Χριστός ἀνέστη. Ἀνέστη; Ἀνέστη!

 Χριστός ἀνέστη κι ἐσύ στό σῆμα τό οἰκογενειακό.
Ἀνέστη!
Ἀνέστη;
Ἀνέστη.
Κι ἐσύ;
Θά σηκωθεῖς ὅταν κι ἐγώ δέν θά ἔχω ἀνάγκη ἀπό τοῦ τάφου τό φευγιό. Κι ἐγώ ἐκεῖ θά εἶμαι.
Μήν νομίσεις ὅτι θά εἶμαι ἀλλοῦ. Τόν Ἄδη τόν ἔχω συναντήσει φευγαλέα στή γῆ νά περιδιαβαίνει.
Ἐκεῖ θά βρίσκομαι. Καμπυλώνει ὁ χρόνος του κι εἶναι χῶρος. Τόπος. Στον τόπο πού μᾶς γέννησε καί μᾶς καταπίνει.
Νά μήν νομίσεις ποτέ ὅτι ἔστω κι ἕνα μειδίαμά μου δέν θά ἔχει σπαραγμό.  Σοῦ χρωστῶ τες τύψεις καί τίς ἐνοχές μου καί ποτέ δέν θά ξεχρεώσω.
Χριστός ἀνέστη. Ἀνέστη; Ἀνέστη!
Κι ἐσύ;