AI took over

Το κλακάζ της Μέρκελ, τα προεκλογικά όρτσα της Χίλαρυ, η μεταλλική χροιά της φωνής του Γεράσιμου Αρσένη, η ταινία Μatrix, η Τεχνητή Νοημοσύνη, το πλατωνικό σπήλαιο, δεν σε κάνουν να υποπτεύεσαι ότι είσαι ένα αυτοεκτελούμενο σκριπτάκι που νομίζει ότι είναι άνθρωπος;

ΟΙ MANOWAR ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ: ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ

No space no time∙ we'll catch the wind

Του Παναγιώτη Λιάκου

Ο χρόνος περνάει γρήγορα. Το μόνο παρήγορο είναι ότι δεν ευθυνόμαστε εμείς για το πέρασμά του. Δική μας ευθύνη ο χειρισμός πτυχών του αντικτύπου που έχει το πέρασμα του χρόνου στις ζωές μας. Για την ύστατη συνέπεια του γυρίσματων των μυλοπετρών του καιρού, τον θάνατο, πάλι δεν φταίμε εμείς. Συμβαίνει. Κάθε διαδρομή έχει την αφετηρία αλλά και την τελευταία στάση της.

Σύμφωνα με τα επίσημα ανακοινωθέντα, το 2019 σηματοδοτεί τον τελευταίο σταθμό στην επέλαση των Manowar στο ταξίδι προς την επίγεια δόξα, το τελευταίο αγώνισμα στον ευγενή στίβο της Τέχνης. Δεν αποκλείουν, ωστόσο, μια συνέχεια αλλά δεν την διευκρινίζουν κιόλας. Τα όσα έκαναν οι Manowar μέχρι τώρα είναι γνωστά, υψηλόφρονα, εμπνευσμένα και ανεξίτηλα – σαν τις ρίγες της τίγρης, που δεν ξεφάβουν… Θέμα του παρόντος είναι το έσχατο πέρασμά τους από την Ελλάδα.

Παρακολούθησα ζωντανή εμφάνισή τους και το 1992. Ήταν 21 Νοεμβρίου, παραμονή των γενεθλίων μου, είχα πάρει άδεια από τον Στρατό για να τους δω (στο ΣΕΦ) και έφυγα από τον χώρο κατενθουσιασμένος. Ο χρόνος δεν είχε προλάβει ακόμα να αφήσει έντονα τα σημάδια του στην Τέχνη τους και η ορμή, η έμπνευση και η εσωτερική πειθαρχία του συγκροτήματος σε έκαναν να υποθέσεις ότι μόλις είχαν κυκλοφορήσει τον πρώτο δίσκο τους. Σημαντική «πινελιά» της τότε συναυλίας ήταν όσα είχε πει ο Joey DeMaio για την ελληνικότητα της Μακεδονίας – η σχέση του με τον πολιτισμό μας και η αγάπη του για την Ελλάδα δεν φαίνεται επιδερμική. Έχει βάθος και περιεχόμενο.

Και η χθεσινή εμφάνισή τους δεν αποτέλεσε εξαίρεση στον κανόνα της υψηλής απόδοσης τους στα live. Εμφανίστηκαν στην ώρα τους, οι μετέχοντες του πολυθεάματος, ντυμένοι σαν μεσαιωνικοί πολεμιστές, με το έμβλημα του συγκροτήματος στις ασπίδες, πήραν τις θέσεις τους και το κοινό –που είχε κάθε πρόθεση να τους χειροκροτήσει- τους αποθέωσε. Ξεκίνησαν με το ταυτοτικό τραγούδι τους, το Manowar, συνέχισαν με το

ΗΘΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΜΑΣ

Δέν νιώθουν τήν ἀνάγκη νά κρύψουν (σχεδόν) τίποτα. Ὁλοτσίτσιδη ἡ ἀλήθεια. 

Ἀντιμετωπίζουν τό κράτος σάν λάφυρο πολέμου.

Ἡ μετάταξη «πάγωσε», τά βύσματα ἔπαιξαν ὅμως. Ἡ Τασία Χριστοδουλοπούλου εἶναι βουλευτής τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ἀντιπρόεδρος τῆς Βουλῆς καί χρησιμοποίησε τά κονέ της γιά νά μπάσει τήν κορούλα της στό Κοινοβούλιο. Ρωτήθηκε στήν τηλεόραση τοῦ Alpha ἄν αὐτό εἶναι ἠθικῶς ἐντάξει καί ἐκείνη ἀπάντησε: «Προφανῶς, μέ τήν ἔννοια πού τό λέμε, ὅτι δέν θά μποροῦσε ὁ καθένας νά ἀποσπαστεῖ στή Βουλή, ὥστε στή συνέχεια νά μεταταχθεῖ, ὑπάρχει ἕνα ζήτημα, ὅτι ἀξιοποιήθηκαν κάποιες γνωριμίες, διασυνδέσεις καί τά λοιπά… Δέν τό συζητᾶμε αὐτό, οὔτε θέλω νά πῶ ὅτι ἦταν γνωστά τά προσόντα της κι ἡ Βουλή βγῆκε καί φώναζε “ἔλα ἐδῶ!”».

Κοντολογίς, σέ ἐλεύθερη μετάφραση, αὐτό σημαίνει «νά κι ἄν συμφωνεῖτε, νά κι ἄν δέν συμφωνεῖτε. Την κορούλα μου νά βολέψω καί γιά τ' ἄλλα σκασίλα μου μεγάλη καί δέκα παπαγάλοι». Ἀκούγοντας γιά... διασυνδέσεις μέρα μεσημέρι, δέν μπορεῖς παρά νά ἐπαναλάβεις μέσα σου τό ἀφόρητο κλισέ: Ἄν αὐτό, μόνο αὐτό, γινόταν σέ ὁποιαδήποτε χώρα ὅπου ὑπάρχει στοιχειώδης τσίπα καί ἴχνος φιλότιμου, ἡ κυβέρνηση θά

Ὁδἡγός ἀντιμετώπισης ἐκλογῶν

Τα εἶπε ὅλα ὁ Μεταξάς καί τά ξαναλέμε: «Κάνε ὅ,τι πρέπει καί ἄς γίνει ὁτιδήποτε».

Συνειδητοποίηση πρώτη, σωτήρια, πού μποροῦν νά κάνουν ὅσοι νομίζουν ὅτι «τίποτε καλό δέν μπορεῖ νά προκύψει ἀπό ἐκλογές». Ἄν τό πιστεύουν, ἔχουν δίκιο. Τό ἔλεγε καί ὁ μακαρίτης ὁ Lemmy Kilmister τῶν Motörhead γιά τή μουσική: «Ἄν νομίζεις ὅτι εἶσαι πολύ γέρος γιά νά ροκάρεις, τότε εἶσαι».

Ἀπό τήν ἄλλη, ἄν εἶσαι πεπεισμένος ὅτι μέ τή συμμετοχή σου τά πράγματα μποροῦν νά βελτιωθοῦν, τότε νά συμμετέχεις ὁλόψυχα, αδιαφορώντἄς γιά τό ἀποτέλεσμα. Ας θυμηθοῦμε τή δεοντολογία τοῦ καλοῦ: δέν τό κάνεις ἐπειδή ἐπιδιώκεις κάτι νά ἀποκομίσεις ἀπό αὐτό, ἀλλά ἐπειδή εἶναι τό σωστό.

Οἱ ἐκλογές, μέ τή μυητική διαδικασία τοῦ τεράστιου κόπου, τῆς ἐξάντλησης τῶν σωματικῶν δυνάμεων καί τῆς ἤπιας ἤ ἀκόμα καί ἀνεξέλεγκτης ἀπελπισίας, τήν ὁποία διαδέχονται κατά περιόδους ανάλαμπές παρανοϊκῆς αὐτοπεποίθησης καί βεβαιότητας, σμιλεύουν μερικά εἴδη χαρακτήρων μέ τό

ΟΔΗΓΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΕΚΛΟΓΩΝ

Ασκοπο να ασχοληθείς με τα κοινά αν δεν πιστεύεις κάπου. 

Η πίστη είναι η άγκυρα στη θύελλα των καιρών

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να στηριχτεί μόνο στον εαυτό του, γιατί δεν αρκεί. Είναι πολύ «λίγος» για να βασιστεί μια ύπαρξη μόνο σε αυτόν. Αλλωστε, αυτό που λέμε «εαυτός» είναι όλο δανεικό, εφήμερο, διαρκώς μεταβαλλόμενο. Γονίδια, DNA πήραμε από μαμά και μπαμπά, που κι εκείνοι τα πήραν από τους δικούς τους γονείς κ.ο.κ. Αντιλήψεις, ιδέες, στερεότυπα, πεποιθήσεις, προλήψεις και στάση ζωής από άλλους. Μας έχουν επηρεάσει ο Χριστός, ο Πλάτων, ο Ομηρος, ο Βαμβακάρης, ο Γρηγόριος Παλαμάς, ο Καζαντζίδης, ο Καβάφης, ο Πίνδαρος, ο Καρκαβίτσας, ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ, ο βασιλεύς Γεώργιος, ο Κολοκοτρώνης, η ταινία «Η έβδομη σφραγίδα» του Μπέργκμαν, η μεξικανική τεκίλα, ο Μότσαρτ, η μαστίχα Χίου κι άλλα μύρια γεγονότα, μορφές, πράγματα, σκέψεις και κατασκευές.

Αυτοί οι άλλοι που μας επηρέασαν αναπαρήγαγαν μια δική τους εκδοχή απ' όσα άκουσαν, είδαν, ένιωσαν και υποπτεύθηκαν και όλη τούτη η αλυσίδα απλώνεται πίσω στον χρόνο σε

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο «νατιβισμός»

24/10/2017: «Νατιβιστικό» στιγμιότυπο από την επίσημη τελετή αφής της Ολυμπιακής Φλόγας στο Αρχαίο Στάδιο της Ολυμπίας

Καλό είναι να μάθουμε ποια είναι η μορφή που θέλουν να δώσουν στην Ελλάδα οι πολιτικοί αρχηγοί

Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας σε ομιλία του στο Global Forum στο Ισραήλ (στις 11 Ιουνίου 2018) ανέφερε μεταξύ άλλων: «Οι αυταρχικές και λαϊκιστικές δυνάμεις γίνονται όλο και πιο ισχυρές σε όλη την Ευρώπη, αλλά και στον κόσμο. Η άνοδος της ξενοφοβίας, του νατιβισμού και του ρατσισμού είναι δυστυχώς μια πραγματικότητα στην Ευρώπη, την οποία πρέπει να αντιμετωπίσουμε».

Από τα λόγια του προέδρου της Ν.Δ. ίσως να μην είναι γνωστό σε ορισμένους ο όρος «νατιβισμός». Στην Ελλάδα δεν χρησιμοποιείται ιδιαίτερα. Στο εξωτερικό, όμως, έχει γίνει «καραμέλα». Ας δούμε πώς ορίζει τον νατιβισμό το λεξικό Μπαμπινιώτη (Β΄ έκδοση, σελ. 1.165): «Νατιβισμός (ο) [χωρ. πληθ.] 1. ΚΟΙΝΩΝΙΟΛ. τάση ή κίνημα που αναπτύσσεται στο εσωτερικό των κοινωνιών και αποσκοπεί στη

Η άγρια, ανούσια και σωτήρια ομορφιά των εκλογών

Οι εκλογές έχουν μία άγρια ομορφιά. Θυμίζουν κάτι από ζούγκλα. Έχουν αυτή την υπόγεια μα και φρικτή ένταση που χαρακτηρίζει όλες τις υποθέσεις που νομίζουμε ότι είναι της συνομοταξίας «ζωή ή θάνατος»…

Στα μάτια των υποψηφίων διαγράφεται, όσο πλησιάζουν οι ημέρες του τελικού λογαριασμού, αυτή η ιδρωμένη και απαστράπτουσα απελπισία του θνητού που είναι ανέτοιμος να αντιμετωπίσει το μοιραίο μα και απευκταίο.

Από την άλλη πλευρά, στο βλέμμα των ψηφοφόρων, υφέρπει αυτό το φλεγόμενο μίσος, η εκδικητικότητα, το απωθημένο∙ το άχτι εκείνου που προσπάθησε και δεν τα κατάφερε ή δεν προσπάθησε καθόλου γιατί ήταν πεπεισμένος ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει.

Οι εκλογές έχουν αυτή τη γοητεία και τον ερωτισμό που συνδέεται με αυτήν την εκ των προτέρων καταδικασμένη αλλά αναπόφευκτη μάχη του ανθρώπου κόντρα στον θάνατο. Οι μοιραίοι και αδιέξοδοι έρωτες δεν είναι εκείνοι άλλωστε που μας στοιχειώνουν αιώνια; Μια μερίδα αθανασίας επιδιώκουν όλοι. Αυτός που θέλει να εκλεγεί αυταπατάται ότι θα μπορέσει και να αρπάξει μία

Ο ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ ΗΘΕΛΕ ΣΥΝΟΡΑ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ

Ο Τσίπρας χαρακτήρι-σε «ανατριχιαστικά επίκαιρη» την ομιλία του αριστερού ινδάλματος στη Λαμία. Θα θυμήσουμε κι άλλη ομιλία, εξίσου ανατριχιαστική.

Ο Άρης Βελουχιώτης είναι γνωστός σφαγέας και διαχρονικό πρότυπο των κομμουνιστών. Στις 25 Μαρτίου 1943 στη Δεσφίνα Φωκίδας είχε εκφωνήσει λόγο όπου είπε τα ακόλουθα ανθελληνικά:
«Σκοπός μας δεν είναι να χτυπήσουμε τους Γερμανούς και τους Ιταλούς στρατιώτες, γιατί κι αυτοί είναι σαν και εμάς αδέλφια μας και είναι όργανα των διάφορων φασιστών και κεφαλαιοκρατών για τη κατάκτηση και υποδούλωση των λαών και γιαυτό τους έστειλαν εδώ κάτω. Λοιπόν να μην τρέφετε μίσος γι αυτούς. […] Σας φέρνω παράδειγμα πως μας επιβάλλανε στο 1912 και στο 17 και μετά στα 20 να πολεμήσουμε για να κατακτήσουμε τη Μακεδονία και τη Θράκη και τη Μικρά Ασία και να υποδουλώσουμε λαούς σαν τους Βουλγάρους και τους Τούρκους και να ανοίξουμε έτσι ένα άσπονδο μίσος μεταξύ μας, ιδίως με τους Βουλγάρους ενώ τα φυσικά σύνορα της Ελλάδος, δεν είναι πέραν από τον Όλυμπο και μπορούμε πολύ καλά να ζήσουμε χωρίς να έχουμε υποδουλώσει άλλο λαό …
Ο πρώτος μας σκοπός που θα έχουμε μόλις επικρατήσουμε θα είναι να σφάξουμε όλη την

Γιατί οι Rammstein δημιούργησαν το Deutschland

Εμείς οι άνθρωποι (αν είμαστε άνθρωποι κι όχι σκριπτάκια Τεχνητής Νοημοσύνης αυτοεκτελούμενα και αυτοεξελισσόμενα) δεν έχουμε να πούμε και τόσα πολλά πράγματα ουσίας κατά τη διάρκεια του βίου μας, ο οποίος κατά Καζαντζάκη είναι «μια αστραπή μα προλαβαίνουμε». Έχουμε ένα, το πολύ δύο πράγματα, αξίας να πούμε και μηνύματα να μεταφέρουμε.
Οι Rammstein μπορούν απ΄ όλους εμάς τους πατριώτες, τους εθνικιστές, τους πατριδολάτρες, τους ρομαντικά ρεαλιστές να θεωρούνται και τυχεροί και ευδαίμονες και αξιοζήλευτοι. Ζουν σε μια αντιηρωική εποχή και με αυτό το τραγούδι, το οποίο τιτλοφορείται Deutschland κάνουν κάτι ηρωικό. Χρησιμοποιούν την μουσική, την γλώσσα που καταλαβαίνει ολόκληρο το σύμπαν (σύμπαν το σύμπαν, που λέμε) για να μεταδώσουν μία και μόνη λέξη: Deutschland. Γερμανία. Πρόκειται για άσμα ερωτικό.
Και μόνο η μελωδία φανερώνει τον εσωτερικό κραδασμό – σπαραγμό της καρδίας των δημιουργών για την λέξη που συμπυκνώνει την ουσία της

Μ.Γενίτσαρης - Ο σαλταδόρος

ΠΕΡΙ ΜΑΓΕΙΡΙΚΩΝ ΡΙΑΛΙΤΥ

Έχω καιρό να παρακολουθήσω οτιδήποτε στην τηλεόραση. Απόψε πέτυχα στο STAR μαγειρικό ριάλιτυ. Οι τύποι που κρίνουν τους νέους υποψήφιους ή εν ενεργεία σεφ μιλούν όλη την ώρα για την "φιλοσοφία" του πιάτου κι αν είχε "νόημα" να κάνουν κάτι πατάτες μπράβα ή πράπα (δεν είμαι σίγουρος πως τις λέγανε) με κάτι δεντρολίβανα και κάτι τσουκουμούκου οκινάουα. Άκου φιλοσοφία και νόημα του... πιάτου λες και μιλούν για την

Η ΧΥΔΑΙΑ ΔΙΑΛΕΞΗ ΚΑΙΡΙΔΗ

Είναι ήδη γνωστά τα περισσότερα απ' όσα είπε σ' εκείνη τη χυδαία διάλεξη ο Καιρίδης, όμως η ομάδα Ίαμβος ανακάλυψε μερικά ακόμα που δεν είχαν βγει μέχρι τώρα προς τα έξω και όλα μαζί τα συγκέντρωσε σ' ένα βίντεο για λόγους αρχειοθέτησης.

ΛΑΤΡΕΥΤΕΣ ΑΓΝΩΣΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Για τους πλασιέ της νεοταξικής ισοπέδωσης υπάρχουν μουσουλμάνοι αλλά όχι χριστιανοί. Αυτοί είναι απλά οι… «πασχαλινοί προσκυνητές»

Στην επίθεση εναντίον των ισλαμιστών στη Νέα Ζηλανδία (50 νεκροί) δημοσιοποίησαν δηλώσεις στήριξης της μουσουλμανικής κοινότητας. Στην επίθεση εναντίον των χριστιανών στη Σρι Λάνκα (359 νεκροί) δεν θέλουν να αναφέρουν καν τον όρο «χριστιανός» και μιλούν για «πασχαλινούς προσκυνητές». Αυτοί είναι οι άρχοντες του κόσμου τούτου, αυτοί που θεωρούν ότι ο Τραμπ και ο Πούτιν εκπροσωπούν το «απόλυτο κακό», ενώ οι αφεντομουτσουνάρες τους το… καλό.

Ας κάνουμε μια βόλτα στο twitter να δούμε τι έγραψαν (βλ. φωτό).
Χίλαρι Κλίντον: Αυτό το ιερό, για πολλές θρησκείες, Σαββατοκύριακο πρέπει να σταθούμε ενωμένοι εναντίον του μίσους και της βίας. Προσεύχομαι για όλους όσοι επλήγησαν από τις σημερινές φρικτές επιθέσεις εναντίον των πασχαλινών προσκυνητών και των ταξιδιωτών στη Σρι Λάνκα.
Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα: Οι επιθέσεις εναντίον τουριστών και πασχαλινών προσκυνητών στη Σρι Λάνκα συνιστούν επίθεση εναντίον της ανθρωπότητας. Σε μια ημέρα αφιερωμένη στην αγάπη, τη λύτρωση και την αναγέννηση, προσευχόμαστε για τα θύματα και στεκόμαστε δίπλα στον λαό της Σρι Λάνκα.
Τερέζα Μέι: Και η πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου έκανε σχετική ανάρτηση στο twitter και το…

Χριστός Ανέστη!

Τά αἰώνια ἑλληνικά ἡρωικά πρότυπα

«Νομίζω ὅτι γιά ἕναν γενναῖο δέν πρέπει νά ὑπάρχει τέλος τῶν κόπων. Οἱ ἴδιοι οἱ κόποι τόν δικαιώνουν, ὅταν ὁδηγοῦν σέ καλά ἔργα». Μέγας Ἀλέξανδρος

Αὐτή ἡ φράση τοῦ μεγίστοῦ τῶν Ἑλλήνων σώζεται στό 26ο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου Ε΄ του ἔργου τοῦ Ἀρριανοῦ «Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις» (Αθήνα: 1992, ἐκδόσεις Κάκτος, σελ.95). Ὁ Ἀλέξανδρος κρίνει σκόπιμο νά ἐκφωνήσει λόγο στό στράτευμά του γιά νά προλάβει νά καταστείλει τόν σπινθήρα τῆς δυσαρέσκειας, τῆς κόπωσης, τῆς ἀποκαρδίωσης καί τῆς... γκρίνιας προτοῦ ἐξελιχθεῖ σέ ἀνεξέλεγκτη πυρκαγιά, στάση καί διάλυση τοῦ ἐκστρατευτικοῦ σώματος. Αὐτό συμβαίνει κατά τή διάρκεια τῆς ἐκστρατείας στήν Ἰνδική.

Οἱ Ἕλληνες εἶχαν πολιορκήσει καί ἁλώσει τήν πόλη Σάγγαλα καί ἐπιθυμοῦσε ἡ πολεμική περιπέτεια νά συνεχιστεῖ καί πέρα ἀπό τόν ποταμό Ὕφαση (παραπόταμος τοῦ Ἰνδοῦ στή βόρεια Ἰνδία) ἐπειδή εἶχε ἐνημερωθεῖ πώς ἡ περιοχή ἐκεῖ ἦταν πλούσια, τό κράτος εὐνομούμενο, ἡ μάζα διοικεῖτο ἀπό τούς ἀρίστους καί ὑπῆρχαν πολλοί ἐλέφαντες, μεγαλύτεροι καί καλύτερα ἐκπαιδευμένοι ἀπό τῶν ἄλλων Ἰνδῶν.

Ὁ Ἀρριανός (στο κεφ. 25 τοῦ βιβλίουΕ΄) ἀναφέρει ὅτι τό ἠθικό τῶν στρατιωτῶν εἶχε καμφθεῖ «καθώς ἔβλεπαν τόν βασιλιά τους νά προχωρᾶ ἀπό κόπο σέ κόπο κι ἀπό κίνδυνο σέ κίνδυνο. Γίνονταν συσκέψεις στό στρατόπεδο, στίς ὁποῖες ἄλλοι, οἱ πιό μετριοπαθεῖς, ἔκλαιγαν τή μοίρα τους καί ἄλλοι ἔλεγαν ὅτι θά ἀρνοῦνταν νά

Οδύσσεια και Ιλιάδα στη νεοελληνική, με λέξεις του Όμηρου

Ένα μνημειώδες έργο, που αποδεικνύει πόσο ζωντανή είναι η ομηρική γλώσσα, παρουσιάζεται τη Μεγάλη Δευτέρα, 22/4/2019 στις 19:00   στο Polis Art Café

Σε δύο τόμους ο Κώστας Δούκας, ο σημαντικότερος ομηριστής της εποχής μας, προσφέρει το απόσταγμα των γνώσεων και της αγάπης του για τον Όμηρο, πραγματοποιώντας μια ακριβέστατη, πρωτοποριακή και εμπνευσμένη μετάφραση της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, στίχο προς στίχο, με τη μέγιστη προσέγγιση της ομηρικής διαλέκτου!

Στο έργο, χρησιμοποιούνται κατά κύριο λόγο οι λέξεις της ομηρικής εποχής για να αποδώσουν στα νεοελληνικά τα κείμενα των επών που γέννησαν τον δυτικό πολιτισμό! M’ αυτό τον τρόπο αποδεικνύεται η άρρηκτη σχέση των νέων Ελλήνων με τους αρχαίους προγόνους μας και η ζωντάνια της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας που μερικοί άφρονες χαρακτηρίζουν «νεκρή».

Ο κ. Δούκας είναι ηρωική μορφή των ελληνικών γραμμάτων. Η σχέση του με την καταστατική πράξη του ελληνικού πολιτισμού, τα έπη του Ομήρου, κρατάει περίπου μισό αιώνα. Ο συγγραφέας εκτός από ομηριστής είναι

Το βάρος της απόστασης από τον Θεό

Η μαύρη τρύπα, αυτός ο κύκλος γνόφου στεφανωμένου από φως αποκαλύπτει πολλά για τις ζωές μας.

«Mαύρη τρύπα (ή μελανή οπή, αγγλικά: black hole) ονομάζεται το σημείο του χωροχρόνου στο οποίο οι βαρυτικές δυνάμεις είναι τόσο μεγάλες ώστε τίποτε -ούτε καν τα σωματίδια και η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, όπως το φως- να μην μπορεί να ξεφεύγει από αυτό. Ο όρος “μαύρη τρύπα” είναι ευρύτατα διαδεδομένος και επινοήθηκε το 1967 από τον Αμερικανό αστρονόμο και θεωρητικό φυσικό Τζον Γουίλερ. Δεν αναφέρεται σε τρύπα με τη συνήθη έννοια (οπή), αλλά σε μια περιοχή του χώρου από την οποία τίποτα δεν μπορεί να επιστρέψει».

(Ορισμός των μαύρων τρυπών από τη διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια Wikipedia)

Η φωτογραφία της μαύρης τρύπας που ελήφθη από τη NASA και δημοσιεύτηκε στον παγκόσμιο Τύπο φαντάζει ανησυχητικά γνώριμη σε πολλούς. Κάτι απροσδιόριστο και άσχημο θυμίζει. Μία από τις ερμηνείες για τούτο το παράδοξο φαινόμενο είναι κι αυτή που

ΣΥΜΜΑΧΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΗΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΕΞΑΠΟΔΩ

Τον «κύριο» στη φωτό, που πρωταγωνίστησε στην ταινία «Η νύχτα με τις μάσκες», μπορεί να τον δείτε και υποψήφιο…

Eγράφη χθες, ισχύει και σήμερα: «Εχομεν πλέον την φρικτή υποψία ότι η σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδος είναι πιστότατη εκτέλεσις σεναρίου ταινίας χαμηλού προϋπολογισμού και χαμηλών αισθητικών προδιαγραφών, το οποίο γράφει ωρομίσθιος βοηθός σεναριογράφου - ίσως φοιτητής, κατά τη διάρκεια των θερινών διακοπών του».

Τα παραπάνω μπορεί να τα επιβεβαιώσει η ενασχόληση, έστω για δέκα λεπτά καθ’ εκάστην, με την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα. Οι Αμερικανοί και οι λοιποί επικυρίαρχοι μάλλον ασχολούνται με τα καθ’ ημάς (τα πολιτικά, κυρίως) και στο πλαίσιο του χαβαλέ. Θέλουν να δουν αν θα πιάσει και το επόμενο ακραίο κόλπο, περιμένουν ελάχιστα και στο φινάλε διαπιστώνουν έκπληκτοι ότι πιάνει ακόμα και αυτό! Τούτο το τυπικό έχει ακολουθηθεί τόσο πολλές φορές, ώστε πλέον γίνεται από μόνο του˙ δεν χρειάζεται να το

ΟΙ «ΜΥΗΜΕΝΟΙ» ΤΗΣ ΧΑΣΟΥΡΑΣ

Οι πολύ προχωρημένοι συνωμοσιολόγοι θέλουν να σου αποδείξουν ότι όλα είναι σικέ και δεν αξίζει να προσπαθήσεις για τίποτα

Σε κάθε εορτασμό της 25ης Μαρτίου, αλλά και σε όλες τις εθνικές εορτές και επετείους βλέπουμε να τηρείται με θρησκευτική ευλάβεια το ακόλουθο τυπικό: «Ψαγμένοι» τιποτόφρονες της Αριστεράς, «μυημένοι» καφενόβιοι, συστηματικοί αγοραστές αυθεντικών επιστολών του Χριστού αλλά και πανακειών από τηλεμπόρους με βρόμικο βλέμμα, οπαδοί «εξωτικών» περσόνων που ντελαλίζουν σε κάκιστα ελληνικά ακόμα πιο... εξωτικές θεωρίες προσπαθούν λυσσωδώς να «αποδείξουν» ότι το 1821 ήταν μια τρύπα στο νερό και πως ίσως να ήταν καλύτερα να φοράμε τα φέσια τα οσμανικά.

Σε κάθε ηρωική πράξη που αναφέρεσαι, σε κάθε πρότυπο, σε κάθε καλό του -έστω προβληματικού- ελεύθερου βίου μας αντιτείνουν αφιονισμένοι: «Οι Φαναριώτες ήταν τουρκόφιλα λαμόγια, ο Καποδίστριας τύραννος, ο Κολοκοτρώνης είχε ερωμένη, ο Καραϊσκάκης βωμολοχούσε, τα δάνεια του Αγώνα είχαν

Ἡ ὀμορφιά τοῦ 1821

Ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμὸς εἶναι ἕνα δημιούργημα ὀμορφιᾶς καὶ ἀνθρώπινης υπερπροσπάθειας γιὰ τὴν ταξινόμηση τοῦ χάους. Ἡ Ἱστορία μας εἶναι ὁ θρίαμβος τῆς μορφῆς ἔναντι τοῦ ἀδιαμόρφωτου, τοῦ ἄσχημου. Το ἄσχημο ἐτυμολογικὰ εἶναι ἐκεῖνο που δὲν ἔχει σχῆμα. Ἄσχημος εἶναι ὁ παγκόσμιος χυλός, ὅπως ἐκεῖνος ποῦ λανσάρεται ἀπὸ τὴ Νέα Τάξη καὶ τοὺς μηδὲνιστὲς ἀσπάλακες ὑπαλλήλους της, που ὑπονομεύουν τὰ θεμέλια τοῦ ἔθνους κηρύττοντας τὸ τίποτα, τὴν ἀποδόμηση, τὸν ἀντιπαραδοσιακὸ τρόπο ζωῆς. 
Ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἦταν ἡ ἐπίγεια ἐκδήλωση τῆς ὀμορφιᾶς τῆς δράσης, τῆς πίστης καὶ τῆς ἐλευθερίας. Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἕως τὸ τέλος τοῦ θαύματος τῆς Ἐθνεγερσίας ἡ μορφὴ ἦταν κρυστάλλινη, συγκεκριμένη, ἐγχάρακτη στὶς συνειδήσεις καὶ τὶς ψυχὲς τῶν ἡρώων μας, τῶν ἡμίθεων

ΗΓΕΣΙΕΣ ΜΕ ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο Μέγας Αλέξανδρος διάβαζε Ομηρο, ο Τσίπρας Ζίζεκ και Λατούς, και ο Κυριάκος Μητσοτάκης Πολ Κόλιερ

Είναι παράδοση στην Ελλάδα των ελληνοφώνων της άρχουσας τάξης να καμώνονται οι «μπροστάρηδες» ότι «φωτίζονται» με φώτα δανεικά. Oταν πρόκειται να υποδυθούν τους διαβασμένους, τους λογίους, τους λογιοτάτους και τους σκεπτομένους, γραπώνουν έναν δυτικό ή ανατολικό αερολόγο υπό μάλης και αρχίζουν και τσαμπουνάνε τσιτάτα. Θυμάστε έναν μισοπάλαβο σταλινικό «φιλόσοφο», ονόματι Ζίζεκ, που μας τον διαφήμιζαν εδώ ο σύριζας και οι αξιοθρήνητοι ουραγοί του; Ε, οι παπάτζες που εκτοξεύει κατά ριπάς ο Ζίζεκ φαντάζουν στον Τσίπρα σκέτη μαγεία, έτσι όπως ηχούσαν οι Βέδες στους φτωχοδιαβόλους της Βομβάης πριν από 1.000 χρόνια. Τώρα, ο Τσίπρας, που έχει αναμφίβολα την τάση να ψωνίζει από τα πανέρια με τους ούλτρα βαρεμένους, πρότεινε στον Μητσοτάκη να διαβάσει το βιβλίο του Σερζ Λατούς «Προς μια κοινωνία της λιτής αφθονίας» (από τον εκδοτικό οίκο «Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων»). 

Κι ο Μητσοτάκης, ακούγοντας την πρόταση Τσίπρα, τι λέτε ότι έκανε; Εξουσιοδότησε τον ...

SKÁLD - Rún

Το τραγούδι αυτό μιλάει για την μνήμη και την αφύπνιση. Η μνήμη και ο έρωτας είναι οι κρυμμένοι άσσοι στο μανίκι της ανθρωπότητας, που παίζει δύσκολο έως καταδικασμένο πόκερ με τον θάνατο.

Αντώνιος Νερούλιας: «Οι εφιάλτες του πολέμου του Βιετνάμ με στοιχειώνουν ακόμη»

Ο ομογενής Αντώνιος Νερούλιας, βετεράνος του στρατού των ΗΠΑ, μιλά για τα αναπάντητα «γιατί;» όσων πήραν μέρος στις μάχες, αλλά και την παρουσία του Θεού στο μέτωπο

Συνέντευξη στον
Παναγιώτη Λιάκο

Ο Αντώνιος Νερούλιας είναι ένας Ελληνας της διασποράς. Ζει στην Αμερική. Βίωσε τον πόλεμο του Βιετνάμ σε δύο φάσεις. Η πρώτη ήταν όταν έλαβε μέρος σε αυτόν. Μετανάστευσε στις ΗΠΑ για να ξεφύγει από την οικονομική δυσπραγία της μεταπολεμικής Ελλάδας και κατέληξε να προσπαθεί να επιβιώσει σ’ έναν τόπο που δεν γνώριζε, πολεμώντας τον κομμουνισμό και ανθρώπους για τους οποίους γνώριζε πολύ λίγα πράγματα, αλλά ταυτόχρονα και πολύ περισσότερα από τους Αμερικανούς συμπολεμιστές του.

Η προσωπική του αναμέτρηση με τον εφιάλτη του πολέμου συνεχίστηκε την περίοδο της απόλυτης καταλλαγής∙ όταν η ζωή του πάτησε φρένο, στη συνταξιοδότηση. Η συνομιλία μαζί του για όσα πέρασε στο Βιετνάμ είναι συναρπαστική και -κυρίως- διδακτική. Ο Ελληνας βετεράνος του Βιετνάμ εξηγεί ότι ο Θεός κι ο θάνατος ήταν οι βασικοί πρωταγωνιστές και σ’ αυτόν τον πόλεμο.

Επίσης, ένα από τα σημαντικά που μαθαίνει κάποιος ακούγοντας τις αφηγήσεις του κ. Νερούλια είναι ότι το μέγα ερώτημα «ΓΙΑΤΙ;» δεν θα απαντηθεί ποτέ.

Ας μιλήσουμε λίγο για την αρχή της ζωής σας στις ΗΠΑ. Πώς βρεθήκατε εκεί;
Γεννήθηκα το 1943 στο χωριό Μυρτιά, στον νομό Ηλείας, 13 χιλιόμετρα από τον Πύργο Ηλείας, και πήγαμε στην Αμερική το 1956 με πρόσκληση της θείας μου, της αδερφής της μητέρας μου. Οικογενειακώς πήγαμε στη Νέα Υόρκη - 4 παιδιά και οι γονείς μου. Τα αγγλικά μου ήταν του επιπέδου «yes» και «no». Ηξερα δύο αγγλικές λέξεις. Και πήγα σχολείο εκεί.

Γιατί σας έστειλε πρόσκληση η θεία σας;
Την εποχή εκείνη, το ’50, μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, η Ελλάδα ήταν σε κακή οικονομική κατάσταση και η θεία μας μάς έκανε αυτή την πρόσκληση για να μας βοηθήσει.
Ηταν θεία εκ μητρός. Είχε γεννηθεί στην Αμερική. Μετά το 1916 και μέχρι το 1922 είχε ζήσει στην Αμερική και είχε τελειώσει και το δημοτικό εκεί.

Επάγγελμα μητρός και πατρός;
Η μητέρα μου δούλευε σε ξενοδοχειακές δουλειές, εστιάτορας.

Ο μπαμπάς;
Κι αυτός εστιάτορας. Τότε ήταν μεγάλη η οικονομική κρίση. Δόθηκε η ευκαιρία να πάμε στην Αμερική, όπου η μητέρα μου είχε το όνειρο να επιστρέψει. Μιλούσε απταίστως τα αγγλικά, χωρίς ξενική προφορά. Λοιπόν, πήγαμε εκεί. Η μητέρα μου είχε τελειώσει στις ΗΠΑ το δημοτικό σχολείο.
Μετά, εκεί πήγαμε γυμνάσιο, λύκειο, μετά στο πανεπιστήμιο της πόλεως, το City College of New York, και με τα μαθήματα που έπαιρνα για το δίπλωμά μου έπαιρνα και στρατιωτικά μαθήματα.

Γιατί;
Γιατί η θητεία ήταν υποχρεωτική, έπρεπε να πάω στον στρατό και, αφού θα υπηρετούσα ούτως ή άλλως, γιατί να μην υπηρετήσω ως αξιωματικός; Και, παίρνοντας το δίπλωμα από το πανεπιστήμιο, πήρα και τον βαθμό του ανθυπολοχαγού Πεζικού.

Τι πτυχίο πήρατε;
Φυσικομαθηματικού, με ειδικότητα να διδάξω στα λύκεια. Αποφοίτησα από το City College of New York. Με το που άρχισα εγώ το πανεπιστήμιο, το ’61, ο στρατός ήταν στη Γερμανία. Οι προοπτικές ήταν να με στείλουν στη Γερμανία, η Ελλαδίτσα μας κοντά, όλα καλά. Θα ερχόμουν συχνά στην πατρίδα... Δυστυχώς, αφού πήγα στη σχολή ανθυπολοχαγών και με ρώτησαν «πού θα καταλήξεις;», απάντησα «έχω φύλλο πορείας για τη Γερμανία». Μου είπαν «ξέχασέ το. Τώρα, το ’66, υπάρχει το Βιετνάμ». Λέω «παιδιά, έχω φύλλο πορείας από τη μεραρχία Πεζικού, που βρίσκεται στη Γερμανία, και με περιμένουν». «Ας σε περιμένουν» μου απάντησαν. Τελικά, πήγα στη σχολή ως εκπαιδευτής για μερικούς μήνες και τον Μάρτιο του ’67 στο Βιετνάμ.

Σε ποια περιοχή;
Βορειοδυτικά της Σαϊγκόν. Η περιοχή λέγεται Κου-Τσι και ήταν έδρα της 25ης Μεραρχίας Πεζικού. Ως ανθυπολοχαγός με

Ἀόρατη στρατιά

Ἐγκωμιαστικό ποίημα πού ἔγραψα γιά τόν βασιλέα Ἀλέξανδρο τοῦ Φιλίππου, τούς στρατηγούς, τούς συμμάχους καί τούς στρατιῶτες του.

Διάβηκα τά σύνορα ἑνός καί μηδενός

Εἶδα στρατιῶτες πού ἦταν τοῦ Ἑνός

Με ξίφη καί μ’ ἀκόντια, μέ τόξα καί μέ βέλη

Βουβοί, καί ἀβοήθητοι στῆς σιωπῆς τά ἕλη


Λιμνάζανε, ξεθώριαζαν σ’ ἀμέτρητους αἰῶνες

Καί στίς οὐλές τούς πάνω λησμονημένοι ἀγῶνες

Ἕνα στ΄ ἀριστερό κι ἕνα δεξί τό βῆμα

Ρυθμός πρωτάκουστος γιά ξεχασμένο μνῆμα


Δέν γύρευαν βοήθεια, μονάχα περιμέναν

Σέ ὅ,τι ζήταγαν σ’ αὐτό καί ἐπιμέναν

Βουβοί καί ἀβοήθητοι∙ παράξενη φυλή

Φρικτή κι αἰθέρια στρατιά χωρίς στολή


Αἷμα στό αἷμα ὁ θάνατος, ἀνάγκη γιά ἐπιστροφή

Εἰρήνη, πόλεμος, μνήμη καί λήθη, φωτιά, καταστροφή

Ἥσυχα κόβονται οἱ σάρκες τῶν σφαγίων

Στην κόψη τοῦ σπαθιοῦ οἱ βίοι τῶν ἁγίων


Βάδισε πρός τό μέρος μου κάτι σάν τό

Danheim - Glitnir

Οι δουλοπάροικοι του Μπαχαλιστάν

Σωστός τρόπος για να θριαμβεύει το λάθος στον συλλογικό βίο είναι η θεαματική κατάρρευση των αστικών συγκοινωνιών

Δεν αρκεί να είσαι res, αντικείμενο, πράγμα, εργαλείο άδικης, ανάξιας και τυραννικής εξουσίας. Πρέπει να το αισθάνεσαι κιόλας σε κάθε βήμα που θα κάνεις, να σ' το δείχνουν σε κάθε ευκαιρία. Η αδικία και η κατάντια δεν είναι οικόπεδα που αγόρασες και τ’ αφήνεις να υπάρχουν. Είναι καταστάσεις δυναμικές - παρόλο που φαντάζουν στάσιμες σαν τα έλη που καταπίνουν ζωές.

Σωστός τρόπος για να θριαμβεύει το λάθος στον συλλογικό βίο είναι η κατάρρευση των αστικών συγκοινωνιών. Εκεί που πάνε οι πολλοί, εκεί που υποχρεώνονται οι μάζες να στριμώχνονται αγουροξυπνημένες, εκεί πρέπει να πιέζει η κυβέρνηση για να επιτυγχάνεται το χειρότερο δυνατό

Μέγας Ἀλέξανδρος: Ὁ βασιλιάς τῶν συμβόλων

Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος εἰσέρχεται στήν Βαβυλώνα. 

Πίνακας τοῦ Γάλλου ζωγράφου Charles Le Brun (1619 –1690).

«Ὅταν ἔφτασε στήν Ελαιούντα (σ.σ.: ὁ Αλέξανδρος), θυσίασε πάνω στόν τάφο τοῦ Πρωτεσίλαου πρός τιμήν ἐκείνου πού ἀποφάσισε νά πατήσει πρῶτος τό πόδι του στήν Ἀσία, ἀνάμεσα στούς Ἕλληνες πού ἐκστράτευσαν στήν Τροία, κάτω ἀπό τίς διαταγές τοῦ Ἀγαμέμνονα. Ἔλπιζε νά βοηθήσει ἡ θυσία νά εἶναι ἡ δική του ἀπόβαση πιό τυχερή ἀπό τοῦ Πρωτεσίλαου».

Ἀρριανός «Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις Α΄», κεφ. 11, στ. 25-29, Ἀθήνα: 1992, ἐκδόσεις Κάκτος, σελ. 65.

Ὁ Ἀλέξανδρος Φιλίππου, βασιλεύς τῶν Ἑλλήνων, μαζί μέ ὁπλίτες ἀπ’ ὅλο τό ἔθνος (πλήν Λακεδαιμονίων), εἰσβάλλει στήν Ἱστορία γιά νά μείνει ἐκεῖ, ἄφθαρτο πρότυπο ἀνδρείας καί ἀρετῆς. Ἡ ἐγγραφή τοῦ ὀνόματός του στίς συνειδήσεις τῶν ἀνθρώπων ξεκινᾶ μέ τό Α. Ὁ Ἀλέξανδρος περνᾶ στήν Ἀσία γιά νά διεκπεραιωθεῖ ἀπό ἐκεῖ στήν Ἀθανασία.

Ὁ φιλόδοξος καί ὁρμητικός νέος βασιλιάς εἶναι ἕνας βιρτουόζος χειριστής τοῦ υπερόπλου τῶν συμβολισμῶν. Τά σύμβολα, οἱ σημασίες καί ὁ ἀντίκτυπός τους στό λογιστικό, στό θυμοειδές καί τό ἐπιθυμητικό μέρος τῆς ψυχῆς τῶν ἄλλων βοήθησαν τόν Ἕλληνα αὐτοκράτορα νά κατασκευάσει τόν προσωπικό του θρύλο.

Τό ἴδιο πρόσωπο, μέ μία χειρονομία, μετουσιώνεται σέ ἑλληνικό ἀρχέτυπο. Ἡ θυσία στόν τάφο τοῦ Πρωτεσίλαου ἔστελνε σέ ὅλους, φίλους καί ἐχθρούς, τό μήνυμα ὅτι ὁ Ἀλέξανδρος καί οἱ ὁπλίτες του ἀναλαμβάνουν τή σκυτάλη πού ἄφησαν στήν ἁλωμένη Τροία οἱ Ἕλληνες ὑπό τόν Ἀγαμέμνονα. Ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς μυθικῆς προσπάθειας κατάλυσης τῆς αὐτοκρατορίας τῶν Περσῶν, κατάκτησης τοῦ κόσμου καί ἐκρηκτικῆς ἐξάπλωσης τοῦ Ἑλληνισμοῦ, μέ τό ὠστικό κύμα της νά φτάνει μέχρι τίς ἡμέρες μας, δέν διαλεγόταν μόνο μέ τό σήμερα. Κάθε πράξη του εἶχε τήν ὁρμή καί τήν ἐπιτάχυνση πού ἔχουν τά σώματα πού ἐκσφενδονίζονται ἀπό τό παρελθόν πρός τό μέλλον. Κάθε σκέψη καί σχεδιασμός του γιά τό τώρα εἶχε ὁρίζοντα τό αὔριο καί κάθε λογισμός περιελάμβανε νεκρούς κι ἀγέννητους σέ ἕνα ἑνιαῖο ἐθνικό σύνολο.

Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ἦταν ἕνας ἄχρονος στρατηγός, ἀέναες οἱ μάχες του, απέρατη καί υπερδιαστατική ἡ ἐπικράτειά του. Ξεκίνησε τήν ἔφοδο στήν Ἀσία θυσιάζοντας στόν τάφο τοῦ Πρωτεσίλαου ἐπειδή ἡ ἑλληνική παράδοση ἦταν ὁ πολυτιμότερος κι ἐγκυρότερος μυστικοσύμβουλός του. Κατά τήν παράδοση λοιπόν εἶχε δοθεῖ χρησμός ὅτι ὁ πρῶτος ἀπό τόν στρατό τῶν Ἀχαιῶν πού θά πατοῦσε τό πόδι στήν Τροία θά ἦταν καί ὁ πρῶτος

Iron Maiden - Alexander The Great

Dead Can Dance Kiko HD

Κώστας Δούκας: «Πρώτος ο Ομηρος μίλησε για τον τριαδικό Θεό»

Ο σημαντικότερος Ελληνας ομηριστής Κώστας Δούκας αναφέρεται στα μεγάλα έπη, την προσπάθεια αλλοίωσής τους, και υποστηρίζει ότι ποιητής (που δεν ήταν τυφλός) είναι ο Οδυσσέας

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Λιάκο για την «κυριακάτικη δημοκρατία»

Ο Κώστας Δούκας είναι ηρωική μορφή των ελληνικών γραμμάτων. Η σχέση του με την καταστατική πράξη του ελληνικού πολιτισμού, τα έπη του Ομήρου, κρατάει περίπου μισόν αιώνα. Είναι ο σημαντικότερος Ελλην ομηριστής, ιστορικός ερευνητής, πρώην δημοσιογράφος κι ασχολείται με τα εικαστικά. Ο κ. Δούκας έχει γράψει περίπου 25 βιβλία με θέμα τον Ομηρο, τον κόσμο των επών και τα μυστικά του, και μόλις πρόσφατα κυκλοφόρησε το σημαντικότερο -ως σήμερα- έργο του: η έμμετρη μετάφραση της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, όπου κατορθώνει να αποδίδει τα ομηρικά έπη στη νέα ελληνική διατηρώντας το 80% των ομηρικών λέξεων!

Ο Κώστας Δούκας, με το μοναδικό χάρισμα και τον πλούτο των γνώσεών του, συστήνει ξανά στο έθνος μας την πηγή της υπεροχής του, το θαύμα του Ομήρου! Η συνέντευξη που ακολουθεί είναι μια ξενάγηση στις σκέψεις και στον γνωσιακό κόσμο ενός υπέροχου μυαλού.

Πώς ξεκίνησε το ταξίδι σας στον κόσμο του Ομήρου;

Ενα καλοκαίρι επέστρεφα σπίτι, τα παιδιά είχαν τελειώσει τις εξετάσεις και τα έβλεπα που πέταγαν τα βιβλία στα σκουπίδια, στον δρόμο. Πάω και παίρνω ένα από αυτά τα βιβλία τα σκισμένα και βλέπω ότι ήταν ο Ομηρος. Σκέφτηκα «τόσο μίσος για τον Ομηρο; Γιατί; Κάναν οι δάσκαλοι τα παιδιά να μισήσουν τον Ομηρο;» Θέλησα τότε να δω τι πραγματικά έλεγε ο Ομηρος. Ετσι λοιπόν βάλθηκα να μάθω αρχαία ελληνικά, όπως πρέπει.

Αυτό συνέβη πριν από περίπου 50 χρόνια. Είμαι 82 τώρα. Αρχισα λοιπόν να διαβάζω αρχαία ελληνικά και κυρίως την επική διάλεκτο. Επί δύο χρόνια προσπαθούσα να μάθω κανονικά αρχαία με συντακτικό και γραμματική. Και κατόρθωσα και διάβασα επιτέλους από το πρωτότυπο τον Ομηρο και μου αποκαλύφθηκε ένας καινούργιος κόσμος.

Ο Ομηρος χρησιμοποίησε λέξεις που χρησιμοποιούμε και εμείς σήμερα. Και δεν ήταν μία και δύο. Ηταν πάρα πολλές. Διερωτήθηκα για ποιο λόγο οι «διάσημες» μεταφράσεις έπρεπε να... μεταφράζουν, να αλλάζουν όλες τις λέξεις του Ομήρου. Αφού τις καταλαβαίνω. Γιατί να πω το ασθμαίνω, που το γνωρίζω, «λαχανιάζω»; Γιατί να πω την ιαχή «ξεφώνημα»; Γιατί το όρος να το πω βουνό; Γιατί τον ποιμένα να τον πω τσοπάνη; Γιατί το κλέπτω να το πω αρπάζω; Και το αρπάζω μετά να το πω κλέπτω; Ηθελαν να μας περάσουν το μήνυμα ότι εκείνη η εποχή ήταν άλλη κι ότι άλλη γλώσσα μιλάμε σήμερα.

Μιλάμε την ίδια γλώσσα με την ομηρική εποχή;

Μιλάμε την ίδια, τη γράφουμε με τον ίδιο τρόπο και την εκφέρουμε με τον ίδιο τρόπο. Είδα δηλαδή ότι είχα παραπληροφορηθεί. Τρεις λέξεις μόνο δεν μπορούσαν να αλλάξουν οι μεταφραστές. Δεν βρήκαν αντίστοιχες.

Τρεις λέξεις; Ποιες είναι αυτές;

Ο ιδρώς (ιδρώτας), η σανίς και η φάλαγξ. Δεν βρήκαν αντίστοιχες λέξεις. Κατά τα άλλα έπρεπε να πούμε τη θύελλα «ανεμορούφουλα», κατά τον Καζαντζάκη... Την Ηρα λευκώλενον που είχε λευκάς ωλένας, τη λευκοχέρα δηλαδή, να την πούμε «κρουσταλοβραχιονάτη». Τον πολύαρνι, αυτόν που έχει πολλά αρνιά, να τον πούμε «βαριοκοπαδιάρη». Να σου λέει «κασσίτερος» ο Ομηρος κι εσύ να λες καλάι(!), κατά το τουρκικότερο! Να σου λέει «δόμος» ο Ομηρος, που είναι διεθνής λέξη, κι εσύ να λες... 

Το πρόβλημα του ανθελληνικού φιλελληνισμού

Συμβαίνει συχνά στους ξένους: Λατρεύουν τους αρχαίους Ελληνες, ωθώντας τους νέους να ξεκόψουν από τις ρίζες τους!

«Αυτό που προτίθεμαι να ισχυριστώ είναι απλώς ότι με κανέναν τρόπο δεν θα έπρεπε να συμβουλεύσει κανένας τους Ελληνες να επιστρέψουν με τις σκέψεις τους και με τις σπουδές τους στην αρχαία ελληνική εποχή. Αν μπορούσε κανείς να τους πάρει όλα τα βιβλία από αυτήν την εποχή, να εξαλείψει μέσα τους εντελώς τη συνείδησή της και να τους αφήσει να αναδειχθούν εντελώς από τον ίδιο τους τον εαυτό και την εποχή τους, αυτό θα ήταν όπως εγώ νομίζω το καλύτερο. Αν τους δοθεί πραγματικά η δυνατότητα μιας σημαντικής πολύπλευρης πολιτικής και οικονομικής ζωής αυτό θα συμβεί από μόνο του. Η νέα και φρέσκια ζωή θα δημιουργήσει σε λίγο τη συνείδηση ότι δεν μπορεί να καλέσει κανείς τις σκιές από το παρελθόν».

Βίλχελμ φον Χούμπολντ «Ο χαρακτήρας των Ελλήνων», μετάφραση Ξενοφών Αρμύρος, Αθήνα: 2008, σελ. 66-67

Αυτά πίστευε και πρότεινε ο Βίλχελμ φον Χούμπολντ (1767-1835), ο Γερμανός «ελληνολάτρης»: να αποκοπούμε εντελώς από τις ρίζες μας για να προκόψουμε! Ο,τι πιστεύει, προωθεί και πράττει συστηματικά το σύγχρονο ανθελληνικό μπλοκ εξουσίας αποτελεί υλοποίηση ενός σχεδίου για την «πρόοδο» των νέων Ελλήνων που είχε σκεφτεί ο Χούμπολντ. Η «νέα και φρέσκια ζωή», δηλαδή, είναι να ξεκινήσουμε τον εθνικό μας βίο λες και είμαστε χθεσινοί, νεοσσοί της Ιστορίας και άσχετοι με το παρελθόν μας.

Ο Χούμπολντ δεν ήταν κάποιος

ΑΠΛΗΡΩΤΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΟΥ FACEBOOK

Κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας. Κλείστε λίγο το ρημάδι το facebook κι ανοίξτε ένα βιβλίο. Θα αμειφθείτε πλουσιοπάροχα

ΟΜαρκ Ζάκερμπεργκ, το αφεντικό του facebook, υπολογίζεται ότι έχει εισόδημα περίπου 4.000.000 δολάρια... ημερησίως! Δουλεύουν για λογαριασμό του περίπου 2,27 δισεκατομμύρια χρήστες την ημέρα χωρίς να παίρνουν ούτε σεντ. Ολοι αυτοί, πονηροί, κουτοπόνηροι, έξυπνοι, ανόητοι, πλούσιοι, φτωχοί, διάσημοι και άσημοι, παράγουν διαρκώς περιεχόμενο για τον παμπόνηρο Ζάκερμπεργκ και δεν πληρώνονται. Αναρτούν άρθρα, απόψεις, στίχους του Τάσου Λειβαδίτη, τραγούδια του Βελισσάρη, βίντεο από το πανηγύρι στο Τζάιλο Αχαΐας και το φεστιβάλ τέκνο στο Αμστερνταμ, τοπία από το Ζούμπερι, τη Μύκονο, το Ασπεν, την Γκρενόμπλ, το Αλεποχώρι, τη Σανγκάη και το Θιβέτ, συνταγές μαγειρικής, απόψεις για τη ζωή, τον θάνατο, την πολιτική και τη δίαιτα - όλα με βασικό στόχο τους άλλους! Σχεδόν κανείς δεν γράφει ή αναρτά κάτι στο facebook για να βελτιώσει τον εαυτό του, αλλά για να τον επικροτήσουν οι άλλοι, να κάνει

ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΜΑΡΙ Ο ΕΛΛΗΝ ΛΙΒΙΝΓΚΣΤΟΝ!

Τέρενς Κουίκ: Ἐξερευνά τή ζούγκλα ψάχνοντας γιά ὁμογενεῖς, ἀλλά καί φυλές ὑποψήφιων ἐπενδυτῶν.

Στη Wikipedia διαβάζουμε: «Ὁ Ντέιβιντ Λίβινγκστον (ἀγγλικά: David Livingstone, 19 Μαρτίου 1813 - 1 Μαΐου 1873) ἦταν Σκοτσέζος ἱεραπόστολος, ἰατρός καί ἐξερευνητής τῆς Ἀφρικῆς. Θεωρεῖται ἕνας ἀπό τούς σημαντικότερους Εὐρωπαίους ἐξερευνητές. Θεωρεῖται ὁ πρῶτος Εὐρωπαῖος πού διέσχισε τήν ἰσημερινή Ἀφρική ἀπό τόν Ἀτλαντικό μέχρι τόν Ἰνδικό, ἐνῶ ἐπίσης ἐξερεύνησε τήν κοιλάδα τοῦ Ζαμβέζη, ἀνακαλύπτοντας τούς καταρράκτες Βικτόρια».

Στή δική μας καθημερινότητα διαβάζουμε τόν λογαριασμό τῆς ΔΕΗ καί τό ἐκκαθαριστικό τοῦ ΕΝΦΙΑ (πού κατήργησε ὁ Τσίπρας, ἀλλά ἀκόμα τόν πληρώνουμε) καί βλέπουμε τόν Τέρενς Σπένσερ Νικόλαο Κουίκ νά κινεῖται ἀνάμεσα στίς κληματσίδες τῆς ζούγκλας ψάχνοντας γιά ὁμογενεῖς Ἕλληνες, ἀλλά καί φυλές ὑποψήφιων ἐπενδυτῶν στήν Ὑποσαχάρια Ἀφρική, στίς γιοῦρτες τῆς Μογγολίας, στή Σαμαρκάνδη, στή Σάγκρι Λά, στή Λεμουρία καί στά περίχωρα τῆς Ἀτλαντίδος.

Ὁ συμπαθέστατος (στόν ἑαυτό του) Τέρενς ἔχει βαλθεῖ νά ὑπογράψει στά βιβλία ἐπισκεπτῶν ὅλων