Η αποτυχία των λίγων πάντα χτυπάει τους πολλούς

«Η πιο αποτυχημένη έρευνα για πετρέλαιο: Αφού έστησαν τις σύγχρονες εγκαταστάσεις τους, οι εργάτες της Τεξάκο άρχισαν να ερευνούν για πετρέλαιο στη λίμνη Πενιέρ της Λουϊζιάνα Νοέμβρη του 1980. Ύστερα από μερικές μόνο ώρες γεώτρησης, σταμάτησαν και περίμεναν το πετρέλαιο να αναβλύσει. Αντί για αυτό όμως, είδαν να σχηματίζεται μια δίνη που ρούφηξε όχι μόνο όλη τη λίμνη των 1.300 εκταρίων αλλά και πέντε σπίτια, εννέα μαούνες, οκτώ ρυμουλκά, δύο γεωτρύπανα, ένα λυόμενο, το μεγαλύτερο μέρος του Βοτανικού Κήπου και το δέκα τα εκατό του γειτονικού νησιού Τζέφερσον, αφήνοντας έναν κρατήρα πλάτους μισού μιλίου. Κανείς δεν τους είχε προειδοποιήσει ότι από κάτω υπήρχε ένα εγκαταλειμμένο ορυχείο αλατιού. Ένας ντόπιος ψαράς είπε ότι νόμιζε πως είχε έρθει η συντέλεια του κόσμου».

Stephen Pile, «Η Τέχνη της Αποτυχίας 1. Η Εποποιία της Ανθρώπινης Ανικανότητας», εκδόσεις Παρά Πέντε, σελ. 26

«Η Τέχνη της Αποτυχίας» είναι ένα πόνημα ιδιαίτερο και διαφωτιστικό για το είδος μας. Δείχνει πόση μεγάλη και πολυδάπανη προσπάθεια χρειάζεται για να πάνε όλα κατά κρημνόν. Η αποτυχία δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση απ' όσο αρχικά δείχνει και πολλές περί τούτου αποδείξεις υπάρχουν σε αυτό το βιβλίο, που αξίζει να ανατυπωθεί σε εκατομμύρια αντίτυπα και να διανεμηθεί σε ισάριθμους πολίτες της χώρας. Πρώτοι παραλήπτες του «δώρου» που προτείνουμε σήμερα πρέπει να είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, οι βουλευτές και η ηγεσία της ανύπαρκτης Δικαιοσύνης. Μερικοί, όμως, δεν είναι σωστό να το λάβουν δωρεάν. Με αντικαταβολή και υψηλό αντίτιμο πρέπει να πληρώσουν γι' αυτό το βιβλίο οι πολυδιαφημισμένοι «τεχνοκράτες» που έχουν ανακαλύψει όλους τους δυνατούς τρόπους με τους οποίους το κράτος μπορεί να χρεοκοπήσει, αφαιμάσσοντας ταυτόχρονα τους φορολογούμενους πολίτες και υποβαθμίζοντας σε βαθμό κακουργήματος τις υπηρεσίες που προσφέρει το Δημόσιο.

Επιστημονική ιδεολογία

Μία από τις βασικές αιτίες των τεράστιων ομαδικών αποτυχιών σε πολλούς τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας είναι η ραγδαία εξάπλωση της νέας θρησκείας της «επιστημονικότητας» και οι αρχιερείς της, οι οποίοι είθισται να είναι οι «τεχνοκράτες», οι «ειδικοί», οι επιστήμονες. Η εξέλιξη της τεχνολογίας και η... μετανάστευση των προσδοκιών του ανθρώπου από τα ιερά των ναών στα πειραματικά εργαστήρια είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξει η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων και των σχεδιασμών της ανθρωπότητας.

Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η μεγαλύτερη, εφιαλτικότερη και δολοφονικότερη χίμαιρα του εικοστού αιώνα ήταν η Σοβιετική Ένωση. Αυτό το αχανές στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης ανθρώπων δομήθηκε με τα υλικά του «επιστημονικού σοσιαλισμού», δηλαδή του κομμουνισμού. Ο κομμουνισμός, όπως τον ίδρυσαν ο Κ. Μαρξ και ο Φ. Ένγκελς, υποτίθεται ότι αποτελούσε την «επιστημονική ιδεολογία» της εργατικής τάξης. Δηλαδή, μια ιδεολογία που δεν θα μπορούσε να αστοχήσει. Ένα σύνολο αξιών, εννοιών και μεθόδων προσωπικής εξέλιξης, κοινωνικής συγκρότησης και οικονομικής ανάπτυξης, το οποίο είχε την καθησυχαστική σφραγίδα της «επιστήμης». Έτσι τουλάχιστον έλεγαν οι Μένγκελε της πολιτικής στα άμοιρα πειραματόζωα, τους σοβιετικούς πολίτες.

Τελικά, όλες οι αναλύσεις, οι εμβριθείς μελέτες, τα συνέδρια και το αντάμωμα των ιδεών και των λύσεων που πρότειναν οι ειδικοί κατέληξαν στο μεγαλύτερο κραχ (οικονομικό και ψυχολογικό) που είχε βιώσει ποτέ η ανθρωπότητα. Όλοι οι προαναφερθέντες «επιστήμονες» του σοσιαλισμού δημιούργησαν έναν ιδιότυπο «παράδεισο» από τον οποίο ήθελες να αποδράσεις και δεν σου επιτρεπόταν! Ο άνθρωπος αποπειράθηκε να κατεβάσει τον Παράδεισο από τους ουρανούς στη Γη και το μόνο που κατάφερε ήταν να επισπεύσει την Κόλαση.

Εμπειρογνώμονες της τρόικας

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, έχοντας αποκοπεί συνειδητά από τις άυλες αξίες που συνέθεταν την υπεροχή της (Χριστιανισμός και αρχαία Ελλάδα), προσεδέθη στο άρμα της επιστημολατρείας και φτάνει σε τέτοιο σημείο κατάντιας, ώστε χώρες με τον σταυρό στην σημαία τους, να θέλουν να κατεβάσουν το σύμβολο της Πίστεώς μας από τις σχολικές αίθουσες και τα δημόσια κτίρια. Οι σπιθαμιαίοι και χρηματόδουλοι ηγέτες της σαπισμένης Γηραιάς Ηπείρου έχουν αποθέσει τις ελπίδες μισού δισεκατομμυρίου ανθρώπων σε αποκτηνωμένους τραπεζίτες (και εκλεγμένους υπαλλήλους τους) που αποπειρώνται να προσαρμόσουν κοινωνίες ολόκληρες στις λογιστικές ονειρώξεις τους. Οι «εμπειρογνώμονες» της τρόικας, οι φονταμενταλιστές των περικοπών και οι λύσεις που προτείνουν δεν θυμίζουν τίποτε άλλο παρά μια άλλη εκδοχή της Σοβιετικής Ένωσης, που προσπάθησε να στριμώξει την ιδέα του ανθρώπου σε δυο-τρία βιβλία με νεκρά φιλοσοφήματα. Κι εκεί ο αριθμός, η «επιστήμη» πρωταγωνίστησε και ο άνθρωπος αποκτηνώθηκε.

Κάτι ανάλογο θα συμβεί και στην Ευρώπη, οσονούπω...

Δημοσιεύτηκε στην «κυριακάτικη δημοκρατία» στις 2/9/2012