Δημοσιογραφία, ελευθεροστομία και ΕΡΤ: «Αυτός φωνάζει. Πόσα θέλει;»

Ξέρετε πότε ο δημόσιος τομέας αποστομώνει τους επικριτές του;
Όταν αρχίζει να τους πληρώνει.
Το κράτος, όταν προσφέρει επιταγή μισθοδοσίας στον «αντικρατιστή», ακουσίως υπακούει στη χριστιανική επιταγή «γύρνα και το άλλο μάγουλο».
Για παράδειγμα, σχεδόν όλοι στολίζουν κανονικά τη δημόσια ραδιοτηλεόραση μέχρι να βρουν εκεί καταφυγή από την ανταγωνιστική κόλαση του καπιταλιστικού παραδείσου.
Φίλη μεν η αλήθεια, φίλτατα τα παραμύθια.
Συνήθως, οι ακραιφνέστεροι… στομίλοι τυγχάνουν και των παχυλοτέρων μισθών. Είναι –κατά δήλωσίν τους- άνθρωποι που «αγωνίζονται» για το κοινό καλό, δηλαδή το δικό τους.
Το προαναφερθέν είχε αναλυθεί διεξοδικά από τον αξέχαστο Ρένο Αποστολίδη που έλεγε: «Αυτός φωνάζει. Πόσα θέλει;»
Ομολογουμένως θέλουν πολλά επειδή νιώθουν ότι τους λείπουν πολλά.
Αντιθέτως, ουκ ολίγοι εξ εκείνων που ζητούν ακόμα και τα σταχτοδοχεία να υπαχθούν στον έλεγχο του δημοσίου, είναι «καταδικασμένοι» να πρωταγωνιστήσουν στον ιδιωτικό τομέα.
Από σχετικά παραδείγματα η χώρα μας, άλλο τίποτα.
Το ίδιο συμβαίνει και με άλλες πτυχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Μια σύζυγος ή ένας σύζυγος που διαφημίζει την ακλόνητη «πίστη» του στο ταίρι του, του έχει φορέσει κέρατα που δεν μπορούν να χωρέσουν ούτε σε βασιλικό κοντέινερ.
Οι κήνσορες της ηθικής αποδεικνύονται μέντορες της φαυλότητας.
Χαρακτηριστικό ρόλο μικροαστικής υποκρισίας ενσάρκωσε υποδειγματικά ο Βασίλης Αυλωνίτης στην ταινία όπου ήτο ο πρόεδρος του συλλόγου «Πνεύμα και Ηθική»!
Οι κοινωνικοί απελευθερωτές, σχεδόν πάντοτε, είναι «πιασμένα άλογα» των πλέον αιμοβόρων αρχόντων που έχουν περπατήσει ποτέ στη Γη.
Από την άλλη, οι διώκτες τους, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να ολοκληρώνουν το… δημόσιο έργο της Τάξης.
Προφασίζονται ότι θα κυνηγήσουν τους λίγους για να ζέψουν τους πολλούς «για να μπει επιτέλους μια Τάξη βρε αδελφέ».
Κι όταν ακούτε πολλά για Τάξη θυμηθείτε τον Οδυσσέα Ελύτη: «όταν ακούς ‘τάξη’ ανθρώπινο κρέας μυρίζει».
Στην ανθρωπότητα, σε καθημερινή βάση, ακούς για «Τάξη» και μυρίζει ανθρώπινο κρέας.
Να ξέραμε και τους μάγειρες…