Queensryche - Eyes Of A Stranger

Ποια ζωή ταιριάζει στις ψυχές μας

Καλοκαίρι 2018. Επιβάτες πλοίου ετοιμάζονται να αποβιβαστούν σε νησί του Αιγαίου.

«Όταν η ψυχή γίνει αθάνατη, θα διατηρηθεί για πάντα, αθάνατα, και θα μεταφερθεί από τον κατώτερο στον ανώτερο κόσμο, αφήνοντας πίσω της μία ζωή πολυπλοκότητας για να προσλάβει μία ζωή απλότητας, η οποία της ταιριάζει· θα υπερβεί τα πράγματα που έπρεπε να υποστεί και που προκύπτουν από τη θνητή φύση, και θα απαλλαχτεί από τα αληθινά φθαρτά πράγματα που την καθιστούν γήινη αντί για ουράνια και αθάνατη. Οταν η ψυχή καταφύγει στον αιθέρα, αυτή η ενέργειά της την επιστρέφει από τον κόσμο της γένεσης, από τον οποίο φεύγει, στον σκοπό που της ταιριάζει. Οπως κάθε φυσικό σώμα επιθυμεί τον κόσμο που του ταιριάζει, έτσι και οι ψυχές φεύγουν από τον κόσμο της γένεσης αναζητώντας τον κόσμο που τους ταιριάζει».
Πρόκλου «Υπόμνημα εις τα Χρυσά έπη Πυθαγόρου», 113. 70-71, Απαντα 37, Αθήνα: 2008, εκδόσεις Κάκτος, σελ. 219.

Τι ταιριάζει στις ψυχές μας. Ποια είναι η μεγάλη αλήθεια της αθανασίας και ο αρμόζων προορισμός των υπάρξεών μας. Το νόημα του ταξιδιού μας σ’ αυτή τη δύσκολη σφαίρα των δοκιμασιών της φθοράς.
Ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πρόκλος (412-485 μ.Χ.), σχολιάζοντας τα χρυσά έπη του Πυθαγόρου, πραγματεύεται ό,τι ταίριαζε στο πνευματικό ύψος του: το απόλυτο.

Απόλυτη είναι η αλήθεια, μία και απλή. Η πολύπλοκη ζωή είναι συνυφασμένη με τη φθορά· μας κακοπέφτει σαν τη δορά γέρικου σφάγιου, που τη ράβουν πάνω σε

Οι αθλητές είναι τυχεροί

Οι αθλητικές διακρίσεις των τελευταίων ημερών ίσως και να είναι μια ασύνειδη (και γι´αυτό ισχυρή) αντίδραση τμήματος των διαρκώς αγωνιζομένων και πειθαρχημένων Ελλήνων στο ενδεχόμενο της πιθανής, πιθανότατης εξαφάνισης του έθνους μας από τα κατάστιχα των ζώντων συλλογικών οντοτήτων.

Οι αθλητές, αυτοί που κατορθώνουν να ξεπερνούν κάθε τόσο τα όρια του σώματός τους συνέλαβαν στον αέρα την απειλή και έκαναν αυτό που γνωρίζουν να κάνουν με μια δόση έξτρα φανατισμού και εντονότερης στοχοπροσήλωσης. Περιττό να αναφερθούν ξανά τα θερμά ευχαριστώ και οι εύφημες μνείες. Τις άκουσαν πολλάκις και τα ακούσματα, αν δεν είναι πυθαγορείου επιπέδου, δεν προσφέρουν κάτι άξιο λόγου και σκέψης.

Πολλοί από τους οικείους τους, ωστόσο, διατύπωσαν δικαιολογημένα παράπονα για την

100.000 clicks!

«Βελανιδιές στήν θέση τῶν πεύκων». Αὐτό εἶναι τό πρῶτο ἄρθρο τοῦ ἱστολογίου πού ξεπέρασε τά 100.000 clicks. Ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ σέ ὅλους ὅσοι τό διαβάσατε καί κατανοήσατε τήν ἀνάγκη νά ἀλλάξει ρότα ἡ χώρα στό μεῖζον ζήτημα τῆς δεντροφύτευσης!

Ὅταν ἡ Αὐγή τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἐπέχαιρε γιά τήν πυρπόληση τῶν Ἀθηνῶν

Στίς εἰκόνες βλέπουμε τό ἡμερολόγιο τῆς Αὐγῆς, τοῦ κομματικοῦ ὀργάνου τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, τό ὁποῖο εἶχε ὡς κεντρικό θέμα τήν "ἐξέγερση" τοῦ Δεκεμβρίου 2008.
Ἀνατριχίλα προκαλεῖ ὁ μήνας ποῦ "κόσμησαν" μέ τό φλεγόμενο χριστουγεννιάτικο δέντρο τῆς πλατείας Συντάγματος οἱ ἀρρωστημένοι ἐγκέφαλοι πού ἐμπνεύστηκαν αὐτό τό ἡμερολόγιο. Ὁ μοιραῖος Ἰούλιος, σάν αὐτόν πού μόλις πέρασε καί

Re-liability

Ἡ ἐπιχείρηση ἀποκατάστασης τῆς ἀξιοπιστίας τῆς κυβέρνησης ἰσοῦται μέ μία ἐπιχείρηση ἀποκατάστασης τῆς παρθενίας τῆς Μεσσαλίνας

Θεία τιμωρία καί ἀνθρώπινη ἡγεσία

«Ἡ Τελική Κρίση». Πίνακας τοῦ Φλαμανδοῦ ζωγράφου Frans Floris (1517– 1570).

«Καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ἐκπορεύεται ῥομφαία ὀξεῖα δίστομος, ἵνα ἐν αὐτῇ πατάσσῃ τὰ ἔθνη· καὶ αὐτὸς ποιμανεῖ αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ· καὶ αὐτὸς πατεῖ τὴν ληνὸν τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ τοῦ παντοκράτορος. Καὶ ἔχει ἐπὶ τὸ ἱμάτιον καὶ ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ ὄνομα γεγραμμένον, βασιλεὺς βασιλέ ων καὶ κύριος κυρίων».
«Καί ἀπό τό στόμα τοῦ ἐξέρχεται λόγος σάν δίκοπο κοφτερό μαχαίρι, γιά νά χτυπήσει μέ τήν δύναμιν τοῦ προστάγματός του τά ἔθνη. Καί αὐτός θά ποιμάνῃ τούς λαούς μέ σιδερένια ράβδον. Καί αὐτός πατᾶ τό πατητήρι πού παράγει τό κρασί ἀπό τό θυμό τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ τοῦ Παντοκράτορα. Καί ἐπάνω στό ἔνδυμά του, στό μέρος ὅπου αὐτό καλύπτει τόν μηρό του, εἶναι γραμμένο τό ὄνομα "Βασιλεύς βασιλέων καί Κύριος κυρίων"».
Ἀποκάλυψις Ἰωάννου, Κεφ. 19, στ. 15-16

Τό «κινοῦν ἀκίνητον», ὁ ἀριστοτέλειος Θεός, διοικεῖ τό σύμπαν μέ τόν μοναδικό διαθέσιμο τρόπο: διά τοῦ κινήτρου. Πρίν τή ζωή ὑπάρχει κίνηση καί αὐτή κατευθύνει πρός τό ἕνα ἤ τό ἄλλο σημεῖο. Ἡ ἴδια ἡ ἔννοια, ἡ οὐσία τοῦ κινήτρου μέ τά δικά μας τά πεπερασμένα ἀναλυτικά ἐργαλεῖα, μεταφράζεται ὡς

ΒΕΛΑΝΙΔΙΕΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΠΕΥΚΩΝ

Ὅλοι οἱ γνωρίζοντες τό παραδέχονται, ἀλλά ὅλοι οἱ ἔχοντες ἐξουσία (ὡς συνήθως) ἀδιαφοροῦν. Στην Ἑλλάδα ἀναδασώνουμε λάθος!

«Tα πεῦκα εἶναι οἱ μεγάλοι ἔνοχοι: Ἔχουμε μία μανία μέ τά πεῦκα. Τα φυτεύουμε παντοῦ. Στα στρατόπεδα τά βάζουν δίπλα στίς πυριτιδαποθῆκες. Τα πεῦκα ὅμως ἔχουν ένα… μειονέκτημα. Χρειάζονται, προκαλοῦν τή φωτιά. Ἀνήκει στό DΝΑ τούς. Στο Πήλιο, πού δέν ἔχει πεῦκα, πῆγαν οἱ δασολόγοι καί φύτεψαν. Τά πεῦκα αὐτά ἔχουν καεῖ ἕως τώρα τρεῖς φορές. Στήν Πάρνηθα τά πεῦκα ἔκαψαν τά ἔλατα. Ἀπό τή ρητίνη βγαίνει τό εὔφλεκτο νέφτι». Αὐτά ἔγραφε στό -ἱστορικῆς πλέον σημασίας- ἄρθρο του ὁ ἀείμνηστος καθηγητής διαχείρισης οἰκοσυστημάτων Νίκος Μάργαρης (1943-2013) γιά τά πεῦκα. Μέ τί θά μπορούσαμε νά τά ἀντικαταστήσουμε;

Ἡ βελανιδιά εἶναι ἕνα δέντρο πού συνδέεται ἱστορικά μέ τήν Ἑλλάδα, δέν εἶναι εὔφλεκτο, φυτρώνει εὔκολα ἔπειτα ἀπό πυρκαγιά, ἀλλά προτιμοῦνται τά πεῦκα στίς ἀναδασώσεις, τά ὁποία εἶναι ὅ,τι πρέπει γιά

Ποιοί θά σώσουν τήν κατάσταση

Τί ἀπομένει σέ μία Ἑλλάδα θλιμμένη, καμένη, χαμένη, παραζαλισμένη καί ἀπορφανισμένη ἀπ' ὅσα μπορεῖ νά δώσουν χαμόγελο κι ἐλπίδα; Οἱ Ἕλληνες!

Στή φωτογραφία βλέπουμε δεκάδες ἐθελοντές αἱμοδότες πού συγκεντρώθηκαν σέ μηδενικό χρόνο στό Νοσοκομεῖο «Ἅγιος Σάββας» στήν Ἀθήνα. Ἄκουσαν τό κάλεσμα τῶν ΜΜΕ γιά ἀνάγκες τῶν πυροπαθῶν τραυματιῶν σέ αἷμα καί πῆγαν σ' αὐτό τό νοσοκομεῖο, ἀφοῦ πρῶτα δημιουργήθηκε τό ἀδιαχώρητο ἀπό ἐθελοντές αἱμοδότες στό Νοσοκομεῖο «Ἐλπίς». Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι δέν ἀρκέστηκαν σέ γκρίνιες στόν καναπέ τους. Δέν περιορίστηκαν στή λεκτική κατακραυγή τῆς κυβέρνησης καί τῆς περιφέρειας γιά τήν ἐκκωφαντική καί ἀσυγχώρητη ἀνικανότητά τούς νά χειριστοῦν μία σειρά ἀπό πυρκαγιές.

Οἱ ἐθελοντές αἱμοδότες εἶναι κανονικοί πολεμιστές. Ἄοπλοι μέν, ἀλλά μέ

Πράξεις, για τις πυρκαγιές. Όχι λόγια

Βουλευτές και ευρωβουλευτές, πρόεδρος της Δημοκρατίας, δήμαρχοι και περιφερειάρχες να δώσουν τον επόμενο μισθό τους για τους πυρόπληκτους. Όποιοι δεν το κάνουν να στιγματιστούν κοινωνικά.

Stratovarius - Black Diamond

I Am A Viking-Yngwie Malmsteen

ΤὉ ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝ ΤΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ

Μωσαϊκό τοῦ 1οὐ αἰώνα μ.Χ. πού βρέθηκε σέ ἀνασκαφές στή Μονή τοῦ Αγ. Γρηγορίου στή Ρώμη.

«Γνῶθι σαὐτὸν» Δελφικό παράγγελμα.

«Ξέρεις ποιός εἶμαι ἐγώ, ρε;» Νεοελλαδικό πρόσταγμα ταυτοτικού ετερoπροσδιορισμοῦ.

Ὁ Παυσανίας στό «Ἑλλάδος Περιήγησις» (βιβλίο 10, κ. 24, στ.1-13) μᾶς λέει ὅτι τό Μηδέν ἄγαν καί τό Γνῶθι σαὐτὸν εἶναι δυό ἀπό τά ρητά πού ὑπάρχουν στόν πρόναο στούς Δελφούς καί εἶναι χρήσιμα γιά τή ζωή τῶν ἀνθρώπων. Οἱ παραδόσεις πού εἶχε ἀκούσει ὁ Παυσανίας ἀποδίδουν τά δελφικά παραγγέλματα σέ ἐκείνους «πού οἱ Ἕλληνες λένε ὅτι ἔγιναν σοφοί». Στη συνέχεια μᾶς τούς παραθέτει ἀναλυτικά: «Αὐτοί ἦταν ἀπό τήν Ἰωνία ὁ Θαλῆς ὁ Μιλήσιος καί ὁ Βίας ὁ Πριηνέας, ὁ Πιττακός ὁ Μυτιληναίος ἀπό τούς Αιολεῖς τῆς Λέσβου, ὁ Κλεόβουλος ὁ Λίνδιος ἀπό τούς Δωριεῖς τῆς Ἀσίας, ὁ Ἀθηναῖος Σόλωνας καί ὁ Σπαρτιάτης Χίλωνας. Ὁ Πλάτωνας, ὁ γιός τοῦ Αρίστωνα, ἀναφέρει ὡς ἕβδομο ἀντί γιά τόν Περίανδρο, τόν γιό τοῦ Κυψέλου, τόν Μύσωνα τόν Χηνέα· οἱ Χῆνες εἶναι κωμόπολη στό βουνό Οἴτη. Αὐτοί λοιπόν οἱ ἄνδρες πῆγαν στούς Δελφούς καί ἀφιέρωσαν στόν Ἀπόλλωνα τά ἀποφθέγματα 'γνώρισε τόν ἑαυτό σου' καί 'τίποτε ὑπερβολικό'».

Ἡ ἄποψη τοῦ Παυσανία εἶναι μία ἀπό τίς κρατοῦσες σχετικά μέ τήν προέλευση τοῦ γνῶθι σαὐτὸν. Την προτεραιότητα καί τό ἐπεῖγον τῆς ἀναζήτησης τοῦ ἀληθοῦς ἑαυτοῦ τήν εἶχε ἀναδείξει καί ὁ Σωκράτης στήν «Ἀπολογία» του (38a5-6) μέ τό «ὁ δέ ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ» (ἡ ζωή χωρίς αὐτοεξέταση δέν εἶναι αξιοβίωτη).

Τό σύνολο τῶν ἐπιτευγμάτων καί τῶν ἐπιδιώξεων τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ κόσμου ἰσορροποῦσε πάνω

Ἐκδίκηση

Μία ἡμέρα σάν τούτη ἐδῶ προδικάζει μία ἄλλη ἡμέρα, πού θά φαίνεται ἀρχικά σάν τίς ἄλλες ἀλλά δέν θά εἶναι. Ἀφενός, ποτέ μία ἡμέρα δέν εἶναι ὁλόιδια μέ τίς ἄλλες. Ἀδύνατον νά μπεῖς στόν ἴδιο ποταμό δυό φορές. Κι ἐσύ θά ἔχεις ἀλλάξει καί ὁ ποταμός. Ἀφετέρου, τό σημερινό δέν εἶναι φευγαλέο ἀλλά καμπυλώνει τόν τόπο κι ἐκτείνεται στόν χρόνο. Πίσω πολύ πάει, κλέβει τίς χιλιετίες μας καί τσαλαπατᾶ ἱερά καί ὅρκους ἀρχέγονους, παλαίτατους, ἱερότατους. Διαπερνᾶ καί τό μέλλον ἐξίσου. Ἡ θύμηση τῆς ντροπῆς δέν σβήνει εὔκολα σάν τό κερί μέσα στήν θύελλα.
Κι ὁ Χρόνος πού εἶναι Κρόνος θά ρωτήσει τί εἶναι αὐτό πού περνᾶ τίς διαστάσεις, χαρίζει κλεμμένα καί ζητά μερίδιο πού δέν τοῦ ἀνήκει. Καί θά τοῦ ποῦν κι αὐτό τί εἶναι καί ποῖοι τό ἔπραξαν. Ἡ Ἄτη θά ἀβροπατεῖ, ἀπό σήμερα κιόλας πάνω στά κεφάλια πού θά θερίσει ὁ Νόμος ἀπό τόν ὁποῖον δέν ξεφεύγουν οὔτε οἱ ἴδιοι οἱ θεοί πού τόν θέσπισαν. Καί στόν θερισμό θά εἴμαστε παρόντες κάποιοι καί κάποιοι ἄλλοι θά

On the use of time

Ανάδρομος Ερμής στη Σύρο

Στη μεγάλη φωτό το γερμανικό έκτρωμα και στη μικρή ο κ. Π. Κουλουμπής.

Οι Γερμανοί τα έβαλαν και με τους αρχαίους Ελληνες θεούς. Κοιτάξτε πώς έφτιαξαν τον «Ερμή» που κότσαραν στην Ερμούπολη!

Στην Ερμούπολη της Σύρου, στην προκυμαία, κοντά στις καφετέριες και στα εστιατόρια, έχει στηθεί εδώ και λίγες ημέρες μια δυσπερίγραπτη προτομή του Ερμή (η Ερμούπολη έχει πάρει το όνομά της από τον αρχαίο Ελληνα θεό), η οποία είναι τόσο χοντροκομμένη, ώστε φαίνεται λες και έχει φτιαχτεί από δεκάχρονο παιδί. Επιπλέον, δεν είναι λίγοι οι περαστικοί που ξαφνιάζονται δυσάρεστα από τη θέα της προτομής, διότι η κεφαλή του Ερμή δεν είναι όρθια, αλλά κείται πλαγιαστή - σαν κάποιο βάρβαρο χέρι να έχει κόψει τη θεία κεφαλή και να την απίθωσε σ' εκείνο το σημείο μιας πόλεως που διακρίνεται για τη νεοκλασική κομψότητά της. 

Η στήλη (λόγω και της πολυετούς αγαπητικής σχέσης που διατηρεί με τη Σύρο) δέχτηκε αρκετές καταγγελίες για την προτομή. Ερευνώντας το θέμα, ήρθαμε σε επικοινωνία με την αντιδήμαρχο Πολιτισμού Θωμαή Μενδρινού, η οποία μας είπε ότι η τοποθέτηση του έργου του Γερμανού γλύπτη Markus Lüpertz έγινε ως

ΣΕ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΝ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ

Τά συλλαλητήρια γιά τή Μακεδονία φαίνονται ἀπωθητικά σ’ αὐτούς ποῦ ὁδήγησαν τήν Ἑλλάδα στή χρεοκοπία. Προτιμοῦν τά Gay Pride

Στιγμιότυπο ἀπό τήν παρέλαση τῆς ὁμοφυλόφιλης «ὑπερηφάνειας» στήν Ἀθήνα, τήν ὁποία στήριξε ἡ Βουλή. Τό ὄν στή φωτογραφία φοράει σταυρό καί ἡ μορφή τοῦ ἁγίου Νικολάου βρίσκεται ἀκριβῶς ἐπάνω ἀπό τό σημεῖο ὅποιων γεννητικῶν ὀργάνων του. Εἰκόνα ξεκάθαρη. Μήνυμα σαφές. Ἡ βλασφημία δέν παρουσιάζεται σάν ἐξαίρεση, σάν μαχητική παραφωνία μίας νεοταξικής δυστοπίας, ἀλλά ὡς κανόνας. Ἔτσι θέλουν τό νέο εἶδος ἀνθρώπου. Μετέωρο μεταξύ φύλων, ἕωλο, δίχως ρίζες καί εὐρύτερες ἀναφορές πλήν τῶν σεξουαλικῶν ἕξεων καί ἐκτροπῶν τοῦ.

Δίπλα στό ὄν ποῦ ἔχει τόν Aϊ-Νικόλα πάνω στά ἀπαυτά του βρίσκεται τό πολιτικό, πνευματικό, οἰκονομικό, ἐγχώριο καί διεθνές καθεστώς. Οἱ ἄλλοι, αὐτοί πού πᾶνε στά συλλαλητήρια γιά τή Μακεδονία, εἶναι οἱ μέχρι τώρα πολλοί ἀλλά ἡττημένοι του

Θαρσαλέος γὰρ ἀνὴρ ἐν πᾶσιν ἀμείνων ἔργοισιν τελέθει

How to join the company of the gods

ΤΑ ΣΤΙΛΟ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ

Αὐτοί πού στήνονται στήν οὐρά γιά νά προσκυνήσουν τή μούμια τοῦ Λένιν κατηγοροῦν τούς χριστιανούς γιά «εἰδωλολατρία»

Οἱ συριζιάνοι καί οἱ πάσης φύσεως νεοταξικοί ὁμότεχνοί τούς εἶναι ἀτσίδες, ἀπό τήν ἀνάποδη. Πολλοί ἐξ αὐτῶν τυγχάνουν δραπέτες, ἀπόμαχοι ἤ ἀκόμα καί... ἀπόβλητοι τοῦ ΚΚΕ. Αὐτό τό κόμμα πίστευε καί πιστεύει στόν... ἀνθρωπισμό τοῦ Στάλιν καί στήν ἀταξική κοινωνία (κάτι τόσο κόντρα στή φύση ὅσο ἡ μουστάρδα στό τηγανητό αβγό). Ντελαλίζει κι ἄλλα ξεκούδουνα πράγματα, ἀλλά δέν εἶναι τῆς παρούσης νά παρατεθοῦν. Ἀρκετές δόσεις παλάβρας λαμβάνομεν καθ' ἑκάστην.

Οἱ πρώην καί νῦν μαρξιστές ἀλλά καί οἱ φιλελέδες συμπαθοῦν σχεδόν ὁτιδήποτε βρίσκεται ἐκτός ἑλληνικῆς καί χριστιανικῆς παράδοσης. Τώρα τό νέο τούς σπόρ, μία μόδα πού θά διαρκέσει περίπου

Abstention from pleasure

Get rich, not filthy

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΖΑΜΑΪΚΑΣ!

Οι πολιτικοί, που δηλώνουν μοντέρνοι, προοδευτικοί, εκσυγχρονισμένοι κι Ευρωπαίοι, μας επιστρέφουν αργά και σταθερά στην εποχή του Λίθου

Το μεταπολιτευτικό πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας έχει αφοπλίσει τη χώρα, κατακρημνίζοντας την τεχνολογική μας ικανότητα στην 87η θέση παγκοσμίως (η Τζαμάικα είναι στη θέση 88), ενώ η Τουρκία έχει σκαρφαλώσει στην 9η. Την οικτρή πραγματικότητα εξέθεσε με άρθρο του ο Αλκιβιάδης Κωνσταντίνος Κεφαλάς, δρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, διευθυντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και τακτικός συνεργάτης της «δημοκρατίας». Το άρθρο τιτλοφορούνταν «Γιατί η Ελλάδα δεν διαθέτει αεροδιαστημική τεχνολογία» και δημοσιεύτηκε χθες στο ένθετο περιοδικό της «κυριακάτικης δημοκρατίας» «Enjoy» (σ.σ. 4-6). Εκεί μεταξύ άλλων διαβάζουμε: «Ετσι, αν αποτιμήσουμε τη συλλογική προσπάθεια της χώρας μας από τη

Delphic economy

Crash course in leadership...

Η προφητεία του Νίτσε για έναν πιθανό κόσμο που θα φέρει τον Υπεράνθρωπο

Είναι δυνατόν ένας φιλόσοφος την ώρα που ατενίζει την άβυσσο να δει εικόνες από το μέλλον; Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Δεν είναι δυνατόν να αποδειχθεί, ακόμα κι αν ισχύει.

«Eδώ 'ναι η μεγάλη πολιτεία, ω Ζαρατούστρα: εδώ δεν έχεις να ζητήσεις τίποτα κ’ έχεις πολλά να χάσεις. Γιατί θέλεις να τσαλαβουτήσεις μέσα σε τούτη τη λάσπη; Λυπήσου, αλήθεια, τα πόδια σου! Φτύσε καλύτερα στην πύλη της πολιτείας και - γύρισε τα μπρος πίσω! 

Εδώ είναι η κόλαση για τη σκέψη των ερημιτών: εδώ ψήνονται ζωντανές οι μεγάλες σκέψεις και κομματιάζονται σε μικρά κομμάτια. Εδώ σαπίζουν όλα τα μεγάλα αισθήματα: εδώ μόνο κροταλιστά, ξερά αισθήματα μπορούν να κροταλίζουν! […] Δεν βλέπεις τις ψυχές να κρέμονται σαν μουλιασμένα βρώμικα κουρέλια; - Και τα κουρέλια αυτά τα κάνουν εφημερίδες! Δεν ακούς το πνεύμα που γίνεται λογοπαίγνιο εδώ πέρα; Ξεσπά σε αηδιαστικά καλαμπούρια! - Και τα καλαμπούρια αυτά ακόμη τα κάνουν εφημερίδες!»
Φρ. Νίτσε «Ετσι μίλησεν ο Ζαρατούστρα (τάδε έφη Ζαρατούστρα)», εισαγωγές, μετάφραση Αρη Δικταίου, Β΄ Εκδοση, Αθήνα - Γιάννινα: 1983, εκδόσεις Δωδώνη, σ. 243-244.

«Ενα βιβλίο για όλους και για κανέναν». Αυτή η φράση είναι μέρος του τίτλου του βιβλίου, του πρωτοποριακού νιτσεϊκού οράματος που αποτυπώθηκε γραπτά. Κι είναι αλήθεια. Σ’ αυτό το έργο υπάρχει αλήθεια για όλους, αλλά αναφέρεται κι ένα ενδεχόμενο που ίσως να μην

Ἕνα θρυλικό καί προφητικό σκέτς τοῦ Χάρρυ Κλύνν

Μέ λένε Ἀρτέμη. Τό θρυλικό καί προφητικό σκέτς τοῦ Χάρρυ Κλυνν ὅπου ἐξευτελίζει τήν ὑποκρισία καί τήν τρυφή τῆς ἀριστεράς.

Απεργία στο Μετρό: Να πουληθούν τώρα όλα τα ΜΜΜ

Ναι ή όχι. 

Ακόμα και τα πιο σύνθετα, δυσεπίλυτα ζητήματα του βίου καταλήγουν σ’ αυτό το 

Ναι και σ’ αυτό το Όχι. 

Τα βιβλία προσπαθούν να προσφέρουν στην ανθρωπότητα ίχνη απαντήσεων στα αιωνίως ανακύπτοντα θέματα – θα είναι κρίμα άλλωστε να πάει στράφι τόση πείρα, που αγοράστηκε με τόσα λάθη, ανθρώπινες ζωές, κατασπαταλημένους πόρους και απωλεσθείσες εργατώρες. 

Τελικά, όσοι καλούνται να αποφασίσουν περιμένουν μέχρι η πραγματικότητα να χτυπήσει τη δική τους πόρτα. 

Η φύσις των πραγμάτων γαρ.

Προσωπικού τύπου στροφή στο κείμενο: στην Ελλάδα, μετά από τον θάνατο του Παπάγου, ό,τι είχαν τα πανέρια της πολιτικής ήταν ρετάλια της ξενομανίας, τσίτια της Αριστεράς, χασέδες της Δεξιάς, υπόλοιπα του κέντρου, όλα ανάξια λόγου. Ο Παπάγος ήταν ο τελευταίος άξιος.

Ένας πολίτης με στοιχειώδες γούστο δεν θα έπρεπε να χαλάσει ούτε κάλπικο παρά για να αγοράσει οτιδήποτε από δαύτα – πολλώ δε μάλλον να δαπανήσει χρόνο ασχολούμενος με τα στοκ του τίποτα. Γι’ αυτό κι εγώ μικρός θεωρούσα ως επιτυχημένα μοντέλα εξυπηρέτησης εθνικών στόχων και διαχείρισης ανθρώπινων και υλικών πόρων τους Ρ. Ρέιγκαν και Μάργκαρετ Θάτσερ (είθε ο Κύριος να τους αναπαύει μακριά από τους λάκκους με το θειάφι όπου βράζουν οι σοσιαλιστές). 

Αμφότεροι ήταν χαρισματικοί, φιλολαϊκοί, πατριώτες και οπαδοί των ιδιωτικοποιήσεων. Ομοίως και εγώ αλλά με ένα φρένο, με μια ανάσχεση.Αυτό ήταν και το μέγα λάθος μου. 

Δεν γίνονται ιδιωτικοποιήσεις με το διαλυμένο κράτος και τους σάπιους δερβέναγές του να κάνουν κουμάντα πάνω σε κάτι που υποτίθεται ότι αγόρασαν τρίτοι. Η αγορά και η πώληση πρέπει να είναι ξεκάθαρα πράγματα. Όποιος πωλεί αποχωρίζεται. Αν θέλει σχέση με το εκποιηθέν ας κρατήσει μια καρτ ποστάλ.

Κλασικό παράδειγμα ανάγκης άμεσης, ολικής και ξεκάθαρης εκποίησης οι δημόσιες συγκοινωνίες. Οι συνδικαλιστές αποφασίζουν να απεργήσουν για θέματα

Ἡ ὀδύσσεια τοῦ Ἀλέξη

Ἑορταστικόν: Ἄλλος γιά Λῆμνο τράβηξε κι ἄλλος γιά Μυτιλήνη, πές μου αὐτός ὁ ΣΥΡΙΖΑ τί πίνει καί δέν δίνει

Tί θά μποροῦσε νά ἄδει ὁ Ἀλέξης Τσίπρας παλεύοντας νά δαμάσει τόν οἴνοπα πόντο* στήν ἐπική τουρνέ σέ Λῆμνο καί Λέσβο;

«Σάν θά πάω, κυρά μου, εἰς τήν Λέσβο θ' ἀνακαλύψω καί τήν Μυτιλήνη. Κι ἡ Μυτιλήνη, πιπιρί πιπίίίίίίί, θά μέ γουστάρει βράδυ πρωί.

Σάν θά πάω, συντρόφια, εἰς τήν Λέσβο θά ξεφουρνίσω χίλιες ὑποσχέσεις. Κι οἱ ὑποσχέσεις ντιριριντιντίίίίίί, μέ ξαναβάζουν εἰς τήν Βουλή.

Καί σάν θά πάω,Μoχάμεντ, στό νησάκι θά τούς μιλήσω μέ λόγια πικραμένα. Καί τά λογάκια κικιρικικόόόόόό θά ἀφοροῦν τό Μεταναστευτικό.

Καί σάν θά πῶ γιά σένα, βρέ Μοχάμεντ, δέν θά μιλήσω γιά τήν ταμπακιέρα. Κι ἡ ταμπακιέρα, συνασπισμούλη καί συνασπισμόόόόό, ὅλοι τήν λέν' ἐποικισμό.

Κι ἄν ὑποφέρουν οἱ ντόπιοι, βρέ Μοχάμεντ, πού σφάζεις - τρώγεις δικό τους ἀρνί, θά τούς κομπλάρω νινιρινινίίίίίί, γιατί κοιμᾶσαι εἰς τό παχνί.

Θέτε καί Νόμπελ, ἀχόρταγοι νησιῶται, θέτε λεφτά καί λίγο ΦΠΑάάάάά αὐτά πού θέτε εἶν'

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ

Ἀξιέπαινη ἡ πρωτοβουλία τοῦ ὑπ. Ἐθνικῆς Ἀμύνης Πάνου Καμμένου νά δώσει βαθμούς στήν θυελλώδη ἐπαναστάτρια, ἀλλά ἀσυγχώρητη ἡ ἀμέλεια τῶν συμβούλων του.

Οἱ βαθμοί τοῦ στρατοῦ, οἱ ἔπαινοι καί οἱ εὔφημες μνεῖες δέν δίδονται σέ παρατσούκλια ἀλλά σέ κανονικά πρόσωπα, πού ἔχουν κανονικά ὀνοματεπώνυμα.

Ἡ γνωστή ὡς Μπουμπουλίνα κανονικά εἶναι Μπούμπουλου (ἄν θεωρηθεῖ ὡς ἔγκυρο ἐπίθετό της ἐκεῖνο τοῦ 2οὐ συζύγου της Δημητρίου Μπούμπουλη). Τό ἐπίθετο τοῦ πατρός της ἦταν Πινότσης (Σταυριανός τό ὄνομα). Ὁ πρῶτος σύζυγός της ἦταν ὁ Δημήτριος Γιάννουζας καί ὁ δεύτερος Δημήτριος Μπούμπουλης. Τα παιδιά μέ τόν Μπούμπουλη ἦταν ἡ Σκεύω Μπούμπουλου, ἡ Ἑλένη Μπούμπουλου καί ὁ Νίκος Μπούμπουλης. Ὁπότε, τό σύγχρονο ἑλληνικό κράτος ἔπρεπε νά δώσει

Ἀνθελληνικές ψυχολογικές ἐπιχειρήσεις

Περσέπολις. Ἀνάγλυφο στούς τάφους τοῦ Δαρείου καί τοῦ Ξέρξη.

Ὁ λαός ἔχει «ἐκπαιδευτεῖ» νά προτιμᾶ νά ὁδηγεῖται στόν ἀφανισμό παρά νά ετεροπροσδιοριστεί ὡς «ρατσιστής».

«Ὁ Ξέρξης ἔστειλε ἄνδρες ἀπό τήν προσωπική του φρουρά μέ τή διαταγή, ἄν οἱ τρεῖς κατάσκοποι ἦταν ἀκόμα ζωντανοί, νά τούς φέρουν ἀμέσως μπροστά του. Ἔτσι κι ἔγινε, ἀφοῦ ἡ ποινή δέν εἶχε ἐκτελεστεῖ ἀκόμα ὁ βασιλιάς, ἀφοῦ πληροφορήθηκε τόν λόγο πού βρίσκονταν στίς Σάρδεις, ἔδωσε διαταγή στούς ἄντρες του νά τούς ξενάγήσουν καί νά τούς δείξουν ὁλόκληρο τό στράτευμα, ἱππικό καί πεζικό ἔπειτα, ἀφοῦ θά εἶχαν δεῖ τά πάντα, θά ἦταν ἐλεύθεροι νά φύγουν σῶοι γιά ὅποια χώρα ἤθελαν».

Ἡρόδοτος, «Ἱστορία 7, Πολύμνια» κ. 146, Ἀθήνα: 1992, ἐκδόσεις Κάκτος σ. 187

Παράξενη, ἐκ πρώτης ὄψεως, ἡ συμπεριφορά τοῦ Ξέρξη. Λίγο πρίν ἀπό τή μεγάλη ἀναμέτρηση, συλλαμβάνει κατασκόπους πού ἔχουν στείλει οἱ Ἕλληνες γιά νά καταγράψουν τίς δυνάμεις μέ τίς ὁποῖες ἐκστράτευε ἐναντίον τους. Καί ἀντί νά συμφωνήσει μέ τήν ἀπόφαση τῶν στρατηγῶν του νά ἐκτελεστοῦν μέ συνοπτικές διαδικασίες, ἐκεῖνος ὄχι μόνο τούς διευκολύνει στό ἔργο τους νά καταγράψουν τό σύνολο τῶν στρατευμάτων του, ἀλλά στό τέλος τούς ἀφήνει ἐλεύθερους γιά νά πᾶνε ὁπουδήποτε θελήσουν!

Την ἑρμηνεία στήν «παράλογη» στάση τοῦ Πέρση βασιλιά ἀπέναντι στούς Ἕλληνες κατασκόπους δίνει ὁ ἴδιος ὁ Ἡρόδοτος στο ἀμέσως ἑπόμενο χωρίο τοῦ κειμένου: «Ἀφοῦ ἔδωσε αὐτή τή διαταγή, ἐξήγησε ὅτι, ἄν οἱ κατάσκοποι εἶχαν ἐκτελεστεῖ, οἱ Ἕλληνες δέν θά εἶχαν πληροφορηθεῖ ἔγκαιρα τό

Χριστός ἀνέστη. Ἀνέστη; Ἀνέστη!

 Χριστός ἀνέστη κι ἐσύ στό σῆμα τό οἰκογενειακό.
Ἀνέστη!
Ἀνέστη;
Ἀνέστη.
Κι ἐσύ;
Θά σηκωθεῖς ὅταν κι ἐγώ δέν θά ἔχω ἀνάγκη ἀπό τοῦ τάφου τό φευγιό. Κι ἐγώ ἐκεῖ θά εἶμαι.
Μήν νομίσεις ὅτι θά εἶμαι ἀλλοῦ. Τόν Ἄδη τόν ἔχω συναντήσει φευγαλέα στή γῆ νά περιδιαβαίνει.
Ἐκεῖ θά βρίσκομαι. Καμπυλώνει ὁ χρόνος του κι εἶναι χῶρος. Τόπος. Στον τόπο πού μᾶς γέννησε καί μᾶς καταπίνει.
Νά μήν νομίσεις ποτέ ὅτι ἔστω κι ἕνα μειδίαμά μου δέν θά ἔχει σπαραγμό.  Σοῦ χρωστῶ τες τύψεις καί τίς ἐνοχές μου καί ποτέ δέν θά ξεχρεώσω.
Χριστός ἀνέστη. Ἀνέστη; Ἀνέστη!
Κι ἐσύ;

Ἡ νεκρανάσταση τοῦ Ἑλληνισμοῦ

Ἡ Ἀκρόπολις τῶν Ἀθηνῶν καί ὁ Ἄρειος Πάγος, ὅπως τά συνέλαβε ἡ φαντασία τοῦ Γερμανοῦ ἀρχιτέκτονα καί ζωγράφου Franz Karl Leopold von Klenze (1784 –1864). Ἔνθετο τό ἐξώφυλλο τοῦ βιβλίου τῶν «Μύθων» τοῦ Υγίνου.

Μία καλή ἀρχή γιά τήν ἀνάσταση τοῦ ἔθνους θά εἶναι ἡ ἀναστήλωση τῶν ἐρειπίων τῶν ἀρχαίων ναῶν. Ἡ πλήρης ἀποκατάστασή τους.

«Αὐτοί πού ἐπέστρεψαν ἀπό τόν Κάτω Κόσμο μέ τήν ἄδεια τῶν Μοιρῶν: Ἡ Δήμητρα, ἀναζητώντας τήν Περσεφόνη, τή θυγατέρα της.O Διόνυσος κατέβηκε πρός ἀναζήτηση τῆς μητέρας του Σεμέλης, θυγατέρας τοῦ Κάδμου. Ὁ Ἡρακλῆς, γιός τοῦ Δία, γιά νά φέρει στόν ἐπάνω κόσμο τόν Κέρβερο. Ὁ Ἀσκληπιός, γιός τοῦ Ἀπόλλωνα καί τῆς Κορωνίδας. Ὁ Κάστορας καί Πολυδεύκης, γιοί τοῦ Δία καί τῆς Λήδας, ἐπιστρέφουν ἀνταλλάσσοντας θέση στόν θάνατο. Ὁ Πρωτεσίλαος, γιός τοῦ Ιφικλῆ, ἐπέστρεψε γιά τή Λαοδάμεια, θυγατέρα τοῦ  Ἄκάστου.
Ἡ Ἄλκηστη, θυγατέρα τοῦ Πελία, πρός χάρη τοῦ συζύγου της Αδμήτου. Ὁ Θησεύς, γιός τοῦ Αἰγέα, πρός χάρη τοῦ Πειρίθου. Ὁ Ιππόλυτος, γιός τοῦ Θησέα, πῆγε ἐκεῖ κατόπιν ἐπιθυμίας τῆς Ἄρτεμης καί ἀργότερα κλήθηκε Βίρμπιους. Ὁ Ὀρφέας, γιός τοῦ Οἰάγρου, πρός χάρη τῆς Εὐρυδίκης, τῆς συζύγου του. Ὁ  Ἄδωνις, γιός τοῦ Κινύρα καί τῆς Σμύρνας, κατόπιν ἐπιθυμίας τῆς Ἀφροδίτης. Ὁ Γλαῦκος, γιός τοῦ Μίνωα, ἔλαβε πάλι ζωή ἀπό τόν Πολύειδο, τόν γιό τοῦ Κοιράνου. Ὁ Ὀδυσσέας, γιός τοῦ Λαέρτη, πρός χάρη τῆς πατρίδας του. Ὁ Αἰνείας, γιός τοῦ Αγχίση, πρός χάρη τοῦ πατέρα του. Ὁ Ἑρμῆς, γιός τῆς Μαίας, εἶναι σταθερός ἐπισκέπτης τοῦ Κάτω Κόσμου».

Ὑγῖνος, «Μύθοι - Ἐπιτομή τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Μυθολογίας καί τά χαμένα ἔργα τῶν Τραγικῶν», Ἀθήνα: 2014, ἐκδόσεις Εύανδρος, σ. 239.

Βετεράνοι τοῦ θανάτου οἱ προγονοί μας. Ταξιδιῶτες στά μονοπάτια τῆς ζωῆς καί τοῦ Ἄδη, πού τόλμησαν νά φύγουν ἀπό τή διάστασή μας, αὐτή τῆς φθαρτῆς ὕλης, ἀλλά καί νά ἐπιστρέψουν γιά νά μᾶς προσφέρουν κάτι - συνήθως μία λάμψη πού ρηγματώνει τά σκοτάδια μας. Αὐτή ἡ ρωγμή φωτός εἶναι

«Νηστεύω μόνο ὅταν μέ βλέπουν»: Ἀληθινή πασχαλινή ἱστορία ἀπό τά χρόνια τοῦ Ἑλληνικοῦ Μετώπου

Πρίν ἀπό περίπου εἴκοσι ἔτη, τά λιγοστά μέλη τοῦ Ἑλληνικοῦ Μετώπου (ἕνα ἀπό τά ὁποία ἤμουν καί ἐγώ) κατά καιρούς ἔνιωθαν ὅτι ἀνῆκαν σέ ἕνα εὐρύτερο πολιτικό, εὐρωπαϊκό σύνολο. Αὐτό τό σύνολο ἔδειχνε νά ἔχει τίς ἴδιες ἀξίες, ἐπιδιώξεις καί ρητορική μέ ἐκείνην τοῦ δεξιοῦ σωματιδίου μας πού ταξίδευε γρήγορα καί φαινομενικά ἄσκοπα, μάταια στόν ἑλληνόφωνο ἐπιταχυντή τῆς μεταπολίτευσης. Αὐτό τό χρωστούσαμε στήν Εὐρωβουλή. Ὁἱ εὐρωβουλευτές μέσα στίς πάμπολλες παροχές πού ἔχουν εἶναι καί τό δικαίωμα νά κουβαλοῦν στό Εὐρωκοινοβούλιο, περί τά 30-35 ἄτομα ἐτησίως, μέ ἔξοδα τῶν εὐρωπαίων φορολογουμένων. Εἶναι ἠλίου φαεινότερο ὅτι ἕκαστος καλεῖ προσωπικούς καί πολιτικούς φίλους.

Ἡ ευρωκοινοβουλευτική ὁμάδα τοῦ Λεπέν καλοῦσε, πρός τιμήν της, πολιτικά καί ἰδεολογικά συνδεόμενα πρόσωπα. Ὄχι συγγενεῖς, κολλητούς καί λοιπούς ἀσχέτους. Το Ἑλληνικό Μέτωπο, παρά τά νανοποσοστά του ἀντιμετωπιζόταν ὡς μέγα Κίνμα ἀπό τό Front National. Ὁ Λεπέν εἶχε καί ἔχει ἀκόμα σέ τεράστια ἐκτίμηση τόν ἑλληνικό πολιτισμό. Ἔχει ζήσει στήν Ἑλλάδα καί σέ ἀντίθεση μέ πολλούς εὐρωπαίους ἐθνικιστές δέν εἶχε μία ἐξιδανικευμένη ἄποψη γιά τήν ἀρχαιότητα ἀντιπαθώντας τόν τωρινό λαό. Θαύμαζε καί ἀγαποῦσε καί τούς σύγχρονους Ἕλληνες. Ὅπως ἔλεγε ὁ ἴδιος σέ συζήτηση πού εἴχαμε ἐκείνη τήν περίοδο «στήν ἑλληνική ψυχή ὑπάρχει ἕνα ἰδιαίτερο «μέταλλο» πού δέν το βρίσκεις ἀλλοῦ. Αὐτό μπορεῖ νά φτιάξει καί Παρθενῶνες καί Μαραθῶνες».

Τά ταξίδια στίς Βρυξέλλες καί στό Στρασβοῦργο, ὡς προσκεκλημένοι τῶν εὐρωβουλευτῶν τοῦ Ζαν Μαρί Λεπέν, ἦταν γιά τούς κάποιους ἀπό ἐμᾶς μία ἐνθάρρυνση. «Εἶναι καί ἄλλοι ἔτσι. Δέν ἔχουμε ἐμεῖς μόνο τήν «πετριά» τοῦ ἀντιπαθοῦς στό σύστημα πατριωτισμοῦ». Γιά ἄλλους ἦταν μία