Οι φάρσες (σαν τον Τσίπρα) γράφουν ιστορία

 

Ας επανέλθει ο Τσίπρας. Είναι η μοναδική ελπίδα του Μητσοτάκη να ξαναπάρει 41% (ποσοστό που δεν έχει πλέον ούτε στα κεντρικά της ΝΔ στο Μοσχάτο).

 

Οι Αμερικανοί κορδώνονται όποτε επαναλαμβάνουν την φράση ότι στην χώρα τους «οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει πρόεδρος». Με αυτό εννοούν ότι δεν έχει σημασία η απώτερη εθνοτική καταγωγή σου, το χρώμα σου, η κοινωνικο-οικονομική τάξη από την οποία προέρχεσαι. Το μόνο που μετράει είναι η ικανότητά σου, οι επιδόσεις σου στον χώρο που δραστηριοποιείσαι, η ποιότητα του χαρακτήρα σου, το έργο που έχεις προσφέρει στο σύνολο, το πρόγραμμά σου και οι προτεραιότητες που θέτεις για την κρατική λειτουργία. Αυτές οι αρετές μπορούν να σε κάνουν πρόεδρο, χωρίς να χρειαστεί να πατήσεις πάνω στους ώμους λαμπερών και οικονομικά ισχυρών προγόνων. Αυτά τα λέει η φράση. Η πραγματικότητα, πάντα, λέει άλλα…

Ας έρθουμε τώρα στην Ελλάδα που φθίνει πληθυσμιακά, πολιτισμικά, τεχνολογικά, οικονομικά και γεωπολιτικά. Εδώ ισχύει τούτη η φράση αλλά με μια προσθήκη: «Οποιοσδήποτε...

άσχετος, ακατάλληλος για αξίωμα, ανελλήνιστος, ανερμάτιστος καραγκιόζης, ξενόδουλος, γελοίος ή/και δόλιος  μπορεί να γίνει πρόεδρος, πρωθυπουργός, υπουργός, κρατικός αξιωματούχος». Αρκεί να έχει το κατάλληλο (κομματικό) χρώμα, το κατάλληλο DNA και τους κατάλληλους «πάτρωνες», ντόπιους και ξένους, που θα τον φτάσουν μέχρι την πολυθρονάρα του αξιώματός του και θα την μοιραστούν μαζί του.

Σόγια, βλήματα, ανεμούρια και λαμόγια λυμαίνονται την χώρα εδώ και δεκαετίες και δεν έχουν αφήσει πέτρα πάνω στην πέτρα. Κι όσο καταστρέφουν άλλο τόσο διαφημίζονται και –δυστυχώς- ψηφίζονται.

Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, αν εξετάσουμε την πιθανότητα επανενεργοποίησης του Αλέξη Τσίπρα στην ιερή αποστολή της… σωτηρίας του έθνους (όχι του ελληνικού βέβαια, αλλά οπωσδήποτε κάποιου άλλου που μας αντιπαθεί) θα διαπιστώσουμε ότι πρέπει να βιαστεί!

Η πτωτική εποχή μας όχι μόνο γεννά Τσίπρες αλλά τους ποθεί κολασμένα. Και ο υπαρκτός μητσοτακισμός επιθυμεί την… απόψυξη του Αλέξη Τσίπρα, το ξαναζέσταμα και το ξανασερβίρισμά του στο πόπολο ως «αντίπαλον δέος» του «τσιτάχ» (όπως έχουν αποκαλέσει τον Κυριάκο οι αθεράπευτοι υμνωδοί του). Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο μαζί μας φασκελώνουν και μας φορολογούν ανηλεώς.

Ας επανέλθει επιτέλους ο Αλέξης Τσίπρας. Είναι η μοναδική ελπίδα του Μητσοτάκη να ξαναπάρει 41% (ποσοστό που δεν έχει πλέον ούτε στα κεντρικά της ΝΔ στο Μοσχάτο).

 

 Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «δημοκρατία» στις 2 Σεπτεμβρίου 2025