Η ώρα ενός μεγάλου ΟΧΙ

Ποιοι περνούν στην Ιστορία ως κεφάλαια αυτόνομα και όχι ως υποσημειώσεις; Οι τολμητίες ή οι συνετοί;
Όσοι ακούνε την αλάνθαστη φωνή της συνείδησής τους ή όσοι κάνουν ακόμα μία υποχώρηση επειδή θέλουν να δικαιολογήσουν την προηγούμενη και να προετοιμάσουν την επόμενη;
Πώς κρίνει η Ιστορία, δηλαδή η ανθρώπινη κρίση που μπαίνει στις μυλόπετρες της αδυσώπητης διάστασης του χρόνου;
Με βάση τον ωφελιμισμό ή τη δικαιοσύνη;
Ο χρόνος αγαπάει τους «τρελούς» και τους κυνηγούς ονείρων ή τους ωχρούς λογιστές με τον υπολογισμό στο βλέμμα και τις μανσέτες στην ψυχή;
Στην υπόθεση των μεγάλων συγκρούσεων δεν τίθεται θέμα. Ούτε λόγος προβληματισμού.
Δικαιώνονται οι στρατηγοί του ανέφικτου.
Ο διαχρονικός Λεωνίδας, οι ερασιθάνατοι Θεσπιείς, οι Έλληνες οπλίτες της Πίνδου που αντιμάχονται αριθμητικά υπέρτερες δυνάμεις δεν μετουσιώθηκαν μόνο σε τοπικά σύμβολα αλλά σε παγκόσμια σημεία αναφοράς.
Όσοι στρώσανε τραπέζι στη θανή τους ενέπνευσαν πατρίδες, ηπείρους ολόκληρες και λαούς που άκουσαν γι’ αυτές τις ανεπίστροφες επιλογές.
Μα και στη Βίβλο, θυμόμαστε τον Δαβίδ επειδή νίκησε τον Γολιάθ ή λόγω της συντριπτικής ανισορροπίας δυνάμεων των δύο πλευρών;
Πάντα οι λίγοι κερδίζουν τις δάφνες των καιρών.
Τα πολυάριθμα ασκέρια που νικούν ελάχιστοι τα μνημονεύουν.
Στην οικονομία, όμως, στην πολιτική τακτική, στην μεταρρύθμιση, ποιος κερδίζει τον αγέραστο έπαινο;
Μήπως ο μικροκαταφερτζής, ο πονηρούλης που κινείται σε προκάτ κουτάκια;
Όταν ανακαλείς στη μνήμη τον Σόλωνα δεν σου μένει χώρος για μικρούς.
Ο Σόλωνας της αρχαιότητας με την εφαρμογή του νόμου για την «σεισάχθεια», δηλαδή της απόσειση του βάρους από τους ώμους των οφειλετών, άλλαξε τον αρχαίο κόσμο.
Χάρισε τα χρέη των Αθηναίων προς το δημόσιο.
Κατήργησε το δανεισμό με την «υποθήκευση» της ελευθερίας του οφειλέτη.
Απελευθέρωσε όσους Αθηναίους είχαν γίνει δούλοι λόγω χρεών.
Έτσι άλλαξε τη μοίρα ολόκληρου του πλανήτη ένας από τους Επτά Σοφούς της αρχαιότητας που έπραξε το αδύνατο.