«Σημαντικό είναι ότι οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η εκτεταμένη χρήση κάθε πρόσθετης μορφής ψηφιακών μέσων αύξησε την πιθανότητα ένας έφηβος να αντιμετωπίσει αργότερα σημαντικά συμπτώματα Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ).
Συνολικά, το 9,5% των 114 εφήβων που ανέφεραν ότι επιδίδονταν συχνά σε επτά δραστηριότητες σε ψηφιακά μέσα εμφάνισαν στη συνέχεια σημαντικά συμπτώματα Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ). Μεταξύ 51 εφήβων που δήλωσαν ότι συμμετείχαν συχνά σε όλες τις 14 δραστηριότητες ψηφιακών μέσων που αξιολογήθηκαν στη μελέτη, 10,5% αργότερα ανέφεραν νέα συμπτώματα ΔΕΠΥ. Αυτό συγκρίνεται με το 4,6% των συμπτωμάτων ΔΕΠΥ που σημειώθηκαν στους εφήβους που δεν ανέφεραν συχνή χρήση ψηφιακών μέσων κατά την έναρξη της μελέτης».
Dr. Francis Collins «Μελέτη συνδέει τη συχνή χρήση ψηφιακών μέσων σε εφήβους με συμπτώματα Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ)». Δημοσίευση στην ιστοσελίδα του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας των ΗΠΑ. Πηγή:
https://directorsblog.nih.gov/2018/07/24/study-associates-frequent-digital-media-use-in-teens-with-adhd-symptoms/ Ημερομηνία δημοσίευσης 24/7/2018.
Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας είναι μια κατάσταση όπου το υποκείμενο αδυνατεί να ρυθμίσει τη συμπεριφορά του. Δεν μπορεί να συγκεντρωθεί επί ώρα σε κάποιο αντικείμενο μελέτη ή ακόμα και σε ψυχαγωγική – αθλητική δραστηριότητα. Παρόλο που συχνά τείνει να είναι υπερδραστήριο, το άτομο που πάσχει από ΔΕΠΥ δεν μπορεί να προσηλωθεί σε
μια συγκεκριμένη σωματική δραστηριότητα, για παράδειγμα να αντεπεξέλθει στις ανάγκες συμμετοχής σε ένα ομαδικό σπορ. Ο τρόπος που φέρεται μπορεί να φαντάζει στους τρίτους παρατηρητές «σκόρπιος» και κάπως ασυνάρτητος.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι σχεδιασμένα για να οξύνουν την ένταση και τη συχνότητα εμφάνισης αυτής της διαταραχής τόσο στις μικρές ηλικίες όσο και στους ενηλίκους. Ο όγκος των δεδομένων και η ταχύτητα της εναλλαγής των ήχων, των χρωμάτων, των ειδήσεων και των ειδοποιήσεων δεν επιτρέπουν πολυτέλειες όπως η προσήλωση και η καταβολή προσπάθειας πάνω σε ένα αντικείμενο. Ο χρήστης κατευθύνεται, παραζαλισμένος, από τη μια είδηση στην άλλη, από την μια ειδοποίηση στην επόμενη κι από ένα ερέθισμα σε κάποιο άλλο, εντονότερο, σαν άτομο που έχει αφιονιστεί από παραισθησιογόνες ουσίες και κάνει γύρους σ' ένα αδεινό δωμάτιο φωνάζοντας ασυναρτησίες.
Προσπαθώντας να ανταποκριθεί κάποιος σε δεκάδες νέες προκλήσεις και να αντιδράσει σε αναρίθμητα ερεθίσματα καταλήγει να μην κάνει τίποτε απολύτως. Χωρίς να καταβάλει κόπο, κουράζεται και καταγίνεται με πολλά κατορθώνοντας ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό. Η εικόνα του ανθρώπου που πνίγεται μέσα στο πολύχρωμο και πολύβουο χάος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης θυμίζει φυγά από τη Σοβιετική Ένωση που βρέθηκε ξαφνικά σε αμερικανικό σούπερ μάρκετ και δεν μπορεί να αποφασίσει τι απ' όλα θέλει τελικά να αγοράσει.
Δεν είναι λίγοι οι γονείς στην εποχή μας, που παραπονούνται ότι τα παιδιά τους αδυνατούν να «ενταχθούν» στην κουλτούρα του διαβάσματος, δεν έχουν υπομονή, τους φαντάζει ακατόρθωτο να συγκεντρωθούν σε κάτι και να του αφιερώσουν χρόνο ενώ την ίδια στιγμή το μόνο που φαίνεται να τους απασχολεί είναι η εντύπωση που προκαλούν στον ψηφιακό περίγυρό τους μέσω των αναρτήσεων που κάνουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Στο δημοσίευμα, απόσπασμα του οποίου παρατέθηκε στην αρχή του άρθρου αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι σε μελέτη που διήρκεσε δύο χρόνια και στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 2.500 μαθητές γυμνασίου στο Λος Άντζελες, οι ερευνητές που χρηματοδοτήθηκαν από το Εθνικό Ινστιτούτου Υγείας των ΗΠΑ διαπίστωσαν ότι όσοι «κατανάλωναν» τα περισσότερα ψηφιακά μέσα «ήταν επίσης πιθανότερο να αναπτύξουν συμπτώματα διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας».
Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας αποτελεί μεγάλο κίνδυνο και για όσους πάσχουν από αυτήν αλλά και για το κοινωνικό σύνολο – μια και η έλλειψη προσοχής και η αδυναμία συγκέντρωσης μπορούν να υποβιβάσουν το επίπεδο των σχέσεων αλλά και συνολικά τον πνευματικό βίο των οργανωμένων κοινωνιών.
Τα άτομα, οι οικογένειές τους αλλά και τα κράτη δεν μπορούν να θυσιάσουν την ποιότητα της ζωής τους για να... χαζεύουν (κυριολεκτικά και μεταφορικά) μπροστά σε οθόνες βλέποντας εικόνες και ακούγοντας ήχους που αλλάζουν εν ριπή οφθαλμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου