Δευτέρα, Νοεμβρίου 24, 2008

Τράγκεια-Παυλοπούλεια 2008: νέος θεσμός των Αδιάβροχων με πλούσια δώρα!


Είναι ο πρώτος διαγωνισμός του blog και πρέπει να τον τιμήσετε. Σ' αυτή την αναμέτρηση, ευτυχώς για τα κατσίκια, δεν παίζει ρόλο η τύχη παρά μόνο η αξιοσύνη. Η μαεστρία στον χειρισμό των λέξεων, η επαφή με τις Μούσες.
Θα μας γράψετε ένα δοκίμιο, έκθεση ιδεών -όπως θέλετε πείτε το- που θα εμπνευστείτε από την φωτογραφία με τους δύο επιβάτες του άρματος του Θέσπιδος που σολάρουν κάθε εσπέρα στο Alter. Η έκταση του δοκιμιού (κλίνεται κατά το Βατοπεδιού) κυμαίνεται από 100 λέξεις (ελάχιστον) ως 100.000 λέξεις (μέγιστον όριο μαζοχισμού).
Ο νικητής του ευγενούς αγώνα κερδίζει μια πρόσκληση παρακολουθήσεως της εκπομπής (κατόπιν συνεννοήσεως) και ένα σύμπακτο δίσκο με τα άπαντά μας σε mp3.
Διάρκεια δηλώσεωνς συμμετοχών 1 εβδομάδα.
Η κριτική επιτροπή είναι τριμελής με Βαμβακούλεια στελέχωση: απαρτίζεται από δύο άτομα (τους Αδιάβροχους).
Όσοι θέλετε να δοκιμάσετε τα πληκτρολόγιά σας, είστε καλοδεχούμενοι.
Με εκτίμηση,
για τα Τράγκεια-Παυλοπούλεια 2008
η οργανωτική επιτροπή

2 σχόλια:

Unknown είπε...

Σαμουράϊ στο πλευρό της δικαιοσύνης με όλους εμάς να κάνουμε χαρακίρι από τα σαλόνια μας;
Ή μήπως ένας σύγχρονος χρησμοδότης που αντί για δαφνόφυλλα μασουλάει γενετικά μεταλλαγμένα δαφνόφυλλα ‘Σου-Λι’; Με τον Παυλόπουλο παραδίπλα να προσπαθεί με γουρλωμένα μάτια , μέσα απο ασυνάρτητες κραυγές και λόγους, να επεξηγήσει τα όσα λέγονται εκ στόματος Τραγκο-πυθίας. Κι εμείς, όπως οι πρόγονοι μας, προσφέρουμε το πολυτιμότερο ανάθημα μας για έναν χρησμό, τον χρόνο μας!
Ή μήπως ένα ντουέτο της αποκάλυψης; Ο Άκης σαλπίζει (Άκης: βγαίνει από το Αγγελάκης!) και οι σφραγίδες ανοίγοται η μία μετά την άλλη.
Ή μήπως αυτοί οι δύο αποτελούν το Θηρίο; Και τότε ποιός είναι η Πόρνη; Μήπως όλοι εμείς που εμπιστευόμαστε την ενημέρωση μας σ’έναν άνθρωπο με βλέμμα κενό; Μα, έχουμε χάσει την παρατηρητικότητα μας τελείως; Το κενό φωνάζει από μέτρα μακριά.
Ποιός είπε οτι πρέπει να ξεφτιλίζεται κάθε αξία μόνο και μόνο επειδή έτσι μαθαίνουμε να την εκτιμούμε; Επόμενο είναι λοιπόν να ξεχνάμε με τον καιρό αλλά και να αναπολούμε, γιατί τα άκρα ξεπεράστηκαν προ πολλού, (που σημαίνει οτι είμαστε έρμαιο στην άβυσσο της ‘ενημέρωσης’), και τώρα όλοι κάνουν εικασίες, μιας και κανείς δεν θυμάται την πραγματική έννοια κάθε αξίας.


ΥΓ. Ορίστε και μουσική υπόκρουση, μιας και κάθε βράδυ παρακολουθούμε το θέατρο του παραλόγου, ;)

http://www.youtube.com/watch?v=Pu9sF5IYqHk&feature=related

Παναγιώτης Λιάκος είπε...

Αγαπητή Μαρία, μέχρι στιγμής το δοκίμιό σου είναι άνευ συναγωνισμού. Προηγείσαι (μακράν!).