Ο Καραμανλής θα μας κάνει την... χάρη να μιλήσει για την Μακεδονία!

Στους εθνικούς ήρωες περίσσεψε αίμα για την Μακεδονία και τώρα ο Καραμανλής σκέφτεται ότι ίσως τού περισσεύει το σάλιο, που θα χαλάσει για να μιλήσει!

Ο Κώστας Καραμανλής διατέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας. Αν και πολλοί δεν το γνωρίζουν ο Κώστας Καραμανλής παραμένει βουλευτής! Εισπράττει την βουλευτική, όπως την λένε, αποζημίωση αλλά έχει να κάνει μια ομιλία, ερώτηση η άλλη κοινοβουλευτική δραστηριότητα από τις 31 Οκτωβρίου 2009!

Οι Έλληνες που δεν έχουνε να φάνε, που ξενιτεύονται για να βρουν ένα κομμάτι ψωμί, που βλέπουν τους κόπους μια ζωής να εξατμίζονται, τις τράπεζες ή την εφορία να κατάσχουν το σπιτικό τους και να δεσμεύουν τους λογαριασμούς τους πληρώνουν τον Κώστα Καραμανλή εδώ και 10 χρόνια από το υστέρημά τους για να μην κάνει τίποτα! Και εκείνος, ο υποτιθέμενος εθνοσωτήρας, που διόρισε τον Σπηλιωτόπουλο και τον ξάδερφό του Λιάπη υπουργούς πολιτισμού, θα μας κάνει τάχαμου την… χάρη να μιλήσει για την Μακεδονία!

Ενώ θα έπρεπε από την πρώτη στιγμή να έχει τοποθετηθεί, όπως είναι υποχρέωση του να κάνει μια

Ο ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΣ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ

Ὁ Ζάεφ ρώτησε τούς πολίτες του μέ δημοψήφισμα. Ὁ Τσίπρας μᾶς θεωρεῖ κατώτερους ἀπό τούς Σκοπιανούς καί δέν ρώτησε κανέναν.

Οἱ βασιλικοί οἶκοι ἔλεγαν ὅτι ἐξουσίαζαν ἐλέω Θεοῦ. Ὁ Τσίπρας, πού εἶναι δηλωμένος ἄθεος, κυβερνᾶ ἐλέω... τίνος; Κανενός! Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια. Παλαιότερα, παρά τόν ἐκπεφρασμένο ἀθεϊσμό καί τόν διεθνισμό του, εἶχε πίσω του τήν πλειονότητα τῶν Ἑλλήνων, πού εἴτε τοῦ ἔδωσε στήριξη εἴτε ἀνοχή (θά... καταργοῦσε τόν ΕΝΦΙΑ, βλέπετε). Τώρα ἔχει τή συντριπτική πλειονότητα τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος ἀπέναντί του. Γι' αὐτό θέλει πάση θυσία νά ἀποφύγει «περιπέτειες» ὅπως τά δημοψηφίσματα καί οἱ ἐκλογές. Ἐντολέας του εἶναι τό μηδέν.

Ὁ ἐντολοδόχος τοῦ μηδενός θέλει νά ὁλοκληρώσει τή δουλειά τοῦ ἀφεντικοῦ καί νά κάνει φορμάτ στόν σκληρό δίσκο τῆς ἑλληνικῆς Ἱστορίας, τοῦ πολιτισμοῦ, τοῦ κράτους, ἀλλά καί τοῦ λαοῦ τοῦ ἰδίου. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἐπί τῶν ἡμερῶν του ἡ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ (1973)

151 ΑΤΟΜΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ

Ἡ ἐξουσία τρέμει τούς πολλούς. Ὁ τρόμος της παράγει περισσότερο ἄδικο ἀπ' ὅσο ἤδη ἔχει πράξει σέ βάρος τῆς πλειονότητας.

Eπειδή ἔξω ἀπό τόν χορό πολλά τραγούδια λένε, θά γράψω σέ πρῶτο πρόσωπο τί εἶδα καί τί ἄκουσα ὁ ἴδιος στόν ἄθλιο χορό πού ἄνοιξε τό κράτος ἐναντίον τῆς συντριπτικῆς πλειονότητας τοῦ λαοῦ πού ὑπερασπίζεται τό ἔθνος τῶν Ἑλλήνων, τά ἱστορικά κεκτημένα του, πού προέκυψαν ἔπειτα ἀπό πολυαίμακτους ἀγῶνες, ἀλλά καί τήν ἀξιοπρέπειά του.
1. Το συλλαλητήριο ἦταν, σέ πλῆθος, ὑπερδιπλάσιο σέ σχέση μέ τό περσινό. Ὁ παλμός δέ τοῦ κόσμου ἀλλά καί ὁ ἀχός τῆς ὀργῆς του ἦταν πολύ πιό ἔντονο καί ὀξεῖς συγκριτικά μέ ὁποιαδήποτε ἄλλη μαζική κινητοποίηση ἔχει γίνει στήν ἑλληνική πρωτεύουσα.
2. Ὁ βασιλεύς Ἀλέξανδρος Φιλίππου ὁ Μακεδών παραμένει ἀδιαμφισβήτητα πρῶτος στίς συνειδήσεις τῶν Ἑλλήνων. Εἶναι ἀκόμα πρότυπο, ζεῖ στίς καρδιές τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων, ἡ θύμησή του ὁρίζει τί σημαίνει ἄριστο, ἄφθαστο, αὐθεντικά ἑλληνικό καί ταυτόχρονα παγκόσμιο. Σχεδόν σέ κάθε βῆμα, σέ κάθε πηγαδάκι κάτι ἄκουγες γιά τόν Ἀλέξανδρο ἀλλά καί τό πόσο λείπει μία

Ὁ Τσίπρας μᾶς ξηλώνει τά ἱστορικά παράσημα!

Τό ἑλληνικό ἔθνος καί ὁ ἑλληνικός λαός, βιώνουν κάτι πρωτοφανές: ὑποχρεοῦνται νά ὑποστοῦν ἀμαχητί μία κολοσσιαία ἥττα σέ πνευματικό καί ταυτοτικό ἐπίπεδο. Ἡ ἀτιμία πού ἑτοιμάζεται νά κάνει ἡ κυβέρνηση τῆς Ἀριστερᾶς δέν ἔχει ἱστορικό προηγούμενο, ἀλλά σίγουρα θά ἔχει συνέχεια. Ὅλοι στό συλλαλητήριο!

Ἡ Ἑλλάδα, ἐπιβίωσε ἀγωνιζόμενη σκληρά στήν πολυχιλιετή ἱστορία της. Αυτοπροαιρέτως ἤ ἀναγκαζόμενη ἔχει δώσει ἀναρίθμητες μάχες. Ἔχει νικήσει καί ἔχει χάσει σέ πολέμους, σέ συρράξεις μικροῦ καί μεγάλου μεγέθους καί ἔχει ἀνταποκριθεῖ ἐπιτυχῶς καί ἀνεπιτυχῶς σέ προκλήσεις δυναμικοῦ χαρακτήρα ποῦ ἔχει θέσει ἐνώπιον της ἡ ἱστορία. Αὐτή τή φορά ὅμως, στήν περίπτωση τῆς ὀνομασίας τοῦ κρατιδίου τῶν Σκοπίων, τό ἑλληνικό ἔθνος καί ὁ ἑλληνικός λαός, βιώνουν κάτι πρωτοφανές: ὑποχρεοῦνται νά ὑποστοῦν ἀμαχητί μία κολοσσιαία ἥττα σέ πνευματικό καί ταυτοτικό ἐπίπεδο. Αὐτή ἡ ἥττα εἶναι ἡ ὀδυνηρότερη ὅλων τῶν ἐποχῶν ἐπειδή δέν ὑπῆρξε ἡ εὐκαιρία νά δοθεῖ μία μάχη. Καταγράφεται δίχως νά ἔχει κηρυχθεῖ πόλεμος.

Οὔτε μία τουφέκια δέν ἤχησε στόν ἀέρα καί οἱ Ἕλληνες γιά πρώτη φορά χάνουν τό πολυτιμότερο

Μακεδονία

Ὁ Τσίπρας μᾶς θεωρεῖ πιό παρακατιανούς ἀπό ὅσο ὁ Ζάεφ τούς Σκοπιανούς. Ὁ δεύτερος ἔκανε δημοψήφισμα γιά τό ὄνομα ἐνῶ ὁ πρῶτος μᾶς τό φοράει νταηλίκι.

10 year challenge

Φαντάσου πόσο ἔχει διαβρώσει τό πνεῦμα τῆς αὐτοκρατορίας (ΗΠΑ) τήν μικρή ἐπαρχία ὥστε οἱ ὑπήκοοι ὑπακοῦν στήν προσταγή νά ἐμφανίσουν φωτογραφία τούς πού ἐλήφθη πρό δεκαετίας - χωρίς κἄν νά ξέρουν ποιός ἔδωσε τήν διαταγή!

Η Διατροφή στην αρχαία Ελλάδα

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Ἡ Ἱστορία ἔχει ἀποδείξει ὅτι τά ἀνθρώπινα κίνητρα δέν εἶναι μόνο οἰκονομικά. Ὁ ψυχολογικός παράγοντας εἶναι πολύ κρίσιμος…

Κάποιος, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά ἔχει τόση σχέση μέ τήν πολιτική καί τήν Ἱστορία ὅσο ἡ ἑλληνόφωνη τηλεόραση μέ τήν ποιότητα, ἴσως νά ἀναρωτιέται γιατί ἡ Ἀριστερά ἔχει φαγωθεῖ νά πουλήσει τή Μακεδονία. Ἡ ἀντιπάθεια τῆς Ἀριστερᾶς γιά τή Μακεδονία ξεκινᾶ, κυρίως, ἀπό τόν Μέγα Ἀλέξανδρο (μία προσωπικότητα πού λατρεύουν νά λασπολογοῦν ὅσοι θέλουν νά ἐξισώνουν τίς κοινωνίες πρός τά κάτω). Μερικές πτυχές τοῦ χαρακτήρα, ἀλλά καί τῆς δράσης του ἀρκοῦν γιά νά δείξουν τί εἶναι αὐτό πού ἐνοχλεῖ τούς ἀριστερούς μέ τήν ὑπόθεση τοῦ Μεγίστου τῶν Ἑλλήνων.

Ἀντιγράφουμε μερικά ἀντιπροσωπευτικά ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο τοῦ καθηγητή, δρος Ἰωάννη Κ. Χολέβα, πού τιτλοφορεῖται «Ἀλέξανδρος ὁ Μέγιστος - Ὁ “ΕΝΑΣ”. Ἡ προσωπικότητα καί τά οἰκονομικά του» (ἐκδόσεις Πελασγός).

Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ἦταν «ἰδιαίτερα εὐλαβής καί εὐσεβής» (σελ. 57). Ἐπίσης, εἶναι ὁ πατέρας τοῦ καπιταλισμοῦ (σελ. 47): «Ἐνθάρρυνε τή μετάσταση ἀπό τήν κτηνοτροφία στή

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΣΑΡΑΝΤΟΥ ΚΑΡΓΑΚΟΥ

Φτωχαίνει ἡ πατρίδα μας. Σβήνουν ἕνας ἕνας οἱ φωτοβόλοι φάροι πού ἔδειχναν τόν δρόμο τῆς γνώσης καί τῆς ἀρετῆς.

Ὅσοι ἤξεραν νά ἐπιλέγουν καλά ἱστορικά βιβλία τόν γνώριζαν ἐδῶ καί δεκαετίες. Ἡ ὑπογραφή Καργάκος σέ ὁποιοδήποτε ἱστορικό πόνημα ἀποτελεῖ ἐγγύηση ποιότητας, ἀκρίβειας, ὀξυδερκοῦς σύνθεσης τῶν πληροφοριῶν πού προσφέρουν οἱ πρωτογενεῖς πηγές. Τα δημοσιευμένα ἔργα του πρέπει νά ἔχουν ἤδη φτάσει τόν ἐπιβλητικό ἀριθμό 100. Οἱ ἁπλοί τηλεθεατές τόν ἀγάπησαν ὅταν, ἀπό τό ξεκίνημα τῆς ἰδιωτικῆς τηλεόρασης μέχρι καί τό τέλος τοῦ βίου του, ἔπαιζε τόν ρόλο τοῦ ἐθνικοῦ «τερματοφύλακα». Προσπαθοῦσε ὁ λαμπρός δάσκαλος μέ τό ἤπιο ὕφος, τή σοβαρότητα, τίς γνώσεις καί τή μεστότητα τῶν ἐπιχειρημάτων νά σώσει τήν ἑστία μας ἀπό τά τέρματα πού διαρκῶς προσπαθοῦν νά καταφέρουν οἱ καλοπληρωμένοι στράικερ τοῦ ἀνθελληνισμοῦ. Καλοῦσαν οἱ ὀλίγιστοι (κυριολεκτικά καί μεταφορικά) δημοσιογράφοι δυό τρεῖς ἀνθέλληνες νά μιλήσουν γιά τά ἑλληνοτουρκικά, καλοῦσαν καί τόν Καργάκο, πού προσπαθοῦσε νά ἀρθρώσει συγκροτημένο ἐθνικό λόγο στίς τηλεοπτικές χωματερές τῶν ἀπατηλῶν ἐντυπώσεων. Φυσικά, τό «πάνελ» ἀλλά καί οἱ στωμύλοι συντονιστές του τόν διέκοπταν διαρκῶς - φοβούμενοι μή τυχόν καί

«ΑΝΑΛΗΨΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ»

Γιά τήν ἀποκρυπτογράφηση τοῦ εἰκαστικοῦ θά σᾶς χρειαστεῖ νά μάθετε τό ὀνοματεπώνυμο τοῦ διεθνοῦς ποδοσφαιριστή τῆς φωτογραφίας: Νίκος Καράμπελας.

Μετά τήν ἀνέλπιστη ἐπιτυχία καί τήν ἀπήχηση πού εἶχε στό φιλότεχνο κοινό μᾶς ἡ προηγούμενη δημιουργία τῆς Τζοβάνας Ταπαιρνίδη (τό γένος Λαδωμενάκου), τῆς καλλιτέχνιδος πού ἔχει ἀναλάβει ἐθελοντικά τήν εἰκαστική συνδρομή τῆς στήλης μας, θεωρεῖται κατάλληλη ἡ ὥρα νά ἐκθέσουμε μία ὁλόφρεσκη δημιουργία της.

H νέα σύνθεση τῆς χαρισματικῆς Τζοβάνας Ταπαιρνίδη εἶναι μία πολυδιάστατη ὀπτική δημιουργία, πού χρησιμοποιεῖ τή δύναμη τῆς εἰκόνας, τίς γραπτές, τυπωμένες λέξεις, τή μαγεία τοῦ ἀριθμοῦ 3 καί τή στιβαρή παρουσία τοῦ πρώην ποδοσφαιριστή τοῦ Πανηλειακού, τοῦ Ἄρη Θεσσαλονίκης, τῆς ΑΕΚ, τῆς Λεβάντε Ουνιόν Ντεπορτίβα καί τῆς Ρεάλ Βαγιαδολίδ, Νίκου Καράμπελα.

Ἡ πολυεγκατάσταση «Ἀνάληψη Πολιτικῆς Εὐθύνης» ὁδηγεῖ ἁρμονικά στόν συνειρμό τῆς λαϊκῆς θυμοσοφίας, πού μᾶς ἔχει ἀποκαλύψει ἀπό καιρό τί ἀξία ἔχουν «Τά 3 τοῦ Καράμπελα» - φράση πού

Ο Σαράντος Καργάκος για την Μακεδονία

Ὁ Ἑλληνισμός στήν πυρά τῆς βαρβαρότητας

Ἡ Δύσις 'εὐγνωμονοῦσα' ἡ δὲ Ἀνατολὴ φθονοῦσα (καὶ βυσσοδομοῦσα) ἅρπαξαν, κατέστρεψαν, ἀφάνισαν συστηματικὰ τὶς ἁπανταχοῦ Ἑλληνικὲς Βιβλιοθῆκες, Δημόσιες ἀλλὰ καὶ Ἰδιωτικές, διάσημες ἢ ἄσημες.

«Τελικῶς, ἡ μεγάλη Βιβλιοθήκη τῆς Ἀλεξανδρείας κατεστράφη ὁριστικὰ τὸ 641 μ.Χ. ἀπὸ τὸν Ἐμίρη Ἄμρ ἴμπν ἀλ Ἄς, ὡς περιέχουσα βιβλία ἄχρηστα πρὸς τὴν σοφία τοῦ Κορανίου! Τὰ βιβλία τὰ περιέχοντα τὴν σοφία τοῦ κόσμου διωχετεύθησαν στὰ 4.000 δημόσια λουτρά τῆς Ἀλεξανδρείας γιὰ νὰ χρησιμοποιηθοῦν ὡς καύσιμη ὕλη. Ἀπαιτήθηκαν ἕξη ὁλόκληροι μῆνες γιὰ νὰ καῆ ὅλο ἐκεῖνο τὸ 'ὑλικό'»!

Ἄννα Τζιροπούλου Εὐσταθίου «Ἡ Καταστροφή τῶν Ἑλληνικῶν Βιβλιοθηκῶν – Λεηλάτησις τῆς Γνώσεως καί τῆς Μυθολογίας μας», Ἀθήνα: 2017, ἐκδόσεις Πελασγός, σελ. 53

Ἡ Ἄννα Τζιροπούλου Εὐσταθίου ἦταν μία σπουδαία Ἑλληνίδα φιλόλογος, πού ὑπερασπίστηκε ὅσο λίγοι τό σημαντικότερο ὀχυρό τοῦ ἔθνους: τήν ἱερή ἑλληνική γλῶσσα, ἐκείνη πού φτωχοποίησαν μέ νόμους ὁ Γεώργιος Ράλλης τῆς Νέας Δημοκρατίας (κατάργηση καθαρεύουσας) καί ὁ Ἐλευθέριος Βερυβάκης τοῦ ΠΑΣΟΚ (κατάργηση πολυτονικοῦ).

Ἡ Ἄννα Τζιροπούλου Εὐσταθίου ἀφιέρωσε τό σύνολο τοῦ ἐνήλικου βίου της στή μελέτη, τήν κατανόηση, τήν ἀνάλυση καί τή διδασκαλία τῆς γλώσσης μας, στή διαχρονία της, στή διδασκαλία τῆς ετυμολόγησης τῶν λέξεων. Ἀσχολήθηκε πολύ καί μέ τή σύνδεση τοῦ γλωσσικοῦ θησαυροῦ μας μέ τήν ἱστορία, τή μυθολογία καί τή φιλοσοφία.

Ἡ προσέγγιση τῆς Α. Τ. Ευσταθίου στά ἑλληνικά πράγματα δέν ἦταν ἀποσπασματική. Δέν

Οὐαὶ ὑμῖν γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί

Ματθ. 23,13 Οὐαὶ δὲ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κατεσθίετε τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ προφάσει μακρὰ προσευχόμενοι· διὰ τοῦτο λήψεσθε περισσότερον κρῖμα.

Ἡ δημοκρατία τοῦ τηλεμάρκετινγκ

Οἱ τηλεπωλήσεις εἶναι ἡ ψυχή τοῦ πολιτεύματος, ἡ τσέπη του, ἡ κοιλιά του καί τό στομάχι του. Τρελές εἰσπράξεις!

Μιά βασική διευκρίνιση: τά πολιτεύματα τά δημιουργοῦν οἱ ἄνθρωποι γιά νά ὀργανώνουν τόν συλλογικό βίο τους καί νά λειτουργοῦν ὑπέρ τοῦ συνόλου.Tό σύνολο μπορεῖ νά εἶναι ἔθνος, κράτος, ὁμοσπονδία, συνομοσπονδία, ἀνθρωπότητα, γαλαξίας, σύμπαν καί δέν συμμαζεύεται. Δέν ἰσχύει τό ἀντίθετο, δηλαδή νά ὑπηρετοῦν οἱ ἄνθρωποι τά πολιτεύματα. Αὐτό ἔχει γίνει πιστευτό μόνο σέ μία χώρα λίγων ἑκατομμυρίων, πού ἔφτασε νά χρωστᾶ φράγκα καί στούς ἐξωγήινους. Ὅποτε θελήσει ἡ πλειοψηφία ἀλλάζει πολιτεύματα, ἡγεσίες καί συμμαχίες, κι ἀλεστικά δέν δίνει. Ὅλο καί κάτι γνωρίζει ἡ Ἑλλάς ἀπό τέτοιες ἐναλλαγές. Βασιλεία, τυραννίς, δημοκρατία, αὐτοκρατορία, δουλεία, ὅλα τά ἔχομεν περάσει - καί περιέργως ὑπάρχουμε ἀκόμα.

Ἐπιβιώσαμε μέν, ἀλλά ἡ μόνη περίπτωση νά τινάξουμε τά πέταλα γιά τά καλά εἶναι τώρα. Ἡ δημοκρατία τοῦ τηλεμάρκετινγκ ἔχει ὁδηγήσει στή χρεοκοπία τήν Ἑλλάδα, ἔχει αὐξήσει τή

The Sisters of Mercy - Wide Receiver

ΨΗΦΟΣ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Ἡ διαρκής εἰκαστική ἔκθεση τῆς στήλης ἀποκαλύπτει στό ἐκλεκτό κοινό της μία ἐντυπωσιακή δημιουργία ἀπό μία πολλά ὑποσχόμενη καλλιτέχνιδα!

Τό καλλιτέχνημα ποῦ θαυμάζουμε στή σελίδα εἶναι μία ἐγκατάσταση πού φέρει τόν τίτλο «Ψῆφος Κατά Συνείδηση». Ἡ δημιουργός του, πού εἶχε τήν εὐγενή καλοσύνη νά μᾶς τό δανείσει γιά νά ἐκτεθεῖ ἐδῶ, ὀνομάζεται Τζοβάνα Ταπαιρνίδη (τό γένος Λαδωμενάκου) καί ἀσχολεῖται μέ τά εἰκαστικά ἀπό τόν Αὔγουστο τοῦ 1974.

Τό ἔργο της εἶναι ἐμπνευσμένο ἀπό τούς πολυετεῖς ἀγῶνες ἀνθρώπων πού ἐνδιαφέρονται πραγματικά γιά τόν συνάνθρωπο, τή λειτουργία τῶν θεσμῶν καί τή θέση τῆς χώρας μας στό εὐρωπαϊκό καί τό διεθνές γίγνεσθαι. Θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς ὅτι ἐκφράζει ταυτόχρονα καί μία ὑπαρξιακή ἀγωνία, ἀλλά συνάμα καί μία ἐσωτερική ἀναζήτηση καί ἐνδοσκόπηση, ἕναν αναστοχασμό γιά τό φαινόμενο τῆς πλησμονῆς καί τῆς ἐλλείψεως, τῆς πείνας καί τοῦ κορεσμοῦ.

Ἡ μαύρη βαλίτσα συμβολίζει τή φρίκη τοῦ θανάτου. Ὁ θάνατος ἀντιμετωπίζεται ὡς τό μεγάλο ἐρώτημα τῆς ζωῆς ἤ τῆς

Ἐξοχικότατη κυρία Μέρκελ

Ἀνοιχτή ἐπιστολή στήν καγκελάριο τῆς Γερμανίας, πού ἔρχεται ἐδῶ γιά νά δεῖ ἄν ἐκτελεῖται καλά ἡ βασική «παραγγελιά» της.

Ὁ τίτλος τοῦ παρόντος εἶναι ἐμπνευσμένος (καί ἐλαφρά παραφρασμένος) ἀπό τήν -ἱστορικῆς πλέον ἀξίας- ἀνοιχτή ἐπιστολή πού ἔστειλε ὁ Θάνος Τζήμερος στήν Ἄνγκελα Μέρκελ τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2011, στήν ὁποία, μεταξύ ἄλλων, ἀνέφερε ὅτι «ἄν ἤμουν στή θέση σας, θά ἔλεγα “νά πάει στό διάολο αὐτή ἡ ἀπαίσια χώρα”. Ἐμεῖς, οἱ σκεπτόμενοι καί ἀξιοπρεπεῖς Ἕλληνες, σᾶς εἴμαστε εὐγνώμονες που δέν ἔχετε πάρει (ἀκόμα) αὐτή τή θέση καί ἐξακολουθεῖτε νά μᾶς στηρίζετε».

Σήμερα, τό «ἐξοχότατη» ἔχει μεταλλαχθεῖ σέ «ἐξοχικότατη», διότι ὁ πρῶτος συνειρμός πού ἔρχεται μέ τό ἄκουσμα τῆς λέξεως «Μέρκελ» εἶναι μία μερίδα ἐξοχικό, ὄχι ἐξοχότητες καί ἄλλες φιοριτοῦρες. Εἶναι καιρός, ἄλλωστε, νά μποῦμε στό «ψητό».

Ἐξοχικότατη κυρία Μέρκελ, ἀκόμα καί οἱ ἀλλήθωροι κάστορες μέ νοητική ὑστέρηση ἔχουν καταλάβει ὅτι ἤρθατε ἐδῶ γιά νά ἐπιθεωρήσετε τά γκαρσόνια σας καί νά μεριμνήσετε ὥστε νά

Μάθημα ὑπέρ τῶν hot spots στά σχολεῖα!

Μεγάλη χαρά ἄν λόγω κακοκαιρίας τά παιδιά μας χάνουν σχολικές ἡμέρες. Γλιτώνουν, ἔστω καί πρόσκαιρα, ἀπό τή νεοταξική προπαγάνδα.

Στό βιβλίο γλώσσας τῆς ΣΤ' Δημοτικοῦ ὑπάρχει μάθημα γιά τήν ὑπεράσπιση δημιουργίας καταυλισμῶν προσφύγων. Τά παιδιά ἐκπαιδεύονται ὑποδειγματικά (ἄν θέλουμε νά γίνουν καπάτσα στελέχη τῶν ΜΚΟ τοῦ Σόρος). Στίς σελίδες τοῦ σχολικοῦ βιβλίου (τεῦχος Α) 84-85 διαβάζουμε: «Κοντά στήν περιοχή σας ἔχει δημιουργηθεῖ ἕνας καταυλισμός ὅπου φιλοξενοῦνται πρόσφυγες διωγμένοι ἀπό διάφορες χῶρες. Ὅμως κάποιοι θέλουν νά τούς διώξουν. Ἡ τάξη σας, λοιπόν, ἀποφασίζει νά ζητήσει ἀπό τόν δήμαρχο νά συνεχίσουν οἱ πρόσφυγες νά φιλοξενοῦνται στόν καταυλισμό καί νά τούς βοηθήσει νά βελτιώσουν ἀκόμα περισσότερο τίς συνθῆκες ζωῆς τους».

Στή συνέχεια τό βιβλίο τούς δίνει ὁδηγίες πώς νά συντάξουν τήν ἐπιστολή ὥστε νά εἶναι ἀρκετά μελό καί νά συγκινήσει τόν δήμαρχο. Συγκεκριμένα ἀναφέρει: «Ἑτοιμάστε τήν ἐπιστολή πού ἀκολουθεῖ, μέ σκοπό νά πείσετε λογικά ἀλλά καί νά συγκινήσετε τόν δήμαρχο. Στην ἐπιστολή χρειάζεται νά

Ἐκπαιδευτικό σινεμά γιά μεγάλους

Ὑπάρχουν ταινίες ὑπέρ τῆς οἰκογένειας πού δέν εἶναι κατάλληλες γιά ὅλη τήν οἰκογένεια. Μία ἀπό αὐτές εἶναι τό «Βαποράκι».

Τό σινεμά μπορεῖ νά γίνει καταβόθρα πού καταπίνει ἀσκόπως (ἤ ἀκόμα καί ἐπιβλαβῶς) τίς ὧρες τῶν θεατῶν μίας ταινίας, ἀλλά μπορεῖ νά ἀποτελέσει καί ἀφορμή γιά ἐνδοσκόπηση καί ὑγιή προβληματισμό. Στήν ταινία «Τό βαποράκι», στήν ὁποία πρωταγωνιστεῖ ὁ Κλιντ Ἴστγουντ, κεντρικός χαρακτήρας εἶναι ἕνας ἡλικιωμένος ἀνθοκαλλιεργητής, βετεράνος τῆς Κορέας, πού ἔχει ἀποξενωθεῖ ἀπό τήν οἰκογένειά του καί χρεοκοπεῖ κι ἀπό πάνω! Γιά νά χρηματοδοτήσει τό ὑπόλοιπο τοῦ βίου του καί γιά νά ἀποκαταστήσει (μέ χρήματα) τίς σχέσεις του μέ τούς δικούς του ἀρχίζει νά μεταφέρει ναρκωτικά γιά λογαριασμό ἑνός μεξικανικοῦ καρτέλ. Τά καταφέρνει ἐξαιρετικά στό νέο ἐπάγγελμά του κι ἀκριβῶς τότε ἀρχίζουν οἱ περιπέτειές του μέ τόν νόμο, ἀφοῦ ἕνας καριερίστας ἀστυνομικός τῆς δίωξης ναρκωτικῶν βρίσκεται στά ἴχνη του.

Τί μαθαίνεις παρακολουθώντας τό «Βαποράκι»:

1. Ὅτι ὁ Κλιν Ἴστγουντ ἔχει πάρει μία ἀπόφαση πού δέν τήν ἀλλάζει: νά προσπαθεῖ μέ τήν τέχνη του νά σοῦ πεῖ τήν ἀλήθεια, ὅπως τήν καταλαβαίνει.

2. Νά περνᾶς χρόνο μέ τήν οἰκογένειά σου. Ἄν δέν τό κάνεις, θά τό σκυλομετανιώσεις. Οἱ ἄνθρωποι μετατρέπονται σε…

Προκηρύξαμε ἐκλογές στό twitter. Σπεῦστε νά ψηφίσετε!

Ποιά είναι τα πιο πεταμένα λεφτά στον γαλαξία;

— Παναγιώτης Λιάκος (@adiavroxoi) January 8, 2019

Κτηνοτρόφοι: ὁ ἑπόμενος στόχος τῆς Ε.Ε.

Ὁ Ἀντρέας ἔλεγε ὅτι οἱ Εὐρωπαῖοι μᾶς θέλουν γιά «γκαρσόνια». Καί δίκιο εἶχε καί τούς βοήθησε νά τά καταφέρουν.

Θυμᾶστε πώς κατέστρεφαν οἱ ψαράδες τίς βάρκες τους, οἱ ἀμπελουργοί τά ἀμπέλια τους καί οἱ καπνοκαλλιεργητές τά καπνά τους γιά νά πάρουν τά τιποτένια χαρτζιλίκια τῶν Εὐρωπαίων, γιά νά τά φᾶνε στή συνέχεια κι ἔπειτα νά πεινοῦν; Το ἴδιο σχεδιάζεται καί γιά τούς κτηνοτρόφους. Νά παρατήσουν τίς στάνες τους ἀντί 30 ἀργυρίων, οὕτως ὥστε νά μήν παράγουμε οὔτε... μπριζόλα καί στόν ἑπόμενο ἐκβιασμό τῆς χώρας ἀπό τούς ἀντιπαθέστατους οἰνόφλυγες ὑπαλλήλους τῶν Γερμανῶν νά μᾶς ἀπειλοῦν ὅτι θά πεινάσουμε διότι δέν παράγουμε κτηνοτροφικά προϊόντα, καί ἄν βγοῦμε ἀπό τό εὐρώ δέν θά μᾶς πουλᾶνε οὔτε κονσέρβα (μιά καί ἡ δραχμή δέν θά «ἀξίζει τίποτα»).

Σχετική μέ τά παραπάνω εἴδηση δημοσιεύτηκε στήν ἐφημερίδα «Agrenda», ὅπου ἀναφέρθηκαν τά ἑξῆς: «Οἱ Βρυξέλλες ἐξετάζουν ἐνδελεχῶς τήν κατάρτιση ἑνός προγράμματος πού θά δώσει τήν εὐκαιρία στούς παραδοσιακούς κτηνοτρόφους νά “κλείσουν” τήν

Διθυραμβική κριτική γιά τό «Ἐμεῖς οἱ Δύο»

Ὁ Γιῶργος Πετρόπουλος, Δρ. Νέας Ἑλληνικῆς Φιλολογίας, εἶναι ὁ σημαντικότερος κριτικός, ἱστορικός καί ἀναλυτής τῆς νεοελληνικῆς λογοτεχνίας τῆς ἐποχῆς μας. Στό ἱστορικό, λαογραφικό καί λογοτεχνικό περιοδικό Παριανά ἔγραψε μία ἐξαιρετική κριτική γιά τό μυθιστόρημά μου, πού τιτλοφορεῖται «Ἐμεῖς οἱ Δύο». Την παραθέτω ὡς ἔχει καί τόν εὐχαριστῶ πολύ γιά τήν μεγάλη τιμή.

Ὁ Παναγιώτης Λιάκος σ' αὐτό τό βιβλίο του μᾶς χαρίζει ἕνα σύγχρονο μυθιστόρημα πού ἀντικατοπτρίζει μέ ἐνάργεια τήν σημερινή κοινωνική πραγματικότητα. Γραμμένο μέ μαεστρία καί σέ ρέουσα γλώσσα μέ χιοῦμορ καί μέ ζωντανούς διαλόγους καταγράφει κατ΄ἀπόλυτα ἀντισυμβατικό τρόπο νόρμες συμπεριφο
ρᾶς καί στερεότυπα μέ τό δικό του ἐπιτυχημένο προσωπικό στύλ. Ἀφοῦ καί πλούσιο ταλέντο διαθέτει καί δύναμη γραφίδος. Εἰδικά δέ στίς περιγραφές εἶναι ἰδιαίτερα ἀπολαυστικός.

Θά μπορούσαμε νά γράψωμεν ὅτι ὁ Παναγιώτης Λιάκος μέ τό μυθιστόρημά του αὐτό ἐπιχειρεῖ, καί τά καταφέρνει θαυμάσια, μίαν ἀνανέωση τοῦ modus scribendi τῆς πεζογραφίας μας, χρησιμοποιώντας τόν ρηξικέλευθον ἐκφραστικό τρόπο τῶν νέων. Ὁ ὁποῖος, ὅπως ἐντάσσεται

1944: Πρόβα σταλινικῆς δικτατορίας τοῦ ΚΚΕ

Ὁ Κορνήλιος Καστοριάδης καί, πάνω, τό εξώφυλλο τοῦ βιβλίου του «Ὁ θρυμματίσμένος κόσμος». Ἀριστερά : Φωτόγραφία ἀπό τά Δεκεμβριανά τοῦ 1944. 

Ὁ Καστοριάδης, ὁ ὁποῖος δέν μπορεῖ νά τοποθετηθεῖ στα… δεξιά τοῦ πολιτικοῦ φάσματος, ἦταν ξεκάθαρος καί γιά τίς σφαγές ποῦ διέπραξε τό ΚΚΕ κατά τή διάρκεια τῆς Κατοχῆς.

«Ἡ ὥρα τῆς ἀλήθειας ἐσήμανε τόν Δεκέμβρη τοῦ '44. Τι εἴδους ἀστικό ἤ ρεφορμιστικό κόμμα ἦταν αὐτό πού, ἄν ἀφήσουμε κατά μέρος τήν σκοτεινή καί ὄχι τελείως γνωστή ἱστορία τῶν δισταγμῶν καί τοῦ ἠλιθίου τρόπου μέ τόν ὁποῖο ἡ σταλινική διεύθυνση -ἀπό τήν δική της ἄποψη- ἔδωσε τήν μάχη τῶν Ἀθηνῶν, προσπαθοῦσε νά καταλάβει τήν ἐξουσία μέ τά ὄπλα, ἔσφαζε τούς πάντες καί τά πάντα κ.τ.λ. Καί τί κινοῦσε καί ὑποκινοῦσε τίς μάζες πού τό ἀκολουθοῦσαν;[…]
Ἡ κατάσταση ἦταν τραγική - νά βλέπεις τόν κοσμάκη νά κατεβαίνει ἀπό τήν Καισαριανή, ἀπό τό Παγκράτι, νά ἀνεβαίνει ἀπό τό Περιστέρι καί νά εἶναι ἕτοιμος νά σκοτωθεῖ καί ἐσύ νά ξέρεις ὅτι αὐτό γιά τό ὁποῖο σκοτώνεται εἶναι γιά νά ἐγκαταστήσει ἐδῶ στρατόπεδα συγκεντρώσεως καί σταλινική δικτατορία».

Κορνήλιος Καστοριάδης «Ὁ θρυμματισμένος κόσμος», μετάφραση ἀπό τά γαλλικά Ζήσης Σαρίκας καί Κώστας Σπαντιδάκης, Ἀθήνα: 1992, ἐκδόσεις ύψιλον/βιβλία, σελ. 146.

Ὁ Κορνήλιος Καστοριάδης (11 Μαρτίου 1922 - 26 Δεκεμβρίου 1997) ἦταν ἕνας ἀπό τούς σημαντικότερους Ἕλληνες φιλοσόφους τοῦ 20οῦ αἰώνα. Μεταξύ τῶν ἐπιστημονικῶν πεδίων στά ὁποία κατέγραψε ἀξιοσημείωτες ἐπιδόσεις ἦταν ἐκεῖνο τοῦ οἰκονομολόγου καί τοῦ ψυχαναλυτῆ. Πέρασε τό μεγαλύτερο μέρος τῆς ζωῆς του στή Γαλλία, ὅπου διακρίθηκε ὡς στοχαστής καί ἀναλυτής τῶν πολιτικῶν καί κοινωνικῶν συστημάτων. Το 1979 ἐξελέγη διευθυντής τῆς Σχολῆς Ἀνωτέρων Σπουδῶν Κοινωνικῶν Ἐπιστημῶν Παρισιοῦ (Ecoles des Hautes Etudes en Sciences Sociales).

Ἡ πολιτική δραστηριοποίηση του ἀρχίζει στά 15 του, ὅταν, ἐπί Μεταξά (1937), προσχώρησε στήν Ὁμοσπονδία Κομμουνιστικῶν Νεολαιῶν Ἑλλάδας (ΟΚΝΕ). Τέλη τοῦ 1942, ἀρχές τοῦ 1943 γνωρίζεται μέ τόν Ἄγι Στίνα (πραγματικό ὄνομα: Σπῦρος Πρίφτης), πού ἦταν πολιτικό στέλεχος τοῦ ΚΚΕ καί στή συνέχεια τροτσκιστής, καί προσχώρησε στήν ἀντιστασιακή ὁμάδα του. Μία ἀπό τίς δράσεις τῆς ὁμάδας ἦταν ἡ

Χρυσοπληρώνουμε τούς ὁλετῆρες μας

Διάκριση: Ὁ κατώτατος μισθός στήν Ἑλλάδα πιάνει πάτο καί παγκοσμίως! Αὐτό τί μᾶς λέει γιά ὅσους κυβέρνησαν καί κυβερνοῦν;

Ὄχι πώς δέν τό εἴχαμε καταλάβει, ἀλλά ὅταν τό βλέπουμε καί μέ τήν ἐπιστημονική «βούλα» μίας δημοσιευμένης μελέτης καί τήν «τήβεννο» ξένου ἰνστιτούτου τό αἰσθανόμεθα πιό ἐπίσημο, πιό βαρύγδουπο,πιο… μπάσο. Ἰδού ὁ λογαριασμός τῆς Μεταπολίτευσης: «Ἀπό τούς πιό χαμηλούς κατώτατους μισθούς στόν κόσμο ἔχει ἡ Ἑλλάδα, σύμφωνα μέ τά στοιχεῖα τοῦ γερμανικοῦ ἰνστιτούτου Wirtschafts-und Sozialwissenschaftliches Institut (WSI), ποῦ ἐπικαλεῖται τό World Economic Forum(Παγκόσμιο Οἰκονομικό Φόρουμ) σέ ἄρθρο του. […] Ἡ Ἑλλάδα, στήν ὁποία ὁ κατώτατος μισθός ἀνέρχεται στά 4 εὐρώ τήν ὥρα, ἡ Βραζιλία (μέ λιγότερα ἀπό 2 εὐρώ) καί ἡ Ἀργεντινή (4,1ευρώ) βρίσκονται στίς τέσσερις τελευταῖες θέσεις τῆς κατάταξης, μαζί μέ τήν οὐραγό Ρωσία, στήν ὁποία ὁ κατώτατος εἶναι 1,64 εὐρώ».

Τί νά κρατήσουμε ἀπό τά παραπάνω; Φυσικά τά μετρητά. Ἐκεῖ εἶναι ἡ ἀλήθεια γιά τό πόσο μετροῦν τόν κόπο τῶν ἀνθρώπων ἐκεῖνοι πού τούς ἀναθέτουν τήν ὅποια ἐργασία. Ὁ σερβιτόρος, ὁ ὑπάλληλος, ὁ ταμίας, ὁ μεταφορέας, ὁ ἀχθοφόρος, ὁ τηλεφωνητής καί ὁ ὁποιασδήποτε ἄλλης εἰδικότητας ἀγγαρειομάχος ἀμείβονται μέ

Brotherhood Of Man-Motörhead

Τελικά, εἶναι μακέτο τοῦτο τό ἔργο!

Ἀριστερή πρωτοπορία: ἐκδοτήρια εἰσιτηρίων ἐκτυπωμένα σέ μουσαμάδες σέ σταθμό μετρό πού δέν λειτουργεῖ, ἀλλά ἐγκαινιάζεται μέ πολλά ταρατατζούμ!

Καί ἐκεῖ πού λές «δέν εἶναι δυνατόν, ἀποκλείεται νά ἀποπειραθοῦν κάτι τέτοιο», σέ διαψεύδουν. Φτάνουν τό δούλεμα σέ ἄλλα ἐπίπεδα θρασύτητος, ἐκεῖ πού δέν τόλμησε νά πάει κανείς! Ὁ Ἀλέξης Τσίπρας ὄντως εἶναι ὁ φυσικός διάδοχος καί νόμιμος κληρονόμος τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου στό κλειστό ἐπάγγελμα τοῦ πολιτικοῦ ταχυδακτυλουργοῦ. Ὁ Ἀνδρέας ἔβγαζε ἀπό τό καπέλο σοσιαλισμό καί ἐξαφάνισε τά κρατικά ἀποθέματα, τήν ἀξιοκρατία καί τόν ἑλληνικό πολιτισμό (κατάργηση πολυτονικοῦ, κίτς, σκυλάδικα, πρασινοφρουροί) κι ὁ Ἀλέξης Τσίπρας ἔβγαλε ἀπό τό καπέλο «ἀντίσταση» στή Μέρκελ, «κατάργηση» τοῦ ΕΝΦΙΑ καί αὔξηση τοῦ βασικοῦ μισθοῦ γιά νά ἐξαφανίσει ὁλόκληρο τό ἑλληνικό ἔθνος. Ναί, ὁ Ἀντρέας καί ὁ Ἀλέξης εἶναι

Τό θεῖο φῶς τῆς Ἁγίας Σοφίας

«Ἡ σημαντικότερη καινοτομία τῆς Ἁγίας Σοφίας εἶναι ἴσως ὅτι γιά πρώτη φορά ἐδῶ τό κτίριο συλλαμβάνεται ὡς ἐσωτερικός χῶρος, σέ ἀντιδιαστολή μέ ὅ,τι συμβαίνει μέ κλασικούς ναούς, ὅπως ὁ Παρθενών, ἤ μέ βασιλικές, ὅπως ὁ παλαιός Ἅγιος Πέτρος ἤ ἡ Σάντα Μαρία Ματζόρε στή Ρώμη. Παρά τήν ἀδιαμφισβήτητη ἐπιβλητικότητα τοῦ ἐξωτερικοῦ της, ἡ μεγάλη δόξα καί ἡ φήμη τῆς Ἁγίας Σοφίας ὀφείλονται στό ἐσωτερικό της, ὅπου οἱ ἐπίγειες σκέψεις ἐξανεμίζονταν καί ὁ πιστός ἔνιωθε τήν ψυχή του νά φτερουγίζει πρός τόν οὐρανό. Ἡ χριστιανική ἀντίληψη ὅτι σημασία δέν ἔχει τόσο ἡ ἐξωτερική ἐπίφαση ὅσο ἡ ἐσωτερική ἀλήθεια εἶχε ἐπηρεάσει σαφῶς τό διακοσμητικό σχέδιο τῆς Ἁγίας Σοφίας».

David Τalbot-Rice «Βυζαντινή Τέχνη». Μετάφραση: Α. Παππάς. Ἀθήνα: 1994, ἐκδόσεις Ὑποδομή, σελ. 54.

Οἱ ἅγιες ἡμέρες τῶν Χριστουγέννων, παρά τόν συσχηματισμό τῶν συνειδήσεων τῶν μαζῶν μέ τόν αἰώνα τοῦτο, ἔχουν ὡς πρωταγωνιστή τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ἡ ἑορταστική περίοδος διαθέτει μία ἐπιφανειακή κρούστα θορύβου καί δῆθεν κοινωνικότητας. Στην οὐσία της, ὅμως, στό βάθος, ἐκεῖ πού ὁ ἄνθρωπος βρίσκει τόν ἑαυτό του, πάλλεται ἡ γαλήνια συχνότητα τῆς ἁρμονίας τοῦ Κυρίου. Ὅλες οἱ χριστιανικές γιορτές εἶναι σάν τήν Ἁγία Σοφία. Το ἐπίκεντρο εἶναι στό ἐσωτερικό, στόν ὑπαρκτικό πυρήνα, ὄχι στό φαίνεσθαι.

Ἡ δημιουργία τοῦ θαύματος τῆς Ἁγια-Σοφιᾶς δέν εἶναι τυχαία. Οὔτε μία ἀποσπασματική, συγκυριακή ἔμπνευση καί ὑλοποίηση μεγαλοφυοῦς ἀρχιτεκτονικῆς ἰδέας. Ἡ ψυχή τοῦ ναοῦ τούτου εἶναι κομμάτι ἀπό τόν

Τί νά ἀφήσουμε πίσω μας

Πολλά εἶναι τά περιττά βάρη πού κολλοῦν στίς πλάτες μας μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου. Καιρός γιά (σοφές) ἀβαρίες!

Mία ἀπό τίς ρήσεις πού ἀποδίδονται στόν Βούδα εἶναι «Τό πρόβλημα εἶναι ὅτι νομίζετε πώς ἔχετε χρόνο». Το ἀπόφθεγμα τοῦτο εἶναι μετρημένο καί ζυγισμένο λέξη πρός λέξη. Δέν περισσεύει οὔτε φθόγγος ἀπό τή φράση. Οὔτε χρειάζεται ἔστω κι ἕνα σημεῖο στίξης γιά νά γίνει σαφέστερη καί πληρέστερη. Δέν ἔχουμε χρόνο περισσότερο ἀπ’ ὅσο μᾶς ἔχει δοθεῖ γιά νά παράξουμε συγκεκριμένο θετικό ἔργο γιά μᾶς καί τούς γύρω μας. Δέν ὑπάρχει οὔτε δευτερόλεπτο γιά πέταμα ἀπό τίς ἡμέρες καί τίς νύχτες μας. Ἡ λέξη «πέταμα» δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά καταστάσεις, δραστηριότητες, ἐπιλογές καί συναναστροφές πού δέν μᾶς ταιριάζουν, δέν εἶναι «ἐμεῖς».

Μέσα στό ἔτος πού ἤδη διανύουμε νά ἀσχοληθοῦμε καί νά ἐπενδύσουμε σέ ὅ,τι ἀξίζει πραγματικά: στή σχέση μέ τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους, στήν περιποίηση τοῦ ἐσωτερικοῦ κήπου, στήν ἀναζήτηση τῆς

Project Kiss Kass presents The Sisters of Mercy - Unreleased Tracks

«Βασιλικό» ὀρθογραφικό λάθος στήν εὐχετήρια κάρτα τοῦ Νικολάου

Στήν φράση χρησιμοποιεῖ ἐσφαλμένα τό ἐπίθετο πολύς-πολλή-πολύ πού συνοδεύει τό οὐσιαστικό ἀγάπη. Πολλή ἀγάπη εἶναι τό ὀρθόν καί ὄχι πολύ ἀγάπη.

Ὁ Τύπος καθορίζει τό πνεῦμα τοῦ λαοῦ

Γρηγόριος Ξενόπουλος, Γεώργιος Βιζυηνός καί Ἐμμανουήλ Ροΐδης. Ἔνθετη: Ἡ σελίδα τῆς «Ἑστίας» μέ τήν προκήρυξη του Β' Διαγωνισμοῦ Διηγήματος (Δεκέμβριος 1883)

«Μέχρι τή δεκαετία τοῦ 1870 οἱ ἐγχώριες παραδόσεις τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, πού ἀφοροῦν τήν ἑλληνική ἀρχαιότητα καί τόν παραδοσιακό τρόπο ζωῆς (στοιχεῖα γιά τά ὁποία οἱ λαογράφοι σέ ἄλλες χῶρες συγκέντρωναν συστηματικά πληροφορίες), πέρασαν σχεδόν ἀπαρατήρητες ἀπό τούς ἴδιους τούς Ἕλληνες». 

Roderick Beaton, Εἰσαγωγή στή Νεότερη Ἑλληνική Λογοτεχνία, Ποίηση καί Πεζογραφία 1821-1992, μετάφραση Εὐαγγελία Ζούργου - Μαριάννα Σπανάκη, Νεφέλη, Ἀθήνα: 1996, σελ. 106.

Κι ἐνῶ ἡ λαογραφία, τό διήγημα, ἡ ἠθογραφία, ὁ ρεαλισμός ἀποτελοῦσαν μορφές, εἴδη καί ἐκδηλώσεις τοῦ λογοτεχνικοῦ καί γενικότερα πνευματικοῦ ἔργου πού ἦταν σχετικά ἄγνωστα στό εὐρύ κοινό, ἦρθε ἕνας διαγωνισμός ἀπό τό τότε περιοδικό (καί σήμερα ἡμερήσια εφημερίδα) «Ἑστία» νά ἀλλάξει τά πράγματα. Ὅπως ἀναφέρει ο Roderick Beaton στό βιβλίο πού ἀναφέρθηκε προηγουμένως (σελ. 104), «Μεγάλο μέρος τῶν πολιτισμικῶν ζυμώσεων γύρω στά 1880 πέρασε στόν περιοδικό Τύπο καί εἰδικά στίς στῆλες τῆς Ἑστίας (1876-1895). [...] Ἡ Ἑστία ἦταν ἕνα σοβαρό περιοδικό, τό ὁποῖο ἀπευθυνόταν σ' ἕνα συντηρητικό ἀναγνωστικό κοινό καί ὑπῆρξε πάντοτε θερμός θιασώτης τῶν λαογραφικῶν σπουδῶν. [...] Μία πιό θετική συμβολή τῆς Ἑστίας στίς λογοτεχνικές ἐξελίξεις τῆς ἐποχῆς ἦταν ἡ ἐξαγγελία, τό 1883, ἑνός διαγωνισμοῦ διηγήματος, τοῦ ὁποίου “Η ὑπόθεσις... ἔσται ἑλληνική, τουτέστι θά συνίσταται εἰς περιγραφήν σκηνῶν τοῦ βίου τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἐν οἱαδήποτε τῶν περιόδων τῆς ἱστορίας αὐτοῦ ἤ εἰς ἐξιστόρησιν ἐπεισοδίου τινός τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας”». Ἡ προκήρυξη αὐτοῦ τοῦ διαγωνισμοῦ διευκόλυνε τήν ἔκφραση τῶν ταλέντων καί τῶν τάσεων πού καλλιεργοῦνταν ἐπί χρόνια στόν ἑλληνικό πνευματικό κόσμο καί ἔφερε σέ ἐπαφή τό ἀναγνωστικό κοινό μέ τόν

ΑΔΙΚΟ ΝΑ ΜΗ ΓΕΜΙΖΕΙΣ ΜΠΙΛΙΑΡΔΑΔΙΚΟ

Ἡ παράσταση δέν κόβει πιά εἰσιτήρια. Οἱ ἠθοποιοί ξεχνοῦν τίς ἀτάκες, οἱ λιγοστοί θεατές ζητοῦν τά λεφτά τούς πίσω!

Τήν στιγμή πού συντάσσεται τό παρόν κείμενο, ὁ συνωστισμός εἶναι ἀφόρητος. Συριζαίοι πού συνέρρευσαν κατά ἑκατομμύρια ἀπό ὅλα τά πλάτη καί τά μήκη τῆς Γῆς (δηλαδή τῶν Ἐξαρχείων, τοῦ Κολωνακίου, τῶν βορείων προαστίων ἀλλά καί τῶν νοτίων, ἐκεῖ ὅπου μένει ὁ Ριχάρδος) δέν χωρᾶνε στό Ἀλεξάνδρειο Μέλαθρο τῆς Θεσσαλονίκης (αὐτό πού κακῶς συνηθίζουν νά ἀποκαλοῦν Παλαί ντέ Σπορ). Ξεχείλισε ὁ λαός καί οἱ ἐνθουσιώδεις τσιπρολάτρες ἔχουν περάσει τά διόδια τῶν Μαλγάρων, τοῦ Κλειδίου, τῆς Λεπτοκαρυᾶς, τοῦ Μακρυχωρίου, τοῦ Μοσχοχωρίου, τῆς Πελασγίας, τῆς Μαυρομαντήλας, τῆς Ἁγίας Τριάδας, τῆς Τραγάνας καί τῶν Ἀφιδνῶν. Ἔχουν φτάσει μέχρι τό Καλλιμάρμαρο τῶν Ἀθηνῶν καί δέν ὑπάρχει χῶρος νά κινηθεῖς. Σιγά, βρέ παιδιά! Ὅλοι θά τόν δείτε, ὅλοι θά πάρετε κατιτίς ἀπό τήν αὔρα τοῦ μεγάλου ἡγέτη καί ρήτορος.

Πέρα ἀπό τό ἀστεῖον καί τό τραγικόν τῆς ὑποθέσεως (εἶναι ἀστεῖο ἄν εἶσαι ἐχθρός τῆς Ἑλλάδας, ἄν εἶσαι Ἕλληνας εἶναι τραγικό) ὑπάρχει καί ἡ καλή πλευρά. Πρῶτα καί κύρια συνειδητοποιεῖται τό αὐτονόητο. Ἡ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων εἶναι

Ἡ θανάσιμη ἀπειλή τοῦ βουδισμοῦ

Νισάφι! Οἱ μοναχοί πού φορᾶνε... πορτοκαλιά ἄμφια τό παράκαναν μέ τίς τρομοκρατικές ἐπιθέσεις αὐτοκτονίας ἐναντίον δυτικῶν στόχων!

Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι στίς ἡμέρες μας ἀναπτύσσεται ραγδαία ἡ βουδιστοφοβία καί σημειώνονται διαρκεῖς διακρίσεις σέ βάρος τῶν ἀκολούθων τοῦ Δαλάι Λάμα καί ἄλλων ἱεραρχῶν τοῦ βουδισμοῦ, πού, κραδαίνοντας τόν «Κανόνα Πάλι» καί τό «Ἀβαντάνας»* στό ἕνα χέρι καί τό καλάσνικοφ στό ἄλλο, προσπαθοῦν νά κηρύξουν τόν ἱερό πόλεμο ἐναντίον τῆς Δύσης.

Ἔχουν ξεφύγει ἀπό κάθε ἔλεγχο. Τό θανατικό πέφτει σύννεφο. Μαχαίρια, τσεκούρια, βόμβες, ἀεροπλάνα, φορτηγά, πιστόλια, αὐτόματα ὄπλα, γκαζάκια, ὅ,τι μπορεῖ νά φανταστεῖ ἀκόμα κι ὁ πιό νοσηρός νοῦς γίνεται φονικό ἐργαλεῖο στά χέρια τῶν βουδιστῶν. Κάθε τόσο χτυπᾶνε στόχους στό Λονδίνο, στή Νέα Υόρκη, τή Μαδρίτη, τή Νίκαια, στό Στρασβοῦργο, ὅπου βρίσκουν σχετικά εὐνοϊκές συνθῆκες γιά νά ἐπιβάλουν μέ τό στανιό τήν ἀξία τῆς ἀταραξίας καί τήν ἐπιδίωξη τῆς νιρβάνα.

Ἡ Ἰνδία, τό Νεπάλ καί τό Θιβέτ ἔχουν γίνει σφηκοφωλιές τρομοκρατῶν πού ἀναπαράγουν δηλητηριώδη ἰδεολογήματα, ὅπως ἐκεῖνο πού θέλει τίς γυναῖκες νά εἶναι

Πᾶν γάρ ἑρπετόν πληγῆ νέμεται

«Κάθε ζῶο ἐξουσιάζεται μέ κτυπήματα» ἔλεγε ὁ Ἡράκλειτος. 
Κάτι παραπάνω θά ἤξερε ἀπό τόν κάθε Μακρόν 
ὁ Εφέσιος φιλόσοφος...

Οἱ Γάλλοι ποιά μαθήματα ἔλαβαν τό τελευταῖο διάστημα; Πολλά, ἀλλά ἕνα ἀπ' ὅλα ἦταν θεαματικό: πόσο πειστική εἶναι ἡ ἄσκηση βίας σέ αὐτούς πού δέν καταλαβαίνουν ἀλλιῶς. Οἱ Γάλλοι τοῦ τά εἶπαν στά γαλλικά, τοῦ τά εἶπαν καί στ' ἀγγλικά, παραλίγο νά τοῦ τά ποῦν καί στά ἀρβανίτικα τοῦ Μακρόν: «Μή μᾶς φορομπήξεις κι ἄλλο μέ τούς πράσινους φόρους, δέν θά ἔχουμε μαντίλι νά κλάψουμε, ἀλλά θά ἔχουμε ἀρκετά καύσιμα γιά νά σέ κάψουμε» (πολιτικά πάντα, καί μέ «τήν καλή ἔννοια», πού ἔλεγε κι ὁ ἐξαφανισμένος Ψινάκης).

Ὁ Μακρόν, ἐπειδή εἶχε συνηθίσει νά νιώθει μερικά χιλιόμετρα πιό ψηλός ἀπό τούς χαμηλοτάβανους μουζίκους, τήν πλεμπάγια πού τρώει φτηνά ψωμιά καί περιμένει τά παρακατιανά τά Μποζολέ κρασιά γιά νά μεθύσει, τούς κοιτοῦσε μέ μισό μάτι κι ὁλόκληρη περιφρόνηση. Δέν μποροῦσε καί δέν ἤθελε νά καταλάβει τί προσπαθοῦσαν νά τοῦ ποῦν οἱ Γάλλοι (πού ἦταν κι αὐτοί ἀρκετά ἀφελεῖς γιά νά τοῦ ἐμπιστευθοῦν ψῆφο). Ὅταν κάποιος φτάνει σέ τόσο

Ἡ ἐμμονή τῆς θλίψης

Ψυχαναγκαστικός σημαίνει νά κοιτᾶς συνέχεια τό κινητό γιά νά τσεκάρεις μηνύματα κι ὅταν 
ἐπιμένεις νά ψάχνεις γιά λύπη μέσα στή χαρά.

Ὁ ψυχαναγκασμός ἐπιστημονικά ὁρίζεται ὡς «ἰδεοψυχαναγκαστική διαταραχή». Εἶναι μία ἀγχώδης διαταραχή, ἡ ὁποία εκδηλωνόμενη ὁδηγεῖ ἕνα ἄτομο σέ μία σειρά ἀπό ἐπαναληπτικές συμπεριφορές καί σκέψεις. Ἡ ἐπανάληψη τῶν συμπεριφορικῶν μοτίβων δέν εἶναι, ὅπως θά ἀνέμενε κάποιος, κάτι τό εὐχάριστο γιά τόν πάσχοντα.

Ἀντιθέτως, ὁ ψυχαναγκασμός ὑποχρεώνει τόν ἀσθενή νά κάνει ἤ νά σκέφτεται κάτι πού τοῦ προκαλεῖ δυσφορία, ἀνησυχία, κόπωση. Ψυχαναγκαστική συμπεριφορά εἶναι νά ἐπιστρέφει κάποιος καί μία καί δυό καί τρεῖς φορές σπίτι του γιά νά ἐλέγξει ἄν ἔκλεισε τό σίδερο, τήν κουζίνα, τό θερμοσίφωνο. Ψυχαναγκασμός εἶναι νά κοιτάζει κάποιος ἀνά δέκα δευτερόλεπτα τό φορητό τηλέφωνό του γιά νά δεῖ ἄν ἔλαβε μήνυμα ἤ ἄν εἶχε ἀναπάντητη κλήση. Συνήθως, ὁ ψυχαναγκασμός εἶναι κάτι σάν

Ο υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας πιστεύει ότι δεν υπήρχε "ούτε ένας Ισραηλινός" στους Δίδυμους Πύργους την 11η Σεπτεμβρίου 2001

Τό μόνο πού μᾶς ἔλειπε

Ἀριστερά ὁ ΓΑΠ. Δεξιά ὁ Λάβκραφτ.

«Ἡ κόλαση εἶναι ἄδεια καί ὅλοι οἱ διάβολοι εἶναι ἐδῶ». 

Οὐίλιαμ Σαίξπηρ, «Τρικυμία», Πράξη 1η, 2η Σκηνή.

Δέν εἶν’ νεκρό, αὐτό πού μπορεῖ αἰώνια νά περιμένει. Με τό πέρασμα τῶν παράδοξων αἰώνων ἀκόμα καί ὁ θάνατος μπορεῖ νά πεθάνει». Αὐτή εἶναι μία ἀπό τίς ἱστορικότερες φράσεις πού παρήγαγε ὁ ἐξαίσιος νοῦς τοῦ Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ (1890-1937), τοῦ Ἀμερικανοῦ συγγραφέα ὁ ὁποῖος ἔκανε ἀποδοχή κληρονομιᾶς τοῦ μεγαλειώδους, ὑποβλητικοῦ καί «ἀτμοσφαιρικοῦ» τρόμου τῶν ἱστοριῶν τοῦ Ἔντγκαρ Ἄλαν Πόου (σ.σ.: κακῶς τόν γράφουμε Πόε, ἡ προφορά εἶναι Πόου).

Ὁ Λάβκραφτ πῆρε τό λεπτοφυές, αἰθέριο καί μακάβριο στιλ τοῦ Πόου καί τό ἐξακόντισε σέ σφαῖρες ἐξωδιαστατικές, σέ σύμπαντα ἀπροσπέλαστα, ἐκτός τῶν νόμων τῆς