Τρίτη, Δεκεμβρίου 02, 2008

Ο δρόμος για την Κόλαση


«Ο δρόμος για την κόλαση είναι σπαρμένος με καλές προθέσεις». Τάδε έφη Ουίνστον Τσόρτσιλ. Καλό απόφθεγμα πλην ελλιπές.

Θα έπρεπε, όσο ζούσε, να μας πει ο «πατέρας της νίκης» που οδηγεί άραγε ο δρόμος που είναι σπαρμένος με κακές προθέσεις.

Μου φαίνεται πως έναν δρόμο αυτού του είδους και ποιότητας διανύει η χώρα τα τελευταία χρόνια.

Κακές προθέσεις, χαμηλές ποιότητες, φτηνές συμπεριφορές, μηδενική αλληλεγγύη, προβληματική παιδεία, δανεική σκέψη, ετερόφωτη οικονομία, εξαρτώμενη εξωτερική πολιτική και κοινό που αρνείται να ενημερωθεί.

Είναι όλα μαύρα; Υπάρχει διαφυγή από την κρίση; Κανένα φως στην άκρη του τούνελ;

Η τελευταία ερώτηση μπορεί να απαντηθεί καταφατικά χωρίς ενδοιασμούς.

Υπάρχει φως στο τούνελ, είναι ο τίτλος τηλεοπτικής εκπομπής την οποία παρουσιάζει με εντυπωσιακή επιτυχία η Αγγελική Νικολούλη κάθε Παρασκευή.

Φως, όμως, στην άκρη της ελληνικής κατακόμβης δεν φαίνεται να υπάρχει.

Εκεί που αρχίζεις να πιστεύεις ότι πιάσαμε πάτο και κάποτε θα λειτουργήσει ο φυσικός νόμος της άνωσης, διαψεύδεσαι.

Και εσύ και ο Αρχιμήδης που ανακάλυψε το νόμο. Στην περίπτωσή μας δεν υπάρχει πάτος. Κάθε αναταραχή, πτώση και κατηφόρα δεν είναι «μοναχική» περίπτωση.

Λειτουργεί σαν τον Κωστάλα στο αγώνισμα του πατινάζ στον πάγο: προλογίζει την επόμενη αναταραχή, πτώση και κατηφόρα.

Οι Έλληνες θυμίζουν τους παίκτες της εθνικής ομάδας του Σαν Μαρίνο, κατά τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής αναμέτρησής της με την εθνική Γερμανίας.

Στις 6 Σεπτεμβρίου 2006, το συμπαθές κρατίδιο έπαιζε με τους αδίστακτους Γερμανούς εντός έδρας.

Που να φαντάζονταν οι φουκαράδες οι σανμαρινέζοι ότι όταν έτρωγαν το 6ο γκολ το κοντέρ θα συνέχιζε μέχρι τον αριθμό 13;

Τόσο έληξε το ματς: 0-13!

Κατά μέσο όρο έμπαινε γκολ κάθε 6,9 λεπτά!

Σκέφτονταν οι δύσμοιροι σανμαρινέζοι: «Που θα πάει; Θα μας λυπηθεί είτε ο Θεός είτε οι Γερμανοί. Κάπου θα σταματήσει ο διασυρμός!».

Ο διασυρμός δεν σταμάτησε. Απλά έληξε το ματς…

4 σχόλια:

Choqm@n είπε...

Έχουμε πιάσει πάτο... Απλά πλέον σκάβουμε για να χωθούμε πιο βαθειά...

Ανώνυμος είπε...

Miα ζωη στον πατο ειμασταν.Οσο θυμαμαι παντα ανηφορος ηταν.Και οι δικαιολογιες πολλες και παντα οι ιδιες.Μας φταιει η τουρκοκρατια,οι ιμπεριαλιστες,οι μασονοι,οι πολιτκοι που εχουν την ιδια μουρη οπως τα γουρουνια(ετσι το θελει η λαικη σοφια),οι περιστασεις,οι συγκυριες κ.α.
Κανεις ομως δεν βλεπει οτι εμεις φταιμε,διαχρονικα.Εχουμε μεινει κοινωνικοι και τεχνολογικοι δεινοσαυροι που περιμενουν το τελος τους χωρις να αντιδρουν.
Ετσι σκετα!Μοιρολατρικα!Κισμετ!
G APO CT

Theodore είπε...

Δειλοι, μοιραιοι, και αβουλοι ανταμα,
προσμενουμε ισως καποιο θαμα.

x-man είπε...

Αυτό που μας συμβαίνει δεν παλεύεται παιδιά. Ζούμε όλοι τον Μύθο μας. Δεν ξέρω τελικά αν αυτό δηλώνει αποχαύνωση ή μαζική άρνηση να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα. Εν ολίγοις μας ψιλο-βολεύει η θέση του θύματος. Μας διευκολύνει ο πολιτικός που θα μας υποσχεθεί λαγούς με πετραχήλια, και φυσικά δεν θα πραγματοποιήσει ούτε τα μισά, αλλά εμείς κουτσά στραβά θα έχουμε περάσει μερικά χρονάκια ακόμη, και θα έχουμε αποκτήσει το ιερό δικαίωμα να φορτώσουμε όλα τα κακά της μοίρας μας σε κάποιους άλλους. Για το μέλλον έχει ο Θεός. Απλά εμείς δεν θα έχουμε.