Εκτός του φυλαρχικού κομματικού βούρκου

Πρωταπριλιά του 2000. Συγκέντρωση του Κώστα Σημίτη στο Αγρίνιο.

«Τι έκανε ο Πόε τις ημέρες που θεωρούνται χαμένες στη Βαλτιμόρη; Η πιο κοινά αποδεκτή θεωρία είναι ότι χρησιμοποιήθηκε ως ‘υποχείριο’ για εκλογικούς σκοπούς, ότι μεταμφιεζόταν με τα ρούχα άλλων ώστε να μπορεί να ψηφίζει περισσότερο από μία φορά για έναν συγκεκριμένο υποψήφιο. Αυτοί οι ψεύτικοι ψηφοφόροι κρατούνταν σε ‘κλουβιά’ ή πανδοχεία όπου τους πότιζαν με αλκοόλ. Έγινε επίσης γνωστό ότι το όνομα ‘Ρέυνολντς’ που επαναλάμβανε ο Πόε στο τελευταίο του παραλήρημά ήταν το επώνυμο ενός από τους εκλογικούς αντιπροσώπους στην ταβέρνα του Ράιαν». 
Peter Ackroyd, «Πόε – μια σύντομη ζωή», εκδόσεις Πατάκη, σελ. 15-16

Ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε έζησε λίγο ως άνθρωπος και θα ζει για πάντα ως συγγραφέας, αλλόκοσμος χαρτογράφος ονειρότοπων, λάτρης του ωραίου και υπηρέτης του θανάτου. Η κατανόησή του για τον ελληνικό και ρωμαϊκό κόσμο είχε τόσο βάθος όσο και η αγάπη του για όσα στο επιστητό έχουν ουσία. Αυτή η διαλεχτή προσωπικότητα βρέθηκε

Φαραώ άνευ Αιγύπτου

Παρόλο που έχουμε -έστω κατ’ όνομα- δημοκρατία, ο τρόπος διαβίωσης των γεννητόρων του ελληνικού προβλήματος ήταν από βασιλικός έως αυτοκρατορικός

Ολοι εμείς που κατοικούμε στα σύννεφα (πληρώνεις και λιγότερο ΕΝΦΙΑ) πέσαμε από αυτά όταν ενημερωθήκαμε από την εφημερίδα «Espresso» ότι βγήκε στο σφυρί η βίλα Κωστόπουλου. Και το πρώτο σοκ: Είναι δυνατόν ο Πέτρος Κωστόπουλος, ο λαϊκός άνθρωπος από τον ωραίο Βόλο, να μένει σε βίλα; Με τέτοια αφαίρεση που χαρακτήρισε την πορεία του και τέτοια δίαιτα που έχει ρίξει θα περίμενες να μένει σε σκήτη ή σε άσραμ (τα ερημητήρια των ινδουιστών σοφών).
Βέβαια, την αφαίρεση και τη δίαιτα ο λατρεμένος «Πετράν» δεν τις έκανε στα

Θλιμμένη Ελλάδα

Η κοινωνία δεν είναι η σέκτα των υπεραμειβόμενων «αστέρων» της πολιτικής και της «ενημέρωσης». Ούτε εκφράζουν τις πολύπλοκες δομές της τα ολίγιστα (σε αριθμό και αξία) θέματα που προβάλλουν -με τα γνωστά κριτήρια- οι τηλεοπτικοί σταθμοί στα δελτία ειδήσεων.

Ολοι είμαστε κομμάτια της, αλλά μας υπερβαίνει. Για να την κατανοήσουμε πρέπει να έχουμε την πρόθεση και τις ικανότητες να το πράξουμε. Μερικές ικανότητες είναι σύμφυτες, άλλες επίκτητες. Μια απ' αυτές είναι ο συνδυασμός των διαθέσιμων πληροφοριών.

Οι πληροφορίες για την κατάσταση της πατρίδας μας είναι

Οικονομικές πολεμικές επιχειρήσεις

Ελληνικό γραμματόσημο του 1959, το οποίο απεικονίζει αρχαία αθηναϊκά νομίσματα.

«Τα παιδιά ενός αγρότη καυγάδιζαν. Εκείνος συχνά τους έλεγε να ομονοήσουν αλλά με τα λόγια δεν κατάφερνε να τους πείσει. Ζήτησε τότε να του φέρουν ένα δεμάτι ξύλα. Μόλις του τα έφεραν διέταξε το πρώτο από τα παιδιά του να τα σπάσει όλα μαζί. Δεν μπόρεσε, αν και προσπάθησε πολύ. Στο δεύτερο του έδινε τα ξύλα ένα-ένα και του υπέδειξε να τα σπάσει. Αυτό ήταν εύκολο και ο γεωργός είπε στα παιδιά του: ‘έτσι και εσείς. Αν ομοφρονείτε δεν μπορούν να σας καταβάλουν οι εχθροί. Αν τσακώνεστε είστε ευάλωτοι. Με λίγα λόγια, όσο σε θωρακίζει η ομόνοια άλλο τόσο σε αποδυναμώνει ο διχασμός». 
Αισώπου Μύθοι, «Γεωργού παίδες», 53, 1-10

Ο αρχαίος μυθοποιός και μυθογράφος, που επινόησε και την αλληγορία που παρατέθηκε στην αρχή του κειμένου ήθελε να προσφέρει Παιδεία με τρόπο διασκεδαστικό. Μηνύματα ζωής φιλοτεχνημένα με χρώματα από την παλέτα της φύσης. Το ζωικό βασίλειο, οι χαρακτήρες και τα επαγγέλματα των ανθρώπων ήταν τα μέσα με τα οποία επιδίωκε να περάσει ισχυρούς κώδικες στο μέλλον. Ένας από τους κώδικες που άπαντες γνωρίζουν και ελάχιστοι ακολουθούν είναι η ενότητα, η ομόνοια και η συνεργασία των ανθρώπων που είναι καθ’ οιονδήποτε τρόπο «αδέλφια». Είτε η συγγένεια υφίσταται εξ αίματος είτε έχει δημιουργηθεί μέσω πνευματικών διεργασιών, κοινών ενδιαφερόντων, αγώνων, κινδύνων και φιλικών δεσμών.
Το κλειδί της κατανόησης του μύθου είναι

Μια ελληνική ασύμμετρη απειλή

«Για την καινούργια Βουλή εγκαινιάζεται μια νέα εποχή, όπου δεν θα καθιερωθεί επ’ ουδενί λόγω το σταμάτημα των εργασιών της στις 12 η ώρα. Θα συνεχίζεται και μετά τις 12. Διότι το μέγα νομοθετικό έργο που έχει η Κυβέρνηση να πραγματοποιήσει δεν ημπορεί ποτέ να συζητηθεί και εγκριθεί από τη Βουλή, αν διαιωνίζεται η συζήτηση ενός νομοσχεδίου επί 3-4 συνεδριάσεις».
Μιχαήλ Σ. Στεφανίδης, βουλευτής ΠΑΣΟΚ – προεδρεύων Βουλής, 11 Ιανουαρίου 1982

Πότε εγκαινιάστηκε αυτή η «νέα εποχή» στο Κοινοβούλιο; Τι ήταν αυτό το τόσο επείγον που έπρεπε να... τελειώσει οπωσδήποτε, παρόλο που σήμαιναν μεσάνυχτα, οι βουλευτές είχαν κουραστεί και οι περισσότεροι βρίσκονταν ήδη υπ' ατμόν; Αυτό που έπρεπε να τελειώσει ήταν η ελληνική γλώσσα και ο ένσαρκος φορέας της, ο λαός. Εκείνη τη νύχτα η Βουλή εκτελούσε στα έξη μέτρα την γλωσσική συνέχειά μας και καθιέρωνε τη μονοτονική, απλουστευμένη, ισοπεδωμένη ορθογραφία και κατ' επέκτασιν μια σειρά από λογικές διαδικασίες και συνειρμούς, διαφορετικούς σε σχέση με τις συνήθεια χιλιετιών. Σαν να απέκτησε δικαιώματα πρόσβασης κάποιος στους υπολογιστές όλων των Ελλήνων και εγκατέστησε εξαιρετικά κατώτερο λογισμικό στην θέση ενός υπερεξελιγμένου που ήδη είχαν. Όλα παίζονταν και παίζονται εκεί. Στο λογισμικό των ανθρώπων. Το λειτουργικό σύστημα που

Φτιάχνοντας ένα παράλληλο, ελληνικό σύμπαν

«Mέχρι τα ουράνια σώματα / με πομπούς και με κεραίες / φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα / κι ιστορία οι παρέες. […] O ουρανός είναι φωτιές / ανεμομαζώματα σπίθες και κυκλώματα βρε / και παρέες λαμπερές / το καθρέφτισμά τους στις ακρογιαλιές. Kι είτε με τις αρχαιότητες / είτε με ορθοδοξία / των Eλλήνων οι κοινότητες /  φτιάχνουν άλλο γαλαξία».
Διονύσης Σαββόπουλος, «Ας κρατήσουν οι χοροί» από το LP «Τραπεζάκια Έξω», 1983

Το τραγούδι του Σαββόπουλου συνηθίζεται να ακούγεται στα μαζικά ξεφαντώματα και σε στιγμές αλκοολούχας αμεριμνησίας, όπου τίποτε άλλο δεν έχει νόημα παρά η ακολούθηση του ρυθμού και η συμμετοχή στη χαρά. Ωστόσο, ακόμα και οι μεγάλες γιορτές, οι φιέστες, τα πανηγύρια, δεν προκύπτουν σαν τα καιρικά φαινόμενα. Προετοιμάζονται από λίγους για να ευχαριστηθούν οι περισσότεροι. Ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή, από ό,τι συμβαίνει όταν ένας λαός πέφτει θύμα εκμετάλλευσης, όπου σχεδιάζουν οι λίγοι πώς οι πολλοί, αδικούμενοι και υποδουλωμένοι, θα τους προσφέρουν τα υλικά για το άνομο γιορτάσι τους.
Ο Ελληνισμός, ως ολοκληρωμένη πρόταση πολιτισμού και φιλοσοφικό-επιστημονικό κοίτασμα αληθείας, βρίσκεται εδώ και αιώνες αρκετούς στην πρωτοπορία των παγκόσμιων εξελίξεων. Όμως, οι Έλληνες, ως λαός συχνότερα βιώνουν καταστάσεις ανελευθερίας και

Οι γνωστοί άγνωστοι

Η Μυρτώ και ο Θάνος δεν έτυχε να γίνουν δημοφιλείς σε κόμματα και παρατάξεις. Ανθρωποι κανονικοί, καθημερινοί, ποτέ δεν «υιοθετούνται» από κόμματα

Μυρτώ. Ετών 17. Το ρολόι της κανονικότητας σταμάτησε να χτυπάει για εκείνην εδώ και δύο χρόνια. Οταν ένα δίποδο της επιτέθηκε για να τη βιάσει στην Πάρο. Της χτύπησε το κεφάλι στα βράχια. Τη διέλυσε και την άφησε πλημμυρισμένη στα αίματα. Σήμερα δεν μπορεί να σταθεί όρθια, να μιλήσει. Δίνει έναν τιτάνιο αγώνα σε κέντρο αποκατάστασης στη Λάρισα. Μαζί της, η οικογένειά της, που ανεβαίνει στον Γολγοθά δίχως την αρωγή, την υποστήριξη και τα «δάκρυα» των αγωνιστών των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Βλέπετε, στην περίπτωσή της ο δράστης ήταν

Ο κύριος Σονούπο

Ακούς το όνομα του τίτλου. Νομίζεις ότι είναι Ιάπων. Τελικά διαπιστώνεις ότι είναι επίρρημα και θες να κάνεις χαρακίρι.

Η νόμιμη και αναπόφευκτη συνακρόαση συνεπιβατών στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς αποκαλύπτει περισσότερα απ' όσα όλα τα ΜΜΕ μαζί.

Χθεσινό, ακριβές και απίστευτο. Κατά το μεσημέρι επιβιβάζονται στον σταθμό Ηράκλειο του ΗΣΑΠ τρεις νεαρές (ηλικιακή κλίμαξ 16-17). Το βαγόνι δεν είχε πολύ κόσμο και βρίσκουν θέσεις για να κάτσουν. Και ρωτάει η μία (σημείωση: δεν ήταν ξανθούλα. Σκούρο καστανό το μαλλί της): «Ρε σεις ποιος είναι αυτός ο κύριος Σονούπο;» Εν χορώ οι άλλες δύο: «Ποιος;». Επιμένει η κατανομαλλούσα: «Να μωρέ, δεν θυμάμαι τι ακριβώς τη ρώτησα την

Αν έχεις Μέρκελ διάβαινε

Αν ψάχνεις τα νούμερα του τζόκερ ρώτα τον πρώτο Γερμανό περαστικό που θα συναντήσεις. Ακόμα κι αν δεν ξέρει από τζόγο θα σε δικτυώσει αλλού! 

Το χάρτινο κοκοράκι που λέγεται ελληνικό κράτος προσπάθησε (επί σειρά ετών) να φέρει σε πέρας διαγωνισμό για την κατασκευή του «Ελληνικού Σήματος». Δηλαδή, το εθνικό λογότυπό μας που θα μπαίνει σε όλα τα ελληνικά προϊόντα μαζί με αυτό την παρασκευάστριας εταιρείας. Στις 23 Μαρτίου 2014, η «δημοκρατία» έγραφε για μία φάση του επικών διαστάσεων και κωμικοτραγικού χαρακτήρα διαγωνισμού: «Επί του πρακτέου, οι Ελληνες, χωρίς να αποκλείονται φυσικά οι ξένοι, καλούνται να ψηφίσουν ηλεκτρονικά ποιο θα είναι το 'Ελληνικό σήμα προϊόντων και υπηρεσιών' μεταξύ μίας καρδούλας, σχεδόν ίδιας με εκείνη της Eurovision του 2006 που έγινε στην Αθήνα, μίας...

Οι μεγαλοαστοί επιμένουν παραδοσιακά

Οικογένεια στο Ζεμενό Κορινθίας. Φωτογραφία του Ελβετού Fred Boissonnas, 1913. 

«Εδώ και αρκετές γενιές οι εύπορες τάξεις δεν φαίνεται να ανησυχούν ιδιαίτερα για την εκπαίδευση των παιδιών τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα παιδιά ή οι έφηβοι αυτών των κοινωνικών στρωμάτων δεν έχουν προβλήματα. Απλώς, τα προβλήματα είναι διαφορετικής φύσης,. [...] Θα ‘λεγε κανείς πως οι λεγόμενες ‘αστικές’ αξίες εξακολουθούν να διαπλάθουν αυτά τα παιδιά σύμφωνα με το πρότυπο μιας οικογενειακής παράδοσης άρρηκτα συνδεδεμένης με την προγονική κληρονομιά και με την τήρηση μιας μορφής πειθαρχίας που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση και που αποσκοπεί στη διατήρηση της συγκεκριμένης κληρονομιάς. [...] Πρόκειται για μια κληρονομιά η οποία τους ανήκει, υπό την προϋπόθεση ότι θα κάνουν ό,τι χρειάζεται για να φανούν αντάξιά της».
Αλντό Ναουρί, «Εκπαιδεύοντας τα παιδιά – Όρια στην παιδική παντοδυναμία», εκδόσεις Κέλευθος, σελ. 46-47

Ο συγγραφέας, εβραϊκής καταγωγής, γεννήθηκε στη Λιβύη. Σπούδασε ιατρική στο Παρίσι και εργάστηκε ως παιδίατρος επί τέσσερις περίπου δεκαετίες. Είναι ο δημιουργός πολλών έργων που επικεντρώνονται σ’ εκείνο που χαρακτηρίζει ως «η πιο τρομερή περιπέτεια

Ο Σωκράτης ήξερε τον ΓΑΠ

«Υπεναντίον γαρ τι τω αγαθώ αεί είναι ανάγκη και τόνδε τον τόπον περιπολεί εξ ανάγκης». Πλάτων, Θεαίτητος, 176a, 6-8.

Εδώ σε θέλω, κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα και να χορεύεις σάμπα: Πώς ερμηνεύεις την ολική επαναφορά του Τζέφρυ;
Σκεπτόμενοι τις διεργασίες στο εσωτερικό της πράσινης κοιλάδας της καταστροφής (πασοκάρα, δηλαδή), δεν μπορούμε παρά να καταλήξουμε σ’ ένα χρήσιμο συμπέρασμα: οι εξωγήινοι δεν έχουν εμφανιστεί στον πλανήτη φόρα παρτίδα, επειδή δεν θέλουν πολλά νιτερέσα μ' εμάς. Βλέπουν πώς ψηφίζουν οι γήινοι (και ειδικά οι Ελληνες) και κάνουν τη διαδρομή Σελήνη - Σείριος σε

Η ιδεολογία της χωματερής

Η Αριστερά προσφέρει το μόνο που έχει: Σκουπίδια.

(Νεάντερταλ φοιτητής, σε εξαιρετικά κατώτερο εξελικτικό στάδιο, μαζί με την αγέλη του -εξετάζονται κρούσματα λύσσας- γεμίζει με περιττώματα από την φωλιά του το γραφείο του αντιπρύτανη του Καποδιστριακού).

Τα κατορθώματα του υπουργείου... Πολιτισμού

Στην κυριακάτικη δημοκρατία αποκαλύψεις 2: τι θα απογίνουν τα οστά της Αμφίπολης και τι απέγιναν τα οστά από το Δημόσιο Σήμα.

Η Σάνγκρι Λα του ίντερνετ

Το ΠΑΣΟΚ έδυσε στην κανονική ζωή, μια και σχεδόν όλοι οι πρώην οπαδοί του ντρέπονται να δηλώσουν ότι τους άρεσε, αλλά ανατέλλει στο διαδίκτυο

Θα μπορούσατε να φανταστείτε ότι ζει και κινείται ανάμεσά μας καταπράσινη αρθρογράφος που ονομάζεται Θούλη Σιδηροπούλου; Και είναι ΠΑΣΟΚ αγνό, ατόφιο, απ' αυτό που έχει αποσταχθεί τόσο καλά, που θα έπρεπε να πωλείται στα φαρμακεία. Η άγνωστη (στην αμνήμονα μάζα) Θούλη στην επέτειο όπου σταμάτησε ο χρόνος και ο πλανήτης στάθηκε απορημένος με την τελευτή του σοσιαλιστού ηγέτου συνέγραψε αριστούργημα, ωδή, επικήδειο, θούριο, πείτε το όπως θέλετε, για τον Ανδρέα Παπανδρέου, εις το οποίο επισημαίνει μεταξύ άλλων: «18 χρόνια, ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν είναι πια μαζί μας. 18 χρόνια, που ο σπουδαίος άνδρας, ο μεγάλος

Κοίτα εδώ με προσοχή

Σαν σήμερα πέθανε ένα θαυμάσιο παιδί της Πόλης

ΜΝΗΜΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ΤΟΥ ΝΕΟΚΛΗ ΣΑΡΡΗ

Δημοσιεύτηκε στην ειδική έκδοση της εφημερίδας "Δημοκρατία" για την Κωνσταντινούπολη 29/5/2011, από τον σπουδαίο δάσκαλο, που μας λείπει πολύ...

Αρχές του Μάη του 1980. Μια πρόσκληση στην Ελληνική Φιλοσοφική Εταιρείας από το αντίστοιχο σωματείο της Τουρκίας με έφερε στην Κωνσταντινούπολη. Στην ελληνική αντιπροσωπεία εκτός από μένα ήταν η γνωστή καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Κική Παπούλια και αδελφή του Γιώργου Παπούλια που την εποχή εκείνη υπηρετούσε πρέσβης μας Ελλάδος στην Άγκυρα ( και ο οποίος αργότερα χρημάτισε, για ένα διάστημα και υπουργός των εξωτερικών) . Επρόκειτο για ένα συνέδριο που είχε οργανωθεί στην τουρκική πρωτεύουσα και του οποίου η θεματολογία εκτεινόταν στη φιλοσοφία των Βαλκανικών λαών. Την εποχή εκείνη οι ουρανοί μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είχαν κλείσει και δεν υπήρχε αεροπορική σύνδεση μεταξύ των δύο χωρών, εκτός από μια πρωινή πτήση της Lüfthansa από τη Θεσσαλονίκη στην Κωνσταντινούπολη, η οποία παρέκαμπτε τους αιθέρες του επίμαχου Αιγαίου. Καθώς όμως συνεχιζόταν η

Συνήθεις κακοποιήσεις της ελληνικής γλώσσης

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΗΛΟΨΙΑ
Αντωνίου Α. Αντωνάκου, Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου, Ιστορικού – Συγγραφέως

Τα τελευταία χρόνια η ελληνική τηλοψία(*) το έχει παρακάνει. Ενώ έχει γίνει «δάσκαλος της ελληνικής» για όλο τον λαό, στην πραγματικότητα είναι ένας κακός δάσκαλος.
Που κάνει λάθη, τα οποία θα έπρεπε η ίδια να αποφεύγει. Δεν μιλώ βεβαίως για τα αγγλικά ή τα τουρκικά αλλά για τα ελληνικά. Βεβαίως η τηλοψία δεν είναι ανώνυμη.
Έχει τα ονόματα των δημοσιογράφων που την εκπροσωπούν. Και όχι μόνο των νεαρών δημοσιογράφων, που δεν έμαθαν ελληνικά στο ελληνικό σχολείο, χωρίς να φταίνε. Κυρίως ομιλώ για πρωτοκλασάτα και ακριβοπληρωμένα ονόματα, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις πρέπει να επιστρέψουν στις πρώτες γλωσσικές τάξεις τού σχολείου.
Για το ότι η γλώσσα μας έχει σήμερα καταστραφεί, φταίνε βεβαίως οι εντολοδόχες μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις που τα ψήφισαν, φταίμε όμως κι εμείς που τα ανεχθήκαμε και ξαναψηφίζαμε τους καταστροφείς. Κανένα κόμμα κατά την μεταπολίτευση δεν είδε την γλωσσική κατάντια και δεν έβαλε στόχο και πρόγραμμα για την αποκατάστασή της.
   - Καταργήθηκε η  γ΄ κλίση, η επί 3000 χρόνια υπάρχουσα και περιλαμβάνουσα το 70% των ελληνικών ονομάτων. Ουδείς αντέδρασε. Καταργήθηκε μεγάλο μέρος των

Μπρος κούκλα - πίσω πανούκλα

Στο Βημαgazino, το περιοδικό του Κυριακάτικου Βήματο, στο εξώφυλλο φιγούραρε ο Μπραντ Πιτ. Στο οπισθόφυλλο το Τουρκικό κράτος με τον παρά του, μας προέτρεπε να πάμε σαν τουρίστες στον τόπο μας. Αναρωτιέμαι αν υπήρξε ποτέ σκέψη στο συγκρότημα να έχει μια κάποια δεοντολογία στην επιλογή των διαφημίσεων που υποδέχεται.

Ιεροτελεστίες της Αριστεράς

Ο Χρήστος Παπουτσής, νέος, ως Πρόεδρος της ΕΦΕΕ, φέρει τη σημαία του Πολυτεχνείου. Τώρα είναι διορισμένος στην Παγκόσμια Τράπεζα.

Ο ιστορικός χρόνος στην παράξενη πατρίδα μας κυλά με διαφορετικούς ρυθμούς σε σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες της Δύσης. Ενώ η Αριστερά -και δη η λενινιστική μαρξιστική- διασύρθηκε όπως της έπρεπε και ακυρώθηκε στα μάτια των λαών με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, στην Ελλάδα τα ψεύτικα είδωλα της κομμουνιστικής κοσμοθέασης διατηρήθηκαν σε... ημιζωή λόγω της κυπριακής τραγωδίας και της επακόλουθης ραγδαίας αποσύνθεσης και διάλυσης του δικτατορικού καθεστώτος των συνταγματαρχών.

Οι ατσίδες επαγγελματίες αριστεροί στην πατρίδα μας έκαναν καριέρα και δημιούργησαν τεράστιες περιουσίες κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, λόγω των εξελίξεων που δρομολόγησε ο Αττίλας. Ως βασικό πρόσχημα «αγωνιστικότητας» και παράσημο «αντίστασης», οι σοσιαλμαρξιστές καιροσκόποι και βουλιμικοί κερδοσκόποι επιδείκνυαν τη φοιτητική εξέγερση του 1973. Αυτό το έπραξαν, πονηρά σκεπτόμενοι, αφενός δίχως να έχουν συμμετάσχει οι περισσότεροι στα γεγονότα του Πολυτεχνείου και αφετέρου γνωρίζοντας ότι η επίσημη, η «θεσμική» Αριστερά είχε αρχικά καταδικάσει τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο.

Οι ελληνόφωνοι κομισάριοι, μόλις αντελήφθησαν ότι

Η αντίθετη μοίρα γενναίων και δειλών

«Ο Κύριος δεν αγαπά τους δειλούς. Αυτόν τον πνευματικό νόμο μού τον φανέρωσε κάποτε ο π. Ραφαήλ. Και σε εκείνον τον είχε αποκαλύψει ο π. Αλύπιος, ο οποίος είχε διηγηθεί κάποια φορά σε ένα από τα κηρύγματά του το εξής: ‘Κάποιοι, στον πόλεμο, αντί να πολεμούν τον εχθρό φορτώνονταν σακίδια με παξιμάδια για να σώσουν τη ζωή τους χωρίς να πολεμήσουν. Σας διαβεβαιώ ως αυτόπτης μάρτυρας: οι άνθρωποι αυτοί χάνονταν μαζί με τα παξιμάδια τους, δε ζούσαν πολλές μέρες. Ενώ, εκείνοι που έβγαζαν τα αμπέχωνά τους και ξεχύνονταν στη μάχη με τον εχθρό, παρέμεναν ζωντανοί’».
Πατήρ Τύχων Σεβκούνωφ, «Σχεδόν Άγιοι», εκδόσεις Εν Πλω, σελ. 164

Ο π. Τύχων Σεβκούνωφ, ο συγγραφέας του βιβλίου είναι ο πνευματικός του προέδρου της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν και ένας από τους σημαντικότερους λογίους και ειδικούς για τη βυζαντινή ιστορία που έχει αναδείξει αυτή η ορθόδοξη χώρα. Ο πατήρ Αλύπιος, για τον οποίον γίνεται μνεία εδώ ήταν ο Μέγας Προεστώς της Μονής των Σπηλαίων στο Πσκωφ και αποβίωσε στις 12/3/1975. Πριν γίνει μοναχός ονομαζόταν Ιβάν Μιχαήλοβιτς Βόρονοφ. Πολέμησε με τον Κόκκινο Στρατό επί τέσσερα χρόνια και προέλασε από τη Μόσχα στο Βερολίνο. Η λιονταρίσια καρδιά του δεν έπαψε να χτυπά στον ρυθμό του πολέμου ακόμα και την περίοδο της «ειρήνης» - όταν οι κομμουνιστές που κατείχαν την πατρίδα του προσπαθούσαν να κλείσουν τις εκκλησίες, τα μοναστήρια, να ξεριζώσουν την πίστη από τις καρδιές των πιστών. Η ανάγνωση του βιβλίου οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο κομμουνισμός δηλητηριάζει σε τέτοιο βαθμό τους νόες εκείνων που τον ασπάζονται ώστε στις περιπτώσεις που καταλάβουν την εξουσία συμπεριφέρονται στις πατρίδες τους και στους συμπατριώτες τους σαν στρατός κατοχής! Κι αυτή η κατοχική δύναμη, που γνωρίζει καλά

Ο εωσφορικός τζιχαντισμός των μαρξιστών

 Η οικογένεια του Αγίου Νεομάρτυρα π. Παύλου Ανσίμωφ. Στο μέσον ο συγγραφέας Γεώργιος Ανσίμωφ.

«Εν τω μεταξύ στην εκκλησία έρχονταν πολλές φορές κάποιοι κομματικοί. Φορούσαν παλτό ή στρατιωτική στολή, ή δερμάτινα σακκάκια. Συμπεριφέρονταν σα να ήταν σε σκουπιδότοπο. Έφτυναν, έσβηναν τα τσιγάρα τους στους τοίχους του Ναού, βρώμιζαν το Ναό με λάσπες και σκουπίδια. Οι κάτοικοι της περιοχής και οι μοναχές της αγίας Σκέπης προσπαθούσαν με κάποιο φόβο και δισταγμό να τους πλησιάσουν και να τους ρωτήσουν τι θα γίνει με το Ναό. Οι άγνωστοι αυτοί άνθρωποι, με αναίδεια, με ειρωνεία και σαρκαστικό γέλιο, απαντούσαν δυνατά, πάντα μιλούσαν δυνατά για να σκορπίζουν τον φόβο. [...] Θα τον ανατινάξουμε! Πρώτα όμως θα πάρουμε και θα μοιραστούμε ό,τι καλύτερο έχει. Τα μάρμαρα, τις πλάκες του δαπέδου, τις πόρτες, τα παράθυρα, τα ασημένια σκεύη».
Γεωργίου Π. Ανσίμωφ, «Εχθρός του Λαού. Η σταυρική πορεία του Αγίου Νεομάρτυρα π. Παύλου Ανσίμωφ, 1891-1937», εκδόσεις Αρχονταρίκι, σελ. 130

Ο Γεώργιος Ανσίμωφ, ο συγγραφέας αυτού του συγκλονιστικού αυτοβιογραφικού βιβλίου είναι ο γιος του του νεομάρτυρα π. Παύλου (η μνήμη του τελείται στις 21 Νοεμβρίου). Είδε με τα μάτια του το άνθος της ελπίδας να μαραίνεται την περίοδο που η απέραντη πατρίδα του ήταν παγιδευμένη στο δόκανο του μαρξισμού και ο σφαγέας Στάλιν αντέγραφε τις μεθόδους του Νέρωνα και του Διοκλητιανού. Παρακολούθησε τους έξαλλους, κατεχόμενους από τη δαιμονική μανία της καταστροφής των ιερών και των οσίων της φυλής του, να τερματίζουν τη λειτουργία ναών, να βασανίζουν και να εξευτελίζουν ιερείς, να χαρακτηρίζουν ανθρώπους του Θεού «εχθρούς του λαού» και να τους οδηγούν στα αποσπάσματα. Ένας από τους πολλούς ήταν ο πατέρας του, που στις στιγμές της απόλυτης μοναξιάς είχε παρέα: τον Χριστό. Σε τέτοιες στιγμές οι άνθρωποι συνήθως νιώθουν απέραντα μόνοι. Στερημένοι από όσα κοσμούν την σκέψη τους και στηρίζουν το οικοδόμημα του βίου τους. Οι Χριστιανοί που αναφέρει ο γιος του Αγίου Νεομάρτυρα στάθηκαν όρθιοι. Περήφανοι ως προσωπικότητες και συνάμα ταπεινοί. Διέσυραν

ΚΚΕ: Το κόμμα που επιδιώκει δικτατορία

Όποιος δεν αγοράσει κουπόνια του ΚΚΕ θα έχει να κάνει μαζί μου!

(To απροκάλυπτα αντιδημοκρατικό καταστατικό του ΚΚΕ αποδεικνύει ότι η «Δικαιοσύνη» στην Ελλάδα είναι λέξη κενή περιεχομένου. Ένα πρόσχημα, θεσμικό κέλυφος για να προσφέρεται στις δυνάμεις που δυναστεύουν τον ελληνικό λαό η επίφαση της νομιμότητας. Υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να κρίνεται νόμιμη η λειτουργία ενός κόμματος που έχει ως καταστατικό σκοπό τη δικτατορία του προλεταριάτου. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι εμείς, η Κούβα και η Β. Κορέα ανήκουμε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, στο σιδηρούν παραπέτασμα - ακόμα και μετά την εξαΰλωσή του!) 

Αν έχετε παράξενα γούστα, μπορείτε να κάνετε μια βόλτα στην ιστοσελίδα του ΚΚΕ. Αν δεν ξέρετε τι είναι το ΚΚΕ, να ενημερωθείτε ότι: είναι το μοναδικό κόμμα στον γαλαξία που δεν έχει καταδικάσει τα παλαβά που γίνονται στη Βόρειο Κορέα, διότι, όταν και αν μπορέσει, μάλλον θα αποπειραθεί να κάνει τα ίδια. Και αν δεν το πιστεύετε, θα σας κάνει καλό η τσάρκα στα κόκκινα λημέρια του ίντερνετ. Εκεί, στη διεύθυνση http://www.kke.gr/taytothta/, θα βρείτε το καταστατικό του κόμματος που λέει:

«Στρατηγικός στόχος του ΚΚΕ είναι η κατάκτηση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, η δικτατορία του προλεταριάτου, για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Το ΚΚΕ φιλοδοξεί να

Ήσυχο ήσυχο το ποταμάκι...

Αριστερά ο Θανάσης Βέγγος. Δεξιά δεν βρίσκεται ο Στέλιος Ράμφος αλλά ο Γιώργος Ξύδης (ο γιατρός στην ταινία «Τρελός παλαβός και Βέγγος»). 

Το ιστορικής σημασίας ποίημα της ταινίας «Τύφλα να'χει ο Μάρλον Μπράντο» είναι κατά τι ανώτερο των νεφολογιών του Ράμφου. 

Προσέξτε στιχοπλοκή: «Ήσυχο ήσυχο το ποταμάκι, αργοκυλάει το γαλάζιο του νεράκι και τραγουδάει την αγάπη την χρυσή μια κι ήρθες αγαπούλα μου εσύ». Τι έχουμε εδώ και είναι σημαντικό; Πάνω απ' όλα το γεγονός ότι στην ταινία παίζει ο Θανάσης Βέγγος. Δεύτερον, οι στίχοι έχουν ειρμό. Ένα ήσυχο ποτάμι αργοκυλάει (άρα δεν έχουμε απότομη πλαγιά, για να κατεβαίνουν τα νερά με χλαπαταγή). Ο ερωτευμένος παρατηρητής, στο κελάρυσμα των υδάτων του ποταμού ακούει τη μελωδία της πολύτιμης, χρυσής αγάπης του. Αυτό είναι ένα απότοκο του χαρμόσυνου γεγονότος του ερχομού του αντικειμένου του πόθου του. Αν δεν ερχόταν η αγαπημένη, ο ήχος των υδάτων θα ήταν ένα

Ελληνοπενής διανόηση

Λιγότερα αερικά και βουρβούλακες θα βρεις σε στοιχειωμένο κάστρο της Σκοτίας παρά στο κέντρο των Αθηνών, στη Βουλή, στα τελεβίζια 

Αυτή η φιέστα που έκανε ο Σταύρος -όταν μεγαλώσω θα λέω το «ν» κι άλλα ελληνικά- Θεοδωράκης με τον Στέλιο Ράμφο ξανάφερε στη μνήμη εικόνες αποτροπαϊκές, όπως η κεφαλή της Μέδουσας: Τον ΓΑΠ αυτοπροσώπως! Ο Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου συνδέθηκε με τον Ράμφο με παρόμοιο τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να συνδεθεί ο Σταύρος του Ποταμιού. Πνευματικά ή κάπως έτσι, τέλος πάντων... Οταν πρωθυπούργευε ο Γιωργάκης, είχε ακουστεί στα πέριξ ότι ο Στέλιος Ράμφος του παρέδιδε...

Βόλτες στα μονοπάτια του πολέμου

<<<--Ο συγγραφέας, αμούστακο παιδί, φωτογραφίζεται στην Αλεξάνδρεια λίγο πριν τη μάχη του Ελ Αλαμέιν.

«Η ζωή στην Αθήνα υπό ξένη κατοχή δεν ήταν καθόλου αυτή που ταιριάζει σε ένα νέο της δικής μου τότε ηλικίας, νοοτροπίας και συνηθειών, και μάλιστα με ένα χαρακτήρα απείθαρχο και αντιδραστικό. Η ζωή στην Αθήνα είχε νεκρωθεί. Νυκτερινά κέντρα και μπαρ κλειστά, μόνον μερικά βαρετά θέατρα με απογευματινές παραστάσεις λόγω απαγόρευσης νυχτερινής κυκλοφορίας και υπό αυστηρά λογοκρισία των κειμένων τους, και μερικά σινεμά με άχαρες Γερμανικές ταινίες να παίζουν για μερικούς θεατές και εγώ... σπίτι μου λόγω, όπως είπα, της απαγόρευσης νυχτερινής κυκλοφορίας». 
Ζάχος Χατζηφωτίου, «Στα Μονοπάτια του Πολέμου», εκδόσεις Ωκεανίδα, σελ. 16

Ο συγγραφέας του βιβλίου, άθελά του ίσως, μας δείχνει το αληθές μέτρο με το οποίο το στερεότυπο του παράτολμου Έλληνα ζυγίζει το βάρος των περιστάσεων. Το κείμενό του, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις περιστάσεις, την ηλικία του και το περιβάλλον όπου ανδρώθηκε, είναι αποκαλυπτικό. Ο Ζάχος Χατζηφωτίου γεύτηκε το ποτήρι της σκλαβιάς στα 17 του. Στο αυτοβιογραφικό έργο του χρησιμοποιεί τη φράση «ξένη κατοχή» κι ύστερα την αντιπαραβάλλει με την ηλικία, τη νοοτροπία, τις συνήθειες και το απείθαρχο και αντιδραστικό του χαρακτήρα του. Εκείνο που μέτρησε πιο πολύ απ’ όλα ως αποτροπαϊκό στοιχείο της εκγερμανισμένης και ανελεύθερης καθημερινότητας ήταν η έλλειψη πολιτισμικών δραστηριοτήτων! Η νύχτα για τον κ. Χατζηφωτίου, μέτρησε περισσότερο από

Η γραμμή Μεζονέτ

Στη μεγάλη φωτογραφία βλέπετε τον ελληνικό λαό. Στη μικρή την ηγεσία του. Έκαστος εφ ω ετάχθη...

Το ξεύρατε ότι μέσω Ελλάδος μπορεί να διεκδικήσει ευφάνταστος επιστήμων Νόμπελ στα μαθηματικά και τις πολιτικές επιστήμες ταυτόχρονα; Λοιπόν, έχουμε και λέμε η αξιοπιστία, η εντιμότητα και η έξωθεν καλή μαρτυρία της πολιτικής τάξης είναι αντιστρόφως ανάλογη με τον αριθμό των αστυνομικών που καλούνται να προστατεύσουν τους εκλεγμένους από τους εκλογείς στις επίσημες εορταστικές εκδηλώσεις των εθνικών επετείων! Απόδειξη του νεωτερικού θεωρήματος είδαμε στο εργαστήρι καλλιτεχνικής φορομπηξίας «Η Μνημονιακή Ελλάς», όπου στην παρέλαση αντιστοιχούσε μια

Ζήτω η αθάνατη πατρίδα μας!

Συγκλονιστικό! Φωτό από την αντιστασιακή δράση του έφηβου Κάρολου Παπούλια στην Κατοχή

Ο μικρός ήρως διακρίνεται πρώτος στα δεξιά. Διεξάγει κατά θάλασσαν αγώνα με το υποβρύχιον "Γερομπαμπαλής", το οποίον έχει οπλίσει την τορπίλην διά να βάλει κατά του εχθρού.

Εύπιστοι κρετίνοι με ιστοσελίδα "ενημερώνουν"

Ολοι οι μπαμπουΐνοι του internet την πάτησαν από το αμερικανικό κουλούρι και αναμεταδίδουν την μπούρδα ότι θα έχουμε σκοτάδι τα Χριστούγεννα. Από εδώ ξεκίνησε η αρλούμπα και διαδόθηκε σε μεγάλο μέρος των ηλιθίων του πλανήτη: http://huzlers.com/

Δημοσιογράφοι τζουκ-μποξ

Το εκσυγχρονισμένο λειτούργημα της ενημέρωσης του κοινού, πάνω απ’ όλα, στοχεύει στο δίκαιο: εκείνο του ισχυρότερου.

Δεν είναι η πρώτη φορά που από εδώ γίνεται χρήση του όρου «δημοσιογράφος τζουκ-μποξ». Δυστυχώς, όλα δείχνουν ότι δεν θα είναι και η τελευταία. Ο κλάδος των δημοσιογράφων που λειτουργούν όπως τα (αποσυρμένα πλέον) ευμεγέθη κυτία με τα 45άρια βινύλια ολοένα και διευρύνει την επιρροή του στα ελληνικά πράγματα και αυτό είναι πολύ καλό για τους ίδιους. Όχι για άλλους. Ο δημοσιογράφος τζουκ-μποξ δεν είναι σημείο των καιρών μας αλλά παλιό όσο το είδος μας. Είναι μοντέλο επαγγελματία που αντέχει στον χρόνο διότι διέπεται από απλότητα. Δεν έχει ανησυχίες, ενδοιασμούς, ηθικούς φραγμούς, εθνικά προτάγματα κι άλλα τέτοια αόρατα και συχνά επιβλαβή για την

Είστε όλοι μικροί Άκηδες!

Στην κεντρική φωτό ο Άκης μαθαίνει τα κόλπα της πολιτικής στην άδολη νεοφώτιστη και στη μικρή (αριστερά) ο Άδωνις την υπερασπίζεται στο twitter.

Ποιος σας ταυτίζει όλους με τον Τσοχατζόπουλο; Η γνωστή Κούρκουλα και ο γνωστός Γεωργιάδης. Σελήνη του ΠΑΣΟΚ και Χόχο της ΝΔ μισούν λαό...

«Μη σας φανεί ακραίο, αλλά μήπως ο κάθε Έλληνας δεν ήταν ένας μικρός, μικρός, μικρός 'Τσοχατζόπουλος';» αναρωτήθηκε σε συνέντευξή της στην «εφημερίδα των Συντακτών» η Σελήνη της Λάμψης Ελένη Κούρκουλα. Αυτή η κυρία έχει το θράσος να αποκαλεί «μικρό, μικρό Τσοχατζόπουλο» κάθε φτωχοποιημένο Έλληνα ενώ εκείνη βρέθηκε στο ίδιο υπουργικό συμβούλιο (της κυβέρνησης Σημίτη) μαζί με τον μεγάλο, μεγάλο Τσοχατζόπουλο, τον κανονικό Άκη! Εκείνος ήταν υπουργός Ανάπτυξης κι εκείνη υφυπουργός Παιδείας (2001 – 2003). Και απ' όλο τον πολιτικό κόσμο ποιος λέτε ότι συμφώνησε με τούτη την αθλιότητα; Ο Άδωνις, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ και μέχρι πρότινος υπουργός Υγείας. Στο λογαριασμό που διατηρεί στο twitter ο μεντιαμανής τηλεπωλητής

Πτώση στην κορυφή - κατάπτωση στη βάση

Η Τιτανομαχία, όπως την φαντάστηκε ο Ησίοδος και ζωγράφισε ο Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς (1577-1640).

«Όσοι όμως έχουν στο μυαλό τους την βία την αυθάδη και τ' άδικα τα έργα, σ' αυτούς ο Ζευς ο βροντόλαλος την καταδίκη στέλνει. Πολλές φορές κι ολόκληρη η πόλη παθαίνει συμφορές εξ αιτίας κάποιου κακού άνδρα, που αμαρτάνει και μηχανεύεται πράξεις ανόσιες. Σ' αυτούς από τον ουρανό ο γιος του Κρόνου ρίχνει μεγάλη συμφορά, πείνα μαζί κι αρρώστια κι οι άνθρωποι πεθαίνουν. Οι γυναίκες τους πια δεν ξεγεννούν, οι οικογένειες μικραίνουν, σύμφωνα με την σοφή απόφαση του Δία του Ολύμπιου». 
Ησιόδου, «Έργα και Ημέραι», στ. 238-245

Ο Ησίοδος και ο Όμηρος είναι το μυθικό αλλά απολύτως αληθές δίδυμο των κολοσσών της ελληνικής ποίησης. Ο δημιουργός της «Θεογονίας» και του «Έργα και Ημέραι» έζησε το 700 ή 800 π.Χ. και η αφειδώλευτη έμπνευση που είχε στις στιχοπλοκές του ήταν το αντίδωρο των Μουσών για τις περιηγήσεις του στον Ελικώνα, τον τόπο τους, το συχνά χιονοσκέπαστο βουνό της Βοιωτίας. Με τον Ησίοδο οι Έλληνες είδαν την ποίηση να περνά τις εξώθυρες των οικιών τους. Τα θέματά του ήταν αντλημένα από τον αστείρευτο Ωκεανό των θεών, των ημιθέων και των ηρώων αλλά είχαν και αναφορά στην καθημερινότητα. Οι περιπέτειες του δωδεκαθέου αλλά και ποιος είναι ο καλύτερος μήνας της σποράς και του θερισμού απασχόλησαν τον Ησίοδο, όπως απασχολούσαν και τους αναγνώστες του. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν περισσότερο

Η Σέληνη της Λάμψης, ο Ακης και ο Αδωνις Γεωργιάδης

«Μήπως ο κάθε Έλληνας δεν ήταν ένας μικρός Τσοχατζόπουλος»; αναρωτήθηκε σε συνέντευξή η Ελένη Κούρκουλα (η Σελήνη της Λάμψης). Ο Άδωνις Γεωργιάδης συμφώνησε μαζί της στο twitter και είχαμε έναν διάλογο που φανερώνει το

Η Ταινιοθήκη της Ελλάδας γιορτάζει τα 100 χρόνια τουρκικού σινεμά!

Κι αυτά σε μια περίοδο που έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι οι γείτονες χρηματοδοτούν, εξοπλίζουν, ελέγχουν και καλύπτουν τους ισλαμοφασίστες του ISIS. Μεγάλο μπράβο στο υπουργείο Πολιτισμού και στον Αντώνη Σαμαρά. 

Ντόπιο πράμα, σάπιο δράμα

Stavros & Yannos = Love for Simitis.

Αγαπητέ Φρειδερίκε Νίτσε. Όπως (ίσως) θα έλεγες και εσύ ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν είναι το αίτιο της κρίσης αλλά η ύστατη συνέπειά της.    

Ακούγοντας δημηγορίες του βαρύγδουπου Mega-ρίτη ηγέτη του Ποταμιού, ο νους αναπόφευκτα ταξιδεύει στη δύση της πνευματικής διαύγειας του Γερμανού φιλοσόφου Νίτσε – τότε που γινόταν κουκουρούκου. Είναι κρίμα που δεν ζει να σχολιάσει λίγο τον Σταύρακα – αν άντεχαν τα λογικά του να ακούει τέτοιες ανακόντες, δράκοντες, σαμιαμίδια και δεντρογαλιές που βγάζει ο στόμας του πρώην εστιάτορα. Μερικά από τα μεγαλύτερα ερπετά που έχουν αποδράσει από τα σαγόνια του κολυβογραμματιζούμενου Σταύρου αφορούσαν στην αύξηση των μισθών. Δεν συμφωνεί! Το θεωρεί

Υπουργός Μεταφορών; Μουχαχα!

Η μόδα τώρα στα γκραφίτι είναι να βάφουν και τα παράθυρα! Και είσαι σαν το ζώο στριμωγμένος και δεν βλέπεις την τύφλα σου...

Ο επικεφαλής αυτού του τομέα του δημοσίου βίου ονομάζεται Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Τον βλέπετε ποτέ σε βαγόνι του ΗΣΑΠ; Του Μετρό; Στα λεωφορεία; Όχι, ε;   

Ούτε ο ειλικρινώς υμέτερος τον έχει πετύχει ποτέ αυτόν τον λαμπρό πολιτικό σε μέσο μαζικής μεταφοράς. Κρίμα. Είναι κοινή η διαπίστωση ότι τα τελευταία έτη έχει αυξηθεί ο αριθμός των επιβατών που διαβάζουν μέσα στις δημόσιες συγκοινωνίες ή περιμένοντας στις στάσεις για να έρθει το μέσο που τους εξυπηρετεί. Μια που έχει δημιουργηθεί η κατάλληλη «διαβαστερή» ατμόσφαιρα θα μπορούσε τώρα, έστω εκ των υστέρων, ο υπουργός που λέγεται Χρυσοχοΐδης, να διαβάσει το μνημόνιο που υπερψήφισε χωρίς να το διαβάσει (επειδή μάλλον είχε...

Η γενοκτονία των ελληνικών λέξεων

Η ειρωνεία του πράγματος: στα λόγια, είθισται να υπερασπίζονται την ελευθερία του Λόγου όσοι τον καταστρέφουν.

«Λόγια και μαγεία στην αρχή ήταν ένα και το αυτό και ακόμα και σήμερα τα λόγια διατηρούν πολλή από τη μαγική τους δύναμη. Ο καθένας μας μπορεί με τα λόγια να δώσει στον άλλο την μεγαλύτερη ευτυχία ή να προκαλέσει την πιο φριχτή απελπισία. Με τα λόγια ο δάσκαλος μεταδίδει τις γνώσεις του στον μαθητή, με τα λόγια ο ρήτορας παρασύρει το ακροατήριο και ελέγχει τις κρίσεις και τις αποφάσεις του. Τα λόγια προκαλούν τις συγκινήσεις και γενικά είναι τα μέσα που μ' αυτά επηρεάζουμε τους συνανθρώπους μας». 
Σίγκμουντ Φρόυντ, «Γενική Θεωρία των Νευρώσεων», εκδόσεις Δαμιανός, σελ. 10

Ο Φρόυντ είναι ένας από τους τελευταίους συγγραφείς του κόσμου, από τον οποίον θα περίμενε κάποιος «αμύητος» να διαβάσει τη λέξη «μαγεία» σε έργο του – και ειδικά σε εισαγωγικό σημείωμα για την επιστήμη της Ψυχανάλυσης και τις δυσκολίες που θα συναντήσει στον δρόμο του όποιος αποφασίσει να ασχοληθεί με αυτήν. Ωστόσο, οι γνώστες του περιεχομένου του πνευματικού υποβάθρου του «πατέρα» της Ψυχανάλυσης γνωρίζουν την πίστη του στην μαγεία – υπό την ευρύτερη έννοια του όρου. Επίσης από το σύνολο της προσφοράς του στην επιστήμη έχει καταστεί προφανές ότι το ισχυρότερο όπλο, διαχρονικά, στις ανθρώπινες κοινωνίες είναι...

Καλοί κόκκινοι άνθρωποι

Ο Θεός έχει χιούμορ και ο φιλεργατικός Κώστας Αρβανίτης, διευθυντής του «Στο Κόκκινο» έκανε εκπομπή μαζί με τις απολυμένες καθαρίστριες έξω από το υπουργείο Οικονομικών. 

Να το ξέρετε αυτό: Και το ροζ ερυθρό χρώμα είναι, απλά πιο ανοικτό. Σαν τον ΣΥΡΙΖΑ, που διαπρέπει ως πιο ευρύχωρο ΚΚΕ...

Στην οικτρή μειοψηφία των εργαζομένων στην Ελλάδα οφείλουν άπαντες να αναγνωρίσουν μια σπουδαία αρετή: Επιβιώνουν καλύτερα κι από βατραχάνθρωπο στη διαβολοβδομάδα. Αν καταφέρνεις στην Ελλάδα του σουξέ στόρι να έχεις εργασία πρέπει να ανάψεις μια λαμπάδα ίσα με το μπόι του Χασίμ Θαμπίτ, του μπασκετμπολίστα των Ντιτρόιτ Πίστονς. Ποιο είναι το μπόι του μάγκα; 2 μέτρα και 21 εκατοστά, παρακαλώ! Για τέτοια λαμπάδα μιλάμε.
Οι λιγοστοί βετεράνοι εργαζόμενοι αφού ανάψουν τη λαμπάδα θα προσευχηθούν για τρία πράγματα:

Μπρρρρ! Αριστερά αφεντικά!

Οι εργαζόμενοι όταν απεργούν επειδή είναι απλήρωτοι, απλά εκβιάζουν (όταν η ιδιοκτησία είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ή λοιποί σύντροφοι). 

Αν αθροίσεις όλα τα φιλεργατικά, απεργιακά κείμενα Αυγής, Ριζοσπάστη, κεντρικών επιτροπών ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και το λουρί της μάνας, ισοφαρίζουν μισό εκατομμύριο τόμους εγκυκλοπαιδειών. Αν αθροίσεις και τα φέσια που έχουν βάλει αριστερά αφεντικούλια στους εργάτες αλλά και τις προσβολές όταν οι τελευταίοι διεκδικούν τα δικαιώματά τους, στη σούμα θα δεις τι σημαίνει «σοσιαλισμός, μαρξισμός» κ.λπ.
Και τώρα το προκείμενο: Οι τεχνικοί στον ραδιοσταθμό του ΣΥΡΙΖΑ ήταν απλήρωτοι. Ανακοίνωσαν ότι θα κάνουν απεργία. Τελικά πληρώθηκαν επειδή ανεφάνη ο κίνδυνος να γίνει ρόμπα το... φιλεργατικό κόμμα του Αλέξη κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή για την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Δεν μπορείς να μιλάς για τους εργαζομένους των άλλων και εσύ να φεσώνεις τους δικούς σου και να απεργούν. Ωστόσο, το θράσος των ηχοληπτών και των άλλων να απειλούν με απεργία για τα δεδουλευμένα ερέθισε τον διευθυντή του ραδιοσταθμού Κώστα Αρβανίτη, ο οποίος είπε στον αέρα τα ακόλουθα: «Υπήρξε θέμα με

Ου γαρ έρχονται μόνοι

Ας κάνουμε ένα κουίζ: δείτε έναν μη Γερμανό τουρίστα και ρωτήστε τον ποιος είναι ο πρώτος συνειρμός του όταν ακούει το όνομα της πατρίδας της Μέρκελ....

Ο Μπετόβεν; Η Μπάγερν Μονάχου; Τα λουκάνικα; Η πύλη του Βραδεμβούργου; Ο σταθμός του Μονάχου, που με πέταξε άχου η μαύρη μοίρα μου μάνα κακομοίρα μου; Θα θυμηθεί ο τουρίστας τα αυτοκίνητα, τα στρούντελ, τα ξυνολάχανα και τον Μέλανα Δρυμό; Μπορεί να τα σκεφτεί όλα τούτα ο περαστικός, μη Γερμανός τουρίστας, αλλά μάλλον θα έρθουν ως δεύτερες σκέψεις. Η πρώτη σκέψη που περνάει (ακάλεστη) από τα μυαλά των κατοίκων όλης της Γης είναι άλλη. Είτε είσαι από την Αλάσκα, είτε από τη Γη του Πυρός, είτε από την Ινδονησία είτε από τα Ουράλια, όταν ακούσεις «Γερμανός» θα σκεφτείς...

Ο ερημότοπος της ιδεολογίας

Στη μεγάλη φωτογραφία βλέπουμε τον διάκοσμο της περίφραξης του σπιτιού του Ερρίκου Σλήμαν (Ιλίου Μέλαθρον), που βρίσκεται στην καρδιά των Αθηνών και φιλοξενεί εντός του το Νομισματικό Μουσείο. Στη μικρότερη έναν από τους σελιδοδείκτες που μπορούν να αγοράσουν οι επισκέπτες στο Μουσείο της Ακροπόλεως. Σε αμφότερες τις φωτογραφίες κυριαρχεί το σύμβολο της σβάστικας. Ένα σχήμα που ήταν γνωστό από την αρχαιότητα σε Ανατολή και Δύση. Βορρά και Νότο. Στην αρχαία Ελλάδα, την Ινδία, την Κίνα, την Ιαπωνία, την Ευρώπη, τη Βόρειο και τη Νότιο Αμερική, παντού. Οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν την σβάστικα γαμμάδιον ή τετρασκέλιον και το θεωρούσαν σύμβολο του Διός. Υπήρχε σχεδόν παντού. Σε κοσμήματα, κράνη, αμφορείς, παιδικά παιχνίδια, ρούχα, οικίες. Οι ινδιάνοι Νάβαχο το χρησιμοποιούσαν σε θεραπευτικές τελετές. Οι βουδιστές ως σύμβολο του ρου της ζωής και σημείο καλοτυχίας. Κοντολογίς, η πανανθρώπινη παράδοση είχε φορτίσει αυτό το σχήμα με όλες τις δυνατές θετικές έννοιες μέχρι που ενέσκηψε η ιδεολογία και το έκανε εργαλείο θανάτου και σημείο αναφοράς του Ολοκαυτώματος. Η ιδεολογία έλαβε κάτι από την ανθρώπινη εμπειρία, το οποίο είχε συνδεθεί με την ακμή, τη ροή, την αρμονία και

Η σιωπηλή πλειοψηφία

Ο σκασμός είναι χρυσός αλλά για τους άλλους που μιλάνε και φωνάζουν και κραυγάζουν και απειλούν. Στην Ελλάδα πρέπει να μιλάς.  

Ο όρος «σιωπηλή πλειοψηφία»* ήταν χρησιμοποιείτο στην Αμερική αλλά τον  θεσμοθέτησε στα ΜΜΕ, στους καθημερινούς διαλόγους και στη λογοτεχνία ο Ρίτσαρντ Νίξον στις 3 Νοεμβρίου 1969, όταν σε μια ομιλία του είπε «και τώρα απευθύνομαι σ' εσάς, σε εσάς συμπατριώτες μου Αμερικανοί, που ανήκετε στη σιωπηλή πλειοψηφία, για να ζητήσω τη βοήθειά σας». Η ομιλία του διήρκεσε 32 λεπτά και αφορούσε στις προοπτικές ειρήνευσης στο Βιετνάμ. Μέχρι εκείνη την ημέρα ο πόλεμος είχε διαρκέσει 4 χρόνια και είχαν σκοτωθεί 31.000 στρατιώτες των ΗΠΑ. Συνολικά, η Αμερική είχε εγκαταστήσει

Διαδικτυακή υπερπαπάτζα

Αν ίσχυαν όσα γράφουν μερικοί στο Ίντερνετ θα έπρεπε να είχαμε ήδη 5-6 Τρίτους Παγκοσμίους Πολέμους και μια ντουζίνα «Αποκαλύψεις» του Ιωάννη.  

«Υπερκαταιγίδα έρχεται στην Ελλάδα. Τρομερή κακοκαιρία θα πλήξει ολόκληρη τη χώρα μας το Σαββατοκύριακο. Από την Παρασκευή πρωτοφανή καιρικά φαινόμενα!» Άγριοι χιονιάδες, μποφόρια, τυφώνες, τσουνάμια, βροχοπτώσεις να ψαρώσει ο Νώε, χαλάζια, κεραυνοί, βροντές, χαλασμός Κυρίου. Φυσικά, οι υπερκαταιγίδες αποδείχθηκαν δίδυμα αδελφάκια της «ανάπτυξης» και της «επανεκκίνησης» της οικονομίας, που όλο ακούμε και ποτέ δεν έρχονται. Λίγο ψυχρούλα είχε, κάνα μπουρίνι εδώ και κει. Ήσυχα πράγματα, απολύτως φυσιολογικά για την εποχή.
Υπερκαταιγίδες είχε μόνο στο Ίντερνετ. Όχι σε όλο το διαδίκτυο αλλά σε

Οι μικρές συνήθειες των ανθρώπων

Οι μικρές συνήθειες των ανθρώπων είναι όψεις ευτυχίας. Ο πρωινός καφές. Μια βόλτα στη γειτονιά. Ένα γνώριμο χάδι στο μάγουλο. Η θέα από ένα τοπίο, που επαναλαμβάνεται σε μια διαδρομή. Ο ήχος της βροχής. Τα μελτέμια και η οσμή της θάλασσας το καλοκαίρι. Οι φωνές από τα παιδιά που παίζουν σ´ ένα πάρκο, πολλούς ορόφους μακριά, πολλά χρόνια απόσταση, αλλά πάντα ίδια. Όλα τόσο οικεία και τόσο αμετάκλητα καταδικασμένα να παύσουν, να λησμονηθούν κι έπειτα να επαναληφθούν ταυτόσημα και διαφορετικά. Μια συνήθεια είναι η εμπειρία, η Ιστορία, οι διαστάσεις του Χρόνου. Καταδικασμένη στα μάτια μας και νικηφόρα, για όσο θα υπάρχουν άνθρωποι να την βιώνουν.

Αριστερή παράνοια

Ζήλεια ψώρα οι Κουτσούμπας και Τσίπρας. Να που κάνουν καριέρα οι κομμουνιστές! Στη Β. Κορέα. Πιο πέρα κι από την Μπαρμπαριά και το Τούνεζι!

Ακόμα πιο εξωφρενικό από τα εξωφρενικά κομμουνιστικά καθεστώτα είναι πως η ελληνόφωνη Αριστερά κατά βάθος τα θαυμάζει!

Στη Βόρειο Κορέα συμβαίνουν πράγματα που θα απορρίπτονταν ως υπερβολικά ακόμα και σε σενάριο χολιγουντιανής ταινίας με ούφατα και συνωμοσίες. Η παραφροσύνη που κυλάει από τα μπατζάκια του καθεστώτος έχει πλημμυρίσει όλη τη χώρα και το να ανακαλύψεις εκεί μια γωνιά που να λούζεται από τον ήλιο της ελευθερίας είναι δυσκολότερο από το να βρεις το στέμμα του βρεταννικού θρόνου πεταμένο στη χωματερή των Άνω Λιοσίων. Κλασσικό παράδειγμα: Όποιος ή όποια δεν έκλαψε αρκετά στην κηδεία του Κιμ Γιονγκ Ιλ, του ελέω κομμουνισμού μονάρχη-σύντροφο της Βορείου Κορέας, θεωρήθηκε

«Τα αρχαία κάνουν τους μαθητές πιο έξυπνους» - Οι αποδείξεις...

Ολοι το υποπτεύονταν, αλλά τώρα πλέον είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός: Η εκμάθηση αρχαίων ελληνικών στα παιδιά τα ωφελεί ποικιλοτρόπως. Κοντολογίς, τα κάνει εξυπνότερα, κοινωνικότερα, διευρύνει τους ορίζοντές τους, βελτιώνει την ορθογραφική ικανότητά τους, τη μνήμη, την αναγνώριση του προφορικού λόγου! Ο άνθρωπος πίσω από την τεκμηρίωση της ευμενούς επίδρασης των αρχαίων ελληνικών στα παιδιά είναι η Αννα Γραβάνη, πτυχιούχος Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και ο ιθύνων νους της διπλωματικής εργασίας με τίτλο «Υπάρχουν οφέλη από την εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών για τη γλωσσική - γνωστική ανάπτυξη των παιδιών (ομιλητών της νέας ελληνικής γλώσσας;».

Η πρωτοποριακή μεταπτυχιακή έρευνά της έγινε δεκτή από τη Σχολή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Dundee (Σκοτία). Οπως μας εξήγησε η ίδια, «η εκμάθηση μιας γλώσσας συνδέεται με

Η Ιδεολογία σκοτώνει την Παράδοση

Ο Χάινριχ Χίμμλερ επιθεωρεί στρατόπεδο αιχμαλώτων. 

«Ο αρχηγός των Ες Ες χάρισε στον Χίτλερ δύο βιβλία εμποτισμένα με ιδεολογία, το ‘Φωνές των προγόνων μας’ το 1934 και το ‘Θάνατος και αθανασία στην κοσμοθεωρία Ινδογερμανικών διανοητών’ το 1938. Στο δεύτερο αυτό βιβλίο, που του το έκανε δώρο τα Χριστούγεννα, ο Χίμμλερ χρησιμοποιεί την παγανιστική σύνθετη λέξη Julfest – το αντίστοιχο της αγγλικής λέξης Yuletide – για να αποφύγει να συνδέσει τον χριστιανισμό με την εορταστική περίοδο».
Timothy W. Ryback, «Η Βιβλιοθήκη του Χίτλερ – Τα βιβλία που επηρέασαν τη ζωή του», εκδόσεις Πατάκη, σελ. 192-193

Λένιν, Στάλιν, Χίτλερ, Μάο, Πολ Ποτ, Μπενίτο Μουσολίνι, Ροβεσπιέρος. Δολοφόνοι εξαιρετικά μεγάλης κλίμακας. Γενοκτόνοι. Καταληψίες κρατών, ηπείρων ολόκληρων. Ειδήμονες στην άσκηση βίας και στην απειλή χρήσης της. Η σκοτεινή δύναμη που τους έσπρωξε μέχρι το σημείο της «απολύτου εξουσίας», έστειλε δισεκατομμύρια ψυχές στον Άδη και κατέστησε γενεές επί γενεών δεσμώτες στον τόπο τους ήταν η ιδεολογία, η θρησκεία χωρίς Θεό. Σύμφωνα με

Ωδή στη Ρένα Δούρου

Το κράτος στα χεράκια σου θα γίνει Ουζουμπούρου, δίχως αξιολόγηση σε θέλει η Ρένα Δούρου, αρκεί να σε γουστάρουνε όλοι στην Κουμουντούρου, όπου εδρεύει ο ΣΥΡΙΖΑΣ, το κόμμα του Στρατούλη, που θα μας κάνει πλούσιους σαν τον Παπαδημούλη.

Τορναδόρος και κορναδόρος

Ο Αδωνις Γεωργιάδης σε ομιλία του πρωθυπουργού στο Σύνταγμα. Μπροστά του ο τορναδόρος, μεταμφιεσμένος με περούκα που φέρει οξυζεναρισμένες ξανθιές τρίχες

Σαρανταπεντάχρονος Κρητικός που δούλευε τον τόρνο ξεσήκωσε την Ελλάδα το 2011. Θυμάστε; Είχε στείλει e-mail και μιλούσε περί δραχμής και χρεοκοπίας...

Αν μη τι άλλο, το κράτος μας είναι άτεγκτον και δεν χαρίζει ούτε κάστανα ούτε καλαμπόκια ούτε κουλούρια Θεσσαλονίκης ούτε μαλλί της γραίας. Χειροπέδες χαρίζει και διωγμούς σε στιλ Διοκλητιανός και Νέρων σε οποιονδήποτε επιβουλεύεται την ευστάθεια του τραπεζικού συστήματος, την παραμονή μας στο ευρώ και την ευρωπαϊκή πορεία της πατρίδος. Την άνοιξη του 2011 ένα e-mail που υποτίθεται ότι είχε γράψει υψηλόβαθμο τραπεζικό στέλεχος πανικόβαλε τόσο πολύ τους Ελληνες, ώστε σήκωσαν οι μπαγάσηδες σε χρόνο μηδέν 200.000.000 ευρώ.
 Ηταν πειστικό τούτο το ηλεκτρονικό μήνυμα, επειδή ισχύει ένας ηλίθιος μεν αλλά

Και Λαίδη και φράγκα

Οι συνθέτες και οι μαέστροι της παγκόσμιας φαλτσαδούρας έχουν υπέρ άγαν ειρωνικό χιούμορ και πλάθουν κακομούτσουνα είδωλα.

Αν θυμάστε καλά την «Έξοδο», ο Μωυσής άργησε καμιά δεκαριά μερούλες στο όρος Σινά. Εκεί περίμενε στην κορυφή να του παρουσιάσει ο Θεός τις 10 εντολές. Μια εντολή καθ’ εκάστην έρχεται ο μέσος όρος. Οι Εβραίοι περίμεναν, περίμεναν, περίμεναν. Και επειδή δεν είχαν τρυπήσει ποτέ βιβλία σε ελληνική εφορία ώστε να συνηθίσουν στην πολυήμερη αναμονή, τα πήραν στον κρανίο. Ζήτησαν από τον βοηθό του Μωυσέως, Ααρών, (το σημερινό αντίστοιχο του υπουργού Επικρατείας, στην πολιτική) να τους εμφανίσει θεούς! Τι να κάνει κι αυτός, μια και δεν είχε τίποτα θεούς πρόχειρους και περισευάμενους, ζήτησε από τις γυναίκες να του δώσουν τα χρυσά κοσμήματά τους. Του τα έδωσαν, έφτιαξε χρυσό μοσχάρι και οι Εβραίοι το προσκυνούσαν – μέχρι να σκάσει μύτη ο Μωυσής με τις 10 οριτζινάλε εντολές.  Ποίο το εμπορικό δίδαγμα της ιστορίας (πέρα από τις αυτονόητες θρησκευτικές και θεολογικές ερμηνείες); Το εξής ένα: ο Ααρών ήταν ο...