Πολλές φιγοῦρες στή ρυθμική γυμναστική καί στήν ἐνόργανη μποροῦν νά μετονομαστοῦν καί σέ «παρερμηνεύτηκαν οἱ δηλώσεις μου».
Ἐπί προσωπικοῦ: πάντά θυμᾶμαι μέ συμπάθεια καί ἐκτίμηση τό ἐπίθετο Καζᾶκος. Το 1992, ὅταν οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις τῆς χώρας καταδέχονταν νά λαμβάνουν τίς ὑπηρεσίες μοῦ, ὁ συνταγματάρχης Λάμπρος Καζᾶκος, διοικητής τοῦ Κέντρου Ἐκπαιδεύσεως Μηχανικοῦ (ἀποστρατεύτηκε μέ τόν βαθμό τοῦ ἀντιστρατήγου) στό μαγευτικό Ναύπλιο ἦταν μία μορφή τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ πού ἐνέπνεε τόν σεβασμό σέ ὅλους – ἀξιωματικούς, στελέχη καί ὁπλίτες.
Βέβαια, ὑπάρχει καί ἄλλος Καζᾶκος. Ὁ Κώστας. Ὁ ἠθοποιός. Ὅταν ἤμουν πιτσιρικάς καί τόν ἔβλεπα στίς κινηματογραφικές ταινίες πού πρωταγωνιστοῦσε κόντεψα νά σχηματίσω τήν ἐντύπωση ὅτι κι ἐκεῖνος ἦταν...
ἀξιωματικός τοῦ στρατοῦ. Τό 1970, ἐπί καθεστῶτος 21ης Ἀπριλίου, ἐπί χούντας δηλαδή, στό «Μία γυναίκα στήν ἀντίσταση» ἔπαιζε τόν ρόλο τοῦ λοχαγοῦ Δημήτρη Ζορμπᾶ. Το 1971, ἐπί καθεστῶτος 21ης Ἀπριλίου, ἐπί χούντας δηλαδή, ὁ λάβρος κομμουνιστής Κώστας Καζᾶκος ἔπαιζε τόν ρόλο τοῦ πλωτάρχη Μίλτου Ἰατρίδη, κυβερνήτης τοῦ ὑποβρυχίου «Παπανικολής» στήν ταινία πού ἔφερε τό ὄνομα τοῦ ὑποβρυχίου.
Τα χρόνια πέρασαν, ἡ χούντα ἔπεσε (μᾶλλον καί λόγω τῆς σφοδρότατης ἀντιστάσεως πού προέβαλε ὁ ηθοποιός) καί φτάσαμε στό 2017 ὅπου ὁ Καζᾶκος δηλώνει στήν ἐκπομπή HappyDay:
«Ὅ,τι θέλει ὁ νέος, ὅ,τι ἐπιθυμεῖ, δουλειά, σπίτι, οἰκογένεια πρέπει να τα παλέψει καί νά ἀγωνιστεῖ νά τά κερδίσει στόν τόπο τοῦ. Ἀλλιῶς εἶναι ξένος. Ἔφυγαν καί πᾶνε καί δουλεύουν γιά τίς ξένες χῶρες. Καί ὁ τόπος τί θά γίνει; Αὐτό εἶναι στήν οὐσία προδοσία».
Ὕστερα ἀπό αὐτό ὁ ἴδιος Καζᾶκος δηλώνει γιά τό ἴδιο θέμα σέ ἄλλη ἐκπομπή (στόν Ν. Χατζηνικολάου Ρ/ΣReal FM):
«Ἐγώ δέν εἶπα ποτέ... δέν ἔχει πάθει ἄνοια ἀκόμα, νά κατηγορήσω τούς νέους, τό ἀποτέλεσμα δηλαδή... Ἐγώ μιλάω πολιτικά.[...] Δέν εἶπα προδότες ποτέ τούς νέους. Εἶπα ὅτι συνιστᾶ προδοσία αὐτός ὁ ἐξανδραποδισμός τοῦ τόπου, ἡ αἱμορραγία αὐτή ποῦ ἔχει προκληθεῖ ἀπό τήν πολιτική ποῦ ἀσκεῖται τόσα χρόνια.[...] Τά στοιχειώδη δέν χαρίζονται ποτέ. Αὐτά κατακτῶνται! Εἴδατε τί ἀγῶνες ἔγιναν τόν προηγούμενο αἰώνα γιά νά κατακτηθοῦν κάποια στοιχειώδη δικαιώματα τῶν ἐργαζομένων».
Λεβέντης, ἀγέρωχος, ἀνυπότακτος.
Ἐπί προσωπικοῦ: πάντά θυμᾶμαι μέ συμπάθεια καί ἐκτίμηση τό ἐπίθετο Καζᾶκος. Το 1992, ὅταν οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις τῆς χώρας καταδέχονταν νά λαμβάνουν τίς ὑπηρεσίες μοῦ, ὁ συνταγματάρχης Λάμπρος Καζᾶκος, διοικητής τοῦ Κέντρου Ἐκπαιδεύσεως Μηχανικοῦ (ἀποστρατεύτηκε μέ τόν βαθμό τοῦ ἀντιστρατήγου) στό μαγευτικό Ναύπλιο ἦταν μία μορφή τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ πού ἐνέπνεε τόν σεβασμό σέ ὅλους – ἀξιωματικούς, στελέχη καί ὁπλίτες.
Βέβαια, ὑπάρχει καί ἄλλος Καζᾶκος. Ὁ Κώστας. Ὁ ἠθοποιός. Ὅταν ἤμουν πιτσιρικάς καί τόν ἔβλεπα στίς κινηματογραφικές ταινίες πού πρωταγωνιστοῦσε κόντεψα νά σχηματίσω τήν ἐντύπωση ὅτι κι ἐκεῖνος ἦταν...
ἀξιωματικός τοῦ στρατοῦ. Τό 1970, ἐπί καθεστῶτος 21ης Ἀπριλίου, ἐπί χούντας δηλαδή, στό «Μία γυναίκα στήν ἀντίσταση» ἔπαιζε τόν ρόλο τοῦ λοχαγοῦ Δημήτρη Ζορμπᾶ. Το 1971, ἐπί καθεστῶτος 21ης Ἀπριλίου, ἐπί χούντας δηλαδή, ὁ λάβρος κομμουνιστής Κώστας Καζᾶκος ἔπαιζε τόν ρόλο τοῦ πλωτάρχη Μίλτου Ἰατρίδη, κυβερνήτης τοῦ ὑποβρυχίου «Παπανικολής» στήν ταινία πού ἔφερε τό ὄνομα τοῦ ὑποβρυχίου.
Τα χρόνια πέρασαν, ἡ χούντα ἔπεσε (μᾶλλον καί λόγω τῆς σφοδρότατης ἀντιστάσεως πού προέβαλε ὁ ηθοποιός) καί φτάσαμε στό 2017 ὅπου ὁ Καζᾶκος δηλώνει στήν ἐκπομπή HappyDay:
«Ὅ,τι θέλει ὁ νέος, ὅ,τι ἐπιθυμεῖ, δουλειά, σπίτι, οἰκογένεια πρέπει να τα παλέψει καί νά ἀγωνιστεῖ νά τά κερδίσει στόν τόπο τοῦ. Ἀλλιῶς εἶναι ξένος. Ἔφυγαν καί πᾶνε καί δουλεύουν γιά τίς ξένες χῶρες. Καί ὁ τόπος τί θά γίνει; Αὐτό εἶναι στήν οὐσία προδοσία».
Ὕστερα ἀπό αὐτό ὁ ἴδιος Καζᾶκος δηλώνει γιά τό ἴδιο θέμα σέ ἄλλη ἐκπομπή (στόν Ν. Χατζηνικολάου Ρ/ΣReal FM):
«Ἐγώ δέν εἶπα ποτέ... δέν ἔχει πάθει ἄνοια ἀκόμα, νά κατηγορήσω τούς νέους, τό ἀποτέλεσμα δηλαδή... Ἐγώ μιλάω πολιτικά.[...] Δέν εἶπα προδότες ποτέ τούς νέους. Εἶπα ὅτι συνιστᾶ προδοσία αὐτός ὁ ἐξανδραποδισμός τοῦ τόπου, ἡ αἱμορραγία αὐτή ποῦ ἔχει προκληθεῖ ἀπό τήν πολιτική ποῦ ἀσκεῖται τόσα χρόνια.[...] Τά στοιχειώδη δέν χαρίζονται ποτέ. Αὐτά κατακτῶνται! Εἴδατε τί ἀγῶνες ἔγιναν τόν προηγούμενο αἰώνα γιά νά κατακτηθοῦν κάποια στοιχειώδη δικαιώματα τῶν ἐργαζομένων».
Λεβέντης, ἀγέρωχος, ἀνυπότακτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου