Εκτός του φυλαρχικού κομματικού βούρκου

Πρωταπριλιά του 2000. Συγκέντρωση του Κώστα Σημίτη στο Αγρίνιο.

«Τι έκανε ο Πόε τις ημέρες που θεωρούνται χαμένες στη Βαλτιμόρη; Η πιο κοινά αποδεκτή θεωρία είναι ότι χρησιμοποιήθηκε ως ‘υποχείριο’ για εκλογικούς σκοπούς, ότι μεταμφιεζόταν με τα ρούχα άλλων ώστε να μπορεί να ψηφίζει περισσότερο από μία φορά για έναν συγκεκριμένο υποψήφιο. Αυτοί οι ψεύτικοι ψηφοφόροι κρατούνταν σε ‘κλουβιά’ ή πανδοχεία όπου τους πότιζαν με αλκοόλ. Έγινε επίσης γνωστό ότι το όνομα ‘Ρέυνολντς’ που επαναλάμβανε ο Πόε στο τελευταίο του παραλήρημά ήταν το επώνυμο ενός από τους εκλογικούς αντιπροσώπους στην ταβέρνα του Ράιαν». 
Peter Ackroyd, «Πόε – μια σύντομη ζωή», εκδόσεις Πατάκη, σελ. 15-16

Ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε έζησε λίγο ως άνθρωπος και θα ζει για πάντα ως συγγραφέας, αλλόκοσμος χαρτογράφος ονειρότοπων, λάτρης του ωραίου και υπηρέτης του θανάτου. Η κατανόησή του για τον ελληνικό και ρωμαϊκό κόσμο είχε τόσο βάθος όσο και η αγάπη του για όσα στο επιστητό έχουν ουσία. Αυτή η διαλεχτή προσωπικότητα βρέθηκε

Φαραώ άνευ Αιγύπτου

Παρόλο που έχουμε -έστω κατ’ όνομα- δημοκρατία, ο τρόπος διαβίωσης των γεννητόρων του ελληνικού προβλήματος ήταν από βασιλικός έως αυτοκρατορικός

Ολοι εμείς που κατοικούμε στα σύννεφα (πληρώνεις και λιγότερο ΕΝΦΙΑ) πέσαμε από αυτά όταν ενημερωθήκαμε από την εφημερίδα «Espresso» ότι βγήκε στο σφυρί η βίλα Κωστόπουλου. Και το πρώτο σοκ: Είναι δυνατόν ο Πέτρος Κωστόπουλος, ο λαϊκός άνθρωπος από τον ωραίο Βόλο, να μένει σε βίλα; Με τέτοια αφαίρεση που χαρακτήρισε την πορεία του και τέτοια δίαιτα που έχει ρίξει θα περίμενες να μένει σε σκήτη ή σε άσραμ (τα ερημητήρια των ινδουιστών σοφών).
Βέβαια, την αφαίρεση και τη δίαιτα ο λατρεμένος «Πετράν» δεν τις έκανε στα

Θλιμμένη Ελλάδα

Η κοινωνία δεν είναι η σέκτα των υπεραμειβόμενων «αστέρων» της πολιτικής και της «ενημέρωσης». Ούτε εκφράζουν τις πολύπλοκες δομές της τα ολίγιστα (σε αριθμό και αξία) θέματα που προβάλλουν -με τα γνωστά κριτήρια- οι τηλεοπτικοί σταθμοί στα δελτία ειδήσεων.

Ολοι είμαστε κομμάτια της, αλλά μας υπερβαίνει. Για να την κατανοήσουμε πρέπει να έχουμε την πρόθεση και τις ικανότητες να το πράξουμε. Μερικές ικανότητες είναι σύμφυτες, άλλες επίκτητες. Μια απ' αυτές είναι ο συνδυασμός των διαθέσιμων πληροφοριών.

Οι πληροφορίες για την κατάσταση της πατρίδας μας είναι

Οικονομικές πολεμικές επιχειρήσεις

Ελληνικό γραμματόσημο του 1959, το οποίο απεικονίζει αρχαία αθηναϊκά νομίσματα.

«Τα παιδιά ενός αγρότη καυγάδιζαν. Εκείνος συχνά τους έλεγε να ομονοήσουν αλλά με τα λόγια δεν κατάφερνε να τους πείσει. Ζήτησε τότε να του φέρουν ένα δεμάτι ξύλα. Μόλις του τα έφεραν διέταξε το πρώτο από τα παιδιά του να τα σπάσει όλα μαζί. Δεν μπόρεσε, αν και προσπάθησε πολύ. Στο δεύτερο του έδινε τα ξύλα ένα-ένα και του υπέδειξε να τα σπάσει. Αυτό ήταν εύκολο και ο γεωργός είπε στα παιδιά του: ‘έτσι και εσείς. Αν ομοφρονείτε δεν μπορούν να σας καταβάλουν οι εχθροί. Αν τσακώνεστε είστε ευάλωτοι. Με λίγα λόγια, όσο σε θωρακίζει η ομόνοια άλλο τόσο σε αποδυναμώνει ο διχασμός». 
Αισώπου Μύθοι, «Γεωργού παίδες», 53, 1-10

Ο αρχαίος μυθοποιός και μυθογράφος, που επινόησε και την αλληγορία που παρατέθηκε στην αρχή του κειμένου ήθελε να προσφέρει Παιδεία με τρόπο διασκεδαστικό. Μηνύματα ζωής φιλοτεχνημένα με χρώματα από την παλέτα της φύσης. Το ζωικό βασίλειο, οι χαρακτήρες και τα επαγγέλματα των ανθρώπων ήταν τα μέσα με τα οποία επιδίωκε να περάσει ισχυρούς κώδικες στο μέλλον. Ένας από τους κώδικες που άπαντες γνωρίζουν και ελάχιστοι ακολουθούν είναι η ενότητα, η ομόνοια και η συνεργασία των ανθρώπων που είναι καθ’ οιονδήποτε τρόπο «αδέλφια». Είτε η συγγένεια υφίσταται εξ αίματος είτε έχει δημιουργηθεί μέσω πνευματικών διεργασιών, κοινών ενδιαφερόντων, αγώνων, κινδύνων και φιλικών δεσμών.
Το κλειδί της κατανόησης του μύθου είναι

Μια ελληνική ασύμμετρη απειλή

«Για την καινούργια Βουλή εγκαινιάζεται μια νέα εποχή, όπου δεν θα καθιερωθεί επ’ ουδενί λόγω το σταμάτημα των εργασιών της στις 12 η ώρα. Θα συνεχίζεται και μετά τις 12. Διότι το μέγα νομοθετικό έργο που έχει η Κυβέρνηση να πραγματοποιήσει δεν ημπορεί ποτέ να συζητηθεί και εγκριθεί από τη Βουλή, αν διαιωνίζεται η συζήτηση ενός νομοσχεδίου επί 3-4 συνεδριάσεις».
Μιχαήλ Σ. Στεφανίδης, βουλευτής ΠΑΣΟΚ – προεδρεύων Βουλής, 11 Ιανουαρίου 1982

Πότε εγκαινιάστηκε αυτή η «νέα εποχή» στο Κοινοβούλιο; Τι ήταν αυτό το τόσο επείγον που έπρεπε να... τελειώσει οπωσδήποτε, παρόλο που σήμαιναν μεσάνυχτα, οι βουλευτές είχαν κουραστεί και οι περισσότεροι βρίσκονταν ήδη υπ' ατμόν; Αυτό που έπρεπε να τελειώσει ήταν η ελληνική γλώσσα και ο ένσαρκος φορέας της, ο λαός. Εκείνη τη νύχτα η Βουλή εκτελούσε στα έξη μέτρα την γλωσσική συνέχειά μας και καθιέρωνε τη μονοτονική, απλουστευμένη, ισοπεδωμένη ορθογραφία και κατ' επέκτασιν μια σειρά από λογικές διαδικασίες και συνειρμούς, διαφορετικούς σε σχέση με τις συνήθεια χιλιετιών. Σαν να απέκτησε δικαιώματα πρόσβασης κάποιος στους υπολογιστές όλων των Ελλήνων και εγκατέστησε εξαιρετικά κατώτερο λογισμικό στην θέση ενός υπερεξελιγμένου που ήδη είχαν. Όλα παίζονταν και παίζονται εκεί. Στο λογισμικό των ανθρώπων. Το λειτουργικό σύστημα που

Φτιάχνοντας ένα παράλληλο, ελληνικό σύμπαν

«Mέχρι τα ουράνια σώματα / με πομπούς και με κεραίες / φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα / κι ιστορία οι παρέες. […] O ουρανός είναι φωτιές / ανεμομαζώματα σπίθες και κυκλώματα βρε / και παρέες λαμπερές / το καθρέφτισμά τους στις ακρογιαλιές. Kι είτε με τις αρχαιότητες / είτε με ορθοδοξία / των Eλλήνων οι κοινότητες /  φτιάχνουν άλλο γαλαξία».
Διονύσης Σαββόπουλος, «Ας κρατήσουν οι χοροί» από το LP «Τραπεζάκια Έξω», 1983

Το τραγούδι του Σαββόπουλου συνηθίζεται να ακούγεται στα μαζικά ξεφαντώματα και σε στιγμές αλκοολούχας αμεριμνησίας, όπου τίποτε άλλο δεν έχει νόημα παρά η ακολούθηση του ρυθμού και η συμμετοχή στη χαρά. Ωστόσο, ακόμα και οι μεγάλες γιορτές, οι φιέστες, τα πανηγύρια, δεν προκύπτουν σαν τα καιρικά φαινόμενα. Προετοιμάζονται από λίγους για να ευχαριστηθούν οι περισσότεροι. Ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή, από ό,τι συμβαίνει όταν ένας λαός πέφτει θύμα εκμετάλλευσης, όπου σχεδιάζουν οι λίγοι πώς οι πολλοί, αδικούμενοι και υποδουλωμένοι, θα τους προσφέρουν τα υλικά για το άνομο γιορτάσι τους.
Ο Ελληνισμός, ως ολοκληρωμένη πρόταση πολιτισμού και φιλοσοφικό-επιστημονικό κοίτασμα αληθείας, βρίσκεται εδώ και αιώνες αρκετούς στην πρωτοπορία των παγκόσμιων εξελίξεων. Όμως, οι Έλληνες, ως λαός συχνότερα βιώνουν καταστάσεις ανελευθερίας και

Οι γνωστοί άγνωστοι

Η Μυρτώ και ο Θάνος δεν έτυχε να γίνουν δημοφιλείς σε κόμματα και παρατάξεις. Ανθρωποι κανονικοί, καθημερινοί, ποτέ δεν «υιοθετούνται» από κόμματα

Μυρτώ. Ετών 17. Το ρολόι της κανονικότητας σταμάτησε να χτυπάει για εκείνην εδώ και δύο χρόνια. Οταν ένα δίποδο της επιτέθηκε για να τη βιάσει στην Πάρο. Της χτύπησε το κεφάλι στα βράχια. Τη διέλυσε και την άφησε πλημμυρισμένη στα αίματα. Σήμερα δεν μπορεί να σταθεί όρθια, να μιλήσει. Δίνει έναν τιτάνιο αγώνα σε κέντρο αποκατάστασης στη Λάρισα. Μαζί της, η οικογένειά της, που ανεβαίνει στον Γολγοθά δίχως την αρωγή, την υποστήριξη και τα «δάκρυα» των αγωνιστών των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Βλέπετε, στην περίπτωσή της ο δράστης ήταν

Ο κύριος Σονούπο

Ακούς το όνομα του τίτλου. Νομίζεις ότι είναι Ιάπων. Τελικά διαπιστώνεις ότι είναι επίρρημα και θες να κάνεις χαρακίρι.

Η νόμιμη και αναπόφευκτη συνακρόαση συνεπιβατών στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς αποκαλύπτει περισσότερα απ' όσα όλα τα ΜΜΕ μαζί.

Χθεσινό, ακριβές και απίστευτο. Κατά το μεσημέρι επιβιβάζονται στον σταθμό Ηράκλειο του ΗΣΑΠ τρεις νεαρές (ηλικιακή κλίμαξ 16-17). Το βαγόνι δεν είχε πολύ κόσμο και βρίσκουν θέσεις για να κάτσουν. Και ρωτάει η μία (σημείωση: δεν ήταν ξανθούλα. Σκούρο καστανό το μαλλί της): «Ρε σεις ποιος είναι αυτός ο κύριος Σονούπο;» Εν χορώ οι άλλες δύο: «Ποιος;». Επιμένει η κατανομαλλούσα: «Να μωρέ, δεν θυμάμαι τι ακριβώς τη ρώτησα την

Αν έχεις Μέρκελ διάβαινε

Αν ψάχνεις τα νούμερα του τζόκερ ρώτα τον πρώτο Γερμανό περαστικό που θα συναντήσεις. Ακόμα κι αν δεν ξέρει από τζόγο θα σε δικτυώσει αλλού! 

Το χάρτινο κοκοράκι που λέγεται ελληνικό κράτος προσπάθησε (επί σειρά ετών) να φέρει σε πέρας διαγωνισμό για την κατασκευή του «Ελληνικού Σήματος». Δηλαδή, το εθνικό λογότυπό μας που θα μπαίνει σε όλα τα ελληνικά προϊόντα μαζί με αυτό την παρασκευάστριας εταιρείας. Στις 23 Μαρτίου 2014, η «δημοκρατία» έγραφε για μία φάση του επικών διαστάσεων και κωμικοτραγικού χαρακτήρα διαγωνισμού: «Επί του πρακτέου, οι Ελληνες, χωρίς να αποκλείονται φυσικά οι ξένοι, καλούνται να ψηφίσουν ηλεκτρονικά ποιο θα είναι το 'Ελληνικό σήμα προϊόντων και υπηρεσιών' μεταξύ μίας καρδούλας, σχεδόν ίδιας με εκείνη της Eurovision του 2006 που έγινε στην Αθήνα, μίας...

Οι μεγαλοαστοί επιμένουν παραδοσιακά

Οικογένεια στο Ζεμενό Κορινθίας. Φωτογραφία του Ελβετού Fred Boissonnas, 1913. 

«Εδώ και αρκετές γενιές οι εύπορες τάξεις δεν φαίνεται να ανησυχούν ιδιαίτερα για την εκπαίδευση των παιδιών τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα παιδιά ή οι έφηβοι αυτών των κοινωνικών στρωμάτων δεν έχουν προβλήματα. Απλώς, τα προβλήματα είναι διαφορετικής φύσης,. [...] Θα ‘λεγε κανείς πως οι λεγόμενες ‘αστικές’ αξίες εξακολουθούν να διαπλάθουν αυτά τα παιδιά σύμφωνα με το πρότυπο μιας οικογενειακής παράδοσης άρρηκτα συνδεδεμένης με την προγονική κληρονομιά και με την τήρηση μιας μορφής πειθαρχίας που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση και που αποσκοπεί στη διατήρηση της συγκεκριμένης κληρονομιάς. [...] Πρόκειται για μια κληρονομιά η οποία τους ανήκει, υπό την προϋπόθεση ότι θα κάνουν ό,τι χρειάζεται για να φανούν αντάξιά της».
Αλντό Ναουρί, «Εκπαιδεύοντας τα παιδιά – Όρια στην παιδική παντοδυναμία», εκδόσεις Κέλευθος, σελ. 46-47

Ο συγγραφέας, εβραϊκής καταγωγής, γεννήθηκε στη Λιβύη. Σπούδασε ιατρική στο Παρίσι και εργάστηκε ως παιδίατρος επί τέσσερις περίπου δεκαετίες. Είναι ο δημιουργός πολλών έργων που επικεντρώνονται σ’ εκείνο που χαρακτηρίζει ως «η πιο τρομερή περιπέτεια