Η μεγάλη είδηση από την συζήτηση για τον προϋπολογισμό

Η συζήτηση χθες για τον προϋπολογισμό έβγαλε είδηση: υπάρχει ηγέτης στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που διαθέτει συνολική και συνεκτική εικόνα για την πορεία της χώρας.

Δεν περιορίζεται σε μια λογιστική αποτίμηση των οικονομικών δεδομένων αλλά δείχνει έτοιμος να συνθέσει τα υλικά δεδομένα της οικονομίας με τα ψυχολογικά κίνητρα που οφείλει η ηγεσία να προσφέρει στον λαό για να γίνουν τα απαραίτητα βήματα προς τα μπρος.

Την διαχείριση των εθνικών θεμάτων δεν την υπολογίζει ως μία άτολμη αναδίπλωση στις "κόκκινες" γραμμές, τα γνωστά σε όλους λεκτικά Μαζινό που καταρρέουν στην πρώτη πίεση, αλλά την βλέπει δυναμικά θέτοντας και "γαλάζιες" γραμμές στόχων και επιδιώξεων.

Κόλαφος για την οικογένεια Μητσοτάκη και τον κ. Παπανδρέου ήταν η αναφορά του Αντώνη Σαμαρά για το σχέδιο Ανάν και κάθε παρόμοιο κατασκεύασμα που θα ακολουθήσει το πρώτο στον "κάλαθο των αχρήστων". Αυτό προκάλεσε και τα ειρωνικά σχόλια του Θόδωρου Πάγκαλου, που καλό θα ήταν να αποφεύγει να ομιλεί για τα εθνικά θέματα. Ειδικά εκείνος. Το όνειδος Οτσαλάν και τα Ίμια, με την γκρίζα ζώνη που τους φορέθηκε και τους τρεις νεκρούς αξιωματικούς, ακόμα θυμίζουν πολλά στους Έλληνες.

Ο Αντώνης Σαμαράς στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης έθεσε το πρόβλημα ορθά και διέλυσε με χαρακτηριστική ευκολία τα ιδεολογικά νέφη που ψυχαναγκάζουν την κυβέρνηση να απονείμει ελληνική ιθαγένεια σε όλους τους μετανάστες, νόμιμους και μη, αδιακρίτως.

Στην οικονομία ξεπέρασε γρήγορα τον σκόπελο των παταγωδών αποτυχιών της κυβέρνησης Καραμανλή (δεν μπορείς εύκολα να δικαιολογείς τα αδικαιολόγητα) και με τεχνοκρατικό και άρτιο λόγο υπέδειξε στους αιφνιδιασμένους και παραδοσιακά ασαφείς κυβερνητικούς, σαφείς, γρήγορους και εύκολα υλοποιήσιμους τρόπους να ξεπεράσουν την κρίση.

Η Νέα Δημοκρατία απέκτησε αρχηγό. Αυτή είναι η μεγάλη είδηση του προϋπολογισμού.

Η εικόνα από την πλευρά της κυβέρνησης; Ασάφεια, ιδεολογήματα χωρίς έρεισμα στην πραγματικότητα, φληναφήματα περί "πράσινης" ανάπτυξης, πρωθυπουργικές εμμονές που δεν έχουν καμία σχέση με την χώρα και τον λαό της.

Σημεία από την εισήγηση του Αντώνη Σαμαρά με ενδιαφέρον (ολόκληρη βρίσκεται στο www.nd.gr):


Υποδείξεις για την οικονομία


H Οικονομική Επιστήμη κατανοεί ότι οι δύο αυτοί τρόποι – αύξηση φόρων ή μείωση δαπανών - δεν είναι ισοδύναμοι. Γνωρίζει ότι τα δύο αυτά μεγέθη έχουν διαφορετική οικονομική συμπεριφορά και μάλιστα δυναμικά, σε βάθος χρόνου. Πώς όταν μειώνεις μια δαπάνη, η συνολική ζήτηση επηρεάζεται πολύ λιγότερο απ’ ότι αν μειώνεις μιαν άλλη δαπάνη. Κι όταν αυξάνεις κάποιους φορολογικούς συντελεστές, μπορεί να καταλήξεις με λιγότερα φορολογικά έσοδα. Γιατί θα μειωθεί η οικονομική δραστηριότητα, θα υπάρξει ίσως φυγή κεφαλαίων, θα ανέβουν τα επιτόκια, θα υπάρξουν λουκέτα στις αγορές και θα διογκωθεί η ανεργία.
Αυτά τα δευτερογενή ή παραπληρωματικά αποτελέσματα δεν τα βλέπει η λογιστική προσέγγιση. Αλλά τα κατανοεί η Οικονομική Ανάλυση.

"Στο πρώτο σκέλος της στρατηγικής μας, τη Σταθεροποίηση, δηλαδή τον περιορισμό του ελλείμματος:
Είμαστε υποχρεωμένοι να πάμε στις Βρυξέλλες και να δείξουμε ότι παίρνουμε μέτρα για δραστικό περιορισμό του ελλείμματος. Ποια μέτρα;
Στα έσοδα, πρέπει να μεγαλώσουμε τη φορολογική βάση κι όχι να προκαλέσουμε ασφυξία στην Οικονομία με νέους φόρους.
Αφήστε που αν αυξήσουμε τους φορολογικούς συντελεστές, πέραν των άλλων δεινών, μεγαλώνει και η «συναλλαγή» με τους εφοριακούς.
Εκείνα που μπορούμε να κάνουμε άμεσα για να διευρύνουμε τη φορολογική βάση και να μειώσουμε τη φοροδιαφυγή είναι τα εξής:
-> Να υιοθετήσουμε τεκμήρια κατανάλωσης. Λογικά ασφαλώς. Γιατί κι εδώ, αν κάνουμε υπερβολές θα έχουμε αντίθετα αποτελέσματα. Για παράδειγμα, είναι σφάλμα να θεωρούμε τεκμήρια τις πιστωτικές κάρτες. Οι πιστωτικές κάρτες επιτρέπουν την ηλεκτρονική καταγραφή των συναλλαγών και περιορίζουν την απώλεια εσόδων από το ΦΠΑ. Πρέπει να ενθαρρύνουμε τη χρήση καρτών, για τις συναλλαγές, ώστε να μειώσουμε τις απώλειες του ΦΠΑ.
-> Να υιοθετήσουμε, μετά, αντικειμενικά κριτήρια φορολόγησης μικρομεσαίων επιχειρήσεων κι ελεύθερων επαγγελματιών. Αυτό το θέλουν κι οι ίδιες οι παραγωγικές τάξεις, γιατί τις απαλλάσσει από το κόστος συναλλαγής με τους εφοριακούς, αλλά κι από το κόστος τήρησης βιβλίων.
-> Να πυκνώσουμε και να οργανώσουμε πολύ καλύτερα τις ηλεκτρονικές συγκρίσεις και επαληθεύσεις στοιχείων. Ώστε να γνωρίζουν οι συναλλασσόμενοι ότι μεγαλώνει η πιθανότητα να συλληφθεί η φορολογητέα ύλη που διαφεύγει. Όπως μεγαλώνει το κόστος και το ρίσκο της φοροδιαφυγής...
-> Τέλος, η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, απαιτεί αυστηρή τήρηση των νόμων. Κι όχι, για παράδειγμα, να ελέγχονται οι επίορκοι εφοριακοί από τους …συναδέλφους τους, όπως γίνεται σήμερα! Εδώ χρειάζεται δραστική παρέμβαση. Πείτε μας: απ’ όσους κατά καιρούς πιάστηκαν ως ύποπτοι συναλλαγής είτε από το ΠΑΣΟΚ είτε από τη ΝΔ – ποιόν στείλαμε στη φυλακή ή έστω σπίτι του;


Περιορισμός της Σπατάλης


-> Πρώτον, να τολμήσουμε τον Προϋπολογισμό μηδενικής βάσης. Ιδέα που είχα εισηγηθεί από αυτό το βήμα, ως ειδικός αγορητής του Προϋπολογισμού, επί υπουργίας του αείμνηστου Θανάση Κανελλόπουλου. Ήδη από το 1978…
-> Δεύτερον, να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στο μη μισθολογικό κόστος του δημοσίου: Δηλαδή το λειτουργικό κόστος πέρα από τους μισθούς.
Εδώ υπάρχει τεράστια σπατάλη.
-> Τρίτον, να υποχρεωθούν πλέον όλοι οι δημόσιοι οργανισμοί να καταθέτουν από το 2010 προϋπολογισμούς. Το είπε ο κ. Παπανδρέου και συμφωνώ. Αλλά το έχει νομοθετήσει και η Νέα Δημοκρατία κι έμεινε ανεφάρμοστο. Να δούμε γιατί έμεινε ανεφάρμοστο, τι αντιστάσεις υπήρξαν και πώς μπορούν να καμφθούν.
-> Τέταρτον, να βάλουμε ορκωτούς λογιστές να ελέγχουν την εκτέλεση προϋπολογισμού των δημοσίων οργανισμών ανά 6μηνο τουλάχιστον, ώστε να παρακολουθείται η εξέλιξη των περικοπών. Και να γίνονται διορθωτικές κινήσεις όπου χρειαστεί. Κάποια αντίστοιχα μέτρα συζητήσουμε και στο πρόσφατο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών για θέματα Διαφθοράς.
-> Πέμπτον, μια πολύ σημαντική πηγή σπατάλης εντοπίζεται από τις εκθέσεις των Διεθνών Οργανισμών και της Τράπεζας Ελλάδος στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Είμαστε πρόθυμοι να στηρίξουμε δραστικά μέτρα ελέγχου της αλόγιστης σπατάλης. Εδώ αν εγγράψετε μείωση της τάξης του 10% νομίζουμε ότι θα την επιτύχετε. Κι εμείς θα είμαστε το πλευρό σας. Το οποίο σημαίνει ότι μπορείτε να εγγράψετε άλλο 1 με 2 δισεκατομμύρια ευρώ.


Έμμεσοι Φόροι, φόροι στα ακίνητα


• Στον τομέα των εσόδων πρέπει επίσης να δείξουμε ότι παίρνουμε μέτρα άμεσης και κοστολογημένης απόδοσης.
Τέτοια μέτρα μπορούν να είναι ειδικοί φόροι κατανάλωσης στα ποτά και τα τσιγάρα. Όχι, προς Θεού στα καύσιμα! Δεν αυξάνεις τη φορολογία της ενέργειας σε συνθήκες ύφεσης. Χώρια που ό,τι χρήματα δώσετε ως ενίσχυση στα ασθενέστερα εισοδήματα, θα τους τα πάρετε, έτσι, πίσω αμέσως.
Φορολογείστε τα ποτά και τα τσιγάρα. Κι από κει μπορείτε να έχετε 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Αλλά όχι από τα καύσιμα.
Επίσης ξεχάστε τα μέτρα αύξησης των φορολογίας ακίνητης περιουσίας, αύξησης του τέλους μεταβιβάσεων ακινήτων, αύξησης του κόστους των γονικών παροχών και αύξησης των αντικειμενικών αξιών. Για όνομα του Θεού, ξεχάστε τα…
Αν επιμείνετε, δεν θα επιτύχετε αύξηση εσόδων, αλλά δυσανάλογα μεγαλύτερη μείωση συναλλαγών. Άρα μείωση εσόδων. Και μείωση της κατασκευαστικής δραστηριότητας. Δηλαδή αποθάρρυνση της επένδυσης στα ακίνητα. Άρα πολλαπλάσια μείωση εσόδων από ΦΠΑ, φόρο εισοδήματος κλπ. Αν επιμείνετε, θα δώσετε τη «χαριστική βολή» σε ένα από τους βασικούς κλάδους που ακόμα μπορούν να παράγουν θέσεις εργασίας, εισόδημα, τζίρους και φορολογικά έσοδα.
Είπαμε, συνοπτικά και ενδεικτικά, τι μπορείτε να κάνετε και πού θα σας στηρίξουμε. Και τι δεν πρέπει να κάνετε, και θα μας βρείτε απέναντι.
Από το σύνολο αυτών των μέτρων κι από κάποια εξ εκείνων που ήδη παίρνετε, μπορούν να εξοικονομηθούν γύρω στα δέκα δισεκατομμύρια ευρώ.
Προσθέστε όσα θα εξοικονομηθούν σε πρώτη φάση από μια σοβαρά προσπάθεια διεύρυνσης της φορολογικής βάσης, μιλάμε ρεαλιστικά για ένα συνολικό ποσό 12-13 δισεκατομμύρια ευρώ.
Μιλάμε για ποσοστό της τάξης του 4-5% του ΑΕΠ.
Κι είναι όλα μέτρα μόνιμου χαρακτήρα, άρα αποδεκτά και από τις Βρυξέλλες.


Οικονομική ανάκαμψη

• Στο σκέλος της Ανάκαμψης, λοιπόν:
-> Το πρώτο είναι να αξιοποιήσουμε στο έπακρο τα ΕΣΠΑ, τα κοινοτικά κονδύλια. Μπορούμε μάλιστα για τον επόμενο χρόνο – κι ίσως για τον μεθεπόμενο – να μειώσουμε την εθνική συνεισφορά, με υπόσχεση να την αυξήσουμε αντίστοιχα μετά την κρίση. Οι κοινοτικές αρχές δεν έχουν αντίρρηση σε αυτό.
-> Καίρια σημασία έχουν και έργα παραχωρήσεων με αυτοχρηματοδότηση. Τα έργα αυτά δεν απαιτούν κονδύλια από το δημόσιο, αλλά πραγματοποιούνται με ιδιωτικά κεφάλαια, έναντι παραχώρησης δικαιωμάτων χρήσης μετά την περαίωσή τους. Είναι σημαντική πηγή ενίσχυσης της ενεργού ζήτησης, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης και δημοσιονομικής στενότητας.
-> Επίσης έργα ΣΔΙΤ, Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου το Δημόσιο συμμετέχει με ακίνητη περιουσία και ο ιδιωτικός τομέας βάζει τα κεφάλαια, ώστε από την μικτή επιχείρηση να δημιουργείται κέρδος και για τους δύο. Το πραγματικό κέρδος εδώ είναι μεγαλύτερο από τη συμμετοχή του Δημοσίου, διότι υπάρχει το πρόσθετο έσοδο από ΦΠΑ, φόρους επί των κερδών, φόρους παραγόμενου εισοδήματος, ασφαλιστικές εισφορές στα Ταμεία κλπ.
-> Μετά, κίνητρα για στοχευμένη οικιστική ανάπτυξη, οικιστική βελτίωση, περιλαμβανομένης και της προσωρινής μείωσης, στη διάρκεια της κρίσης, των επιτοκίων για στεγαστικά δάνεια πρώτης κατοικίας.
Ακόμα, εφαρμογή του προγράμματος για τη βελτίωση του θερμοδυναμικού αποθέματος κατοικιών.
Σε αυτά τα προγράμματα, ακόμα κι αν υπάρχει μικρή επιδότηση του Δημοσίου, μέρος της επιδότησης αυτής επιστρέφει αμέσως με τη μορφή ΦΠΑ κλπ. Οπότε το δημοσιονομικό κόστος είναι χαμηλό. Και η πολλαπλασιαστική επίδραση στην Οικονομία και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, πολύ μεγαλύτερη.
Επί πλέον, πρωτοβουλίες που βελτιώνουν το επιχειρηματικό κλίμα άμεσα, φτιάχνουν την ψυχολογία και αναθερμαίνουν την Οικονομία. Όπως:
-> Να χρησιμοποιήσουμε τα υπόλοιπα 13 από τα 15 δισεκατομμύρια του πακέτου εγγυήσεων για την ενίσχυση της ρευστότητας της Οικονομίας, προκειμένου να ενισχυθεί η βάση των Μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Προσοχή, όμως, αυτό να γίνει με γνώμονα τα κριτήρια βιωσιμότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν προβλήματα λόγω της κρίσης. Όχι να φτιάξουμε νέα γενιά προβληματικών επιχειρήσεων…
-> Δεύτερον, να καλυφθούν αμέσως οι οφειλές του Δημοσίου πέρα από τις οφειλές του ΕΣΥ. Εν ανάγκη με κρατικά ομόλογα.
Από αυτά τα μέτρα, μπορεί να αυξηθεί η συνολική ζήτηση και να δοθεί άμεσα ρευστότητα της τάξης των 25 δισεκατομμυρίων ή και παραπάνω. Κάτι τέτοιο θα δώσει ανάσες σε όλη την Οικονομία. Και θα επιτρέψει στην οικονομική δραστηριότητα να ανακάμψει χωρίς να επιβαρυνθεί το έλλειμμα.
Με τη συνολική αυτή στρατηγική προβλέπεται μόνιμη μείωση του ελλείμματος κατά 4 με 5 μονάδες του ΑΕΠ, επιτυγχάνεται ανάπτυξη γύρω στο 1%, αλλά και αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας, με αύξηση της αξιοπιστίας μας και μείωση των spreads.


Λαθρομετανάστευση, κοινωνική συνοχή


Ακόμα, «κοινωνική συνοχή» σημαίνει και ενίσχυση των ψυχικών δεσμών κοινότητας και αλληλεγγύης μεταξύ των πολιτών.
Ενίσχυση της ταυτότητας του λαού, ενίσχυση της υπερηφάνειας του για το παρελθόν του και το παρόν του, ενίσχυσης της αισιοδοξίας για το μέλλον του.

Και μια που μιλάμε για ενίσχυση της αλληλεγγύης μεταξύ των πολιτών, προσέξτε το θέμα της μετανάστευσης.
Κατ’ αρχήν οφείλουμε να κάνουμε τη διάκριση ανάμεσα στους νόμιμους και τους λαθρομετανάστες. Δεν πρέπει να τους ταυτίζουμε. Οι νόμιμοι βγάζουν άξια το ψωμί τους και προσφέρουν στην Ελληνική Κοινωνία. Οι παράνομοι αποτελούν πρόβλημα. Όχι μόνο σε μας. Όλες οι ευρωπαϊκές κοινωνίες θεωρούν τη λαθρομετανάστευση πρόβλημα
Ύστερα το πρόβλημα των νομίμων μεταναστών στην Ελληνική κοινωνία, δεν είναι απλά ζήτημα πολιτογράφησής τους. Είναι και θέμα αφομοίωσής τους στο σώμα και τον πολιτισμό της χώρας. Των ίδιων και, κυρίως, των παιδιών τους που γεννήθηκαν εδώ.
Μην παίρνετε νομοθεσίες άλλων χωρών και τις μεταφέρετε αποσπασματικά στην Ελλάδα. Για παράδειγμα στις ΗΠΑ, η πολιτογράφηση των παιδιών των μεταναστών που γεννιούνται εκεί είναι αυτόματη, αλλά μόνον αν οι γονείς τους είναι νόμιμοι. Αλλά για να πολιτογραφηθούν οι γονείς τους πρέπει να περιμένουν χρόνια και να δώσουν κι εξετάσεις γλώσσας, γνώσης της ιστορίας της χώρας και στάθμισης της ψυχολογικής τους ένταξης. Στη Γερμανία, τα παιδιά των μεταναστών μπορούν να γίνουν Γερμανοί πολίτες αφού ταυτόχρονα απορρίψουν την ιθαγένεια από τη χώρα καταγωγής των γονιών τους.
Έτσι κι αλλιώς, παντού φροντίζουν στα παιδιά που γεννιούνται να παίρνουν την εθνική συνείδηση της χώρας, κυρίως μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα. Στη Γαλλία ιδρύουν σήμερα υπουργείο Εθνικής Ταυτότητας και Μετανάστευσης, ακριβώς γι’ αυτό. Στη Βρετανία το Κεντροαριστερό Εργατικό Κόμμα που βρίσκεται στην Κυβέρνηση ανακάλυψε τελευταία την ανάγκη ενσωμάτωσης των μεταναστών και των παιδιών τους στη έννοια της «βρετανικότητας».
Μην μετατρέψετε ένα δύσκολο ζήτημα σε μια απλή γραφειοκρατική διαδικασία. Το λάθος αυτό το έκαναν άλλες ευρωπαϊκές χώρες, το μετανιώνουν σήμερα και το αλλάζουν…
Μην προχωρήσετε σε άκριτη μαζική νομιμοποίηση χωρίς τις προϋποθέσεις που βάζει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ελάτε πρώτα να συζητήσουμε χωρίς βιασύνη τα κριτήρια, ώστε να προστατέψουμε και τους έντιμους μετανάστες και την αφομοίωσή τους με κοινωνική συνοχή.


Ψυχολογική ανάταξη της κοινωνίας

Γιατί κοιτάξτε – επιμένω: Λαός που δεν αγαπά τον τόπο του και δεν είναι υπερήφανος για τον εαυτό του, δεν νοιάζεται για τα παιδιά του, δεν τους ενσταλάζει υπερηφάνεια, αρχές και αξίες που δίνουν νόημα στη ζωή, περιορίζεται στην επιβίωση όσο πιο εύκολα, άκοπα και ανώδυνα μπορεί. ¨
Αναζητά «προσωπικές λύσεις», όχι «συνέργειες».
Λαθροβιώνει, δεν δημιουργεί.
Καταναλώνει το μέλλον των παιδιών του, δεν παράγει πλούτο.
Κατακερματίζεται συνεχώς, δεν ενώνεται, δεν «κοινωνεί».
Παύει να είναι «λαός». Και μετατρέπεται σε ετερογενή πληθυσμό…
Στις δυσκολίες κερδοσκοπεί ή παραδίδεται.
Και στις καλές εποχές «επωφελείται», δεν αναπτύσσεται.
Πρέπει να δώσουμε στον Ελληνικό λαό, ξανά την αισιοδοξία και την υπερηφάνεια που έχει παραδοσιακά. Να απελευθερώσουμε το «δαιμόνιό» του, που μεγαλουργεί παντού στον κόσμο και μαραζώνει μόνο στην πατρίδα του!


Εθνικά θέματα, "κόκκινη" γραμμή, σχέδιο Ανάν, "γαλάζια" γραμμή


• Σε ό,τι αφορά την εξωτερική Πολιτική δεν αναφέρω εδώ ξανά τις «κόκκινες γραμμές μας». Τις γνωρίζετε όλοι και στα Ελληνοτουρκικά, και στο Σκοπιανό και στην Κύπρο.
Θέλω μόνο τρία πράγματα να σημειώσω:
-> Πρώτον, στην Κύπρο, υποστηρίζουμε μια λύση σύμφωνη με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, αλλά και σύμφωνη με το κοινοτικό κεκτημένο. Σας θυμίζω ότι το, αλήστου μνήμης, Σχέδιο Ανάν δεν είχε καμία σχέση με το Κοινοτικό κεκτημένο. Κι αν τέτοιο ή ανάλογο μας φέρουν πάλι, να το ξέρουν από τώρα, ότι και το καινούργιο θα πάει να συναντήσει το παλιό: Στο καλάθι των αχρήστων!
Και δεν θα το απορρίψουμε εμείς. Θα το απορρίψει ο ίδιος ο Κυπριακός Ελληνισμός, όπως και το προηγούμενο.
-> Δεύτερον, εκφράζω από τη θέση αυτή προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, την πλήρη συμπαράσταση όλων των Ελλήνων. Μας συγκλόνισε η δραματική δήλωσή του από την Κωνσταντινούπολη: το «Με σταυρώνουν»!
Ίσως στην Άγκυρα να έχουν παρεξηγήσει την πολιτική μας ως αδυναμία.
Αν αυτό συμβαίνει, κάνουν λάθος! Μεγάλο λάθος…
Γιατί πολλές ευρωπαϊκές χώρες, είτε απορρίπτουν είτε προβληματίζονται για την Ευρωπαϊκή προοπτική της Άγκυρας.

Και κάτι τελευταίο εδώ: Όταν μιλάμε για «κόκκινες γραμμές» στην Εξωτερική Πολιτική, εννοούμε τις έσχατες γραμμές υποχώρησής μας σε κάποιο μεγάλο θέμα. Αλλά η Εξωτερική Πολιτική δεν αφορά μόνο τις «κόκκινες γραμμές», αφορά πρωτίστως και της «γαλάζιες γραμμές»: Δηλαδή τις μέγιστες ρεαλιστικές επιδιώξεις μας! Τι θέλουμε, ποιο ρόλο διεκδικούμε για την Ελλάδα στον υπόλοιπο κόσμο και σε κάθε ξεχωριστό τομέα. Και πώς οι επιδιώξεις μας στην Εξωτερική Πολιτική συνδέονται με την Ανάπτυξη, τη σταθερότητα της δημοκρατίας μας και την ευημερία του λαού μας.
Όπως για παράδειγμα, οι στοχεύσεις της οικονομικής μας διπλωματίας. Ή ενεργειακή προοπτική της Ελλάδας ή η καλύτερη αξιοποίηση της παρουσίας των Ελλήνων της Διασποράς.
Εξωτερική πολιτική είναι αυτή η δυναμική ισορροπία ανάμεσα στις «κόκκινες» και τις «γαλάζιες» γραμμές. Κι εμείς τις «γαλάζιες» γραμμές τις έχουμε παραμελήσει τελείως. Κάποτε πρέπει να τις συζητήσουμε.

Πανεπιστημιακό "άσυλο" και λοιπά "ταμπού"

Όταν καθημερινά μικρές ομάδες μπορούν να παραλύουν τα εμπορικά κέντρα των πόλεων, για ποια ανάπτυξη συζητάμε;
Και τι Προϋπολογισμό πασχίζουμε να ψηφίσουμε για να ξεπεράσουμε τις Συμπληγάδες του χρέους και των ελλειμμάτων;
Όταν, όπως εξομολογήθηκε μόλις προ ημερών, ο σημερινός Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, το 12% των δημοσίων δαπανών για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα πηγαίνουν κάθε χρόνο στην αποκατάσταση των ζημιών από τις καταστροφές και τις λεηλασίες «εξω-πανεπιστημιακών» που έχουν καταλάβει τα Πανεπιστήμια, για ποια ακριβώς Οικονομία, για Ποια Δημόσια Εκπαίδευση, για ποιο Άσυλο ιδεών μιλάμε;
Όταν δεν τολμάμε να σπάσουμε τέτοια «ταμπού», τι Ελπίδα να δώσουμε και τι προοπτικές να εμπνεύσουμε;
Και σε ποιους;

Γενική αποτίμηση της εισήγησης Σαμαρά

Η εισήγηση του Αντώνη Σαμαρά στον προϋπολογισμό είχε ιστορική σημασία. Είναι η πρώτη ομιλία αρχηγού μεγάλου κόμματος που απαγκιστρώθηκε από την παγίδα της αντίληψης ότι η Ελλάδα είναι "μια μικρή χώρα με περιορισμένες δυνατότητες", η οποία έχει στριμωχτεί στη γωνία και εκεί πρέπει να μείνει.

Ο νέος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης χωρίς φωνές, χωρίς ύβρεις, χωρίς διάθεση "δομικής" αντιπολίτευσης έκανε τη μεγαλύτερη δυνατή ζημιά στην εικόνα της κυβέρνησης. Κατέδειξε την έλλειψη οράματος και γνώσης του αντικειμένου που την διέπουν, τις ετερόκλητες πολιτικές που εκπέμπουν τα διάφορα κέντρα της κυβερνητικής νομενκλατούρας.

Απέδειξε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου παίζει απολύτως "εκτός έδρας" όταν πρόκειται να μιλήσει συγκεκριμένα και ότι ο πρωθυπουργός είναι παγιδευμένος σε ιδεολογικές προκρούστειες κλίνες που ήδη αποτελούν παρελθόν στις χώρες όπου κατασκευάστηκαν.

Με μια ομιλία του, ο Αντώνης Σαμαράς, "ξεθώριασε" το πορτρέτο που φιλοτέχνησαν τα ΜΜΕ για τον Γιώργο Παπανδρέου της "πράσινης ανάπτυξης".

Κοντολογίς, το ντεμπούτο του ήταν σπουδαίο αλλά περιμένουμε με απόλυτα κριτικό πνεύμα να δούμε τους λόγους του να γίνουν πράξεις. Εδώ είμαστε.