Παρασκευή, Μαΐου 29, 2020

Ὁ Τοῦρκος διάδοχος τοῦ Ἐρντογὰν


Ἡ τέλεια συνταγὴ τῆς ἀποτυχίας εἶναι νὰ εἶσαι άμπαλος καὶ νὰ στηρίζεις τὸ παιχνίδι σου στὰ αὐτογκὸλ τοῦ ἀντιπάλου. 


Mιὰ ἀπὸ τὶς καλύτερες ἀτάκες ποὺ κυκλοφορεῖ στὸ διαδίκτυο εἶναι ἡ ἀκόλουθη: «Πρὶν χαρεῖς γιὰ τὴν πιθανὴ πτώση Ερντογάν, σκέψου ὅτι καὶ ὁ διάδοχὸς του Τοῦρκος θὰ εἶναι». Αὐτὴ ἡ φράση συμπυκνώνει σὲ λίγες λέξεις μία ἀπὸ τὶς ἀρρώστιες ποὺ σιγοτρώνε τὰ σωθικὰ τοῦ ἔθνους μας. Ἡ χλομή, ἀπὸ χίλιες μεριὲς ἐκβιαζόμενη, ἀνίδεη, ἀνήμπορη, ἀφελληνισμένη κι ἑτερόφωτη ἡγέτιδα τάξη τῆς χώρας ἔχει παρασύρει καὶ τὸν λαὸ νὰ πιστεύει τὴν -ἐντελῶς ἀνυπόστατη- θεωρία ὅτι μία κακὴ τουρκικὴ ἡγεσία, ἕνα «στραβοπάτημα» τῆς γείτονος μπορεῖ νὰ «σώσει τὴν παρτίδα», ποὺ χάνουμε ἐδῶ καὶ περίπου ἕναν αἰῶνα, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ οἱ «σύμμαχοὶ» μας παρακολουθοῦσαν ἀμέριμνοι τοὺς Ἕλληνες τῆς Σμύρνης νὰ μακελεύονται ἀπὸ τὰ ἀνθρωπόμορφα κτήνη τοῦ Κεμάλ. Δυστυχῶς, ἡ συλλογικὴ ἐπιτυχία καὶ ἀποτυχία εἶναι ἀποτέλεσμα διαδικασίας. Δὲν εἶναι μία ἀστραπὴ ποὺ χάνεται τὴν ἴδια ὥρα ποὺ τὴ βλέπεις.

Ὅλα τὰ βήματα ποὺ κάνουν οἱ ἑλληνόφωνες ἡγεσίες τὶς τελευταῖες δεκαετίες ὁδηγοῦν στὴν

Τρίτη, Μαΐου 19, 2020

ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΑΝΑΠΛΑΣΜΕΝΗ» ΟΜΟΝΟΙΑ

Ὀμόρφυν’ ἡ πλατεία… Ὁμόνοια, Χαυτεία…. Μέσα στὴν φιοριτούρα ὑψῶσαν παλιατζούρα. Σὰν ὑλικὰ κατεδαφίσεως, μοιραίας κυβερνήσεως.

Ὀμόρφυν’ ἡ πλατεῖα
τὸ’ πε ψὲς ἡ ἐξουσία.
Τὸ λὲν συνέχεια τὰ κανάλια
καὶ ἂς δείχνει τόσο χάλια.
Μὰ τὶ γυαλιὰ φοροῦν
καὶ πάντοτε μποροῦν
τόσο νὰ ἐπαινοῦν
τὴ βρόμα ποὺ θωροῦν;
Τὰ γυαλιὰ εἶν’ εἰδικὰ
Κι ἀμιγῶς πολιτικά. 
Δουλεύουν σὰν πλυντήρια
μ’ εὐρὼ εκατομμύρια…
Ἡ κυβέρνηση τὰ δίνει
σὲ παιχνίδι ποὺ τὸ στήνει:
Αὐτὸ τῆς «ἐνημέρωσης»,
τοῦ λόγου ἐξημέρωσης.
Εἴκοσι μύρια σᾶς φτάνουν;
Οἱ μπατίρηδες τὰ χάνουν.
Αὐτοὶ πάντοτε πληρώνουν,
τοὺς πλουσίους γιὰ νὰ σώνουν.
Στην ὑγειὰ μας βρὲ παιδιά!
Ρουφῆξτε τὸ αἷμα τοῦ ραγιᾶ!

Ὀμόρφυν’ ἡ πλατεῖα.
Δὲν μᾶς τὸ λὲν ἀστεία.
Τὸ 'παν στὰ σοβαρὰ
κι ἡ βρόμα μᾶς βαρᾶ,
μπουκάρει στὰ ρουθούνια
τσίκνα μέχρι τὰ μπούνια.
Οὖρα καὶ περιττώματα,
ἀλλοδαποὶ σὲ στρώματα.
Μοσχοπωλεῖται πρέζα
Οἱ ἐξαρτημένοι, τέζα.
Ὁ δήμαρχος περνᾶ
δίπλα μας χαμογελᾶ.
Εἶναι βρὲ ὁ ανηψιός!
Καὶ μᾶς κυβερνᾶ ὁ γιός!
Μετὰ θα’ρθει ὁ ἐγγονὸς!
Κι ὕστερα ἔχει ὁ Θεός…
Ὅσο ὑπάρχουν ψηφοφόροι
θὰ αὐξάνονται οἱ φόροι.

Ὀμόρφυν’ ἡ πλατεῖα.
Ὁμόνοια, Χαυτεία
Μέσα στὴν φιοριτούρα
ὑψῶσαν παλιατζούρα.
Τέχνη πολὺ μοντέρνα.

Κομψὴ ὡσὰν...

Τετάρτη, Μαΐου 06, 2020

ΕΦΥΓΕ Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΑΚΟΣ

Χθες έγινε η κηδεία του Γιάννη Φιλιππάκου, ενός από τους σημαντικότερους αγωνιστές του εθνικού κινήματος. Η τελετή έμοιαζε με τον χαρακτήρα του. Ήταν λιτή∙ ίσως σε βαθμό υπερβολικό. Αίμα της Μέσα Μάνης ο Γιάννης. Δεν του άρεσαν οι φιοριτούρες.
Ετάφη στο νεκροταφείο Παλαιού Φαλήρου. Η τελευταία εικόνα ήταν ένα φέρετρο, κλειστό, τυλιγμένο με σελοφάν, να κατεβαίνει στο χώμα. Οι νεκροπομποί με μάσκες και στολές. Λιγοστοί συγγενείς και συναγωνιστές παρόντες αφού η κυβέρνηση ουσιαστικά έχει απαγορεύσει τον αποχαιρετισμό στους νεκρούς. Τα πομπώδη ξόδια οι κλειδοκράτορες της παρακμής τα κρατούν για τους εαυτούς τους και τους συνεταίρους τους. 
Ο Γιάννης Φιλιππάκος, από εχθές, έχει για σπίτι του μια μικρή γωνιά ελληνικής γης, την οποία την πλήρωσε με 57 χρόνια ύπαρξης και 40 χρόνια διαρκούς αγώνα και αδιάκοπης σποράς πατριωτικών ιδεών στα στέρφα μεταπολιτευτικά χωράφια. Απέσβετο το λάλον ύδωρ αλλά η