Στη μέθοδο του «τετελεσμένου» γεγονότος έχουμε αναφερθεί πολλές φορές.
Οι διαχειριστές των κινητών και ακίνητων περιουσιακών στοιχείων της χώρας, όποτε τα θαλασσώνουν από άγνοια ή κακή πρόθεση και οδηγούν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού ή στα ριζά της κόλασης επικαλούνται το «τετελεσμένον».
Με ύφος πένθιμο και κάπως αποφασιστικό λένε: «Τώρα δεν είναι ώρα να αναζητήσουμε τις ευθύνες. Μπροστά μας είναι τα γεγονότα και οφείλουμε να αναλάβουμε δράση. Γι’ αυτό και οι θυσίες του λαού μας είναι απαραίτητες ώστε να ανακάμψει η οικονομία κ.λπ. κ.λπ.».
Σαν τις παλιές ελληνικές βουκολικές ταινίες όπου ο ντελικανής μουστάκιας παραγιός στρίμωχνε την Παγώνα στα βάτα ή στον αχυρώνα κι ύστερα ο πατέρας της Παγώνας, ο φοβερός δεσπότης τσιφλικάς αφού της άστραφτε δυο ντουζίνες χαστούκια έδινε την ευχή του για το γάμο λόγω του «τετελεσμένου» και της προχωρημένης εγκυμοσύνης της θυγατέρας του.
Στα βουκολικά μελοδράματα όλα τελείωναν ευχάριστα και χορταστικά.
Το χωριό μαζευόταν στην πλατεία, οι τσολιάδες έψηναν παϊδάκια κι έριχναν κουμπουριές στον αέρα, η ζωντανή ορχήστρα έπαιζε την Παπαλάμπραινα και το χαρούμενο ζευγάρι δεχόταν ευχές από τον κοινοτάρχη, τον παπά και τον δάσκαλο.
Στην ανάρμοστη σχέση, όμως, της Ελλάδας με την πολιτική διαφθορά και την ανικανότητα, το «τετελεσμένον» δεν θα επιφέρει ευτυχές τέλος.
Η Ελλάδα οδηγήθηκε εις γάμου κοινωνία με τον Δράκουλα που λέγεται Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο κατά καιρούς έχει συνευρεθεί με διάφορες άλλες χώρες.
Το αποτέλεσμα ήταν φρικιαστικό.
Ανεργία, φτωχοποίηση, εσωτερικές συγκρούσεις, διάλυση του κοινωνικού ιστού, κατάρρευση της εμπιστοσύνης των κοινωνιών στους θεσμούς και τα πρόσωπα που τους «υπηρέτησαν».
Κι εκεί τους μίλησαν για «τετελεσμένα γεγονότα», «αδιέξοδα» και «απαραίτητες θυσίες».
Ουδείς τα έλαβε υπ’ όψιν του όσο σκεφτόταν πόσο πολύ διέλυσαν το μέλλον του όσοι τους μίλησαν για το «αναπόφευκτο».
Άραγε ήταν «αναπόφευκτο» να διαφύγει ο Χριστοφοράκος κι ο Καραβέλας;
Μάλλον όχι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου