Δώδεκα θεοί: Η μεγάλη επιστροφή!

Χρόνος: Κυριακή, 21 Ιανουαρίου 2007. Τόπος: Στήλοι του Ολυμπίου Διός. Γεγονός: Ιεροπραξία του συλλόγου Δωδεκαθεϊστών «Ελληναΐς». Είχα ενημέρωση πως θα γίνει κάτι ενδιαφέρον και πήγα. «Που ξέρεις, μπορεί να προκύψει και κάποιο ενδιαφέρον θέμα – είτε για την εκπομπή είτε για το blog» σκέφτηκα. Ωραία ημέρα ήταν, λιακάδα, βαριόμουν να κλειστώ και να βλέπω τηλεόραση ή να διαβάζω και πήγα προς το Ολυμπιείον.
Άτυπη επιτροπή υποδοχής υπήρχε. Είχε αυτοδιοριστεί ούτως μια συμπαθέστατη γιαγιούλα, η οποία μόλις με είδε να κατευθύνομαι προς τον τόπο της ιεροπραξίας άρχισε να με στολίζει με όσα επίθετα, κατηγορηματικούς προσδιορισμούς και λέξεις διέθετε το λεκτικό της οπλοστάσιο: «Να πας ρε! Να πας! Να κάνεις και θυσίες στον Δία ρεμάλι, Αντίχριστοι όλοι σας!»
Δεν κάθισα να της εξηγήσω ότι είμαι χριστιανός (όχι τόσο καλός όσο εκείνη, αλλά το παλεύω) κι ότι πήγαινα απλά από περιέργεια κι από δημοσιογραφικό κυριακάτικο καθήκον. Ούτως ή άλλως δεν είχε νόημα. Αφενός δεν θα πίστευε την ομολογία της πίστεώς μου και αφετέρου δεν οπλοφορούσε ώστε να μου προβάλλει ακαταμάχητα επιχειρήματα αποτρέποντάς με να παρακολουθήσω τα δρώμενα.
Η πομπή πιστών, δημοσιογράφων, φωτογράφων, περιέργων και απλών τουριστών ήταν μεγάλη. Οι αρχαίοι Θεοί ευνόησαν την συγκέντρωση και ο ένας Θεός, ο δικός μου, δεν είχε κανένα πρόβλημα να παρεμποδίσει την ομολογία μιας άλλης πίστεως από διάφορους συμπατριώτες μου.
Στην είσοδο διαπίστωσα το δέος του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως απέναντι στην πατρώα θρησκεία. Κλούβα με ΜΑΤ; Παρούσα! Κλαρούχοι κι αξιωματικάρες; Παρόντες! Απλοί αστυφυλάκοι; Παρόντες! Κοντολογίς είδα όλους όσοι γλίτωσαν τα Εξάρχεια από τους γνωστούς αγνώστους και ήρθαν να σώσουν και τα μάρμαρα από τους πιστούς-απίστους.
Η αλήθεια είναι ότι ένιωσα μια κάποια ανασφάλεια όταν ξανασκέφτηκα πως όλοι οι εν λόγω κύριοι οπλοφορούν νομίμως. Ορισμένες από τις βαθμοφόρες κοιλιές που είδα ήταν μεγαλύτερες κι από τις φιλοδοξίες ενός μέσου δημοσιογράφου.

Τα πρώτα μανουριάσματα και ο φόρος υποτελείας στο BBC

Εν αρχή ην η κάμερα. Όχι αυτές οι C4I που τις χρυσοπληρώσαμε και δεν δούλεψαν ποτέ. Για τις άλλες γράφω, τις τηλεοπτικές. Οι κάμερες με τα λογότυπα των καναλιών μείνανε έξω από τον ιερό χώρο. Πλην Βλακεδαιμονίων (Άγγλων του BBC) που μπούκαραν με το έτσι θέλω. Είμαι Άγγλος και γουστάρω μία κάμερα να πάρω. Ο χοντρούλης, λοιπόν, του BBC με την προγονική μνήμη των ένδοξων πολέμων της Αυτοκρατορίας εναντίον των Ζουλού (μπανανόφυλλα εναντίον μυδραλίων) έκανε πέρα τους βαθμοφόρους, τους φύλακες και ως γνήσιος Βρετανός μας έφτυσε όλους κατάμουτρα. Η ένδοξη ελληνική αστυνομία τι έπραξε; Τα συνήθη τίποτα.
Στη συνέχεια, η πόρτα του «μαγαζιού» πήγε να απαγορεύσει την είσοδο στην συμπαθεστάτη Αρτεμισία, μια κοπελιά με ποδήρη χιτώνα που επέπρωτο να κάνει το χορευτικό δρώμενο. Η αιτιολογία; Μια από τις αστειότερες που έχω ακούσει: δεν ήταν ενδεδυμένη ευπρεπώς! Στη συναυλία του Vangelis Papathanasiou που μας κόστισε ένα ευπρεπέστατο δισεκατομμύριο δραχμές δεν έφαγε πόρτα κανείς – αυτά είναι δράματα μαντάμ.
Τες πα. Η Αρτεμισία μπήκε και ο κοσμάκης άρχισε να συρρέει. Ένα από τα ντεσού της ημέρας ήταν εις χιτωνοφόρος μ’ ένα κλουβί που περιείχε δύο λευκά περιστέρια. Στην αρχή με ζώσανε τα φίδια: «Λες να τα θυσιάσουν;», σκέφτηκα. Ευτυχώς η πραγματικότητα με διέψευσε. Απλώς τα απελευθέρωσαν οι άνθρωποι.
Οι φωτογράφοι μιλιούνια. Άκουγες γύρω τριγύρω πιο πολλά κλικ κι απ’ αυτά που άκουγες στα παλιά ουφάδικα όταν οι πιτσιρικάδες έπαιζαν shoot ‘em up. Η τελετή ξεκίνησε με την κ. Πέππα, την επικεφαλής του Σωματείου που είχε φορέσει μια ελληνική σημαία ώστε να αποτρέψει εξοβελισμό της από το χώρο με την κατηγορία της «μη ευπρεπούς ενδυμασίας».
Ο Κωνσταντίνος (ένας από τους ιερείς της ημέρας) έκανε την χοή του, ύμνοι διαβάστηκαν, το κοινό συμμετείχε, χέρια υψώθηκαν στους ουρανούς, κλικ ακούγονταν και όλοι ήταν ευτυχισμένοι σαν χολιγουντιανή ταινία της δεκαετίας του ’50. Όσο περνούσε η ώρα τόσο πύκνωνε και η παρουσία θήλεων και αρρένων Ματατζήδων στον χώρο – προφανώς από περιέργεια.
Ομοίως πύκνωνε και η παρουσία νέων και μεγαλύτερων κυρίων και κυριών που φορούσαν ενδυμασίες που ομοίαζαν λίγο με τα καλύτερα του βεστιαρίου από τα γυρίσματα του Μπεν Χουρ ή του Ιούλιου Καίσαρα.
Το χρώμα που κυριαρχούσε στους άνδρες ήταν το κόκκινο που έγραφε ωραία στις μίνι χλαμύδες ενώ οι κυρίες προτίμησαν το απαλό γαλάζιο, το χρυσοκίτρινο και το λευκό σε casual χιτωνίσκους και εσθήτες.

Οι άναυδοι κι ενθουσιώδεις τουρίστες

Παρακολουθώντας την ιεροπραξία διαπίστωσα ότι η Ελλάδα θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει ιδανικός προορισμός «θρησκευτικού» τουρισμού. Οι τουρίστες που έτυχε να παρακολουθήσουν την τελετή συμπεριφέρονταν λες και είδαν προσγείωση UFO στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης. Δίπλα μου ήταν ορισμένοι Αμερικανοί που με ρήμαξαν στις ερωτήσεις του στιλ: «Γίνεται συχνά αυτό; Πότε και που μπορούμε να το ξαναδούμε; Στην Ελλάδα πιστεύετε ακόμα στους 12 Θεούς;» Προσπάθησα να απαντήσω με όση περισσότερη αλήθεια μπορούσα – αλλά ταυτόχρονα χωρίς να τους απογοητεύσω.
Στη συζήτηση παρενέβησαν κι άλλοι, οι οποίοι αντιμετώπιζαν το γεγονός ως πιστοί και μάλλον κατόρθωσαν να πείσουν τους υπερατλαντικούς φίλους μας ότι ο Σωκράτης κάνει δήλωση εισοδήματος σε Αθηναϊκή ΔΟΥ και ότι αν ψάξουν καλά την Πλάκα μπορεί να δουν τον Αλκιβιάδη να χουλιγκανίζει σπάζοντας Ερμές κεφαλές. Live your Myth In Greece!
Οι κοπελιές της αμερικανοπαρέας στεναχωρήθηκαν σφόδρα που δεν είχαν αγοράσει κάνα ρούχο εποχής από το Μοναστηράκι για να ξαμολύσουν κι αυτές περιστέρια στο Ολυμπιείον. Τις βλέπω του χρόνου στον Όλυμπο να διαβάζουν τα Ορφικά με πλαστικά στεφάνια στο κεφάλι.

Τα δεύτερα μανουριάσματα και λουκάνικα στην Πλακιώτισσα

Όλα έδειχναν ότι είχαν τελειώσει κι ήταν ψέμματα. Δεν είχαν τελειώσει. Στην έξοδο, τα αίματα άναψαν χωρίς να υπάρχει κάποιος πειστικός λόγος πλην των καμερών των τηλεοπτικών σταθμών. Μερικοί από τους πιστούς άρχισαν να λογομαχούν με την διευθύντρια της Γ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων κ. Βαλάκου. «Γιατί το Υπουργείο ενώ μας έδωσε άδεια εδώ και τρίμηνο την ανακάλεσε την Παρασκευή; Πότε θυμηθήκατε ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε την τελετή όπως την θέλαμε;», ερωτούσαν οι διαμαρτυρόμενοι.
«Μα κι εσείς θυμηθήκατε προ ημερών πως θέλατε ρευματοδότηση για την τελετή, ασπίδες, δόρια και τα λοιπά», ανταπαντούσε η κ. Βαλάκου η οποία δεχόταν λεκτικό πυρ ομαδόν από τους πιστούς της πατρώας θρησκείας.
Σαν να μην έφταναν όλα τα ανωτέρω, έσκασε μύτη και η Καλάμιτι Τζέιν της αρχαιοπρέπειας κ. Τζάννη: «Ντροπή σας!», φώναζε, «αίσχος!», «σα δε ντρέπεστε που είπατε να μην φέρουμε τα σύμβολα τα ιερά!».
Θέλοντας να αποδείξει πως τίποτε δεν την σταματά, η κ. Τζάννη κρέμασε και μια ταμπελίτσα επάνω της με αρχαιοπρεπή παράσταση και είπε με βροντώδη φωνή: «τώρα εμποδίστε με να μπω, αν μπορείτε!»
Η κ. Βαλάκου ούτε ήθελε αλλά ούτε μπορούσε να σταματήσει την θύελλα Τζάννη.
Η όμορφη ημέρα των πολυθεϊστών έκλεισε με μια όμορφη μεζεδο-κρασοκατάνυξη στην Πλακιώτισσα.
Μαζί με τα λουκανικάκια, τις σαλάτες, τα μπριζολάκια και τις τυροκαυτερές, οι αρχαιόφιλοι γλωσσόφαγαν και τον Βαρθολομαίο, τον Χριστόδουλο, το Φανάρι, τον Χριστιανισμό, τις εκκλησίες και ό,τι έχει να κάνει με την επικρατούσα θρησκεία.
Εγώ ανησυχούσα για την έκβαση του ματς ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός (ευτυχώς νικήσαμε).
Δεν θα ξεχάσω όμως, τα συγκινητικά λόγια του κυρίου που καθόταν απέναντί μου και εγκωμίαζε τις αρετές της φυλής. Η βασική ανησυχία του εκτός από το θρησκευτικό ζήτημα ήταν φυλετικού τύπου (μετανάστες, ελληνικό DNA, επιμειξία κ.λπ). Μιλούσε πειστικά και με επιχειρήματα. Η δεύτερη σύζυγός του, μια νέα και όμορφη κοπέλλα από την Βουλγαρία, συμφωνούσε απολύτως…



Η Αρτεμισία με την ενδυμασία που θεωρήθηκε... απρεπής!

Κι άλλη μία όμορφη παρουσία στην εκδήλωση.

Το κλουβί με τις περιστερές που απελευθερώθηκαν.

Η κ. Πέππα με την ελληνική σημαία επ' ώμου.

Η απελευθέρωση των περιστεριών. Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια τα πούπουλα...

Στιγμιότυπο από το χορευτικό δρώμενο.

Ο ιερεύς Κωνσταντίνος κάνει την σπονδή.

Η ένταση διάχυτη τόσο στους ιεροφάντες όσο και στο κοινό.

Η πρώτη λήψη με τις παραδοσιακές ενδυμασίες.

Η πατρίς ευγνωμονούσα. Οι δυνάμεις της τάξεως απώθησαν κάθε σκέψη για έκτροπα.

Προσέξτε την κυρία με το αυτοσχέδιο... αλεξήλιο.

Η φράση στο μπλουζάκι έχει, ομολογουμένως, σημαντικό (και έντονο) πολιτικό φορτίο.

Ο διάσημος θείος των Ξηρών της 17Ν, κ. Τσακαλίας δεν σταμάτησε να δέχεται χειραψίες.

Έτοιμοι για τη μάχη των φωτογραφικών φλας...

Φοβερό τατού!

Το κλουβί αδειανό - αν εξαιρέσεις τις κουτσουλιές...