Η αποστολή είναι δύσκολη. Στον στρατό θα την λέγαμε "αυτοκτονίας". Το σχέδιο της μάχης πρέπει να ελεγχθεί με προσοχή. Ένα λάθος μπορεί να αποβεί μοιραίο.
Τα μάτια του πολιτισμένου κόσμου κοιτούν με αγωνία το χάρτη της επιχείρησης. Η σιγή και η αγωνία στο αποκορύφωμα και το μαγιάτικο πρωινό μυρίζει μαργαρίτες και ηρωισμό.
Εδώ ο αδυσώπητος και ύπουλος αντίπαλος. Ένα φαινομενικά ρημαγμένο παράπηγμα, αλλά στην ουσία μια ασύμμετρη απειλή κατά της Δημοκρατίας, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, του ΔΝΤ. Μια πυριτιδαποθήκη γεμάτη αρουραίους, ψύλλους, σαμιαμίδια και άδεια κουτιά από Milko και μπουκάλια Johny Walker.
Τα όπλα του σταχανοβίτη πρωθυπουργού λιγοστά. Μια ταπεινή μπουλντόζα ορθώνει το ανάστημά της στο θράσσος της πλουτοκρατίας. Ο εθελοντής οπλίτης-πολίτης προτάσσει τα στήθια στον ιμπεριαλισμό του λυόμενου.
Ο ιππότης της στρογγυλής Παγκόσμιας Τράπεζας παίρνει φιλί από την Γκουίνεβιρ του υπουργικού συμβουλίου κι ετοιμάζεται να καβαλήσει την πνοή του ανέμου για τα δίκια του λαού.
Ο αγώνας είναι σκληρός, το αίμα ρέει άφθονο στην καυτή άμμο που καταπίνει τα μονοπάτια της Σαμαρκάνδης. Η σύγκρουση αμφίρροπη. Το ατσάλι της μπουλντόζας αστραποβολεί στον ήλιο του μεσημεριού. Τραγουδάει θούριους πολέμου με το σύριγμα της φαγάνας που ρημάζει τα σπλάχνα της αδίστακτης παράγκας της Φαντασίας σαν καλοζυγισμένο σπαθί απ' το Τολέδο.
Νίκη! Οι σαμουράι της πράσινης ανάπτυξης κατατρόπωσαν τους ρονίν της νύχτας. Ο αρχηγός είναι σεμνός. Δεν πανηγυρίζει. Με βλέμμα στοχαστικό σαν
ηγεμώνας από τη Δυτική Λιβύη αναλογίζεται το θάνατο. Ζυγίζει τους αιώνες με μέτρο την αρετή του Θόδωρου Τσουκάτου. Η Γκουίνεβιρ με τα σπορτέξ δίπλα του υποτονθορίζει σαν καλλικέλαδο αερικό τις προκλήσεις των καιρών και από το βάθος ηχούν οι κλαγγές από τις μπουλντόζες του Γκάλαχαντ-Μπομπόλιους που θριαμβεύει στις μάχες με το χρόνο και τις γραμμές του ΗΣΑΠ που εκσυγχρονίζει την τελευταία διετία.
Ο Αρθούρος από τη Μινεσότα φεύγει και στέλνει περήφανο χαιρετισμό στους Μέρλιν των δελτίων των 8 και των δημοσκοπήσεων. Παρεμπιπτόντως, δεν χρειαζόταν καν η μπουλντόζα και η παράγκα της Φαντασίας για να γραφτεί με χρυσά μιντιακοδημοσκοπικά γράμματα το έπος του. Και Lego να γκρέμιζε στο σπίτι του με πλαστικό φτυαράκι τα ίδια θα λέγανε...
Η αποστολή είναι δύσκολη. Στον στρατό θα την λέγαμε "αυτοκτονίας". Το σχέδιο της μάχης πρέπει να ελεγχθεί με προσοχή. Ένα λάθος μπορεί να αποβεί μοιραίο.
Τα μάτια του πολιτισμένου κόσμου κοιτούν με αγωνία το χάρτη της επιχείρησης. Η σιγή και η αγωνία στο αποκορύφωμα και το μαγιάτικο πρωινό μυρίζει μαργαρίτες και ηρωισμό.
Εδώ ο αδυσώπητος και ύπουλος αντίπαλος. Ένα φαινομενικά ρημαγμένο παράπηγμα, αλλά στην ουσία μια ασύμμετρη απειλή κατά της Δημοκρατίας, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, του ΔΝΤ. Μια πυριτιδαποθήκη γεμάτη αρουραίους, ψύλλους, σαμιαμίδια και άδεια κουτιά από Milko και μπουκάλια Johny Walker.
Τα όπλα του σταχανοβίτη πρωθυπουργού λιγοστά. Μια ταπεινή μπουλντόζα ορθώνει το ανάστημά της στο θράσσος της πλουτοκρατίας. Ο εθελοντής οπλίτης-πολίτης προτάσσει τα στήθια στον ιμπεριαλισμό του λυόμενου.
Ο ιππότης της στρογγυλής Παγκόσμιας Τράπεζας παίρνει φιλί από την Γκουίνεβιρ του υπουργικού συμβουλίου κι ετοιμάζεται να καβαλήσει την πνοή του ανέμου για τα δίκια του λαού.
Ο αγώνας είναι σκληρός, το αίμα ρέει άφθονο στην καυτή άμμο που καταπίνει τα μονοπάτια της Σαμαρκάνδης. Η σύγκρουση αμφίρροπη. Το ατσάλι της μπουλντόζας αστραποβολεί στον ήλιο του μεσημεριού. Τραγουδάει θούριους πολέμου με το σύριγμα της φαγάνας που ρημάζει τα σπλάχνα της αδίστακτης παράγκας της Φαντασίας σαν καλοζυγισμένο σπαθί απ' το Τολέδο.
Νίκη! Οι σαμουράι της πράσινης ανάπτυξης κατατρόπωσαν τους ρονίν της νύχτας. Ο αρχηγός είναι σεμνός. Δεν πανηγυρίζει. Με βλέμμα στοχαστικό σαν ηγεμώνας από τη Δυτική Λιβύη αναλογίζεται το θάνατο. Ζυγίζει τους αιώνες με μέτρο την αρετή του Θόδωρου Τσουκάτου. Η Γκουίνεβιρ με τα σπορτέξ δίπλα του υποτονθορίζει σαν καλλικέλαδο αερικό τις προκλήσεις των καιρών και από το βάθος ηχούν οι κλαγγές από τις μπουλντόζες του Γκάλαχαντ-Μπομπόλιους που θριαμβεύει στις μάχες με το χρόνο και τις γραμμές του ΗΣΑΠ που εκσυγχρονίζει την τελευταία διετία.
Ο Αρθούρος από τη Μινεσότα φεύγει και στέλνει περήφανο χαιρετισμό στους Μέρλιν των δελτίων των 8 και των δημοσκοπήσεων. Παρεμπιπτόντως, δεν χρειαζόταν καν η μπουλντόζα και η παράγκα της Φαντασίας για να γραφτεί με χρυσά μιντιακοδημοσκοπικά γράμματα το έπος του. Και Lego να γκρέμιζε στο σπίτι του με πλαστικό φτυαράκι τα ίδια θα λέγανε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου