Φιλελευθερξισμός, τηλεδαποὶ καὶ Ἑλληνέζοι

Τὸ «Ἑλληνέζος» εἶναι σαφῶς διάφορον τοῦ Ἕλληνος καὶ κλίνεται κατὰ τὸ «Φιλιππινέζος»,  «Κινέζος», «Μαλτέζος» κ.ά.

Ἡ λέξη «φιλελευθερξισμὸς» εἶναι ἑλληνέζικης ἐπινοήσεως. Μία μεταπολιτευτικάντικη πατέντα, μούρλια˙ μόλις δοκιμάσετε θὰ θέλετε κι ἄλλη, θὰ νιώθετε τέτοια λαχτάρα γι’ αὐτὴν ὅσο ἤθελαν τὸ φαγητὸ οἱ Κινέζοι τὴν περίοδο τοῦ Μεγάλου Λιμοῦ (1958-1962) καὶ οἱ Οὐκρανοὶ στὸν δικὸ τους Μεγάλο Λιμὸ (γνωστό καὶ ὡς «Γολομντόρ») τὰ ἔτη 1932-1933. Ἄν δοκιμάσετε φιλελευθερξισμὸ ἔστω μία φορὰ, θὰ γλείφετε τὰ δάχτυλα τοῦ Κουτσούμπα -μόνο νὰ περιμένετε νὰ βγάλει τὸ Ρόλεξ, μὴν τὸ βρέξετε- καὶ θὰ χορεύετε καζατσὸκ τραγουδώντας ἀποσπάσματα ἀπὸ τὰ προεκλογικὰ φυλλάδια τοῦ τιτᾶνος Γιώργη Κουμουτσάκου καὶ τοῦ ὑπερήρωος Νότη Μηταράκη.

Πὼς φτιάχνουμε φιλελευθερξισμό; Τα ὑλικὰ εἶναι ἁπλὰ. Στὴν χώρα μας ἀφθονοῦν. Τὰ μισὰ (τὸ φιλελεύθερο κομμάτι) μπορεῖτε νὰ τὰ βρείτε ἀκόμα καὶ στὸ
ψιλικατζίδικο τῆς γειτονιᾶς. Ὅλοι γιὰ τὴν ἐλευθερία κόπτονται, φίλοι της δηλώνουν, γιὰ τὸ ἐλεύθερο ἐμπόριο μιλοῦν, τὴν ἐλεύθερη διακίνηση τῶν ἰδεῶν, τὴν ἐλευθερία ἐπιλογῆς καὶ δὲν συμμαζεύεται. Τὰ ἄλλα μισά, τὸ κομμάτι, δηλαδή, ποῦ λήγει σὲ «-ρξισμὸς» καὶ θυμίζει μαρξισμό, βρίσκονται στὴ χωματερὴ τῆς Ἱστορίας. Ἀπὸ ἐκεῖ εἰσάγουμε ἰδέες καὶ λύσεις γιὰ τὸ κράτος ἐδῶ, στὸ Ἑλληνεζιστάν.

Γιὰ νὰ κάνετε λοιπὸν φιλελευθερξισμὸ χρειάζεστε μία κατ’ ὄνομα φιλελεύθερη κυβέρνηση μὲ μαρξιστικὲς μανιέρες διαχείρισης τῶν πραγμάτων. Νά, καλὴ ὥρα ὅπως τώρα: Γιὰ νὰ λυθεῖ τὸ πρόβλημα μὲ τοὺς τηλεδαποὺς (τηλεδαπός= ἀλλοδαπὸς ποὺ ἔρχεται ἀπὸ πολὺ μακριά) πρέπει νὰ ἐκδιωχθοῦν οἱ Ἕλληνες – μία καὶ μόνο αὐτοὶ ἐνοχλοῦνται ἀπὸ τὴ μετατροπὴ τῆς χώρας σὲ χῶρο.

Πὼς θὰ καταφέρομεν νὰ ξεφορτωθοῦμε τοὺς Ἕλληνες; Μὲ τὶς παλιὲς καλὲς συνταγὲς τῆς Σοβιετίας: θηριῶδες κράτος, βαριὰ φορολογία, ἐπιτάξεις ἀκινήτων, δημεύσεις, διωγμοὺς φρονημάτων (βλ. ἀντιρατσιστικοὶ νόμοι), ξερίζωμα τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν, ἀντιθρησκευτικὴ καὶ αντιχριαστιανικὴ προπαγάνδα, καὶ μετακινήσεις πληθυσμῶν ἐντὸς τοῦ αποεθνικοποιημένου καὶ ὁμογενοποιημένου χώρου.

Γιὰ νὰ γίνει, ὡστόσο, ἄνετα καὶ ἀβίαστα «χωράφι» τὸ ἐσωτερικὸ πρέπει νὰ ὑπάρξει ἡ συναίνεση μὲ τὸ ἐξωτερικό. Αὐτὸ συνεπάγεται τὴν πλήρη ὑποταγὴ στὰ κελεύσματα τῶν ἰσχυρῶν χωρῶν, ὥστε νὰ μὴν ἀποπειραθοῦν νὰ ἀποσταθεροποιήσουν τὸ ἐσωτερικό. Ὅ,τι θέλουν θὰ τὸ δίνουμε (βάσεις, συνεκμετάλλευση κ.ά), γιὰ νὰ παίρνουμε μὲ τὴ σειρὰ μας τὸ βίος τῶν φορολογουμένων. Ἔτσι φτιάχνουμε ὡραῖο φιλελευθερξισμό.