Ὁ Ἀλέξης Τσίπρας, τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2015 τὸν καιρὸ τῆς πολιτικῆς ἡγεμονίας του, μιλώντας στὴν κοινοβουλευτικὴ ὁμάδα τοῦ κόμματὸς του εἶχε πεῖ αὐτάρεσκα καὶ μὲ αὐτοπεποίθηση ποὺ πρόδιδε ἀλαζονεία: «Τα σκυλιὰ οὐρλιάζουν, ἀλλὰ τὸ καραβάνι προχωρᾶ». Δηλαδή, σὲ ἁπλὰ ἑλληνικά, ὅτι ἐκεῖνος θὰ ἔκανε βρέξει – χιονίσει το δικό του ὅ,τι κι αν έλεγαν οἱ πολλοί. Τὸ εἶπε καὶ τὸ ἔκανε. Μόνταρε τὴν ἄθλια συμφωνία τῶν Πρεσπῶν σὲ πεῖσμα τῶν Ἑλλήνων ποὺ διαφώνησαν, διαδήλωσαν, ἔφαγαν ξύλο καὶ χημικὰ ἀπὸ τὰ ΜΑΤ. Τελικὰ ὄχι μόνο ὑπεγράφη ἡ συμφωνία τῶν Πρεσπῶν ἀλλὰ ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης, ποῦ ἔλεγε ὅτι διαφωνοῦσε μὲ αὐτήν… παλεύει γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ της. Κι ὅλοι ἐμεῖς, στὸν ρόλο τῶν «σκυλιῶν», «γαβγίζαμε» καὶ τὸ «καραβάνι» πέρασε. Κι ὅλες οἱ προσπάθειες μαζικές, ἀτομικές, δικαστικές, πολιτικές, ἔπεσαν στὸ κενό.
Γιὰ νὰ ἐξηγούμεθα. Ό,τι κακὸ σχεδιάζουν νὰ γίνει σὲ βάρος μας θὰ γίνει καὶ θὰ συνεχίσει νὰ γίνεται– ἂν ἐμεῖς ἐπιμένουμε νὰ βαδίζουμε στὸ ὡραιότατο μονοπάτι τῶν ἐλπίδων, τῶν διαψεύσεων καὶ τῶν μάταιων ἀγώνων, ποῦ μᾶς ἔχουν σχεδιάσει ἐκεῖνοι ποὺ κερδίζουν καὶ στὰ μονὰ καὶ στὰ ζυγά.
Γι’ αὐτὸ ὁ τρόπος καὶ ὁ «τόπος» τῆς ἐναντίωσης σὲ ὅ,τι ἀντιστρατεύεται τὶς παραδοσιακὲς ἀξίες καὶ τὰ ἐθνικὰ συμφέροντα πρέπει νὰ ἀλλάξει. Οἱ δικαστικὲς προσφυγὲς στὰ ἐθνικὰ δὲν θὰ ἔχουν καμία τύχη, ὅπως δὲν εἶχαν μέχρι τώρα γιὰ τὰ Μνημόνια, τὸ κερατόσημο Βενιζέλου στὴ ΔΕἩ, τὸν ΕΝΦΙΑ, τὶς Πρέσπες κ.ἄ. Ἄς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ἡ πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, ποὺ ψηφίστηκε μὲ 261 ψήφους γιὰ τὸ ἀξίωμα τῆς προέδρου τῆς Δημοκρατίας, προέρχεται ἀπὸ τὸ δικαστικὸ σῶμα.
Η οὐσιαστικὴ ἀντίσταση στὴ Νέα Τάξη ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν οἰκογένεια. Ἡ μεταλαμπάδευση τῶν ἀξιῶν στὰ παιδιὰ μας, ἡ προσωπικὴ βελτίωση ἑκάστου, ἡ ἀλληλεγγύη μεταξὺ τῶν ομοφρονούντων καὶ ἡ ἐγκατάλειψη κάθε ἐλπίδας πρὸς τρίτόυς «σωτῆρες» ἀποτελοῦν καλὴ βάση ἐκκίνησης μίας οὐσιαστικῆς προσπάθειας ἀλλαγῆς πορείας – ἂν αὐτὴ εἶναι ἐφικτὴ καὶ στὸν βαθμὸ ποὺ μπορεῖ νὰ ἀλλάξει ἡ πὁρεία πρὸς τὸν γκρεμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου