Κρατικὲς ἀπεργίες μὲ λεφτὰ ἰδιωτῶν

Δὲν περνοῦν τρένα, λεωφορεῖα καὶ μετρό, ἀλλὰ αὐτό, περιέργως, δὲν συντρίβει τὸν καπιταλισμό, ποὺ ἔχει τὸν ἀπέθαντο!

Ὄταν ἀπεργοῦν τὰ μέσα μαζικῆς μεταφορὰς ἕνα κεφάλαιο πλήττεται: Ὄχι τὸ μεγάλο, αὐτὸ ποὺ ἔχει δυὸ καὶ τρεῖς οὐρὲς γιὰ τὸ χρῆμα του, ἀλλὰ τὸ μικρό, τὸ τοσοδούλι, αὐτὸ ποὺ κυνηγάει τὸ μεροδούλι γιὰ νὰ ‘χει μεροφάι.
Ὁ Μπιλ Γκέιτς, ὁ Λάτσης, ὁ Γουόρεν Μπάφετ, ὁ Βαρδινογιάννης, ὁ Τζὲφ Μπέζος, ὁ Μελισσανίδης, ὁ Μὰρκ Ζάκερμπεργκ, ὁ Μυτιληναῖος, ὁ Κόκκαλης, οἱ Αγγελόπουλοι δὲν στήνονται στὰ κιόσκι γιὰ νὰ βγάλουν ἡμερήσιες κάρτες ἤ ἀπεριορίστων διαδρομῶν, οὔτε κοιτοῦν κάθε τόσο τὰ ἠλεκτρονικὰ ταμπλὸ στὶς στάσεις γιὰ νὰ δοῦν πότε ἐπιτέλους ἔρχεται τὸ μπλὲ λεωφορεῖο Ἀκαδημία – Ζωγράφου.

Οἱ ἐφοπλιστὲς δὲν ξεροσταλιάζουν στὴ στάση στὴ Φιλολάου, στὸ Παγκράτι, ἀδημονώντας νὰ περάσει τὸ τρόλεϊ 11 γιὰ νὰ πᾶνε στὴ Νέα Ἑλβετία. Εἶναι στὴν κανονικὴ Ἑλβετία, τὴν παλιά, καὶ
κάνουν τὰ σκὶ τους καὶ ἀνάβουν τὶς πουράκλες τους (μόλις τελειώσουν μὲ τὸ σκι) μὲ κάτι σπίρτα μακρουλὰ σὰν τηλεγραφόξυλα.

Ἔχουν μία χαρὰ ὀχήματα ἅπαντες οἱ πλούσιοι, οἱ κροῖσοι καὶ οἱ ζάπλουτοι, καὶ οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν καὶ ὁδηγούς, καὶ δὲν ἀγχώνονται γιὰ τὶς καθυστερήσεις καὶ τὶς ἀπεργίες τῶν μέσων μαζικῆς μεταφορᾶς. Ἴσως, ποὺ καὶ ποὺ, νὰ ἀναρωτιοῦνται πὼς εἶναι δυνατὸν οἱ πολλοὶ φτωχοὶ νὰ ἀνέχονται τοὺς συνδικάλες νὰ τοὺς χαλᾶνε τὴν καθημερινότητα.

Δὲν φταῖνε οἱ μεροκαματιάρηδες νὰ δαπανοῦν καὶ ἕνα καὶ δύο ἡμερομίσθια στὰ ταξὶ γιὰ νὰ πᾶνε στὴ δουλειὰ τους. Εὐθύνονται ἐκεῖνοι ποὺ ἐπιτρέπουν στοὺς συνδικάλες νὰ χρησιμοποιοῦν τὴν κοινωνικὴ πλειοψηφία σὰν ὁμήρους.

Τὴ λύση γιὰ τὶς ἀπεργίες ὅλοι τὴν ξέρουμε καὶ οἱ περισσότεροι συμφωνοῦμε μὲ αὐτὴν: ἰδιωτικοποίηση. Νὰ μὴν ὑπάρχει αὐτὴ ἡ «ομπρέλα» τῆς νόμιμης αὐθαιρεσίας σὲ βάρος ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων.

Ἄν, ἀπὸ τὴν ἄλλη, αὐτὸ τὸ καθεστὼς θεωρεῖται σωστὸ καὶ λειτουργικό, ἂς γίνουν ὅλα ἔτσι. Κρατικὰ υφασματάδικα, κρατικὰ ρουχάδικα, γυμναστήρια ΔΕΚΟ, μπογιατζῆδες τοῦ Δημοσίου, φαρμακεία ποὺ θὰ ὑπάγονται σὲ ὀργανισμούς, κρατικὰ κρεοπωλεῖα καὶ δὲν συμμαζεύεται. Καί, μόλις κρατικοποιηθεῖ τὸ σύνολο τῆς Ἑλλάδας, θὰ ἀνοίξει μία τεράστια τρύπα, θὰ μᾶς καταπιεῖ καὶ μετὰ θὰ μᾶς φτύσει σὰν μασημένη τσίχλα, ἐπειδὴ δὲν θὰ μᾶς ἀνέχεται πλέον οὔτε ἡ μέλαινα γαῖα.