Μία βόλτα ἀρκεῖ. Μία περιήγηση στὴν καρδιὰ τῆς ἀρχαίας Ἀθήνας, ἡ ψυχὴ τῆς ὁποίας ἐνταφιάστηκε κάτω ἀπὸ τὰ τσιμέντα τῆς νέας, φτάνει γιὰ νὰ σοῦ φανερώσει ποιὸ εἶναι τὸ πρόβλημα σ’ αὐτὸ τὸν τόπο, ἀπὸ ποιὰ πληγὴ πυορροεῖ ἡ δυσώδης, κακοφορμισμένη πολιτικὴ τάξη ποὺ κατέχει τόπο, ξοδεύει χρόνο καὶ προσημειώνει συνειδήσεις.
Το οἰκονομικό, κοινωνικό, ψυχολογικό, ἐκπαιδευτικὸ ἀλλὰ καὶ πολιτειακὸ ζήτημα ἐξηγοῦνται σὲ ἀπόσταση ἐλαχίστων βημάτων. Ἀρκεῖ νὰ ὑπάρχει θέληση γιὰ οὐσιαστικὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸ τοπίο. Στην φωτογραφία νο 1 βλέποῦμε μία ἄποψη ἀπὸ τὸν βωμὸ τοῦ Ἀγοραίου Διός, ὁ ὁποῖος βρίσκεται στὴν Ἀρχαία Ἀγορά. Στα δεξιὰ τῆς φωτογραφίας δεσπόζει μία θαλερὴ δρῦς. Σχεδὸν ὅλες τὶς ὧρες τῆς ἡμέρας ἀλλὰ καὶ τὴ νύχτα, αὐτὸ τὸ ἱερὸ δέντρο τοῦ Διὸς (και πρὶν ἀπὸ ἐκείνον ἦταν τῆς ἴδιας τῆς Γαίας), δονεῖται σύγκορμο ἀπὸ τὰ πτηνὰ ποὺ βρίσκουν καταφύγιο στὰ δυνατὰ κλαδιὰ του. Τα κελαϊδίσματα, μοναδικὲς κι ἀνεπανάληπτες συμφωνίες τῆς φύσης, ποὺ ἐκδηλώνεται πολιορκώντας τὶς αἰσθήσεις, πακτώνονται στὸ σιωπηλὸ τοπίο καὶ δημιουργοῦν μία
ὑποβλητικὴ ἀντίφαση, ἕναν ἐκστατικὸ γρῖφο ποῦ ἀδυνατεῖ νὰ ἀπαντήσει ὁ ἐπισκέπτης – προσκυνητής. Αὐτὸ ποὺ ὑπάρχει καὶ κυριαρχεῖ στὸν τόπο εἶναι ἄραγε σιγὴ ἤ φασαρία; Κανεὶς δὲν νοιάζεται, μόνο βαδίζει κι ἀφουγκράζεται. Δυὸ δρασκελισμοὶ ἀπὸ τὸ ἱερὸ σὲ φέρνουν μπροστὰ στην πινακίδα που βλέπουμε στὴν φωτογραφία νο 2: «Παῦλος Α΄ Βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων ἐφύτευσε τὴν δρῦν ταύτην Ἰανουαρίου 1954».
Ἕνας βασιλιᾶς προσθέτει στὸν χῶρο κάτι ποὺ ταιριάζει ἰδανικά. Οἱ ρίζες κάθε ἱερὰς φηγοῦ ἁπλώνονται μέχρι τὴν πρώτη αὐγὴ τοῦ ἑλληνικοῦ χρόνου. Ὁ Δίας καὶ ἡ Διώνη προσέφεραν χρησμοὺς καὶ σημεῖα μὲ τὸ θρόισμα αὐτῶν τῶν δέντρων. Ἔτσι ἠχεῖ τὸ σιγοψιθύρισμα τοῦ ἀπόλυτου στὰ ὦτα τῶν μυημένων. Ἀπ’ ὅλα τὰ δέντρα, ὁ βασιλεὺς Παῦλος Α΄ ἐπέλεξε, ὀρθότατα, αὐτό. Καὶ ὁ χρόνος δικαίωσε τὴν ἐπιλογή. Ἐπὶ 62 ἔτη ὁ βωμὸς καὶ ἡ δρῦς ἐπιβλέπουν τὰ πεπραγμένα μας καὶ δὲν φείδονται χάρης, ἁρμονίας καὶ εὐδαιμονίας γιὰ ὅποιον εὐσεβῆ τὰ ἀναζητήσει ἐκεῖ. Το σωστὸ πάντα βγαίνει κερδισμένο ἀπὸ τὸν διάλογὸ τοῦ μὲ τὸν χρόνο.
Στην φωτογραφία νο 3 βλέπουμε τὰ πεπραγμένα τῶν βασιλέων τῆς μικροψυχίας καὶ τῶν αὐτοκρατόρων τοῦ τίποτα. Πικρὴ ἀντίστιξη στὰ προηγούμενα εἶναι αὐτὴ ἡ πινακίδα «Ἀμαλίας / Ἐθνικὸς Κῆπος» ποὺ βρίσκεται σὲ μία ἀπὸ τὶς ἐξόδους τοῦ Μετρὸ στὸ Σύνταγμα. Οἱ εκποιητὲς ἔθνους καὶ λαοῦ, οἱ συνήγοροι τοῦ Ατατοὺρκ καὶ ἀρνητὲς τῆς γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου, οἱ ψεῦτες, οἱ πορτοφολᾶδες μὲ τὰ δισεκατομμύρια καὶ οἱ ὑποθηκευτὲς πολλῶν μελλοντικῶν γενεῶν, φοβοῦνται τὶς λέξεις κι ὅταν δὲν τὶς ἀλλοιώνουν τὶς σβήνουν. Δὲν μποροῦν νὰ κάνουν κάτι καλύτερο. Ἔτσι ἔμαθαν. Μία ὁδὸς «Ἀμαλίας» ὑπάρχει μπροστὰ ἀπὸ τὴ Βουλή, ὅπου στεγάζονταν τὰ παλιὰ ἀνάκτορα. Ἡ Ἀμαλία δεν εῖχε ιδιότητα, ἄν πιστέψουμε στὴν ἀχρειότητα τῆς πρόθεσης τοῦ νάνου, ποὺ παρήγγειλε ἔτσι τὴν πινακίδα. Ἡ Ἀμαλία δὲν ἦταν βασίλισσα. Φοβοῦνται ὅτι θὰ ἀνταριάσει τὸ σύμπαν ἂν τὴν ὁδὸ τὴν ἀποκαλέσουν «Βασιλίσσης Ἀμαλίας». Τρέμουν μήπως διαλυθεῖ τὸ πολίτευμα κι ἀλλάξει καὶ ξηλωθοῦν σὰν μισοστεγνωμένα τσιρότα ἂν ὁ κῆπος αναγραφεῖ κατὰ τὰ εἰωθότα τῆς ἐποχῆς τῆς ἱδρύσεὼς του, δηλαδὴ «Βασιλικός». Δίκιο θὰ ἔχουν γιὰ νὰ φοβοῦνται. Μὲ τέτοιους, ὁποιοδήποτε πολίτευμα μπορεῖ νὰ καταρρεύσει. Κάθε χώρα εἶναι ετοιμόρρὁπη ἂν κυβερνοῦν οἱ τιποτένιοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου