Παιδός η βασιληίη

Ακούω, διαβάζω και μαθαίνω για τους τηλεμαραθώνιους που οργανώνουν διάφοροι οργανισμοί, φορείς, σωματεία και όμιλοι και τρέμω.
Τρέμω στην ιδέα ότι θα τα ξαναδούμε.
Με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό φοβούμαι ότι στο μέλλον μπορεί να γίνουν τηλεμαραθώνιοι για την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, το Ηράκλειο, την Αλεξανδρούπολη, τη Λάρισα, το Βόλο και λοιπές πόλεις και νομούς.
Ανησυχώ μήπως όλοι όσοι προσφέρουν από το υστέρημά τους για να ανακουφιστεί η αγιάτρευτη πληγή που άνοιξε στο σώμα της πατρίδας μας, χρειαστούν οι ίδιοι βοήθεια στο μέλλον.
Θλίβομαι που βλέπω το έθνος μας που τείνει να διαψεύσει την ατάκα που είχε πει ένας Αιγύπτιος ιερέας στον Σόλωνα: «Εσείς οι Έλληνες είστε αιώνια παιδιά».
Έχουμε χάσει την παιδικότητά μας διότι σιγά σιγά μας αφαιρούν τα βασικά χαρακτηριστικά που διακρίνουν το παιδί από τον γέροντα.
Το παιδί είναι αισιόδοξο αλλά είναι και σκληρό.
Το παιδί γελά με το παραμικρό και δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του.
Του κάνεις μια γκριμάτσα και γελά.
Το σπρώχνεις και σε χτυπά. Νιώθει ότι αδικείται και ουρλιάζει, κλαίει γοερά, σκληρίζει με μένος.
Όταν το παιδί βλέπει κάτι στραβό δείχνει προς το λάθος και το φωνάζει.
Μην ξεχνάμε το παλιό παραμύθι με το παιδί που ‘δειξε με το δάχτυλο τον ίδιο τον βασιλιά και είπε το θρυλικό «ο βασιλιάς είναι γυμνός».
Η αλήθεια των παιδιών, στον σάπιο και συμβιβασμένο κόσμο μας, ηχεί σαν αγένεια, απρέπεια, βλασφήμια.
Η αλήθεια, όμως, είναι εκείνη που χαρίζει στα παιδιά την άνεση να γελάνε με το παραμικρό.
Τα παιδιά δεν αφήνονται στις θλίψεις επειδή δεν αποθηκεύουν τύψεις όπως οι μεγάλοι που εκστομίζουν τα ψέματα και τις ωραιοποιήσεις πιο γρήγορα από τον ίσκιο τους.
Παιδός η βασιληίη έλεγε ο Ηράκλειτος κι ένα παιδί περιμένουμε για να βασιλεύσει με την αλήθεια του.