Δευτέρα, Μαρτίου 24, 2008

Οι πολυπληθείς απόγονοι του Χατζηαβάτη είναι φοβικοί

Ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος ουδέποτε ταλαιπωρήθηκε από εθνική αλλεργία ή φοβικό σύνδρομο.

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες και τις εορτάζουσες – όσον αφορά στη θρησκευτική εορτή.
Όσον αφορά στην εθνική εορτή, χρόνια πολλά σε όλους όσοι το νιώθουν κι έχουν κάνει αποδοχή της πολεμικής μας κληρονομιάς.
Υπάρχουν φευ αρκετοί που την έχουν αποποιηθεί.
Όπως εκείνοι που δηλώνουν ότι δεν ανάρτησαν ελληνική σημαία στους ιστούς των μπαλκονιών τους επειδή… φοβούνται!
Ω ναι, υπάρχουν τέτοιοι και είναι αρκετοί.
Άλλοι ισχυρίζονται ότι μπορεί να τους πετάξουν πέτρες στα τζάμια των σπιτιών τους αλλοδαποί που θα ενοχληθούν με τη θέα της ελληνικής σημαίας.
Άλλοι λένε ότι στη γειτονιά τους μένουν «κουκουλοφόροι» και θα… στοχοποιηθούν.
Είναι προφανές πως δεν ισχύει ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Απλώς οι φοβικοί έχουν επιλέξει να φοβούνται για οτιδήποτε και το μόνο που τους αρμόζει είναι να εορτάζουν τα γενέθλια του Χατζηαβάτη.
Είναι γνήσιοι απόγονοι των Νενέκων και δεν θα αναρτούσαν σημαία στα μπαλκόνια τους ακόμα κι αν έμεναν μονάχοι τους στην κορφή του Έβερεστ.
Θα φοβούνταν μην τυχόν σκαρφαλώσει ποτέ κάνας απόγονος του Δράμαλη και τους έσπαγε τα τζάμια.
Μιλάμε για το πλέον αξιοθρήνητο και δυστυχισμένο είδος ανθρώπων.
Ο φόβος που νιώθουν δεν είναι αποτέλεσμα του περιβάλλοντος στο οποίο διαβιούν αλλά στρατηγική επιλογή.
Θα βρίσκουν κάτι να φοβούνται μέχρι το τέλος του κόσμου.
Δεν πρέπει βέβαια να παραλείψουμε και τη συνομοταξία των συμπολιτών μας που δεν αναρτά σημαία επειδή όποτε την αντικρίζουν παθαίνουν κάποιο απροσδιόριστο αλλεργικό σύνδρομο.
Το άδικο της υπόθεσης είναι πως πάντοτε στην ανθρώπινη ιστορία οι πολλοί, οι φοβικοί, οι δειλοί, οι ανάξιοι και οι φοβιτσιάρηδες απολαμβάνουν… άφοβα τους καρπούς των αγώνων και του αίματος των λίγων, των ηρώων, των γενναίων.
Έτσι έγινε το 1821.
Ο Κολοκοτρώνης αφηγείτο πως ο κόσμος «έλεγε τρελλούς» τους επαναστατημένους Έλληνες.
Έτσι ήταν, έτσι είναι, έτσι θα παραμείνει.
Ζήτω οι ολίγοι!

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Φυσικα και ειναι ετσι.Το κακο ειναι πως αυτο ειναι μεαταδοτικο.Και εγω στα νιατα μου(42 σημερα)ελεγα πως δεν τρεχει τιποτα μωρε αλλα μετανιωσα και η σημαια δεν λειπει απο τις εθνικες επετειους εδω και πολλα χρονια τωρα.Αγαπω πολυ την χωρα μου αλλα δεν μισω και δεν σιχαινομαι καμμια.Ελπιζω μονο να μην με πουν και εθνικιστη ...

Andreas P. είπε...

Εγώ αγαπάω όλη τη Γή. Στη δική μας πατρίδα όμως γεννήθηκε κάθε τι όμορφο, Γαιοκεντρικό, ανθρώπινο. Αγαπώ την πατρίδα μου γιατί αγαπώ τον κόσμο. Λες να είμαι Εθνικιστής;

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητοί ΑΔΙΑΒΡΟΧΟΙ.. το άρθρο σας είναι ¨ανέλπιστα¨ καλό, μεστό και δυστυχώς αληθές ,διότι περιγράφει την σημερινή Ελληνική πραγματικότητα κοινωνία και κράτος, απο το οποίο όλοι οι γείτονες απαιτούν,(ακόμα και αυτή οι οποίοι ρημάξαν αιώνες τώρα την Ελλάδα)και εμείς καθόμαστε στη γωνία σκύβοντας το κεφάλι. ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΟΡΘΩΣΟΥΜΕ ΑΝΑΣΤΗΜΑ; ΛΕΩ ΜΗΠΩΣ;

Andreas P. είπε...

Ο Νικηταράς πέθανε τυφλός και πάμφτωχος στον Πειραιά. προ θανάτου είχε γίνει αντικείμενο χλευασμού από τους "Έλληνες" γραφιάδες. Το δε φτωχικό του είχε βγεί σε πληστηριασμό τον οποίο ο ίδιος είχε σταματήσει, τυφλός πλέον, αφήνοντας το σπαθί του στη φόρα του τραπεζίτη και λέγοντας "Τελευταίος πλειοδότης το σπαθί του Νικηταρά". Οι κότες δεν τόλμησαν να τον αντιμετωπίσουν ούτε τυφλό.
Η λατρεία για το δίκαιο και το ορθό δεν είναι κάποιο φυλετικό ή ταξικό προνόμιο. Έτσι ο Νικηταράς και το 1821 αποτελούν πανανθρώπινες αξίες. Από την άλλη, οι είρωνες γαβριάδες και γραφειοκράτες αποτελούν διαχρονικές περσόνες: Ήταν γιουσουφάκια κιριλέ επί Τουρκοκρατίας, λαμόγια μιζαδόροι κιριλέ επί απελευθέρωσης, "αρνητές πολέμου" το 40, δοσίλογοι επί κατοχής, λιρομαζώχτρες επί εμφυλίου, πετρελαιοπωλητές μεταπολεμικά, businessmen κιριλέ επί χούντας, αντιστασιακοί επί μεταπολίτευσης, συντεχνιακά λαμόγια επί Παπανδρέου, politically Correct επί Μητσοτάκη, Eksygxronistes επί Σημίτη, Συνασπισμένοι της κονόμας και όλα τα ανωτέρω σήμερα.
Αιώνια λαμόγια, τεμπέληδες, μιζαδόροι, ακολουθητές του ότι φάμε και ότι πιούμε, με ιδεολογικό μανδύα του "αχ ο καημένος φτωχός που αδικείται", συγκερασμός της καπιταλιστικής εξουσίας με σταλινικό επιχειρηματολογικό μανδύα. Και την επαύριο, Κυβέρνηση της πετσοκομένης Ελλάδας. Vote for Alexis.

Pastaflora είπε...

Νομίζω ότι η πλέον εμβληματική φράση στη νεώτερη ιστορία τείνει να γίνει η αποστροφή "δεν μιλάω με νενέκους". Ζήτωσαν οι ολίγοι, λοιπόν!

Ανώνυμος είπε...

Εδω έγινε προτομή του Κωλέττη στα Γιάννενα και την τίμησε με την παρουσία του ο Πρόεδρος της δημοκρατίας,τίμησε δηλαδή το ελληνικό κράτος τον άνθρωπο που παρέα με έναν Φαναριώτη τον Μαυροκορδάτο φυλάκισαν
τρεις φορές τον Γερο του Μοριά!!!

Theodore είπε...

Eιναι δε γεγονος, οτι οσο αχρηστο και αθλιο ειναι ενα κρατος, τοσο μεγαλυτερη αναγκη απο ηρωες εχει.
Τους οποιους στη συνεχεια βεβαια,χεζει κανονικα.
Εχετε υπ οψιν σας την τελευταια "εκδοχη", με τους πολεμιστες στην Κυπρο, το 74;
Καλα, μιλαμε για μεγαλη ξεφτιλα.

Ανώνυμος είπε...

AΛHΘEIA!ΠPOTOMH ΓIA TON KOΛ..ETH?ΔEN NTPEΠOMAΣTE PE?AΛHΘEIA TI EIΠAN ΣTON ΠANHΓYPIKO?O AΔPIANTAΣ TOY EΦIAΛTH ΠOTE EPXETAI? ΓPAΦTE ENA APΘPO NA MAΘOYME KAI MEIΣ ΠOY'MAΣTE MAKPYA. G AΠO CT

Theodore είπε...

Νομιζω οτι ο Κωλεττης, ειχε πει, το περιφημο, "θα τα φαωμεν ουλα".

Ανώνυμος είπε...

Το ψήνουν λίγο μήπως κάνουν μια και καλή του Τσίπρα. Να γλιτώσουν και λίγο μάρμαρο!!