Τί σημαίνει «λιμουτουργιάκτς»

Τό γλωσσικό ζήτημα εἶναι πάντα ἐπίκαιρο σέ μία χώρα ὅπου πρωθυπούργευσαν ἄνθρωποι πού ξεστόμιζαν περισσότερα σαρδάμ παρά κανονικές λέξεις.

Πολύ μεγάλο τό ἐνδιαφέρον τοῦ ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ στήν ἀποκρυπτογράφηση τῶν ἀναγραφομένων στό πλακάτ τοῦ ἐκ Καρδίτσης ὁρμωμένου ἀγρότου. Ἡ ἔξαψη πού προκλήθηκε ἀπό τήν ἐργώδη προσπάθεια νά ξεκλειδωθοῦν τά μυστικά τοῦ πλακάτ ἴσως μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ ἐκείνην πού ένιωσε ὁ Μάικλ Βέντρις, ὁ Ἄγγλος γλωσσολόγος καί ἀρχιτέκτονας πού κατόρθωσε νά ἀποκρυπτογραφήσει τή Γραμμική Γραφή Β.

Στήν φωτογραφία Νο 2 φαίνεται τό πλακάτ μέ τό μυστηριῶδες -καί μέχρι πρότινος ἀνερμήνευτο- κείμενο καί ἀκολουθεῖ ἡ φιλολογική ἐξομάλυνσή του στή νέα ἑλληνική, ἡ ὁποία ἐλήφθη στό ἠλεκτρονικό γραμματοκιβώτιο τοῦ

Φόρος τιμῆς στόν Νίκο Κούνδουρο

Δοκιμαστική λήψη τοῦ φωτογράφου Βαγγέλη Ρασσιᾶ πρίν ἀπό τήν κανονική φωτογράφιση γιά τήν συνέντευξη. Σε πρῶτο πλάνο ὁ Κούνδουρος, στό βάθος ὁ ὑπογράφων. Δεξιά: Ἡ βότκα Στάλιν, πού ἄρεσε στόν σκηνοθέτη. 

Ὅλη ἡ Ἑλλάδα τό ἔμαθε: «Πέθανε ὁ Νίκος Κούνδουρος». Δέν τόν ἔχει δεῖ, ὅμως, ὅλη ἡ Ἑλλάδα νά ζεῖ καί νά δημιουργεῖ. Ὁ χαρακτήρας του, ὁλόκληρος, φάνηκε στό ἔργο τοῦ. Πρωτογενής, βροντερός, σκεπασμένος μέ τόν κισσό τοῦ Διονύσου: πρωτόγονος, ἐρίβρομος, κισσόβρυος, ποῦ λέει κι ὁ ὀρφικός ὕμνος. Μαζί του ἔκανα μία ἀπό τίς λίγες συνεντεύξεις πού θεωρῶ ἐμπειρίες ζωῆς, μαθήματα ἀξέχαστα. Δέν χωρᾶ σέ σελίδες αὐτή ἡ θύελλα, ἡ ἐσωτερική ἱερή μανία. Μόνο στίς ταινίες του μπορεῖ νά καταλάβει κάποιος πόσα Ρίχτερ ἦταν ὁ «σεισμός» Κούνδουρος. 

Ἡ συνέντευξη ἔγινε γιά τό περιοδικό «ΜΕΤΡΟ» τόν Ἰούνιο τοῦ 2004. Ἅμα τό πέρας της, ὁ Κούνδουρος μοῦ χάρισε ἕνα μπουκάλι τῆς γεωργιανῆς βότκας Στάλιν. Το ἔχω ἀκόμα, ἄθικτο. Ἀκολουθοῦν ἀποσπάσματα ἀπό τή συνέντευξη. Καλό του ταξίδι. Ἦταν

ΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ (ΠΛΑΤΩΝ ) - ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ.

ΦΕΤΟΣ ΝΑ ΝΤΥΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΨΕΜΑΤΑ!

Ἡ ἀλήθεια δέν φοριέται πολύ διότι μᾶς στενεύει στόν ἐγωισμό καί μᾶς χτυπάει τούς ψυχολογικούς κάλους, ποῦ εἶναι... εὐαίσθητοι.

Ἐσχάτως ἡ κοινή γνώμη ἀσχολεῖται μέ ζητήματα κρίσιμα γιά τήν πορεία τοῦ τόπου καί τό μέλλον τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους. Ἕνα ἀπό αὐτά, τό ὁποῖο ἀκοῦς νά σχολιάζεται στά μέσα μαζικῆς μεταφοράς (στά μεσοδιαστήματα πού λειτουργοῦν ἀνάμεσα στίς απεργίες), εἶναι τό «Survivor». Οἱ δοκιμασίες του, οἱ μικρές, πικρές καί ἱλαροτραγικές ἴντριγκες μεταξύ τῶν παικτῶν, οἱ φαινομενικά ἀστείρευτες δυνάμεις τῶν ὑποσιτιζόμενων πρωταγωνιστῶν τοῦ σχεδόν ἀληθινοῦ τηλεοπτικοῦ δράματος βρίσκονται στήν καρδιά* τῆς ἐπικαιρότητας.

Αὐτό τό ριάλιτι ἐκ πρώτης ὄψεως δείχνει νά

Βορίδη, Ἄδωνι, ἰδού τό τζαμί σας!

Λήψη ἀπό τό ὑπό ἀνέγερση ἰσλαμικό τέμενος τῶν Ἀθηνῶν.

Ἄς ἀφήσουμε ἐπιτέλους τίς γκρίνιες, τίς μεμψιμοιρίες, τήν καντήφλα. Ὁλόκληρο τέμενος ἑτοιμάζεται εἰς τάς Ἀθήνας. Πανηγυρίζουν οἱ σύμμαχοι Τοῦρκοι.

Ἄς ξεκινήσουμε μέ τό σαρδόνιο, μαῦρο, σχεδόν βρετανικό χιοῦμορ τῆς Ἱστορίας. Στις 4 Αὐγούστου 2016, στά ὀγδοντάχρονα ἀπό τήν ἐπιβολή τοῦ Ἐθνικοῦ Καθεστῶτος τοῦ Ἰωάννη Μεταξά, ὁ Μάκης Βορίδης καί ὁ Ἄδωνις Γεωργιάδης ἀφαίρεσαν καί τό τελευταῖο χαλικάκι πού μπλόκαρε τά γρανάζια τῆς γραφειοκρατίας γιά τήν ἀνέγερση τοῦ ἰσλαμικοῦ τεμένους στήν Ἀθήνα, τήν πόλη πού οἱ «τρελοί» ἐθνικιστές τοῦ 1821 ἀπελευθέρωσαν ἀπό τούς Ἀγαρηνούς δυνάστες χύνοντας ποτάμια ἀπό τό ἱερό αἷμα τους στή γῆ τοῦ Κόδρου καί τοῦ Ἐρεχθέα. 

Σέ νομοσχέδιο γιά τίς «ἀνανεώσιμες πηγές ἐνέργειας», 206 βουλευτές (μεταξύ αὐτῶν, οἱ ἐθνομπροστάρηδες, οἱ χαλύβδινοι ὑπερπατριῶται Βορίδης καί Γεωργιάδης) ὑπερψήφισαν μέ τρέλα καί κορδέλα τό ἄρθρο 35, μέ τό ὁποῖο

Νά τούς σπάσουμε τά μοῦτρα

Χρίστος Γούδης

Ἡ ἐπιθετικότητα τῆς Τουρκίας βαίνει καί θά βαίνει συνεχῶς αὐξανόμενη. Θεωρεῖ ὅτι βρισκόμαστε σέ ἠθική σήψη, οἰκονομική κατάρρευση καί συνακόλουθα σέ ἐθνική κατάθλιψη, ἐνῶ οἱ κινήσεις τῆς δείχνουν ὅτι μᾶς θεωρεῖ περίπου ὡς καρπαζοεισπράχτορες. Σίγουρα κάποιοι ἀπό τούς ὑψηλά ἱστάμενους στήν καθ’ ἡμᾶς κρατική καί εὐρύτερη κοινωνική ἱεραρχία (στήν τελευταία διαπρέπουν οἱ πάσης φύσεως καί παραφύσεως σκωληκοειδεῖς ἀποφύσεις τῆς δημοσιογραφίας ἀλλά καί τά θρασύτατα λόγω βλακείας θηλυκά βλαχαντερά τῶν πρωϊνάδικων) εἶναι καταφανῶς ζαλισμένοι ἀπό τό ὕψος τῆς ἐξουσίας (πέραν τῆς μέθης τους ἀπό τά ὅσα μπεκροπίνουν ἤ ρουφοῦν), κάτι πού ἀναμένεται ὅταν ἡ χώρα παραδίδει τίς τύχες της σέ «τσογλάνια» (γκραικομασκαράδες μέ ἤ χωρίς γραβάτα, νεαρούς ἤ ὑπέργηρους σέ ἡλικία ἤ νοητική συγκρότηση).

Ὅμως, σέ κρίσιμες καταστάσεις τό ἔθνος δέν ταυτίζεται μέ τά περιτρίμματά του, ἀλλά μέ τήν βαθύτερη ἐσωτερική δυναμική του ἡ ὁποία

Γιατί ἡ Ἕλενα Κουντουρᾶ ντύθηκε κουρτίνα

Ὁ ἀείμνηστος Ἀλέξανδρος Κουντουράς, πατήρ τῆς ὑπουργοῦ Ἕλενας Κουντουρᾶ ἦτο βασιλόφρων.

Καί ἡ Ἕλενα Κουντουρᾶ... βασιλοφρονεύει ἁπλά δέν ὑποστηρίζει τό ἑλληνικό στέμμα ἀλλά αὐτό τῆς Σαουδικῆς Ἀραβίας. 

Ἡ ἑβδομάς σέ εἰκόνες

Τσῖκνες, κόκκινα κραγιόν, βασιλόπιτες, ἀγροτικές κινητοποιήσεις, ἐξελίξεις στά ΜΜΕ καί τρόικες ἀναμείχθηκαν γλυκά εἰς τήν Ἑλλάδα...

Ὁ Ἄδωνις (φωτό1) ἔκοψε βασιλόπιτα. Μάζεψε περί τά 25.000.000 ἄτομα σέ χῶρο πού ἀντέχει νά φιλοξενήσει 500. Τό ἀδιαχώρητο στή συμπάθεια (στα ὅρια τῆς λατρείας) γιά ἕναν ἄνθρωπο πού παραμένει πεισματικά πιστός στίς ἰδέες του καί στόν ἑκάστοτε ἀρχηγό του (μέχρι νά ἔρθει ὁ επόμενος). 

Τό Mega Channel εἶναι ἕνας τηλεοπτικός σταθμός γιά τήν ἐπιβίωση τοῦ ὁποίου ἀγωνίζεται ὁ πάλαι ποτέ ἀντίπαλός του Βασίλης Λεβέντης! Στη φωτογραφία Νο 2 βλέπουμε στιγμιότυπο ἀπό

Πολιτική ὀρθότητά Γεωργίου Καραϊσκάκη

Ὁ στρατηγός Μακρυγιάννης διακρίθηκε καί γιά τόν πηγαῖο τρόπο πού ἐκφραζόταν. Ὡστόσο, ὁ θυελλώδης Καραϊσκάκης ἦταν μακράν πιό ἀπολαυστικός!

Ἐδῶ βλέπουμε μία ἐπιστολή διπλωματικοῦ καί στρατιωτικοῦ ἐνδιαφέροντος. Ἀποστολέας ἦταν ὁ ἀρχιστράτηγος Ρούμελης Γεώργιος Καραϊσκάκης καί παραλήπτης ὁ Κιουταχής. Εἶναι ἐμφανής ὁ αἰσθαντικός, κομψός ἀλλά καί ἐναργής τρόπος γραφῆς τοῦ Ἕλληνα πολεμιστῆ, ὁ ὁποῖος σεβόμενος τόν χρόνο τοῦ παραλήπτου τῆς ἐπιστολῆς δέν μακρηγορεῖ.

Εἰσέρχεται ἀμέσως στό ἐπίμαχο θέμα τῆς ἀνακωχῆς ἤ τῆς παραδόσεως, ἀρνούμενος εὐγενικά τό σχετικό κάλεσμα τοῦ Κιουταχῆ.
Ὁ Γεώργιος Καραϊσκάκης, ὁ Ἀχιλλεύς τοῦ 1821, ὅπως ἔχει δικαίως χαρακτηριστεῖ, προσφέρει ὑπόδειγμα

Ἡ δυσβάστακτη φορολογία τοῦ 10%

Ἐπί Πεισιστράτου ἄρχισε ἡ κοπή τῶν πρώτων ἀθηναϊκῶν νομισμάτων, ὅπου στή μία πλευρά ἦταν χαραγμένο τό κεφάλι τῆς θεάς Ἀθηνᾶς καί στήν ἄλλη ἡ γλαῦξ.

 «Λέγεται ὅτι, ὅταν ὁ Πεισίστρατος ἦταν σέ μία ἀπό τοῦτες τίς περιοδεῖες, συνέβη τό περιστατικό μέ τόν γεωργό ἀπό τόν Ὑμηττό, ὁ ὁποῖος καλλιεργοῦσε στήν περιοχή πού ἀργότερα ὀνομάστηκε ἀφορολόγητη. Ὁ Πεισίστρατος, ὅταν εἶδε νά σκάβει καί νά καλλιεργεῖ κάτι πού δέν ἦταν τίποτε ἄλλο παρά βράχος, ἔκπληκτος ἔβαλε τόν δοῦλο πού τόν συνόδευε νά τόν ρωτήσει τί ἀποκόμιζε ἀπό αὐτή τήν περιοχή.“Τίποτε, παρά μόνο κόπο καί πόνο”, εἶπε,“και ἀπό αὐτά τό ἕνα δέκατο πρέπει νά πάει στόν Πεισίστρατο”. Τήν ἀπάντηση αὐτή τήν ἔδωσε χωρίς νά ξέρει σέ ποιόν μιλοῦσε. Ὁ Πεισίστρατος χάρηκε μέ τήν εἰλικρίνεια καί τή φιλοπονία του καί τόν ἀπάλλαξε ἀπό ὅλους τούς φόρους».

Ἀριστοτέλους «Ἀθηναίων Πολιτεία», 16. 6.1-7.1, ἐκδόσεις Κάκτος, σελ. 81

Ἀπό τότε πού εἰσήχθη τό χρῆμα στήν καθημερινότητα τοῦ εἴδους μας, παρατηρεῖται καί τό ἀκόλουθο: Οἱ ἄνθρωποἱ, ὅταν ἔχουν χρέη, χάνουν μέρος τῆς ἐλευθερίας τους. Αὐτό ἄλλοτε γίνεται μέ κάθε ἐπισημότητα καί ἄλλες φορές τηροῦνται προσχήματα. Δηλαδή, ἡ ἀνελευθερία καί ἡ ὑπαγωγή σέ καθεστώς δουλείας ἤ ἐλέγχου μπορεῖ νά

Epic Score - For All Eternity

Εἶναι καί Λεβέντης εἶναι καί…

…ἀνθρωπιστής! Αὐτή ἡ λέξη ἁρμόζει στόν μαχητικό πολιτικό, πού θέλει νά ξεπαγώσουν οἱ λογαριασμοί τοῦ Mega καί τοῦ ΔΟΛ.

Mερικοί εξ ημών, οἱ τυχερότεροι -μᾶλλον-, μεγαλώσαμε, ἀνατραφήκαμε, ριζοσπαστικοποιηθήκαμε μέ τίς ἐκπομπές τοῦ Βασίλη Λεβέντη στό θρυλικό Κανάλι 67, αὐτό πού προσπάθησαν νά κλείσουν «οι μοῦργες, οἱ ἀρκουδέηδες, τά καθιζήματα τοῦ ΠΑΣΟΚ καί τῆς Νέας Δημοκρατίας, τά βρoμόσκυλα» (ὅροι, λέξεις, νεολογισμοί καί χαρακτηρισμοί πού λατρεύτηκαν στίς ἐκπομπές τοῦ κ. Λεβέντη).

Στά ξεκαρδιστικά μαχητικά, ψυχωφελή νυχτέρια, ὁπότε τό ἀπύλωτο στόμα τοῦ προέδρου ἐκτόξευε μύδρους καί λεκτικό ὑγρό πῦρ (ἀναμέιγμένο μέ ἰχνοστοιχεῖα φραπέ) ἐναντίον τοῦ χυδαίου παλαιοκομματισμοῦ καί τῆς βδελυρῆς διαπλοκῆς, ἅπαντες διαφωτιστήκαμε γιά τά ἀπαίσια κανάλια τῶν ἀπατεώνων, πού φίμωναν τήν ἔντιμη φωνή τοῦ Βασίλη Λεβέντη, τοῦ

Φεμινίστριες ντύθηκαν κουρτίνες!

Στο Ἰράν δέν ἔχει «ἄν». Εἶσαι σέξι θηλυκό, θά σέ φᾶνε σάν γλυκό. Ὅπου φυσάει ὁ παράς, πολλά ροῦχα νά φοράς

Στή μεγάλη φωτογραφία διακρίνονται ἐξέχοντα μέλη τῆς πρώτης «φεμινιστικῆς κυβέρνησης» στόν κόσμο, αὐτῆς τῆς Σουηδίας, νά παρελαύνουν σάν στρατευμένες κουρτίνες μπροστά ἀπό τόν πρόεδρο Χασάν Ρουχανί. Ἐμπρός μάρς, στραβάδια!

Ἡ ἐπίσκεψή τούς στό Ἰράν ἦταν δημόσια, ὅπως δημόσια ἦταν καί ἡ ἀκύρωση ὅσων τσαμπουνᾶνε κατά καιρούς στούς ἀφελεῖς. Αὐτές οἱ κυρίες θεωροῦν σεξιστή τόν Ντόναλντ Τραμπ καί τούς ὁμοίους του, καί δέν ἀνέχονται νά ἀκούγεται «κίχ» ἀπό τούς συμπατριῶτες τους ἤ ὁποιονδήποτε δυτικό γιά ζήτημα πού ἀφορᾶ τίς γυναῖκες. 

Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ὅταν πᾶνε κατά Ἰράν μεριά, κόβονται ἄμεσα οἱ μαγκιές, φορᾶνε χωρίς δεύτερη κουβέντα τσαντόρ καί

Ἡ Ἀκρόπολις ἀνάμεσα στήν Σκύλλα καί τήν Χάρυβδη

Πανό τοῦ ΚΚΕ μολύνουν αἰσθητικά καί πνευματικά τό ἱερό τῆς Ἀθηνᾶς.

Μόνο τό ΚΚΕ ἔχει βεβηλώσει τήν Ἀκρόπολη κρεμώντας πανό μέ βρόμικη ἰδεολογική μπουγάδα. Τώρα, ὅμως, ζήλεψε κι ἡ Gucci.

Παράξενα τά πέλαγά μας. Ἀπό τήν μία ἔχουμε τό σινιέ πειρατικό τῆς νεοφιλελεύθερης ἁρμάτας πού ξεκίνησε ἀπό τόν λιμένα τοῦ Αρπαχτοβούργου μέ σκοπό νά κουρσέψει ὅ,τι βρει μέχρι τις μακρινές θάλασσες τοῦ Κονομιστάν. 

Αὐτοί εἶναι μονόφθαλμοι καί ἑκατόγχειρες καί ἀντιμετωπίζουν κάθε τί πού δέν τούς ἀνήκει σάν λάφυρο. Στόχος τους εἶναι ἀφοῦ θά ἔχουν σκοτώσει τόν ἰδιοκτήτη τοῦ πολύτιμου «ἀντικειμένου» νά σκοτώσουν καί τό ἴδιο λάφυρο, κοψοχρονιά, στόν πρῶτο σαράφη πού θά δώσει τό κατιτίς του. 

Ἡ Ἀκρόπολις, καλή ὥρα, ἄς πουληθεῖ βρέ ἀδελφέ. Τί τά ’χουμε τά μάρμαρα νά κάθονται καί δέν τά βγάζουμε στίς ροῦγες νά πᾶνε νά ἐπιδειχθοῦν, νά ἐπιδείξουν μόδες καί γυρνώντας νά μᾶς

Κωδικός Brocardus

«Μᾶς ἀγαπᾶνε οἱ Γερμανοί, σάν φίλοι ἤρθανε», Δῆμος Σταρένιος στήν ταινία «Ἡ χαραυγή τῆς Νίκης».

Α. Κ. Κεφαλάς

Τόν 14ον αἰώνα οἱ Γερμανικοί λαοί εἶχαν ἀποφασίσει νά τερματίσουν πρός ὄφελος των τήν ἰδεολογική σύγκρουση μεταξύ τοῦ Φραγκικοῦ καί τοῦ Ἑλληνικοῦ κόσμου, μέσω ἑνός σχεδίου «Τελικῆς Λύσεως», πού παρουσίασε ὁ Δομινικανός μοναχός Brocardus, στόν Βασιλιά τῆς Γαλλίας Φίλιππο τόν VI. Τό σχέδιο Brocardus προέβλεπε τήν θανάτωση τῶν τέκνων τῶν ἑλληνόφωνων κατοίκων στίς περιοχές πού ἤλεγχαν διοικητικά, τό κάψιμο τῶν Ἑλληνικῶν βιβλίων, τήν ἀπαγόρευση τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας καθώς καί τήν κατάργηση τῆς ὀρθόδοξης πίστης [1].

Οἱ βασιλεῖς τῶν Φράγκων ἤλπιζαν ὅτι μέ τό σχέδιο Brocardus θα ἦσαν οἱ νικητές στήν ἰδεολογική σύγκρουση τῆς «Contra errores Graecorum - κατά τῶν λαθών τῶν Ἑλλήνων», πού πεντακόσια χρόνια νωρίτερα εἶχε ὑιοθετήσει πολιτικά ὁ Γερμανός Αυτόκράτορας Καρλομάγνος.

Ἡ ἀνθελληνική ἰδεολογική στάση τῶν Γερμανικῶν λαῶν, ἐκφραζόταν ἐπιγραμματικά ἐκείνη τήν ἐποχή μέσα ἀπό τήν ρήση τοῦ Πετράρχη. «Οἱ Τοῦρκοι εἶναι ἐχθροί μας, ἀλλά οἱ Ἕλληνες εἶναι πολύ χειρότεροι ἀπό τούς ἐχθρούς μας. Εἶναι προτιμότερο νά καταλάβουν τήν Ἱερουσαλήμ οἱ Τοῦρκοι, παρά οἱ Ἕλληνες. Ἀνυπομονῶ νά δῶ τήν Αὐτοκρατορία τῶν Ἑλλήνων ἀπατεώνων νά καταστρέφεται ἀπό τό ἴδιο της τό χέρι»[2].

Ἄν σήμερα παραβλέψουμε τήν ἱστορική ἰδεολογική στάση τοῦ Γερμανικοῦ κόσμου πρός τόν Ἑλληνισμό, τήν πολιτική τοῦ Μέτερνιχ, τόν Πρῶτο καί Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς καί τήν Γερμανική Κατοχή, θά διαπιστώσουμε ὅτι ἀκόμα καί σήμερα ἡ Γερμανία ἐξακολουθεῖ νά διακατέχεται ἀπό βαθειά ἰδεολογικά ἀνθελληνικά σύνδρομα, πλήν τῆς οἰκονομικῆς λεηλασίας, πού καθορίζουν τήν στάση της ἀπέναντι στήν χώρα μας ἐντός τῶν πλαισίων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης (τεμπέληδες, λαμόγια, ἀπατεῶνες ἀνίκανοι Ἕλληνες), θέτοντας ἔτσι ἀσυνείδητα ἐκ νέου σέ ἐφαρμογή ἕνα

Νίκος Φίλης: Ὁ Πάγκαλος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ

Ὅμοιος ὁμοίω ἀεί δέν πελάζει γιατί τά κόμματά τούς δέν εἶναι ταίρι. Οὔτε τό ἀρνί βελάζει γιατί τό 'φάγαν κι ἤτανε μέρα μεσημέρι!

Στόν ἔρωτα δέν φταίει κανείς. Στον χωρισμό φταῖνε κι οἱ δύο. Ἄχ, καημέ μου μελανόπτερε καί θλίψη σαρκοβόρα. Ὁ Φίλης ξεϋπούργεψε καί τί θά κάνει τώρα; 

Χώρισε ἀπό τήν καρέκλα καί φταῖνε κι οἱ δυό τους. Ἐκείνη δέν ἦταν φτιαγμένη ἀπό τιτάνιο, ἰρίδιο, παλλάδιο, ὄσμιο, πλατίνα ἤ ἄλλα μέταλλα πού ἀντέχουν. 
Φταίει κι ὁ Φίλης. Αφενός, τό εἰδικό πολιτικό βάρος του ἦταν κολοσσιαῖο καί δέν τόν ἄντεξε ὁ ὑπουργικός θρόνος καί, αφετέρου, ὑποτίμησε τόν παράγοντα τοῦ φθόνου. Τόσο νέος, ὡραῖος, ἔξυπνος, τόσα

Ἔρωτας: τό πεδίον τῶν τραγικῶν

«Ὁ Ἔρως καί ἡ Κόρη». Πίνακας τοῦ Ἄγγλου ζωγράφου 

John Roddam Spencer Stanhope (1829-1908).

Ἀρέσει δέν ἀρέσει, εἶναι ἡ ἡμέρα τῶν ἐρωτευμένων. Καί σ’ αὐτούς ἀφιερώνονται κάποιες σκέψεις τῶν μεγίστων τοῦ ἑλληνικοῦ δράματος.

Αἰσχύλος, Σοφοκλῆς, Εὐριπίδης. Ἐπίσημοι ἀντιπρόσωποι τῶν Μουσῶν στήν γῆ τῶν θνητῶν. Ἀνέλυσαν τά ἀνθρώπινα καί ἑρμήνευσαν τά θεία μέ τρόπο πού δέν μπορεῖ νά ἀντιγραφεῖ. Ἀσχολήθηκαν, φυσικά, καί μέ τόν Ἔρωτα. Ἀκολουθοῦν μερικά ἐνδεικτικά αποσπάσματα*.
Στήν τραγωδία «Χοηφόροι» τοῦ Αἰσχύλου διαβάζουμε (στ. 594-601) γιά τήν φοβερή ἐρωτική μανία τοῦ θηλυκοῦ, ὅταν χάσει τόν ἔλεγχο καί φτάσει στά ὅρια τοῦ φόνου. Ὁ χορός ἀποφαίνεται: «Μά ποιός μπορεῖ νά πεῖ τήν τόλμή τήν ἀπεριόριστη τ’ ἀνθρώπου καί τίς παράφορες ἀγάπες γυναικῶν ξέφρενιασμένων, ἀγάπες πού πάντα φέρνουν τήν

Πόση βία πρέπει νά ἀσκεῖ ἡ ἐξουσία

«Ἡράκλειτος». Πίνακας τοῦ Ὁλλανδοῦ ζωγράφου Johannes Moreelse (1603-1634). 

«Πᾶν γάρ ἑρπετόν πληγῆι νέμεται». Κάθε ζῶο κατευθύνεται μέ χτυπήματα.
Ἡρακλείτου «Περί Φύσεως», Fragmenta, 11.

Τα ζῶα ἐκπαιδεύονται, συνήθως μέ χτυπήματα καί ἀμοιβές. Ἡ ἀποτροπή ἐνέργειας ἐπιτυγχάνεται μέ πλῆγμα, ἡ «πληγή» ποῦ ἀναφέρει ὁ Ἡράκλειτος (περ. 544 – περ. 484 π.Χ.). Ἡ ἐπανάληψη τοῦ ἐπιθυμητοῦ ὑποδεικνύεται μέ ἀμοιβή. Κάτι σάν τό «μαστίγιο καί τό καρότο», τό ὁποῖο ἀποτελεῖ μία εἰκόνα οἰκεία στούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς μας– μία καί ἀναφέρεται κατά κόρον σέ ὁμιλίες καί ἄρθρα πού ἀφοροῦν ἐκτιμήσεις γιά τίς πολιτικές ἐξελίξεις καί τίς ἀποφάσεις τοῦ ἑκάστοτε ἡγέτη νά κάνει «παροχές» καί νά ζητήσει «θυσίες» ἤ νά προαναγγείλει «τιμωρίες». 

Ὅμως, ἡ ἱκανότητα τοῦ εἴδους μας νά λογίζεται, νά συλλογίζεται, νά μεταφέρει ἔννοιες σέ εἰκόνες καί συναισθήματα σέ λέξεις πόσο τό ἀπομακρύνει ἀπό τό ζωικό βασίλειο; Οἱ ἄνθρωποι καί τά ζῶα μποροῦν νά διοικηθοῦν, νά «νουθετηθοῦν», νά κατευθυνθοῦν μέ ἴδιο ἤ ἔστω παρόμοιο τρόπο; Ὁ Ἐφέσιος φιλόσοφος, πού ἐκφράστηκε ἀποφατικά, ἐναργῶς καί καίρια γιά τόν

‎Τοῦ Ἀσώτου σήμερον. Δηλαδὴ ἐκείνου που δὲν ἔκανε save καὶ backup

Εἰσ-φορέστε τήν κι ἄλλο!

Στη φωτογραφία, οἱ ξέφρενοι πανηγυρισμοί τῶν ἀσφαλισμένων ρέιβερς μετά τή φτιάξη τοῦ τρισένδοξου Πετρόπουλου. 

Οἱ γνωστοί ἄγνωστοι λιβανιστές ξαναχτύπησαν. Αὐτήν τή φορά στόχος τῶν εὐχαριστιῶν τους, ὁ ὑφυπουργός Ἐργασίας Τᾶσος Πετρόπουλος

Παγκοίνως γνωστό ἔστι πώς διαχρονικός πόθος τῶν ἐπιχειρηματιῶν ἀνά τόν κόσμο εἶναι μία ἑλληνικοῦ τύπου σύνταξη. Ὅποιος ἔχει κατάστημα (ἀπό ΕΒΓΑ στά Σεπόλια μέχρι τήν Microsoft) δέν τό ἀνοίγει παρά γιά ἕναν λόγο: Νά σπρώξει πολύ παρά στό ἀσφαλιστικό ταμεῖο του, μέ ὑποχρεωτική ἀσφάλιση, παρακαλῶ, γιά νά τοῦ σκάσουνε μία ολόπαχη συνταξάρα νά κεφάρει μόλις ἑβδομηνταρήσει.
Ἀπό τήν Οτάβα ἕως τή Μιανμάρ καί ἀπό τά Ἄνω Λιόσια ἕως τό Μονακό ὅλοι οἱ μπίζνεσμεν ἐπιδιώκουν νά τσακώσουν τόν μπερντέ, τό μαμούνι, τό μαρούλι (σ.σ.: στήν ἀργκό ὅλες αὐτές οἱ λέξεις σημαίνουν χρήματα) κρατικῶν ἀσφαλιστικῶν ταμείων καί νά πᾶνε στήν Γκόα νά χορεύουν ψυχεδελική τράνς, νά ξεβιδωθοῦν μέ Eminem καί Snoop Dogg στήν Ἁγία Νάπα, καί νά ἀράξουν σέ

Εὐτυχῶς ἡττηθήκαμε σύντροφοι

Ἀριστερά: Ὁ συγγραφέας στίς Φυλακές τῆς Κέρκυρας τό 1957. Δεξιά: Ὁ πατέρας τοῦ Κώστας Λαζαρίδης, γραμματέας τοῦ ἐργατικοῦ ΕΑΜ. 

Ἐκτελέστηκε ἀπό τούς Γερμανούς τό 1943.

Ἕνα ἱστορικό στέλεχος τοῦ ΚΚΕ, συγκατηγορούμενος τοῦ Μπελογιάννη, ἀποκαλύπτει τήν πικρή καί ὠμή ἀλήθεια γιά τό κόμμα.

Αὔριο, ἡ πλήρης ἔκδοση τῆς «κυριακάτικης δημοκρατίας» θά περιλαμβάνει τό βιβλίο τοῦ Τάκη Λαζαρίδη, ἑνός ἱστορικοῦ στελέχους τοῦ ΚΚΕ πού συμμετεῖχε σέ κρίσιμες φάσεις τῆς σύγκρουσης αὐτοῦ τοῦ κόμματος μέ τή λογική καί τό ἐθνικό συμφέρον. Ὁ κ. Λαζαρίδης, ζῶντας τήν ἐποχή τοῦ μεταπολέμου τήν κομματική καθημερινότητα, κατάλαβε τί εἶχε ὁδηγήσει στά Δεκεμβριανά, στή Βάρκιζα, στήν κομμουνιστική ἀνταρσία τοῦ ’46 καί στό ψυχροπολεμικό «κρυφτό» καί «κυνηγητό» τῶν κομμουνιστῶν μέ τόν νόμο. Ὁ συγγραφέας, ἔχοντας μία πνευματική γενναιότητα πού δέν συνηθίζεται, ἐξηγεῖ τά αἴτια ποῦ ὤθησαν τά μέλη τοῦ ΚΚΕ νά σηκώσουν τά ὄπλα ἐναντίον τῆς πατρίδας καί νά διαπράξουν μία σειρά ἀπό κακουργίες, πού τραυμάτισαν ἀνεπανόρθωτα τήν χώρα μας. 
Ὅπως ἀναφέρεται χαρακτηριστικά στό βιβλίο, «ὁ νεαρός Τάκης Λαζαρίδης ὑπηρετοῦσε κανονικά τή στρατιωτική θητεία του ὅταν, τόν Νοέμβριο τοῦ 1951, ξέσπασε στήν Ἀθήνα ἡ ὑπόθεση τῶν ἀσυρμάτων τοῦ ΚΚΕ, μέ ἐξέχοντα κατηγορούμενο τόν Νίκο Μπελογιάννη. Ἡ δίκη, μέ τήν κατηγορία τῆς κατασκοπίας (Α.Ν.375/1936) ἔγινε τόν

Ἡρεμολόγιο

••• Οἱ κούριερ τοῦ Θεοῦ. Ποιοί εἶναι αὐτοί; Οἱ ὑπουργοί Ὑγείας, Κοινωνικῆς Ἀσφάλισης καί οἱ διοικητές τῶν ἀσφαλιστικῶν ταμείων τῆς μνημονιακής περιόδου. Πώς τό ’λέγε ὁ Ἀνδρέας Λοβέρδος γιά τούς συνταξιούχους; «Δέν πεθαίνουνε κιόλας»…

••• «Ἄν εἶναι νά τεζάρει γρήγορα, νά μήν πάρει τό φάρμακο καί πληρώνουμε τζάμπα μαλλιοκέφαλα». Ἰδού τό συμπέρασμα ἀπό τό «προσδόκιμο ἐπιβίωσης» πού θέλει ὁ ΕΟΠΥΥ νά γράφουν οἱ γιατροί στήν ἠλεκτρονική συνταγή τῶν φαρμάκων σοβαρῶν παθήσεων.

••• Τίς προάλλες βγῆκε ὁ Σωτήρης Μπερσίμης, πρόεδρος τοῦ ΕΟΠΥΥ, στήν ἐκπομπή τοῦ Παπαδάκη προσπαθώντας νά δικαιολογήσει τά ἀδικαιολόγητα γιά τό «προσδόκιμο ἐπιβίωσης». Εἶπε ὅτι αὐτό τό κάνουν γιά τήν «προστασία τοῦ ἀσθενή» καί γέλασαν καί οἱ πιγκουίνοι Ἀνταρκτικῆς μέ τό χωρατό.

••• Κι ὁ Ζουράρις θεωρεῖ πολιτικό σύμμαχο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ τόν Ἄδη: «Ποῖος ζεῖ, ποῖος πεθαίνει μέχρι τό 2019».

••• Κάποτε οἱ δημοσιογράφοι εἰρωνεύονταν τόν

Βιβλιοπροτάσεις γιά δεξιούς

«Ἡ σχολή τῶν Ἀθηνῶν». Τοιχογραφία τοῦ Ἰταλοῦ ζωγράφου Ραφαήλ (1483-1520).

Ὁ Καρανίκας ἔχει ἀξιολογήσει καί δοκιμάσει τά ἀριστερά ἀναγνώσματα. Εὐτυχῶς, ὅμως, στήν Ἑλλάδα δέν εἶναι ὅλοι ἔτσι.

Ὁ πρωθυπουργικός σύμβουλος, πού ἐκπροσωπεῖ ὅ,τι καλύτερο ἔχει βγάλει ἡ διανόηση τῆς ἑλληνικῆς Ἀριστεράς, μέ τό περιλάλητο μανιφέστο τοῦ χώρισε τή θάλασσα τῆς γνώσης στά δύο καί πέρασε ἀπό μέσα χωρίς νά βραχεῖ. Ἀγαπημένη του συνήθεια εἶναι νά ἀτενίζει τόν κόσμο τῆς σκέψης καί τῆς Τέχνης (ὅταν δέν παρακολουθεῖ Ἑλένη Μενεγάκη).

Ἔτσι μπόρεσε νά ξεχωρίσει ἀπό τήν παγκόσμια φιλοσοφική καί καλλιτεχνική παραγωγή τούς «Τολστόι, Βάρναλη, Ρίτσο, Λένιν, Μάρξ, Μπακούνιν, Ντοστογιέφσκι, Ντιντερό, Ταρκόφσκι, Βισκόντι καί Ἀγγελόπουλο», τούς ὁποίους σχολίασε εὐμενῶς στό ἐξαίσιο τρομπόνημά του (βλ. ὁρισμό τῆς λέξεως «τρομπόνημα» στό φύλλο τῆς δημοκρατίας τῆς 7ης Φεβρουαρίου 2017). Σέ αὐτούς τούς μεγάλους, πού ἰσχυρίζεται ὅτι τόν ἐπηρέασαν, περιλαμβάνει καί ἀκόμα δύο στοχαστές: τόν Πασκάλ καί τόν ἄλλονε, τόν γίγαντα τόν

Το ἡμερολόγιο ἑνός κουλτουριάρη

Στήν μικρή φωτογραφία α) βλέπουμε ἕνα ἀμάχητο τεκμήριο τοῦ ἄφθαστου ὕψους τοῦ πολιτισμοῦ τῆς Ἀριστερᾶς. Το βιβλίο μέ τήν ἱστορία τοῦ ΠΑΟ, πού δεσπόζει στή βιβλιοθήκη τοῦ κ. Τσίπρα. Στή β) στιγμιότυπο ἀπό τό θρυλικό σκέτς τοῦ Χάρρυ Κλῦνν «Μέ λένε Ἀρτέμη».

Σάν βγεις στόν πηγαιμό νά πᾶς στό ΙΚΑ, νά 'χεις διαβάσει πρῶτα Καρανίκα.

Μέ λένε Ἀρτέμη, ὅπως τόν τύπο στό σκέτς τοῦ Χάρρυ Κλῦνν στήν ταινία «Ἀλαλούμ». Ὁ πολιτισμός τρέχει ἀπό τά μπατζάκια μου. Γι' αὐτό ἔχουν βρομίσει κιόλας καί ζέχνουν. Ἐπειδή τρέχει, στάζει, ρέει ὁ πολιτισμός πάνω στό παντελόνι καί δέν προλαβαίνω νά τό στεγνώσω καί νά τό πλύνω. Ἔχω κι ἄλλα, ἀλλά δέν θυμᾶμαι ποῦ τά ἔχω βάλει. Μπορεῖ καί νά τά πέταξα, νά τά μπέρδεψα μέ τά σκουπίδια.

Γενικά, παρόλο πού ὡς ἀριστερός εἶμαι ἕνα μέ τόν λαό, νιώθω ὑπερήφανος ἐπειδή ἔχω μεγάλη προμήθεια κουλτούρας. Καί πυρηνικός πόλεμος νά γίνει, θά

Φιλοσοφικό τρομπόνημα* Καρανίκα!

«Ἐν τούτω Καρανίκα» εἶναι ἡ ἰαχή ποῦ δονεῖ τίς ἀκαδημίες ἔπειτα ἀπό ἄρθρο-φωτιά τοῦ μεγίστου ἐπικοινωνιακού συμβούλου.

Στήν ἀρχή νομίζεις ὅτι πρόκειται περί φάρσας καί τελικά εἶναι μέν φάρσα ἀλλά ἀληθινή, ἀπό ἐκεῖνες ποῦ στήνει ἡ ξεκαρδιστική πραγματικότητα! Ὁ «σύμβουλος ἐπικοινωνιακοῦ σχεδιασμοῦ τῆς κυβέρνησης» Νίκος Καρανίκας ἀρθρογράφησε στήν ἐφημερίδα «Αὐγή» θέλοντας νά δείξει ὅτι ἡ ὁμήγυρίς του τήν ἔχει μεγαλύτερη (τήν παιδεία καί τήν φιλομάθεια) ἀπό τούς δεξιούς. Διαβάστε ἀπόσπασμα ἀπό δοκίμιο Καρανίκα:

«Ἐμεῖς διαβάζαμε Τολστόι, Βάρναλη, Ρίτσο, Λένιν, Μάρξ, Μπακούνιν. Ἀγαπούσαμε τόν Ντοστογιέφσκι, προτιμούσαμε νά ἀνιχνεύσουμε τόν Διαφωτισμό ἀπό τόν Ρουσσώ ἤ τόν ὑλιστή καί ἄθεο Ντιντερό. Δυσκολευόμασταν μέ τήν εὐρωπαϊκή διανόηση καί τά φιλοσοφικά ρεύματα, ἀλλά ἐπιμέναμε. Κουβεντιάζαμε τά ἀναγνώσματά μας, μιλάγαμε γιά φιλοσόφους καί τίς ἀπόψεις τους, πηγαίναμε νά δοῦμε Ταρκόφσκι, Βισκόντι καί Ἀγγελόπουλο, ἐνῶ μετά βγαίναμε νά

Δῶστε Πουτσίνι στόν λαό!

Στιγμιότυπο ἀπό τήν πρεμιέρα τῆς ὄπερας «Τόσκα» τοῦ Τζάκομο Πουτσίνι, ποῦ πραγματοποιήθηκε στίς 16/1/2011 στό Μέγαρο Μουσικῆς Ἀθηνῶν.

Ἡ Ἀριστερά ξέρει ἀπό προτεραιότητες. Φαΐ, λεφτά, δουλειά ἄς μήν ἔχεις. Ἀλλά χωρίς Μέγαρο Μουσικῆς δέν ζεῖς!

Ἄχτουνγκ, ἄχτουνγκ! Σήμερον ἡ παράστασις τοῦ θιάσου μας ἔχει καταπολέμηση τῆς διαπλοκῆς, συντριβή τοῦ «παλιοῦ» καί κυριαρχία τοῦ «νέου»! Μαζευτείτε οὗλοι στήν πλατεία (φᾶτε κι ἐλᾶτε) κι ἀκούσατε - ἀκούσατε τί σόι μέτρα πῆρε ἡ κυβέρνηση γιά τό Μέγαρο Μουσικῆς Ἀθηνῶν, πού τό 'χαμέ ἄγχος μήν τυχόν καί δέν τό πληρώνουμε.

Στήν ἐφημερίδα «Ἡ Αὐγή» (Παρασκευή 3/2/2017) διαβάσαμε τά μέτρα πού πῆρε ἡ κυβέρνηση γιά νά μήν κλείσει τό Μέγαρο. Μεταξύ αὐτῶν εἶναι τά ἀκόλουθα: «Το 2016 κατ' ἐξαίρεση ἐνέκρινε ποσό 14.387.000 εὐρώ ἀπό τό τακτικό ἀποθεματικό τοῦ Προϋπολογισμοῦ γιά νά ἐξοφληθοῦν οἱ πιστοποιημένες λειτουργικές ληξιπρόθεσμες ὀφειλές πού

Ἐριστικoί ἄνθρωποι: Ἐθελοντές δυστυχισμένοι

«Τό χρυσό μῆλο τῆς Ἔριδος». Πίνακας τοῦ Φλαμανδοῦ ζωγράφου Jakob Jordaens.

«Θά γνωρίσεις ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν οἰκειοθελεῖς συμφορές, οἱ ταλαίπωροι, πού δέν βλέπουν οὔτε ἀκοῦν τά καλά πού εἶναι κοντά τούς· λίγοι ἀντιλαμβάνονται τήν ἀπαλλαγή ἀπό τά κακά. Τέτοια μοίρα βλάπτει τό μυαλό τους· σάν κύλινδροι σύρονται κάθε φορά καί σ' ἄλλα, ἔχοντας ἄπειρες συμφορές. Γιατί ὀλέθρια συνοδοιπόρος τους εἶναι ἡ ἔμφυτη Ἔριδα καί τούς βλάπτει χωρίς νά τό καταλαβαίνουν· αὐτή δέν πρέπει νά τήν προάγουμε ἀλλά νά ὑποχωροῦμε καί νά φεύγουμε».

Ἱεροκλέους «Ἅπαντα - Ὑπόμνημα εἰς τά Πυθαγορικά Χρυσά Ἔπη - Περί προνοίας», ἐκδόσεις Κάκτος, Ἀθήνα 2010, σελ. 277

Μόλις διαβάσαμε τή συνταγή τῆς δυστυχίας. Οἱ συμφορές σου νά εἶναι οἰκειοθελεῖς ἀλλά νά θεωρεῖς ὅτι... προέκυψαν κόντρα στή βούλησή σου. Νά μή βλέπεις ὅσα καλά ἔχει τοποθετήσει τό Ἀγαθόν δίπλα σου, νά ἔχεις συνεπιβάτη στό ὄχημα τοῦ βίου σου τήν Ἔριδα καί ἡ συμπεριφορά σου νά θυμίζει κύλινδρο, πού κατρακυλάει ἀπό τήν μία κατάσταση στήν ἄλλη, ἀνεξέλεγκτα, δίχως νά ἀκολουθεῖ μία συγκεκριμένη πορεία μέ προορισμό τήν ἀρετή. Σημειωτέον, ἡ ἀρετή δέν εἶναι ἁπλή προϋπόθεση εὐδαιμονίας, ὄλβου, γαλήνης καί εὐτυχίας. Ταυτίζεται μέ αὐτά. Ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν ἀρετή συνεπάγεται ἀκαριαία πτώση στό «λιβάδι τῆς Ἀπάτης μέσα στό σκοτάδι», ὅπως ἀναφέρει χαρακτηριστικά τή χθόνια ζωή ὁ Ἐμπεδοκλής ὁ Πυθαγόρειος.

Πόσοι οἰκεῖοι μας ἤ ἁπλά γνωστοί ἀνταποκρίνονται στήν περιγραφή τοῦ κυλίνδρου πού σύρονται «κάθε φορά καί σέ ἄλλα», δίχως νά ἔχουν μία συνέπεια σέ λόγους καί ἔργα καί χωρίς νά ἔχουν χαράξει οἱ ἴδιοι τή ρότα τους; Πόσες φορές ἔχει ταλαιπωρηθεῖ τό κοινωνικό σύνολο, οἰκογένειες ἤ μεμονωμένα πρόσωπα, ἀπό ἀνθρώπους πού βαδίζουν ἔχοντας ὡς «λυγρά συνοπαδό» (ὀλέθρια συνοδοιπόρος) τήν Ἔριδα;

Εἶναι συχνό τό φαινόμενο νά ἐμφανίζεται στή δημόσια σφαίρα κάποιος

California Dreamin'- Mamas & The Papas

Τό ἀτυχές συνοικέσιο μέ τόν Βόλφγκανγκ

Ἡ ὡραία Ἑλλάς, ἀφοῦ ἐρρίφθη εἰς τά γαμψά νύχια τοῦ ψυχάκια γαμβρού ἀπό τόν Μέλανα Δρυμό, κακοπερνᾶ καί ὀδύρεται
Κακόπιστοι ἰσχυρίζονται ὅτι οἱ Εὐρωπαῖοι ἀπαιτοῦν, γιά νά κλείσει ἡ «ἀξιολόγηση», τῆς Παναγιᾶς τά μάτια. Οὐδέν ψευδέστερον τούτου. Οἱ εὐρωκράτες, πού ἀκοῦνε τή λέξη Ἐκκλησία καί βγάζουν ἀφρούς (ἐνῶ τό Ἰσλάμ τούς καλοφαίνεται), δέν θά ζητοῦσαν κάτι πού σχετίζεται μέ τόν χριστιανισμό. Ἁπλά θέλουν νά νομοθετήσουμε μέχρι τό τέλος τοῦ σύμπαντος κόσμου ὅτι θά τούς πληρώνουμε μαλλιοκέφαλα μέχρι νά μείνουμε γλόμποι. Ξηγημένα πράγματα.
Ἄν ὑιοθετήσουμε τή φιλοευρωπαϊκή ὀπτική τῶν πραγμάτων (ἤτοι τόν ευρωλιγουρισμό εἰς τό μάξιμουμ), θά καταλήξουμε στό συμπέρασμα ὅτι τό νονιλίκι πού ἐπιβλήθηκε στήν Ἑλλάδα δέν εἶναι κάτι τό ἐχθρικόν. Κάθε ἄλλο. Εἶναι «μέ τήν καλή ἔννοια», ὅπως λέει κι ὁ

Γιατί οἱ ψηφοφόροι προτίμησαν Παπανδρέου;

Φῶς φανάρι. Ἀρκεῖ νά κάνουμε μία βόλτα στή γειτονιά μας καί θά δοῦμε γιατί σάρωσε ὁ Γιωργάκης τό 2009...

Μία εἰκόνα, χίλιες λέξεις. Στο παρόν ὑπάρχουν δύο εἰκόνες καί οἱ λέξεις πού χωρᾶνε μέσα τούς εἶναι κάνα διχίλιαρο. Σε εὐρώ μεταφράζονται σέ 340 δισεκατομμύρια. Ἀπό τή μία ἔχουμε τήν προσωποποίηση τῆς ἀμεριμνησίας, τῆς εὐτυχίας, τοῦ δόγματος «τό μόνο πού θέλω εἶναι νά περνάω καλά».

Το ὄνομα δέ αὐτοῦ, Γιῶργος Παπανδρέου. Σιγά πού θά κάτσει νά σκάσει. Πῆγε κι εἶδε τήν παράσταση «Mamma Mia!» καί φωτογραφήθηκε μέ τήν Βανδή. Ἄν δέν ἦταν πολιτικός (πού δέν εἶναι, γιά νά εἴμαστε ειλικρινείς), θά μποροῦσε νά διευθύνει ταξιδιωτικό περιοδικό ἤ ὁδηγό πόλης μέ τά καλύτερα θεάματα καί φαγάδικα σέ Ἀθήνα, Νέα Υόρκη, Κόστα Ρίκα, Κηφισιά καί Τόκιο.

Ἀπό τήν ἄλλη, ὑπάρχει καί ἡ περίοδος Καραμανλῆ. Τή ζήσαμε κι ἀκόμα ἀποροῦμε πώς...

ΠΑΣΟΚ: Ἀρκτικόλεξο τῆς ντροπῆς

 Τά Ἴμια. Ὁ τόπος θυσίας τοῦ Π. Βλαχάκου, τοῦ Χ. Καραθανάση καί τοῦ Ε. Γιαλοψοῦ.

Ἔβγαλε ἀνακοίνωση γιά τά Ἴμια τό κόμμα τοῦ Σημίτη καί δέν περιλαμβάνει κἄν τή λέξη Τουρκία. Ὄνειδος...

Πώς θά σᾶς φαινόταν τό διοικητικό συμβούλιο τῆς Λέμαν Μπράδερς, τῆς ἀμερικανικῆς ἐπενδυτικῆς τράπεζας πού βάρεσε κανόνι τό 2008, νά ἐκδώσει ἀνακοίνωση μέ ὑποδείξεις καί συμβουλές γιά τήν οἰκονομία τῶν ΗΠΑ καί τοῦ κόσμου ὁλόκληρου; Μήπως θά φάνταζε ἀστεῖο; Μήπως καί τραγικό;

Πιθανότατα καί τά δυό. Δέν εἶναι ἀπίθανο νά συμβεί. Ἐδῶ ἡ πασοκάρα ἔβγαλε ἀνακοίνωση γιά τά Ἴμια! Ναί, στό σπίτι τοῦ κρεμασμένου ἔκαναν πενθήμερο συνέδριο μέ κύριο θέμα «Το σκοινί καί οἱ χρήσεις του»! Συγκεκριμένα, ὁ τομέας Ἄμυνας τοῦ ΠΑΣΟΚ (ὑπάρχει ἀκόμα τέτοιος τομέας στό κίνημα δίχως τήν ἀρωγή τοῦ Ἄκη) ἔδωσε στήν δημοσιότητα δελτίο Τύπου γιά τή μαύρη ἡμέρα τῶν Ἰμίων, πού ἔγραφε τά ἀκόλουθα:

Βραβεῖα ἐλευθερίας Λεονίντ Μπρέζνιεφ

Ἄν μή τί ἄλλο, ἐπί κομμουνισμοῦ πῆγαν στό Διάστημα οἱ Ρῶσοι. Καί στά δικά μας!

Ὁ Ὀμπάμα, πού βομβάρδισε ἑφτά χῶρες, καί ὁ Κίσινγκερ ἔχουν πάρει Νόμπελ Εἰρήνης, ἐνῶ ἡ Ἀριστερά ἀπονέμει πιστοποιητικά δημοκρατίας... 

Γιά ἕναν παράδοξο λόγο, σχεδόν ἅπαντες οἱ εμπροσθοφύλακες τῆς δεξιᾶς ἤ δεξιοφανοῦς παρατάξεως νιώθουν συχνότατα τήν ἀνάγκη νά δηλώνουν πόσο «σέβονται τήν Ἀριστερά γιά τήν προσφορά καί τούς ἀγῶνες τῆς».

Κανονικά οἱ δεξιοί θά ἔπρεπε ἀπό τήν Ἀριστερά νά τιμοῦν μόνο ἐκείνους ποῦ τό 1944-1949 δέν ἤξεραν σημάδι ἤ φοβοῦνταν τά αἵματα καί δέν μπόραγαν νά βαστάξουν χαντζάρες καί μαχαίρια. Ἡ μυωπία μερικῶν ἀνταρτῶν καί ἡ ἀτζαμοσύνη στή χρήση τυφεκίου καί αἰχμηρῶν ἀντικειμένων ἔκαναν περισσότερο καλό στήν Ἑλλάδα ἀπ' ὅσο ἔχουν κάνει ὅλα τά ἀριστερά κόμματα μαζί. Οἱ οἰκογένειες τῶν σφαγμένων ἀπό τούς

Μνημόνιο μαρτύριο, ἀνάπτυξη κολλύριο

Άλα της καί ὄπα της καί ψήθηκε ἡ γόπα της. Κι ἐβίβα στήν ὑγειά μας, μᾶς πνίξαν τά λεφτά μας.

Θά τρίβετε τά μάτια σας μέ τά τάλαρα πού θά πέφτουν ἀπό τά οὐράνια καί θά σᾶς ἔρχονται κατακέφαλα

Νισάφι πιά μέ τή μικροπολιτική. Ἄς μιλήσουμε ἐπιτέλους γιά Τέχνη. Μία μορφή πού ἐμπνέει γιά ποίηση, εἰκαστικά ἀλλά καί μουσική εἶναι ὁ Ἀλέκος Φλαμπουράρης. Μέ τό πού τόν βλέπεις, σοῦ ἔρχεται στόν νοῦ ὁ Ρέμπραντ. Τή μία, ὁ κύρ Ἀλέκος σοῦ μοιάζει μέ τόν «Γέρο πού κοιμᾶται δίπλα στή φωτιά» (ἔργο τοῦ 1629).

Τήν ἄλλη, κάποια ἀπό τίς ἐλαιογραφίες τοῦ Ὁλλανδοῦ ζωγράφου μέ θέματα ἡλικιωμένους ἄνδρες. Ἡ ὄψη τοῦ ὑπουργοῦ ἀντηχεῖ μελωδίες παραπονιάρικου μπαγλαμά καί λίγο μπουζουκάκι. Σέ ποίημα θά ἦταν οἱ «Μοιραῖοι» τοῦ Βάρναλη καί σέ λογοτέχνημα ὑβρίδιο Τσιφόρου καί Ντοστογιέφσκι.

Σέ σίριαλ θά ταίριαζε νά εἶναι ἕνας δεινός χειριστής καλαμακίου φραπέ, φρέντο, βυσσινάδας, λεμονίτας καί μπυράλ. Εἶναι καί θά δείχνει συμπαθέστατος. Ὄλβιος, ἀμέριμνος πρεσβύτης πού ἀγάλλεται καί