ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ

Ὅσο πλησιάζουν οἱ ἐκλογές, ἄλλο τόσο ὑψώνονται -στά μανουάλια τῆς ψηφοθηρίας- οἱ φλόγες τῶν λαμπάδων πού ἀνάβουν οἱ «ἐθνοσωτῆρες».

ὉΤσίπρας στήν Ἁγία Σοφία τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Δέν εἶναι ὁ πρῶτος καί δέν εἶναι καί ὁ τελευταῖος πού πηγαίνει ἐκεῖ ὅπου χτυπάει (συνειδητά καί ἀσυνείδἡτα) ἡ καρδιά τῶν Ἑλλήνων ἐδῶ καί αἰῶνες πολλούς. Ὁ Τσίπρας ἦταν συνειδητός μαρξιστής. Μπορεῖ νά ἔπαψε νά εἶναι, μπορεῖ καί ὄχι. Ὅμως, ὡς συνεπής ἀριστερός (ἦταν καί εἶναι), στή διάρκεια τηλεοπτικῆς συνέντευξής του εἶχε ἀρνηθεῖ νά μπει σέ ἐκκλησία διότι δέν ἤθελε νά κάνει κάτι τό ὁποῖο δέν πίστευε. Δικαίωμά του τότε νά μήν μπεῖ καί δικαίωμά του τώρα νά μπεῖ, θέλοντας καί μή, ἀφοῦ ἔπρεπε νά καλλιεργήσει σέ χρόνο μηδέν ἐντυπώσεις πού οὐδέποτε «ἔσπειρε»· ἐκεῖνες τῆς ἐθνοπρέπειας καί τῆς εὐλάβειας. Πλησιάζουν ἐκλογές καί οἱ ψῆφοι, πού δέν... μυρίζουν, δέν «ἁλιεύονται» χωρίς ἅπλωμα τῶν διχτυῶν στούς
ιδεοτόπους τῆς πλειονότητας. Ἡ Ὀρθοδοξία καί ὁ Ἑλληνισμός ἐκπροσωποῦν ὅλους τούς Ἕλληνες - ἐκτός ἀπό ἐκείνους πού βρίσκονται στήν κορυφή τῆς οἰκονομικῆς, πολιτικῆς καί «πνευματικῆς» ἐλίτ.

Ὅσοι ἀσπάζονται τή θρησκεία χωρίς Θεό, τόν κομμουνισμό, μπαίνουν σέ μηχανή πού τούς μεταφέρει σέ χρόνο καί χῶρο πού οὐδέποτε ὑπῆρξαν - στήν ἀνύπαρκτη πατρίδα καί περίοδο ὅπου «λειτούργησαν» ὁ κομμουνισμός, ὁ σοσιαλισμός ἤ ὁποιοσδήποτε ἄλλος εὐφημισμός ἔχουν γιά τήν ἰδεολογία τους. Μεταφέρονται ὅλοι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι σέ μία ἐνδιάμεση περιοχή τῆς λογικῆς, τῆς πραγματικότητας, ἀλλά καί τῆς μεταφυσικῆς! Ἡ θεολογία τοῦ μηδενός εἶναι μία ψευδοεπιστήμη στήν ὁποία ὑποχρεωτικά ἀσκοῦνται καί φτάνουν στό σημεῖο νά ἀπολαμβάνουν ἐκστατικά τήν ἰσοπέδωση τῆς προσωπικότητάς τους καί τή μεταστοιχείωσή της σέ ὅ,τι ταιριάζει μέ τόν «σοσιαλισμό».

Καί φαίνονται τόσο παράταιροι, τόσο μά τόσο ξένοι μέ τόν τόπο καί τήν ψυχή του ὅλοι αὐτοί ποῦ ἔχουν ἀφιονιστεῖ μέ ἀλλότριες ἰδέες, ἐντελῶς ἄσχετες μέ τίς χιλιετίες τοῦ ἔθνους μας. Κανέναν δέν πείθουν οἱ προσκυνητές τῆς ψηφοθηρίας καί οἱ «ταμένοι» στήν ἐξαπάτηση τοῦ πλήθους. Μόνο ὅσοι ὠφελοῦνται ἄμεσα ἀπό τό πέρασμά τούς ἀπό τήν ἐξουσία προσποιοῦνται ἄτεχνα ὅτι τούς πιστεύουν.