Οὔτε μέ τόν Φιλιππάκη οὔτε μέ τόν Παπαδῆμο

Ἡ ταχύτερη δίαιτα γιά τό μυαλό ἐπιτυγχάνεται ὅταν ἀσχολεῖσαι μέ ὑποθέσεις πού δέν σέ ἀφοροῦν. Δέν ἀδυνατίζει, φυραίνει ὁλότελα!

Ἡ ἀρένα εἶναι ἕτοιμη. Εἶναι τό διαδίκτυο μέ τά εὐρύχωρα μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης (twitter,blogs, facebook). Τα ὄπλα παρέχονται ἀφειδῶς, χωρίς διακρίσεις, σέ τιμή προνομιοῦχο καί μέ πολλές δόσεις. Ἕνας ὑπολογιστής καί μία σύνδεση στό ἴντερνετ εἶναι προσβάσιμα ἀγαθά γιά φτωχούς, μεσοαστούς καί πλουσίους. Ἀνοήτους καί «ξύπνιους». Καπάτσους, πονηρούς, εὐήθεις, δολίους, λαμογίους καί ἀθώους. Οἱ αἰτίες πολέμου εἶναι ἀφανεῖς, ὅσο καί τά εἰσοδήματα ἐκείνων πού διοργανώνουν τίς «ἐπικές» μάχες ἐντυπώσεων. Οἱ προφάσεις πολλές. Ὅσες ἀντέχει κάθε ἄμισθος ὁπλίτης ψηφιακῶν πολέμων. Τά στρατόπεδα σχηματίζονται ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ. 

Μόλις ρίξουν τό δόλωμα, ἡ ἀφελής καί
ξαναμμένη καί ψυχολογικά μπουρδουκλωμένη τροφή γιά τά κανόνια πρέπει νά «τσιμπήσει» ἄμεσα. Νά ξεπεράσει «ἀχρείαστες» ἀναστολές, ὅπως ἡ λογική, ἡ αὐτοσυγκράτηση, ὁ σεβασμός στόν συνάνθρωπο, ἡ περίσκεψη καί ἡ ἐνημέρωση πρίν ἀπό τόν σχηματισμό ἄποψης. Αὐτά δέν χρειάζονται σέ ἀγέλες μπαμπουίνων πού μποροῦν νά αλληλομακελευτοῦν γιά τις… μπανάνες τῶν ἄλλων. Πάνω ἀπ’ ὅλα ἡ ἀστραπιαία ἀποφόρτιση, ἡ ἐκτόνωση τῶν συναισθημάτων πού ὁδηγοῦν τόν φορέα τους (καί μαζί καί τόν ἄμεσο περίγυρό του) σούμπιτους στόν πάτο τῆς ἀβύσσου. 

Γράφει κάτι ὁ δημοσιογράφος Γιῶργος Φιλιππάκης γιά τόν Παπαδῆμο καί πρέπει ντέ καί σώνει νά στρατευθεῖς μέ ἕναν ἀπό τούς δύο. Νά φορέσεις τό χακί τοῦ συνταξιούχου ἀστυνομικοῦ ρεπόρτερ ἤ τοῦ πρώην δοτοῦ πρωθυπουργοῦ. Νά βλέπεις τόν ἕναν μέ γυαλιά πού τόν δείχνουν Κολοκοτρώνη καί τόν ἄλλον σάν τόν Πηλιογούση καί τοὔμπαλιν. Νά γίνεις φιλιππακίστας ἤ παπαδημοκράτης, λές καί προορισμός σου στή γῆ εἶναι νά γίνεσαι ρετάλι ἀπό τά νεῦρα, καντηλιαζόμενος μέ γνωστούς καί ἀγνώστους στό ἴντερνετ παράγοντας ἔνταση μέ τήν ὁποία πλουτίζουν αὐτοί πού σέ φτωχαίνουν. 

Ναί, ἡ παραγωγή ἐνδιαφέροντος καί σούσουρου γύρω ἀπό ἕνα θέμα πού σερβίρει ἡ ὑπερδομή (αυτό ποῦ λέμε σύστημα) διαιωνίζει τήν παγκόσμια κατάντια. Ὅταν σοῦ λένε πώς σοῦ δείχνουν τό φεγγάρι, νά ἀποσύρεις τό βλέμμα κι ἀπό τό «φεγγάρι» κι ἀπό τό δάχτυλό τους. Σταμάτα νά ταΐζεις τό θηρίο πού σέ κατασπαράζει.