31 Ιανουαρίου 1990. Ουρά μοσχοβιτών για να μπουν στα πρώτα ταχυφαγεία McDonald’s, που άνοιξαν στην υπό διάλυση ΕΣΣΔ.Για όσα καμαρώνεις και κορδώνεσαι προκαλείς, με
μαθηματική ακρίβεια, την απώλειά τους. Όσα χλευάζεις θα τα κάνεις. Όλα!
Όσοι έχουν πατημένα τα σαράντα θυμούνται την ειρωνική
συγκατάβαση και τον –κάπως χαιρέκακο «οίκτο»- κάποιων ελαφρόμυαλων για τις
ταλαίπωρες χώρες της βαλκανικής που τους είχε πέσει κατακέφαλα το σιδηρούν
παραπέτασμα. Στη τάδε χώρα «μ’ ένα ξυραφάκι βγάζεις γκόμενα». Στην δείνα «κοίτα
τους κακομοίρηδες σε τι τυραννία ζούνε». «Σε κάθε γειτονιά κι ένας ρουφιάνος,
ένας καγκεμπίτης». Στην παράλλη λυπόμασταν τους κατοίκους που «δεν μπορούν ούτε
σε μια καφετέρια να πάνε, να πιουν έναν καφέ βρε παιδί μου. Μ’ ένα μπουκάλι ή
ποτήρι
στο χέρι ο καθένας τριγυρνάνε στις πλατείες σαν τα φαντάσματα». Και για
όλες τις χώρες: «Πω πω πω, ουρές! Ό,τι και να κάνουν, σε μια ουρά θα κολλήσουν,
θα περάσουν ώρες καρφωμένοι εκεί!». Φυσικά, πασπαρτού και μπαλαντέρ στην κάπως
αλαζονική συμπόνια προς τους ανατολικοευρωπαίους ήταν το γεγονός ότι πεινούσαν.
Και πράγματι πεινούσαν. Κι εμείς σταυροκοπιόμασταν που μείναμε εκτός του σοσιαλιστικού
κολαστηρίου και δεν βαρούσε ταμπούρλο η κοιλιά μας.
Και τα χρόνια πέρασαν, μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και
καμαρώναμε σαν γύφτικα σκεπάρνια και μας μπάσανε (από την τρύπα του απορροφητήρα) στο ευρώ και καμαρώναμε ακόμα περισσότερο και τη μια
κλεπτοκρατία διαδεχόταν η άλλη οικογενειοκρατία (γαρνιρισμένη με μπόλικη
λοβιτούρα και κομματικοκρατία) και βαρέσαμε
κανόνι και μας φορέσανε και μια υγιειονομική χουντάρα με πρόσχημα τον κορωνοϊό.
Και όσα κοροϊδεύαμε τα λουστήκαμε ένα προς ένα.
Για να πάμε μέχρι τη γωνία να πάρουμε μια ασπιρίνη από το
φαρμακείο πρέπει να στείλουμε SMS στον
Χαρδαλιά! Κι αν δεν έχεις στείλει SMS ή δεν έχεις
γραπτή δήλωση που πας, για πόσο και τι θα κάνεις (ζήτω η ΚαΓκεΜπέ!) θα σου
επιβάλλουν πρόστιμο 300 ευρώ, σ’ εσένα που ζεις σε μια Ελλάδα διαλυμένη
οικονομικά, που πάει ολοταχώς για την μεγάλη χρεωκοπία, με το χρέος της να
φτάνει τα 400 δισ ευρώ. Και από τις ουρές που δαχτυλόδειχνες; Άλλο τίποτα! Υπάρχουν
ουρές ακόμα και μπροστά από καταστήματα που δεν έχουν πελάτες, διότι περιμένουν
να τους στείλει SMS ο
κατεστραμμένος μαγαζάτορας.
Συνεχίζεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου