμε νά ἀντιμετωπίσουμε μέ πολιτική οἱ Τοῦρκοι καί οἱ μουσουλμάνοι γενικότερα σκοπεύουν νά τό ἐπιτύχουν μέ τήν δημογραφία.