Τετάρτη, Ιανουαρίου 21, 2009

Ευτυχισμένος στην Ελλάδα


Η περίπτωση του κ. Παναγόπουλου είναι διδακτική.

Τόσο πολύ που δεν θα μπορούσε να το φανταστεί ούτε ο κ. Άρης Σπηλιωτόπουλος που ειδικεύεται σε ζητήματα Παιδείας.

Στις δηλώσεις που έκανε στους δημοσιογράφους, ο τυχερός-άτυχος πλοιοκτήτης ευχαρίστησε μεταξύ άλλων: τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, την κυβέρνηση, τον υπουργό Παυλόπουλο, τον υφυπουργό Μαρκογιαννάκη, τον υπουργό Αβραμόπουλο και τα μέσα ενημέρωσης!

Αναμφίβολα είναι ο πρώτος Έλληνας, με σώας τας φρένας, που ευχαρίστησε ανυστερόβουλα (για οποιονδήποτε λόγο) τους προαναφερθέντες.

Εάν δεν απαχθεί σύντομα κάποιος άλλος δυστυχής τότε θα είναι η τελευταία φορά που ακούμε κάποιον συμπολίτη μας να δηλώνει ικανοποιημένος για τους ανωτέρω υπουργούς, ιεράρχες και θεράποντες του Τύπου.

Η εύκολα εξηγήσιμη ευτυχία και καλή προαίρεση του κ. Παναγόπουλου απέναντι σε πρόσωπα και συλλογικότητες με σφοδρές και δικαιολογημένες αντιπάθειες μπορεί να υποβάλλει την κυβέρνηση σε δεύτερες σκέψεις, δοκιμασίες και πειρασμούς.

Δηλαδή: μόνο αν σε απαγάγουν, απειλούν τη ζωή σου και στη συνέχεια σε αφήσουν ελεύθερο μπορείς να εκφραστείς θετικά για τα εν λόγω πρόσωπα.

Μόνο εάν το Επέκεινα σου χτυπήσει την εξώθυρα ενδέχεται να σε πείσουν όλοι ετούτοι ως άξιοι επαίνου.

Μόνο εάν όλα δείχνουν από χέρι καμένα μπορείς να χαμογελάσεις ενώπιον των καθημερινών σου εφιαλτών – όταν βέβαια προκύψει η ευχάριστη πλην απρόσμενη εξέλιξη.

Αυτό συμβαίνει συχνά σε επιβιώσαντες ατυχημάτων, απαγωγών, μαζικών καταστροφών και θεομηνιών και παραπέμπει στην γνωστή παραβολή του Ναστραντίν Χότζα με την οικογένεια που «νόμιζε» ότι δεν την χωρούσε το φτωχικό της σπιτάκι.

Άρα, η υπόθεση του κ. Παναγόπουλου μπορεί να αποτελέσει πρόκριμα για την υλοποίηση μιας ευρύτερης καμπάνια αποκατάστασης της δημοφιλίας του Αρχιεπισκόπου, της αξιοπιστίας των ΜΜΕ και της εικόνας της κυβέρνησης.

Αν απαχθούν 5-6 εκατομμύρια Έλληνες και στη συνέχεια αφεθούν ελεύθεροι, θα επικρατήσει η ψευδαίσθηση ότι ζούμε σε μία καλύτερη χώρα.

Στην ιατρική διάλεκτο, αν δεν απατώμαι, μια τέτοια πρακτική ονομάζεται ομοιοπαθητική.

Δεν υπάρχουν σχόλια: