Θα θυσιάζατε τη ζωή σας για ταχύτερους ρυθμούς ανάπτυξης;

Υπάρχει μια μεγάλη ευκαιρία με την τωρινή, μικρή εκλογική αναμέτρηση.
Να ανακαλύψει ο ελληνικός λαός ένα παράθυρο ελπίδας που θα ανοίξουν διάπλατα όσοι επιλέξουν –επιτέλους- να μιλήσουν πολιτικά.
Τι εννοούμε με τον όρο πολιτικά;
Ό,τι πάντοτε νοείται ως πολιτική:
Αλήθεια, γλώσσα απλή και κατανοητή και όραμα, συναίσθημα.
Πολιτική δεν ήταν, δεν είναι και ουδέποτε πρόκειται να είναι η ξύλινη γλώσσα με τις «τομές», τις «μεταρρυθμίσεις», τις «προσαρμογές», τις «αναδιαρθρώσεις» και τους «καπιταλοσοσιαλισμούς».
Η πολιτική δεν έχει καμία σχέση με την ψυχοσύνθεση του λογιστή. Σχετίζεται με την κατανόηση των αριθμών αλλά πόρρω απέχει από την ανέμπνευστη διεκπεραίωση.
Αν θέλαμε να… διεκπεραιώσουμε την Ελλάδα μπορούσαμε να αναθέσουμε τη διακυβέρνηση σε μια εταιρεία συμβούλων ή ένα λομπίστικο γραφείο με έδρα στην υπερδύναμη.
Οι άνθρωποι δεν κινητοποιούνται για το 1,5% παραπάνω κάτι και 0,28% λιγότερο δείνα.
Αν έχετε την υπομονή να συνομιλείτε σε ολόκληρη τη ζωή σας με συμπολίτες σας για αυτό που θα τους έκανε να στηρίξουν με θέρμη μια πολιτική επιλογή, δεν θα συναντήσετε ούτε έναν που θα έλεγε: «Θα θυσίαζα τη ζωή μου για ταχύτερους ρυθμούς ανάπτυξης».
Ποιος θα έλιωνε δεκάδες ζευγάρια παπουτσιών με τα στήθη του να πάλλονται από την επιθυμία να βελτιωθεί το εμπορικό ισοζύγιο;
Ούτε οι υπουργοί δεν το πράττουν αυτό, οπότε είναι μάταιο να απαιτούμε να το κάνουν οι άλλοι.
Οι μάζες, οι ανθρωποθάλασσες σαγηνεύονται και αφιερώνουν χρόνο, χρήμα και προσπάθεια όταν τεθεί ενώπιόν τους ένας σαφής ιδεολογικός στόχος, ένας φλογερός πόθος, ίσως και μια παραφορά που ενίοτε οδηγεί σε περιπέτειες.
Οι μεγάλες αλλαγές, οι αξιομνημόνευτες ανατροπές και οι ουσιαστικές ρήξεις με την ψυχοφθόρα στασιμότητα γίνονται για πολιτικά προτάγματα που φαντάζουν ουτοπικά.
Για αξίες που κατοικοεδρεύουν στον πλατωνικό κόσμο των ιδεών: Πατρίδα, Ελευθερία, Δικαιοσύνη, Ισονομία, Πίστη.
Είθε να υπάρξουν πολλοί υποψήφιοι που να πληρούν αυτές τις προδιαγραφές.