Δὲν εἶμαι σὲ θέσἡ νὰ μιλήσω γιὰ λογαριασμὸ τῶν ἄλλων. Οὔτε τώρα μπορῶ νὰ τὸ κάνω οὔτε στὸ μέλλον θὰ δύναμαι. Ὅσα φέρει ἕκαστος ἐντὸς του εἶναι γνωστὰ μόνο σ’ ἐκεῖνον. Μιλῶ γιὰ τὸν ἑαυτὸ μου.
Ἦταν μία ὡραία χρονιά. Δὲν ἔχω παράπονο. Ἦρθε κουβαλώντας μαζὶ της ἕναν ἀέρα ἀβεβαιότητας, ἀσάφειας, ἀοριστίας καὶ φεύγει, ἀφήνοντας ὅλα αὐτὰ πίσω ἀλλὰ καὶ ἀρκετὰ δῶρα.
Τὸ βασικότερο δῶρο ποὺ ἄφησε τὸ 2020 εἶναι ἡ ἐπιβίωση. Ὅποιος ζεῖ καὶ ἔχει ὑγεία, διαθέτει μία ἐξαιρετικὴ βάση συζήτησης… Μόνο οἱ νεκροὶ ἔχουν δεῖ τὸ τέλος τοῦ πολέμου, ὅπως σοφὰ ἀναφέρει τὸ ἀπόφθεγμα. Ἐπιβιώνω ἀκόμα, ἐλπίζω, καὶ ἔχω δεῖ μερικὲς προσδοκίες μου νὰ ὑλοποιοῦνται καὶ πολλὲς νὰ διαψεύδονται - καὶ γι’ αὐτὲς δὲν μπορῶ νὰ κατηγορήσω κάποιον. Γιὰ ὅλα ἐμένα μέμφομαι, ὅλα τὰ περιμένω ἀπὸ ἐμένα, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ.
Τὸ περιβάλλον γύρω μου εἶναι μεγάλο κομμάτι ἀπὸ τὴν ὀμορφιὰ τοῦ κτιστοῦ κόσμου ἀλλὰ καὶ μεγάλο
ἀγκίστρι στὸ ὁποῖο συχνὰ «πιάνομαι», ἀποσπώμενος ἀπὸ τὴ βασικὴ ἀνθρώπινη ἀποστολὴ ποὺ εἶναι ἡ αὐτοπραγμάτωση, ἡ κατανόηση τοῦ νοήματος τοῦ ζεῖν καί -πάνω ἀπ’ ὅλα- ἡ προσέγγιση τοῦ Θεοῦ.Τὸ 2020 μποροῦν, ἀπολύτως δικαιολογημένα, νὰ ὀνειδίσουν ἐκεῖνοι ποὺ ὑπέστησαν ἀπώλειες, ἔχασαν δικοὺς τους ἀνθρώπους καὶ τὴ θέση τῆς θέρμης τῆς διαπροσωπικῆς σχέσης κατέλαβε ὁ τρόμος τοῦ κενοῦ. Γιὰ ἐκείνους τὸ μόνο ποὺ μπορῶ νὰ κάνω εἶναι νὰ σιωπήσω ἐπειδὴ γνωρίζω πὼς εἶναι τὰ πράγματα ἅμα τῇ ἐλεύσει τοῦ κενοῦ. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἐγὼ εὐγνωμονῶ τὸ ἔτος ἐπειδὴ ἔριξε ἄπλετο φῶς σὲ ἀδυναμίες ποὺ πρέπει νὰ ἀντιμετωπίσω, σὲ ἐλλείψεις ποὺ ὀφείλω νὰ πληρώσω, σὲ σφάλματα ποὺ πρέπει νὰ ἀποφεύγω.
Τὸ 2020 ἔδειξε καὶ μερικὲς ἀπὸ τὶς δυνατότητὲς μου. Μία ἀπὸ αὐτές, ποὺ μπορῶ καὶ εἶναι δέον νὰ καλλιεργήσω εἶναι ἡ συναισθηματικὴ ἀποστασιοποίηση ἀπὸ τὰ τεκταινόμενα, ἀπὸ τὸν ἀναβρασμὸ τῆς στιγμῆς καὶ ἀπὸ τὴν ἐνέργεια ποὺ παράγει ἡ σύγκρουση τῶν συμφερόντων.
Τὰ συμφέροντα τοῦτα μπορεῖ νὰ εἶναι μικρὰ μπορεῖ καὶ μεγάλα. Συμφέρον (νομίζει ὅτι) ἔχει ὁ πολιτικὸς ποὺ σπρώχνει τοὺς «συναδέλφους» του γιὰ νὰ κερδίσει το… ἐκτόπισμὰ του μερικὰ ἑκατοστὰ ἐγγύτητας στὸν πρωθυπουργό,συμφέρον (νομίζει ὅτι) ἔχει καὶ ἡ δεσποινὶς Τούλα ποὺ ἐνθουσιάστηκε ἐπειδὴ ἀπέσπασε τὸ λάγνο βλέμμα τοῦ ἀφεντικοῦ της, ποὺ ξερογλύφτηκε στὴ θέα τῶν ἄρτι ἀποτριχωμένων ποδιῶν της, τὰ ὁποία ξεχείλιζαν μέσα ἀπὸ τὸ ἐφαρμοστὸ μίνι φόρεμα.
Ἡ ἀποστασιοποίηση καὶ ἡ συμπόνοια μαζὶ καὶ ἡ ἀγάπη χωρὶς ταύτιση καὶ πάθος εἶναι μία καλὴ συνταγὴ γιὰ νὰ ζεῖ κάποιος.
Εὐτυχῶς, μέσα στὸ 2020 προσέγγισα τὸ πνευματικὸ σημεῖο ὅπου ὅσα θέλουν οἱ ἄλλοι, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ δικαίωμὰ τους στὴν Ἐλευθερία, τὴν ἀξιοπρέπεια καὶ τὴν ἐπιβίωση, μοῦ φαντάζουν σὰν φυσικὰ φαινόμενα, σὰν ἀλλαγὲς τοῦ καιροῦ ποὺ ἔρχονται καὶ παρέρχονται καὶ μὲ ἐπηρεάζουν δίχως νὰ μὲ ἀφοροῦν ἰδιαίτερα. Ἡ Ἐλευθερία, ἡ ἀξιοπρέπεια καὶ ἡ ἐπιβίωση εἶναι πανανθρώπινοι στόχοι ἱεροὶ καὶ σεπτοί, θεῖες προσταγὲς τὶς ὁποῖες εἶναι προδοσία τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ τῆς ἀνθρωπότητας ὅλης νὰ ἀγνοοῦμε, νὰ ὑποτιμοῦμε, νὰ παραμελοῦμε.
Παρατηρῶ τὸν κόσμο γύρω μου σὰν ἕνα θαῦμα ποὺ ξεδιπλώνεται μὲ χάρη καὶ προσπαθῶ νὰ βρῶ τὸ μοτίβο, τὸν κανόνα καὶ τὴν τάξη μέσα στὸ φαινομενικὸ χάος. Μέσα στὴν χρονιὰ συνειδητοποίησα ὅτι ὅλα ὅσα ἔρχονται καὶ παρέρχονται εἶναι ἑνιαία. Δὲν πρόκειται γιὰ ἀσυνάρτητες καταχωρήσεις σ’ ἕνα παραληρηματικὸ ἀφήγημα ἀλλὰ γιὰ κεφάλαια μυθιστορήματος, γιὰ ἐξισώσεις, ποὺ ὁδηγοῦν ἀναπόφευκτα σ’ ἕνα ἀσύλληπτο, μαγικό, ἀπροσπέλαστο γιὰ τὸν κοινὸ νοῦ ἀποτέλεσμα.
Μέσα στὸ 2020 παρατήρησα καλύτερα καὶ τὸν ἑαυτὸ μου καὶ μὲ πίεσα (όχι ὅσο σκληρὰ θὰ έπρεπε) νὰ κάνω τὸ σωστό. Κατανόησα τὶς μηχανιστικὲς ἀντιδράσεις μου πάνω σὲ ζητήματα, τὶς ἀδιέξοδες ταυτίσεις μου καὶ τὶς μάταιες ἔχθρες. Ἑρμήνευσα κάποια ἀπὸ τὰ χαρακτὴριαστικὰ μου, τὰ ὁποία φάνταζαν ἀκατανόητα.
Ἡ κατανόηση τοῦ περιβάλλοντος καὶ ἡ πρόθεσὴ μου νὰ καταλάβω ἀκόμα περισσότερα, σὲ μεγαλύτερο βάθος καὶ ἔκταση, μὲ κάνει νὰ αἰσιοδοξῶ ἀλλὰ καὶ νὰ φοβᾶμαι - ἡ ἔλλειψη φόβου Θεοῦ, νομίζω, εἶναι ἡ πηγὴ πάσης ἀνοησίας.
Εὐλογημένο ἦταν τὸ 2020. Μὲ ἐνθουσίασε ποὺ ἡ ἁγνή, ἀνόθευτη ἀπέχθειὰ μου γιὰ τὴν ἐξουσία μπόρεσε νὰ προσωποποιηθεῖ. Ἡ καταπίεση τῆς ἐξουσίας, ἡ κατάχρηση τῆς ισχύος, ὁ ἀσφυκτικὸς ἔλεγχος τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τοὺς δυνάστες-δεσμοφύλακες συμβολοποιήθηκαν σὲ πρόσωπα ἀξιοθρήνητα, ἄξια κάθε μομφῆς καὶ χλεύης. Νὰ καὶ κάπου ποὺ εἶχα δίκιο, στὰ πολλὰ λάθη μου: οἱ ἔχοντες ἐξουσία ἀλλὰ καὶ οἱ ζητοῦντες αὐτὴν εἶναι ἀκριβῶς ὅπως τοὺς φανταζόμαστε- κι ἀκόμα χειρότεροι…
2020 σὲ εὐχαριστῶ ποὺ ὑπῆρξες στὴ ζωὴ μου. Μὲ ὑπέβαλες σὲ δοκιμασίες καὶ κινδύνους ὄχι γιὰ νὰ μὲ συντρίψεις, ἀλλὰ γιὰ νὰ μὲ διδάξεις. Πάλι καλά…
Χρόνια πολλὰ σὲ ὅλες καὶ ὅλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου