Έπεσαν οι τόνοι και γίνανε τσιπούρες

«Ακόμα και οι θυελλώδεις συζητήσεις είναι γόνιμες για ένα κόμμα» δήλωσε η Άννα Διαμαντοπούλου αναφερόμενη στον καβγά Βενιζέλου-Παπανδρέου.
Αν όντως είναι γόνιμες ετούτες οι συζητήσεις παρακαλούμε να λαμβάνονται οι απαραίτητες προφυλάξεις για να μην «γκαστρωθεί η κάλπη» που ‘λεγε κι ο μακαρίτης Χαρίλαος Φλωράκης.
Η γοητευτική Άννα χαρακτήρισε τη δημοσιοποίηση του καβγά «άθλια διαρροή».
Αυτονόητο. Γονιμότητα ή γονιμοποίηση χωρίς υγρά, πλιτς και διαρροές (έστω και άθλιες) δεν νοείται.
«Πέφτουν οι τόνοι στην κόντρα δικηγόρων-δικαστών για την επιθεώρηση των δικαστηρίων» αναφέρουν έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ.
Πολύ λυπάμαι. Ολόκληροι τόνοι και έπεσαν σαν φύλλα που τα παρασύρει ο βοριάς.
Ωστόσο, το κλισέ «πέφτουν οι τόνοι» στην υπόθεση της Δικαιοσύνης εμπεριέχει… τόνους αλήθειας.
Οι τόνοι, ως γνωστόν, είναι ψάρια και τα ψάρια δεν μιλάνε.
Αν μίλαγαν, πολλοί δικαστές σήμερα δεν θα ήταν δικαστές και πολλοί δικηγόροι δεν θα δικηγορούσαν.
Οι εκλογές έγιναν. Ο λαός μίλησε. Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Ούτε ο δήμος Αθηναίων θα μείνει δίχως παρκόμετρα.
Από τις 20 Νοεμβρίου, όλοι οι τυχεράκηδες που δεν γνωρίζουν που να δαπανήσουν τα χρήματα που τους περισσεύουν θα βρίσκουν 5500 παρκόμετρα στο κέντρο της Αθήνας για να ξεστοκάρουν από περιττά μετρητά.
Μεγάλη πρωτοτυπία: δήμος χωρίς πάρκα αλλά με παρκόμετρα!
Το καλό είναι πως αν βάλει ο δήμος άλλα τόσα παρκόμετρα ίσως και να καλύψει ένα ποσοστό από το φέσι που φοράει σ’ όλους τους δημότες ο λαοφιλής ραδιοσταθμός «Αθήνα 984».
Και μέσα στα ποδοσφαιρικά επεισόδια, ακόμα μια μεγάλη αλήθεια ηκούσθη από τον Βύρωνα Πολύδωρα:
«Δεν είμαστε θηριοδαμαστές» είπε κι όλοι καταλάβαμε ότι στο τσίρκο Καραμανλή υπάρχουν κενές θέσεις εργασίας.

Βλασφημία: το δεκανίκι του ανέμπνευστου

Ο Τζίμης Πανούσης τερμάτισε ευδοκίμως την καριέρα του ως διασκεδαστής από τη στιγμή που έγινε το αγαπημένο κατοικίδιο της κατεστημένης διανόησης.

Έχοντας στερέψει μια ολόκληρη εικοσαετία από την όποια έμπνευση είχε και μη ανεχόμενος οποιαδήποτε αλλαγή στον όψιμα νεοπλουτικό τρόπο ζωής του (τζιπ, εταιρία με την επωνυμία «Αφιλοκερδώς ΑΕ» ή κάτι παρόμοιο, Βόρεια Προάστεια) θέλησε να παραμείνει στο χρυσοφόρο προσκήνιο της επικαιρότητας.
Ως γνήσιος ντελάλης της χυδαιότητας και άνθρωπος με δύσκολα εντοπίσιμο «υπερεγώ», διάλεξε την πεπατημένη που λόγω του... σεναρίου του βάφτισε «ανατρεπτική σάτιρα». Ούτε σ’ αυτό πρωτοτύπησε. Ο δημοφιλής δρόμος είναι ο εύκολος και ο συγκεκριμένος άνθρωπος, ούτως ή αλλιώς είναι πλασμένος για τα εύκολα. Σ’ αυτή την επιλογή του, πολύτιμος αρωγός στάθηκε η συνωμοτική ομάδα των μετρίων που χειρίζονται τη ροή της «συμπάθειας» των ΜΜΕ και του «καλλιτεχνικού κόσμου» της ελληνόφωνης ημεδαπής.

Ο καπάτσος Πανούσης κατανόησε το ευνοϊκό ιδεολογικοπολιτικό περιβάλλον και χειρίστηκε τα ΜΜΕ με την δεξιότητα μύγας που προσγειώνεται σε φρέσκια κοπριά.

Αρκετά πονηρός ων, πόνταρε στη συγκυρία της εποχής και προσδιόρισε τους ευκαιριακούς εχθρούς του οι οποίοι ευχόταν (και εύχεται) να τον προσδιορίσουν. Ξέρετε, κάποτε μπορεί να ‘πεσε στα χέρια του από παζάρι βιβλίων στην Κλαυθμώνος και ολίγος Νίτσε ο οποίος το ‘λεγε ξεκάθαρα: «Ο εχθρός σου σε προσδιορίζει». Για αρχή, ο Πανούσης διάλεξε τον Νταλάρα, ποντάροντας κατ’ αρχήν στο όνομα που πετροβολούσε και στην έμφυτη καχυποψία (αν όχι αντιπάθεια) μιας μερίδας συμπλεγματικού κοινού για όσους θεωρούνται «επιτυχημένοι». Η προσπάθειά του στέφθηκε με επιτυχία.

Ο Νταλάρας υπερασπίστηκε επιτυχώς το όνομά του στα δικαστήρια αλλά ήταν απολύτως ανυπεράσπιστος απέναντι στο έρεβος της εκδικητικότητας της μειονεξίας που εκπροσωπούσε επιτυχώς ο Πανούσης.

Επόμενος στόχος του κυβερνητικού εκπροσώπου της μειονεξίας ήταν η ελληνική σημαία.

Η ταλαίπωρη η σημαία δεν μπόρεσε να υπερασπιστεί ούτε τον συμβολισμό της ούτε την ακεραιότητά της στα κατ’ ευφημισμόν «ελληνικά» δικαστήρια. Ούτε πρόκειται ποτέ οποιοδήποτε «ελληνικό» δικαστήριο να προασπίσει την ακεραιότητα οποιασδήποτε έννοιας, συμβόλου ή κατάστασης είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ άνευ εισαγωγικών.

Με την σημαία άθυρμα στα μικροκαμωμένα χέρια του, ο Πανούσης κατόρθωσε να βγάλει ακόμα μια σαιζόν, να κόψει μερικά επιπλέον εισιτήρια και να υποκλέψει δηλώσεις «πνευματικών» ανθρώπων ότι:
α) «Κάνει χιούμορ».
β) «Κάνει τέχνη».
γ) «Προσπαθούν να τον λογοκρίνουν».
δ) «Ζούμε σε εποχές λογοκρισίας».
Το σπουδαιότερο κόλπο του βασιλιά της βρώμας (παράφραση από τον τίτλο της παράστασής του) είναι η αντιστροφή της πραγματικότητας. Υβρίζει, χτυπά, υποτιμά και διασύρει και στο παραμικρό ίχνος αντίδρασης του θύματος υποδύεται τον υβριζόμενο, τον διωκώμενο, το θύμα!
Βέβαια, δεν θα μπορούσε να τα επιτύχει όλα τα ανωτέρω χωρίς την πολύτιμη συμπαράσταση και τις επικοινωνιακές «τσίλιες» που του κρατούν οι όμοιοί του.
Αφού του τέλειωσε η σημαία, ο Νταλάρας και άλλοι διάσημοι στόχοι, το αποξηραμένο καλλιτεχνικό έλος που λέγεται Πανούσης γύρεψε και βρήκε –για περισσότερες από μία σεζόν- άλλον, ακόμα μεγαλύτερο και πολύ ευκολότερο στόχο: τον Χριστό, την Παναγία, την Ορθοδοξία, την πίστη του λαού.
Άλλωστε, είναι πολύ πιο συμφέρον από οικονομικής άποψης να περάσεις ένα σφηνάκι σε κεντρικά δελτία ειδήσεων όπου θα εμφανίζεσαι «ανατρεπτικός και διωκώμενος από ορθόδοξους ταλιμπάν», παρά να πληρώνεις σποτάκια. Δημιουργείς «επεισόδιο» και το προβάλλουν άνευ δεύτερης σκέψης. Αν δημιουργήσεις σποτ διαφημιστικό πρέπει να πληρώσεις για να το δείξουν.
Α, όλα κι όλα: ο συνεπής «ελευθεριακός» Basileros Vromas δεν πρέπει να ξεμείνει από πρώτη ύλη, ήτοι χρήματα. Επίσης, το να βρίζεις τον Χριστό στην Ελλάδα είναι η ασφαλέστερη οδός για να κάνεις «αντίσταση». Ξέρεις πολύ καλά ότι «ορθόδοξους ταλιμπάν» θα βρεις μόνο στα κανάλια και τις φυλλάδες.
Ούτε ένας από τους «Ταλιμπάν» δεν πρόκειται να... τιμήσει τον χαρακτηρισμό που του προσάπτουν οι εκπρόσωποι της ατλαντικής αριστεράς ερχόμενος στο κέντρο σου και ανατινασσόμενος «μετά των αλλοφύλων».
Κανείς γεράκος που έρχεται με το σταυρό στο χέρι και διαμαρτύρεται έξω από το ξενυχτάδικο όπου ασχημονείς δεν πρόκειται να σου αφαιρέσει το δικαίωμα στη ζωή. Ο λόγος είναι απλός: Όλοι οι προαναφερθέντες γνωρίζουν πως το δικαίωμα αφαίρεσης ζωής το ‘χει μόνο ο Θεός – όχι εκείνοι. Αν τα 'βαζες βέβαια με κάποια άλλη θρησκεία (όπως το Ισλάμ) κανείς δεν θα μπορούσε να στοιχηματίσει ούτε ένα ευρώ για το ανέφελον και ασφαλές του υπόλοιπου βίου σου.

Ο Πανούσης ξέρει που χτυπάει: μηδενικό κόστος, μέγιστο κέρδος. Οι φουκαράδες που διαμαρτύρονται θα διασυρθούν από τους τηλεκαίσαρες ως «αναχρονιστές», «σκοταδιστές», «κολλημένοι», «ιεροεξεταστές». Ο Πανούσης είναι το μιντιακό «φως». Δεν τον κατακρίνω. Τέτοιος που είναι, έτσι που έχουν έρθει για εκείνον τα πράγματα και αφού σκέφτεται ούτως δεν θα μπορούσε να πράξει αλλιώς.

Επιπλέον, αποτελεί κι ένα μέτρο σύγκρισης.
Αν δεν υπήρχε το χαμερπές δύσκολα θα ορίζαμε στο υψιπετές, το σπουδαίον.

Καλές εισπράξεις σύντροφε!

Μουνιόθ Καπέλο. Το νέο μας CD είναι γεγονός!

Να και μερικά καλά νέα: Τη Δευτέρα 30/10/2006 κληρώθηκαν στο εκλεκτό ακροατήριό μας (το οποίο επιδεικνύει αξιοθαύμαστη αντοχή στην εκπομπή μας) 20 αντίτυπα από το νέο CD με τα καλύτερα κλιπάκια της χρονιάς.

Μείνετε συντονισμένοι από τις 6:00 μέχρι τις 8:00 και δεν θα ζημιωθείτε.

Ολόκληρη η εβδομάδα που ακολουθεί, πρώτα ο Κύριος, θα είναι γεμάτη με εκπλήξεις! Δηλαδή, μάλλον θα δώσουμε κι άλλα...

ΟΙ ΠΑΙΑΝΕΣ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

1. «ΟΛΥΜΠΙΑΚOΣ». Μια διαφορετική εκδοχή του ύμνου. Μετανοείτε αλλόθρησκοι.
2. «ΚΑΛO ΠAΣΧΑ» by G. Papandreos.
3. «ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘHΣΕΙΣ». Έτσι άρχισαν όλα.
4. «ΒAΝΑΦΟΝ». Ο Σπύρος Καρατζαφέρης με πληροφορίες... Alpha-Alpha!
5. «Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ DNA». High Tech ανάλυση από τον Γιώργο Τράγκα (part 1).
6. «ΤΟ FLAG ON». Τράγκας 2, η επιστροφή
7. «EVERYTHING». Η Eurovision στη Βουλή!
8. «ΑΝΝΑ ΒΙΣΣΗ». Ο επίτιμος βραβεύει την Άννα Βίσση κι όλα πάνε κατ’ ευχήν.
9. «ΤΟ ΝΙΝΙ ΣΕΡΝΕΙ ΚΑΡΑΒΙ». Βέρα Λάμπρου και Μπεζαντάκου διασταυρώνουν τα ξίφη τους.
10. «ΛΗΓΜΕΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΑΡΕΙ;». Η Φωτεινή Πιπιλή στο «I Love TV». Ληγμένοι διάλογοι...
11. «ΜΟΥΝΤΟΜΠΑΣΚΕΤ 2006». Ο θρίαμβος της Ελλάδος και του Βασίλη Σκουντή.
12. «Δ.Ε.Θ.». Ο Γιώργος ξεκαθαρίζει τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ.
13. «ΔΟΥΛΕΙΕΣ». Παλιότερο προεκλογικό σποτάκι της ΝΔ με σύγχρονη ματιά.
14. «ΤΑ ΜΟΛΟΤΟΦ». Ο Πρετεντέρης σχολιάζει τα τεκταινόμενα.
15. «ΜΠΟΡΝΤΕΛΑ Α.Ε.». Αύξηση ΑΕΠ ή επιμήκυνση πέους;
16. «ΓΚΛΕΤΣΟΦ». Ο σύντροφος Απόστολος εξηγεί γιατί να ψηφίσουμε.. ΚΚΕ.
17. «ΜΑΛΑΚΑ». Ο καλύτερος καυγάς της σεζόν. Βάσια Τριφύλλη Ave!
18. «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ». Ο Ψωμιάδης σε εκπομπή της ΝΕΤ, όπου μιλάει για τα προτερήματα των Θεσσαλονικέων.
19. «OH BELLA CIAO». Ο νομάρχης Θεσ/νίκης δε γονατίζει στο αθηναϊκό κατεστημένο.
20. «ΣΤΟ ΚΕΛΙ...43». OK, δεν μπορεί να τα ξέρει όλα ο Πανίκας.
21. «ΦΤΟΥ ΣΟΥ ΡΕ ΑΛΗΤΗ». Το στιγμιότυπο που ενέπνευσε και το εξώφυλλο του CD που κρατάτε στα χέρια σας.
22. «ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ». Οι εκλογές τελείωσαν και ο νομάρχης παραληρεί μπροστά στον λαό του.
23. «ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ». Ο Yorgos εύχεται στους έλληνες.
24. «ΜΑΚΗΣ VS ΚΑΚΑΟΥΝΑΚΗΣ». Ο τσακωμός τους στον Alpha για το πρόστιμο από το ΕΣΡ.
25. BONUS TRACK: «ΘΑ ΤΟΥΣ ΓΡΑΦΟΥΜΕ». Αλήθειες από τα χείλη του καθηγητή Νεοκλή Σαρρή.

Σπέσιαλ Θενξ στα εγγλέζικα: God first, the President and the Vice President, the board of Directors, the share holders, Kostas Kibouropoulos, Chara Zlatani, George Antoniou, George Houdalakis, Christos Triantis, Takis Georgakas, Jim Kyrkos, Maria Georgea, Vicky Daskalaki, Spyros Zenetos, Greg Skourtis and last but not least all of you. Κι αν δεν καταλάβατε πάρτε κάνα λεξικό. Θα σας (και μας) χρειαστεί.
Creative Art Director & Masta of Dizasta: Jim Chalkousis

Ξέρεις ότι ζεις στο έτος 2006 όταν ...

1) άθελα πληκτρολογείς το PIN σου στο φούρνο µικροκυµάτων, στο θερμοστάτη του ψυγείου και στο πλυντήριο.
2) Έχεις συμπληρώσει δεκαετία από τότε που έπαιξες για τελευταία φορά πασιέντζα µε αληθινά χαρτία.
3) Έχεις µια λίστα µε 15 αριθµούς τηλεφώνων για να επικοινωνείς µε
την οικογένεια σου που αποτελείται από 3 άτοµα.
4) Στέλνεις email στον συνάδελφο σου που κάθεται στο διπλανό γραφείο ή στέλνεις email στον εαυτό σου λίγο πριν φύγεις από τη δουλειά για να μην ξεχάσεις τις υποχρεώσεις σου.
5) Έχεις χάσει κάθε επαφή µε φίλους σου γιατί δεν έχουν email.
6) Επιστρέφεις µετά από µακριά και κουραστική ηµέρα εργασίας στο
σπίτι σου και στο τηλέφωνο απαντάς µε το όνοµα την εταιρίας.
7) Στο τηλέφωνο σου στο σπίτι παίρνεις το 9 για βγάλεις εξωτερική
γραµµή.
8) Επί 4 χρόνια βρίσκεσαι στην ίδια θέση αλλά για 3 διαφορετικές
εταιρίες.
10) Όλες οι διαφηµίσεις στην τηλεόραση έχουν στο κάτω µέρος την
ιστοσελίδα.
11) Πανικοβάλλεσαι επειδή βγήκες από το σπίτι χωρίς να πάρεις το
κινητό σου και επιστρέφεις αµέσως για να το πάρεις.
12) Σηκώνεσαι το πρωί και η πρώτη δουλειά που κάνεις είναι αν
ανοίξεις το Outlook/Lotus-Notes πριν κάνεις καφέ.
13) Αντί να χαµογελάσεις κανονικά πληκτρολογείς τα συμβολάκια που ακολουθούν και χρησιμοποιούνται σε chat rooms στο Ίντερνετ :-)
14) Διαβάζεις αυτό το κείµενο και χαµογελάς.
15) Χειρότερα ακόµη, ξέρεις ήδη σε ποιόν θα το στείλεις.
16) Είσαι πολύ απασχοληµένος για να καταλάβεις ότι σε αυτή τη λίστα
λείπει το 9.
17) ξαναπέρασες τη λίστα για να διαπιστώσεις ότι πράγµατι λείπει το 9 ...και τώρα γελάς.
Όλα τα χαριτωμένα που προηγήθηκαν μας τα απέστειλε (φυσικά με email) ο Χρήστος τον οποίον θέλουμε αφενός να ευχαριστήσουμε για την καλοπροαίρετη χειρονομία του και αφετέρου να τον καταγγείλουμε επειδή έχει απόλυτο δίκιο.
Τα περισσότερα συμβαίνουν και εις ημάς.

Ακόμα ένας θρίαμβος Βουλγαράκη!

Πήγε o καλλιτέχνης υπουργός στην έναρξη των παραστάσεων της Λυρικής που έγινε στο τραγικό «Ακροπόλ» και τι συνέβη; Κάποιοι, λίγο πριν την πρεμιέρα, πέταξαν φυλλάδια με μάλλον σκωπτικό περιεχόμενο για τον διευθυντή της Λυρικής κ. Λαζαρίδη. Μια μουσικός λιποθύμησε από τη ζέστη, ένας μουσικός τα 'ριξε άσχημα στην ηγεσία του υπουργείου για τις επιλογές της και από το κοινό ακούστηκαν ένα σωρό σχόλια (όχι τα καλύτερα) για τον υπουργό που ανέχεται τις αυθαιρεσίες στη Λυρική και τον πρωθυπουργό που ανέχεται εκείνον που ανέχεται τις αυθαιρεσίες. Σύντομα θα σας γράψουμε και λεπτομέρειες. Για την ώρα δείτε ένα από τα τσαλαπατημένα φυλλάδια.

Κλίμα εύκρατο - έγκλημα κραταιό

Πολύ γελάσαμε βρε παιδιά με τις εκλογές.
Ώρα να σοβαρευτούμε κάνοντας ένα μακροβούτι στο έρεβος του ανθρώπινου μυαλού, το έγκλημα, το οποίο έχει και πολιτικές προεκτάσεις.
Ένα από τα κακά του νεοφιλελευθερισμού είναι πώς ενισχύει την ιδιωτική πρωτοβουλία στο έγκλημα.
Έχει επίσης αλλοιώσει το φρόνημα και την συμπεριφορά πολιτών που προέρχονται από χώρες που οικοδόμησαν τον σοσιαλισμό.
Πάρτε για παράδειγμα το «έργο» ιδιωτικού δικαίου (ένα συμβόλαιο θανάτου) που εκτελέστηκε στην Σητεία της Κρήτης, χωρίς μάλιστα να προηγηθεί διαγωνισμός με κλειστές προσφορές.
Ανάδοχοι του «έργου» ήταν δύο αλβανοί επιτηδευματίες του εγκλήματος (22 ετών ο ένας και 18 ο άλλος), οι οποίοι έναντι χαμηλού τιμήματος (5.000 ευρώ) και ακόμη χαμηλοτέρας προκαταβολής (500 ευρώ) ανέλαβαν να στείλουν έναν συμπατριώτη τους εις τας αιωνίους μονάς.
Ακολουθώντας πιστά την αισθητική και οικονομική ατραπό που έχουν χαράξει ομοεθνείς ομότεχνοί τους, υιοθέτησαν χαμηλότατο προϋπολογισμό για την εκτέλεση του έργου και του θύματος.
Στην Αμερική το κάνουν με υπερλούξ όπλα και τηλεφακό.
Η ανατολική ευρωπαϊκή παράδοση, όμως, επιβάλλει τσεκούρι – που έχει σχεδόν μηδενικό κόστος.
Όπερ και εγένετο στη Σητεία και ο άτυχος ανθρωπάκος έμεινε στον τόπο από τους δυο δολοφόνους.
Ευτυχώς τους είδαν οι γείτονες του θύματος κι έτσι οι ανάδοχοι του έργου συνελήφθησαν και θα λογοδοτήσουν.
Κάκιστο το έγκλημα επί πληρωμή.
Κάκιστο και το δωρεάν.
Οι χομπίστες εγκληματίες είναι εξίσου αξιοκατάκριτοι και τιμωρητέοι με τους επί πληρωμή και αρκετά πιο επικίνδυνοι.
Εκπρόσωπος των «χομπιστών» κακούργων είναι ένας ψυχανώμαλος που αποπειράθηκε να απαγάγει ένα επτάχρονο αγόρι (στις Τζιτζιφιές) με σκοπό να το κακοποιήσει σεξουαλικά.
Το αγόρι έπαιζε στην πλατεία με τους φίλους του, ενώ ο πατέρας του βρισκόταν ελάχιστα μέτρα πιο πέρα και παρακολουθούσε σε καφετέρια ποδοσφαιρικό αγώνα. Τα λοιπά τα μάθατε στις ειδήσεις...
Κάτι ανάλογο, αλλά μακράν χειρότερο έγινε στην Αυστραλία όπου 12 μαθητές βίασαν μια 17χρονη, βιντεοσκόπησαν την πράξη τους κι αποπειράθηκαν να πουλήσουν το DVD σε σχολεία!
Και μη χειρότερα.

Όπου άγος και μάγος!

Σήμερα θα ασχοληθούμε με μάγια.
Στην ανακοίνωση που έβγαλε η ΠΑΕ Ολυμπιακός αναφέρεται ότι η ένταση που προκλήθηκε με αφορμή τις ήττες από Ρόμα και Ατρόμητο «έχει εντέχνως προβληθεί και διογκωθεί».
Δηλαδή, όλα είναι ντεμέκ και φταίνε τα ΜΜΕ.
Σε λίγο θα μας πουν ότι το γκολ του Κορακάκη δεν ήταν αυθεντικό, αλλά το φτιάξανε με σόγια.
Μαγική εικόνα τα χάλια του Θρύλου!
Και σαν να μην έφταναν όλα τούτα, ο αμυντικός του Ολυμπιακού, ο μαροκινός Ουαντού πήγε σε μάγο!
Σύμφωνα με το Goal News και τον Φίλαθλο, το... διαμάντι του Ολυμπιακού, πριν από το ματς με τη Ρόμα, πήγε σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών.
Τον συνόδευε ο βοηθός του Σόλιντ, Κρις Πιουβέλντε.
Μπήκε στο δωμάτιο του μάγου-γκουρού, το οποίο ήταν γεμάτο καπνούς κι άρχισε τα φακιρικά:
«Είμαι ο καλύτερος! Δεν φοβάμαι κανέναν!», επαναλάμβανε μήπως και το πιστέψει.
Η επίσκεψη, όπως διαβάσαμε στις προαναφερθείσες αθλητικές εφημερίδες κόστισε 150 ευρώ.
Ο Περότα της Ρόμα μάλλον είχε βρει καλύτερο γκουρού και μας το σφύριξε το μπαλάκι.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, τρία τινά μπορεί να συμβαίνουν:
1. Ή ο Ουαντού έβλεπε (στο παρελθόν) μετά μανίας εκπομπές της Άννας Δρούζα και επηρεάστηκε.
2. Ή οι εφημερίδες γράφουν ό,τι κατέβει στο κεφάλι των συντακτών τους.
3. Ή είμαστε όλοι για τα σίδερα και δεν έχει βρεθεί κανείς να μας το πει κατάμουτρα.
Ειλικρινά εύχομαι να ισχύει η δεύτερη εκδοχή.
Τώρα που συνέρχομαι σιγά σιγά από το σοκ και το καλοσκέφτομαι, είχε γίνει μια νύξη στο παρελθόν για φακίρηδες:
Ο Νίκος Αλέφαντος, σε συνέντευξή του στο Φως είχε χαρακτηρίσει «φακίρη» τον Ζιοβάνι.
Βέβαια, από μόνη της μια δήλωση δεν αρκεί για να σε στείλει σε καπνισμένο δωμάτιο ξενοδοχείου, για να λες λαλακίες μπας και ξυπνήσει ο παιχταράς που κρύβεις (με εξαιρετική αποτελεσματικότητα) μέσα σου.
Άμπρα κατάμπρα, χάλια είστε μαύρα!

ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

«Ο β’ γύρος χάλασε τις εντυπώσεις για την ΝΔ», γράφει ο αντιπολιτευόμενος τύπος.
Πράγματι. Αν το παρακάνεις με τους γύρους σου ‘ρχεται δύσκολη η χώνεψη – και δωσ’ του οι σόδες, δωσ’ του ανθρακούχα νερά και δωσ’ του Τράγκα να εξηγεί το σκληρό πρόσωπο της ανάλγητης κυβέρνησης.
Πάντως, ακόμα κι αν κέρδισε τις εντυπώσεις το ΠΑΣΟΚ στον β’ γύρο κάποιος να το πει (με ρέγουλα) στον Γιώργο, να του το εξηγήσει μπας και το καταλάβει.
Μην με παρεξηγείτε, δεν ειρωνεύομαι τον πρόεδρο.
Είναι όντως δύσκολο να καταλάβεις τι ακριβώς γίνεται στην Ελλάδα.
Αν δεν είσαι μυημένος μπορεί να κάνεις λάθη.
Εγώ π.χ., ξαφνιάστηκα όταν έμαθα ότι ο Κύρτσος δεν είναι υπουργός της κυβέρνησης.
Εντυπωσιάστηκα όταν διαπίστωσα πως το πιο ακριβό σπορ στην τηλεόραση είναι να μεταδίδεις ρεπορτάζ σχετικά με τον Συνασπισμό.
Αν δεν το πιστεύετε ρωτήστε τον Alpha. Έχει 500.000 αποδείξεις περί τούτου.
Επίσης με έκπληξη έμαθα ότι η κ. Κανέλλη δεν είναι πλημμυροπαθής, ούτε σεισμόπληκτη ούτε της έκλεψε κάποιος το πορτοφόλι.
Απλά είναι διαρκώς οργισμένη επειδή στα τηλεοπτικά παράθυρα τολμούν και βγαίνουν άνθρωποι που δεν έχουν την ίδια γνώμη με εκείνην.
Μακάρι να ηρεμήσει η γυναίκα γιατί δεν κάνει καλό τόση τσαντίλα στις μέρες μας.
Αν δεν διάβαζα τόσο συχνά εφημερίδες και δεν έβλεπα τηλεόραση, θα πάθαινα την πλάκα μου τη στιγμή που θα μάθαινα ότι έχουμε πρωθυπουργό και μάλιστα τον κ. Καραμανλή – και θα είχα δίκιο.
Πώς είναι δυνατόν να ξέρεις το όνομα κάποιου που δεν βγαίνει από το σπίτι του ούτε για να ξεμουδιάσει;
Τα νύχια μου θέλετε να μυρίσω;
Άλλη ελληνική παραδοξότητα είναι ο κ. Σουφλιάς.
Οι αμύητοι σίγουρα βάζουν στοίχημα ότι αυτός ο καλός κύριος (που πρέπει να είναι καλός γιατί έτσι λένε οι τηλεοράσεις) είναι ΠΑΣΟΚ.
Κι όμως, είναι ΝΔ και μάλιστα υπουργός!
Αυτά είναι δράματα μαντάμ…

Μαρούσι - βολική επαναφορά

Σας το έταξα το ρεπορτάζ από το προεκλογικό Μαρούσι και το έκανα. Προλειαίνω το έδαφος για την επόμενη τετραετία για να σας σώσω κι εγώ. Απολαύστε το.





Να τα μας! Με το που βγήκα από το σπίτι είδα στα λασπόνερα ένα «αντιπατουλικό» φυλλάδιο. Ο εκλεγμένος πλέον δήμαρχος Αμαρουσίου κ. Πατούλης έχει διαπράξει μέγα έγκλημα: Είναι Πευκιώτης κι ως τέτοιος καταγγέλεται από την «Κίνηση Νέων Αμαρουσίου» που υπογράφει το καλοπροαίρετο φυλλάδιο.





Οι προκλήσεις, όμως, δεν μένουν αναπάντητες. Μια αφίσα του Πάνου Αλεξανδρή, έτερου διεκδικητή της δημαρχίας εσκίσθη και τσαλαπατήθηκε σαν προεκλογική υπόσχεση.





«Μαρούσι. Μια πόλη κάθε μέρα καλύτερη», διαβάζω στο καταλασπωμένο αυτοκόλλητο που διαφημίζει την υποψηφιότητα του κ. Ραγκούση, ο οποίος υποσχόταν μεν να κάνει το Μαρούσι κάθε μέρα καλύτερο. Οι οπαδοί του βοήθησαν να γίνει τρισχειρότερο μια και προεκλογικώς ανέπτυξαν το ανεξήγητητο χούι να κολλούν δεκάδες αυτοκόλλητα στα πεζοδρόμια με αποτέλεσμα να μάθουμε πάμπολλοι κάτοικοι της πόλης το άθλημα του σλάλομ επί πεζοδρομίου. Έπαθλο ένα περιποιημένο διάστρεμμα ή μια επίσκεψη στο ΚΑΤ. Ευχαριστούμε κύριε Ραγκούση!





Και κάτι ξεκάρφωτο για τη συνέχεια. Σ’ έναν κάδο, λίγο πιο πέρα από το ραγκούσειο αυτοκόλλητο, το διαφημιστικό sticker του κ. Μάνου Δασκαλάκη «Ύπατου Διδασκάλου Τζούντο – Επιθεωρητού» και υποψηφίου Νομαρχιακού Συμβούλου με το ΛΑΟΣ στην υπερνομαρχία.
Άτοπον.
Το sticker του «Ύπατου Διδασκάλου Τζούντο – Επιθεωρητού» είχε τοποθετηθεί έπειτα από τον πρώτο γύρο των νομαρχιακών εκλογών. Μάλλον περίσσεψε, οπότε γιατί να πάει χαμένο…





Καταπληκτικό! Οι Ινδιάνοι του Λιακόπουλου που αποδεικνύουν ότι όλοι είναι Έλληνες. Τώρα εμφανίζονται στο Μαρούσι, στην πλατεία του ΗΣΑΠ. Τα φτερά που φοράνε έχουν μαραθεί. Μάλλον πρέπει να τα ανανεώσουν.





Η λαϊκή βούληση δεν πρέπει να μείνει από καύσιμα. Ο κ. Πατούλης το ξέρει καλά και διά τούτο στόλισε ένα όχημα με τα πολεμικά χρώματα του συνδυασμού του, το καλοξυρισμένο πρόσωπό του και το κουρεματάκι του που θυμίζει Ζάχο Δόγκανο. Εμένα μου άρεσε η ντουντούκα που φέρνει στο νου θύμησες από ελληνικές ταινίες με τα ημιφορτηγά που ντελάλιζαν παραστάσεις μπουλουκιών στα χωριά.





Οδός Ερμού. Αναδουλειές στα πλανόδια cdάδικα. Κανείς δεν έχει όρεξη για τα καινούρια του Πετρέλη.





Πάλι οδός Ερμού. Ο ανταγωνιστής των Metropolis, φαινομενικά, στηρίζει τον αγώνα των μαθητών. Έχει και σχετική κονκάρδα στο πέτο του χιτωνίου του. Τον ρώτησα γιατί την φόρεσε, αν γνωρίζει τι λέει. «Όχι ντεν κσέρω. Μου την έντωσαν τσάμπα κι εγώ άρεσε», απάντησε χαμογελαστός.





Στην αρχή τρόμαξα. Νόμισα πως ο φιλότιμος εργάτης της φωτό ήταν ο Αρούνα Μπαμπαγκίντα του Ολυμπιακού. Ευτυχώς, έκανα λάθος. Απλά του μοιάζει. Έτσι όπως πάει ο Ολυμπιακός σε λίγο ο Ρίμπο θα κόβει γύρο στου Μπαϊρακτάρη…





Λίγο πιο κάτω από τα cd, να ‘σου και τα σκουπιδάκια. Ας κάνουμε λιγουλάκι υπομονή. Μόλις βγει ο νέος δήμαρχος θα μας λυτρώσει…





Φελινική φωτό. Φοίνικας ζουμπάς λες και είναι χριστουγεννιάτικο δέντρο κι από κάτω τα σκουπίδια που υποδύονται τα δώρα.





Τα μπάζα ήρθαν για να κάνουν παρέα στα σκουπιδάκια. Σιγά σιγά το Μαρούσι αρχίζει να μου θυμίζει ολίγον τι Ζεφύρι.





Μάλλον δεν πρέπει να μου θυμίζει Ζεφύρι το Μαρούσι. Είναι το Ζεφύρι! Αφίσσα Αλεξανδρή, ντουντούκα και ταμπελάρα με φέτα βαρελίσια, ελληνική τε και παραδοσιακή. Η πόλη του αύριο βγήκε μέσα απ’ το βαρέλι του προχθές…





O κ. Πατούλης μοίρασε (το Σάββατο) τριαντάφυλλα και εξελέγη. Πάντως, ένας κυριούλης δίπλα σε ψαράδικο ζήτησε από τους επιτελείς του κ. Δημάρχου να του αγοράσουν ένα κιλό γάβρο. Εκείνοι δεν υπέκυψαν στον λαϊκισμό. Ίσως και να μην τον άκουσαν καν. Είχαν τόσο κόσμο να εξυπηρετήσουν. Σκέφτηκα να πάρω κι εγώ ένα ματσάκι, αλλά δεν είχα ραντεβού τέτοιας φύσεως.





Τα άνθη του καλού φυτρώνουν σε προεκλογικά περίπτερα.





Πλήξη και ανία μέχρι την ψηφοφορία.





Αυτή η λήψη ξεστράτισε. Προοριζόταν για καλλιτεχνική.





Μα ποια είναι τούτη η ντελικανού με τον μπερέ; Εγγονή του Τσε Γκεβάρα; Τι λέει στους πιτσιρικάδες; Ιστορίες από τη Σιέρα Μαέστρα;





Κρυφακούω τι τους λέει: «Πάρε εσύ το πράσινο που είσαι Παναθηναϊκός. Πάρε κι εσύ το κόκκινο που είσαι Ολυμπιακός».
«Μα δεν είναι κόκκινο, πορτοκαλί είναι», απαντάει ο νεαρός.
«Ε, δεν πειράζει πάρτο έτσι κι αλλιώς», ανταπαντά η όμορφη διαφωτίστρια του υποψηφίου δημάρχου κ. Αλεξανδρή.





Κι οι νεαροί τα πήραν (τα μπαλόνια) και φύγαν. Λίγο πιο κάτω τα ‘σκασαν και σκάσανε στα γέλια...





Και το γκράντε φινάλε. Η νεολαία Πατούλη εν δράσει, λίγο πριν φτάσω στην Κηφισσίας. Επόμενο δημοτικό ρεπορτάζ, πρώτα ο Θεός, στις επόμενες εκλογές...

Ψηφοφόρε, έλα να την πάρεις!

Η αλήθεια, αν και φαντάζει αφαιρετική υπόθεση απαιτεί σύνθεση. Για να μην τα πολυλογώ, χθες πήγα μια βόλτα στο κέντρο της Μαρουσιού. Δεν χρειάστηκε πολύ για καταλάβω τις αληθινές προθέσεις όλων των υποψηφίων. Εκείνοι που μιλούσαν για σωτηρία βοήθησαν πολύ στην καταστροφή. Άλλος μοίραζε τριαντάφυλλα στους περαστικούς. Άλλος μπαλόνια στους πιτσιρικάδες. Δίπλα στον ηλεκτρικό "ινδιάνοι" με ταλαιπωρημένα φτερά να παίζουν playback τραγούδια που παίζει κι ο Λιακόπουλος για να αποδείξει ότι οι εξωγήινοι είναι Έλληνες. Το προεκλογικό χαρτομάνι στους δρόμους λασπωμένο από την βροχή. Εικόνες υποκρισίας κάτω από γκρίζο ουρανό. Πηχτή ξεφτίλα αραιωμένη σε κούφια λόγια. "Κι αν πέθαινε κανείς από αηδία", έγραφε ο απελπισμένος Καρυωτάκης και τελικά πέθανε ο ίδιος αυτοβούλως. Μπάφιασα. Δεν γράφω άλλο. Μείνετε συντονισμένοι, αύριο αν δεν βαριέμαι μπορεί να βάλω και φωτογραφίες.

Κι αν σας προσβάλλει η φωτό με τον Βεργή, αλλάξτε blog. Τζάμπα είναι.

ΑΚΡΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ

Πήγε ο αστυνομικός να κάνει το ψιλό του σε σχολείο και μάθατε τι έγινε.
Άρχισαν τα σχόλια περί παρακράτους, αστυνομικού κράτους και φακελωμάτων.
Φαντάσου να είχε πάθει κόψιμο! Θα ξέσπαγε Οκτωβριανή επανάσταση.
Εμπρός σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους, με Ρόλεξ στα χέρια με γούνες στους ώμους (που τραγουδούσε κι ο παρ’ολίγον δήμαρχος Καλαμαριάς Χάρρυ Κλυνν).
Στις αινιγματικές ημέρες που διανύουμε, οι «μυστικοί» αστυνομικοί πηγαίνουν φανερά, με τη στολή, για να υποκλέψουν φανερές πληροφορίες.
Το συγκεκριμένο όργανο, προφανώς δεν πήγαινε για λογαριασμό του κράτους στο σχολείο γυρεύοντας να μάθει ποια τμήματα δεν κάνουν μάθημα λόγω απεργίας.
Το κράτος δεν θα έστελνε αστυνομικό στα κρυφά (με φανερή τη στολή, το ‘παμε αυτό) για να ζητήσει στοιχεία που ήδη έχει!



Σε καθημερινή βάση, οι διευθυντές των σχολείων στέλνουν ραπόρτο στο υπουργείο Παιδείας περί της συμμετοχής καθηγητών στην απεργία.
Αυτό το κάνουν επειδή οι απεργοί δεν πληρώνονται τα ημερομίσθια των ημερών κατά τις οποίες δεν εργάζονται.
Αυτονόητο όσο το γιαούρτι στο τζατζίκι.
Ο κιμάς στα μακαρόνια. Το λάστιχο στη ζάντα.
Παρά ταύτα, είδαμε τα ξεσπαθώματα των τηλεδημοκρατών που κατάλαβαν τόσο καλά ώστε να προσποιούνται στο γυαλί πως δεν κατάλαβαν τίποτα.
Σε κάθε περίπτωση είναι αδύνατον να εγκαθιδρυθεί αστυνομικό κράτος στην Ελλάδα.
Πρώτος λόγος: Δεν έχουμε Αστυνομία!
Δεύτερος λόγος: Ουδέποτε είχαμε κράτος, και δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να αποκτήσουμε τώρα.
Τρίτος λόγος: Ουδείς εκδότης-μπετατζής έχει ενδιαφερθεί μέχρι σήμερα να βοηθήσει στην εγκαθίδρυση αστυνομικού κράτους.
Τέταρτος λόγος: Σε περίπτωση που ενδιαφερθεί εκδότης-μπετατζής να εγκαθιδρύσει αστυνομικό κράτος, αποκλείεται να ξεκινήσει με τέτοιου είδους χοντράδες. Θα κάνει μια ξεγυρισμένη χουντάρα χωρίς να το καταλάβει κανείς.
Πέμπτος λόγος: Σ’ αυτό το υποτιθέμενο αστυνομικό κράτος, δεν θα φακελώνονται όσοι δεν εργάζονται, αλλά αυτοί που δουλεύουν! Είναι επικίνδυνος όποιος διαφέρει τόσο πολύ από τους τυράννους του.
Και στην τελική αν το καλοσκεφτείτε έχουμε δικτατορία στην Ελλάδα...
Τη δικτατορία της ηλιθιότητας!

ΤΑ ΦΑΛΤΣΑ ΤΗΣ ΛΥΡΙΚΗΣ, ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ, ΔΥΣΦΟΡΙΑ

Την ανέγερση νέου κτηρίου που θα στεγάσει τη Λυρική Σκηνή σχεδιάζει η κυβέρνηση.
Η τοποθεσία βρίσκεται ακριβώς εκεί που της πρέπει.
Στον ιππόδρομο!
Αναμενόμενο.
Ο κ. Λαζαρίδης, ο νέος διευθυντής της Λυρικής έχει κάνει άλογα τους ταλαίπωρους εργαζόμενους του θεάτρου.
Μόνο να προσέξει η κυβέρνηση και να μην τον αφήσει να εποπτεύσει τα έργα διότι ο κ. Λαζαρίδης θεωρεί την άδεια από την πολεοδομία «τυπικό θέμα» και μπορεί να σηκώσει κάνα αυθαίρετο.
Έτσι είχε πει στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο αγγλοτραφείς σκηνογράφος με τον κ. Βουλγαράκη να χαμογελάει δίπλα του.
Συγκεκριμένα, τον είχε ρωτήσει δημοσιογράφος για τις αυθαίρετες εργασίες που έγιναν στην Λυρική (επέκταση της σκηνής και της ορχήστρας).
Ξέρετε τι απάντησε – χωρίς, δυστυχώς, να προκαλέσει την αντίδραση του κ. Βουλγαράκη;
«Το θέμα είναι technical» (τεχνικό).
Δίκιο έχει. Όλα τα θέματα είναι technical. Κι η ανυπαρξία αντίδρασης εκ μέρους του υπουργού όταν άκουγε για αυθαιρεσίες technical είναι.
Τέλος πάντων, ας μην αδικούμε τον υπουργό. Είναι γεγονός ότι ο συγκεκριμένος δεν θα μπορούσε να αντιδράσει διαφορετικά – ούτε θα ήθελε.
Η μουσική τον μαγεύει. Όπως στο συμβάν με τα ταμπούρλα που βαράγαν οι φοιτητές που καθύβριζαν τον Γιώργο Παπανδρέου.
Ούτε τότε αντέδρασε ο διαχειριζόμενος τον πολιτισμό της Ελλάδας κ. Βουλγαράκης.
Αν θέλετε να μαγευτείτε κι εσείς από τα ανεκδιήγητα φάλτσα του κ. Βουλγαράκη που ανέχεται τις πάσης φύσεως αυθαιρεσίες, πληκτρολογήστε:
http://press.culture.gr/doc/0602104.doc
Εκεί υπάρχει η απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης τύπου που παραχώρησε ο κ. Λαζαρίδης, έχοντας σε ρόλους κομπάρσων τον υπουργό κι ακόμα έναν κύριο της βαριάς βιομηχανίας του... πολιτισμού.
Ας αφήσουμε τα γιαπιά του Λαζαρίδη κι ας περάσουμε σ’ ένα πιο technical θέμα.
Αφού οι αριθμοί των εκλογικών αποτελεσμάτων παραμένουν οι ίδιοι, γιατί αλλάζει η διάθεση του ΠΑΣΟΚ;
Την Κυριακή πανηγύρισαν, Δευτέρα μας τα γύρισαν. Αρχικώς ήταν καλά κι ύστερα καλάμια. Χαρμολύπη ή τραγέλαφος;
Ωστόσο, υπάρχει ερμηνεία για τον... πολυπαιγμένο τίτλο «δυσφορία στο ΠΑΣΟΚ» που βλέπουμε συχνά πυκνά σε διάφορα ΜΜΕ.
Πάντοτε οι υπερβολές στο φαΐ πληρώνονται με δυσφορία.

Ακυρο, λευκό, ροζουλί και υπογλυκαιμία

Σήμερα το μενού έχει ένα καυτό νέο και ψύχραιμες (εκλογικές) παρατηρήσεις.
Υπογλυκαιμικό σοκ έπαθε ο Ερντογάν, τάβλαρε και μπήκε στο νοσοκομείο. Νήστευε λόγω του Ραμαζανιού και πάρτον κάτω.
Μπορεί να έβλεπε στο Mega τους Μπακλαβατζίογλου, να ζήλεψε τα σερμπέτια, να γουργούρισε η κοιλιά του και να του ήρθε ο ντουβρουτζάς.
Το κακό είναι ότι δεν έχει προβεί ακόμα σε δηλώσεις ο Μαρκουλάκης.
Το καλό είναι ότι έπειτα από τόσους αιώνες κοινοβουλευτικού βίου, έπρεπε να φτάσουμε στις δικές μας δημοτικές εκλογές για να γεννηθεί ένα νέο χρώμα: το άκυρο.
Εδώ κοτζαμάν υπουργεία μας τσουβαλιάζουν το λευκό μαζί με το άκυρο, δεν έπρεπε να το κάναμε χρώμα;
Μια και τα βάζουν στην ίδια κατηγορία τα λευκά μαζί με τα άκυρα οι εκλογομάγειροι, καιρός να τους ακολουθήσουν και οι ρουχάδες.
Άλλη παρατήρησή μου σχετικά με τις εκλογές είναι πως η αποχή και η απόχη όταν γράφονται στα κεφαλαία είναι ακριβώς το ίδιο.
Όπως ολόιδια είναι και τα κεφαλαία με τα κεφάλαια όταν γράφονται στα κεφαλαία.
Έχω επίσης να σημειώσω ότι τούτη η εβδομάδα που διανύουμε αποτελεί αίνιγμα.
Δεν μπορείς να την καταχωρήσεις πουθενά!
Δεν είναι απόλυτα προεκλογική, επειδή την Κυριακή που μας πέρασε έγιναν οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.
Δεν είναι απόλυτα μετεκλογική επειδή έπονται οι εκλογές του δευτέρου γύρου.
Ούτε εκλογική μπορείς να την πεις αφού δεν ψηφίζουμε καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας.
Θα μπορούσε να την ορίσει κάποιος ως μεσεκλογική επειδή βρισκόμαστε στο ενδιάμεσο δύο αναμετρήσεων αλλά δεν υπάρχει ετούτη η λέξη.
Επίσης, η ίδια η λέξη «εκλογική», υπαινίσσεται (χωρίς να το... σακουλεύεται το κοινό) πως η συγκεκριμένη διαδικασία βρίσκεται εκτός λογικής.
Δεν πρέπει να παραλείψουμε πως σύμφωνα με τη εξωλογική εκλογική λογική των κομμάτων, οι υποψήφιοι είναι ασώματες κεφαλές.
Ο λόγος απλός: για επιλογές προσώπων δεν μιλάνε; Άρα δεν τους νοιάζουν ούτε τα πόδια, ούτε τα χέρια, ούτε κάποιο άλλο μέρος του σώματος.

ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΚΟΛΩΝΑΚΙ

Μια και τα φώτα της δημοσιότητας πέσανε (ως συνήθως) στην Αθήνα, θα σας μαρτυρήσω τι άκουσαν τα ώτα μου στο Κολωνάκι όταν παρακολουθούσα τα εκλογικά τηλε-δρώμενα σε καφετερία της πλατείας.
«Ο λαός στην εξουσία, ο Σάκης στο Mega»!
Το φώναξαν νεαροί χαβαλέδες όταν είδαν τον Σάκη Κεχαγιόγλου να δίνει τα φώτα του σε πάνελ του σταθμού κατά τις 7:00 το απόγιομα.
Ένας άλλος, λίαν κακεντρεχέστερος τυπάς (αν ευσταθεί ο συγκριτικός βαθμός) ρώτησε αν γνωρίζει ο κ. Κεχαγιόγλου «ποιος προηγείται στον δήμο Κορυδαλλού».
Μια παρέα από ηλικιωμένους κυρίους και κυρίες, γκάγκαρους Αθηναίους (που σχεδόν όλοι τους είχαν παραγγείλει κολοκυθάκια γεμιστά) σχολίασαν την επιτυχία του κ. Τσίπρα στον δήμο Αθηναίων:
«Εμ βέβαια, τόσοι βλάχοι που μαζεύτηκαν στην πόλη ψήφισαν Τσίπρα γιατί το επίθετο τους θυμίζει τα τσίπουρα που πίναν στο χωριό τους».
Ούτε η νίκη Φασούλα τους άφησε ασυγκίνητους:
«Για ποιο κράτος των Αθηνών μιλάνε οι Θεσσαλονικείς;
Εδώ οι Ολυμπιακοί ψήφισαν για δήμαρχο Πειραιά έναν Παοκτζή που δεν μένει καν στην πόλη τους».
Άλλη κυρία στα σαρανταφεύγα της, μόλις άκουσε από πανελίστα το κλισέ «ο λαός μίλησε» είπε ενοχλημένη στη συνομήλικη φίλη της:
«Ο ελληνικός λαός πρέπει να έχει νηπιώδη νοημοσύνη:
τόσες χιλιετίες υπάρχει, τώρα μίλησε; Κι αφού μίλησε αυτά βρήκε να μας πει;»
Κάποιος περαστικός, απροκάλυπτα νεοδημοκράτης, μόλις είδε τον Γιώργο Παπανδρέου να κάνει δηλώσεις για τις εκλογές, σχολίασε:
«Για τις ελληνικές εκλογές μιλάει ή για τις επερχόμενες εκλογές της αμερικανικής Γερουσίας;»
Ούτε ο Καραμανλής τη γλίτωσε. Δυστυχώς για εκείνον υπάρχουν και παρατηρητικοί άνθρωποι.
Είπε λοιπόν ο πρωθυπουργός: «ο φαύλος κύκλος - πρώτα θυσίες, μετά παροχές, μετά πάλι θυσίες - πρέπει να σπάσει και θα σπάσει οριστικά».
Ακούγοντάς το προαναφερθέν, εις κύριος που ήταν έτοιμος να αποχωρήσει ξέσπασε:
«Αν έλειπε η λέξη ‘παροχές’ θα του άρεσε ο κύκλος του προέδρου».
Αν συμφωνούμε εμείς; Λαού ομιλούντος πάσα αρχή παυσάτω.

ΤΙ ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΑΤΑΙΟ ΜΕΤΑ;

«Τι φαντάζει τόσο απαραίτητο πριν και μάταιο μετά»;
Αυτό ήταν ένα από τα κουίζ που θέσαμε προ ημερών στο ακροατήριο της ραδιοφωνικής μας εκπομπής.
Οι απαντήσεις μάς εξέπληξαν περισσότερο απ’ όλες τις άλλες παρεμβάσεις του κοινού όσο καιρό κάνουμε ραδιόφωνο.
Η σωστή –κατ’ εμάς- απάντηση ήταν το σεξ.
Αμέσως πριν την ερωτική πράξη, το σεξ φαντάζει ως η πιο επικτακτική ανάγκη.
Μόλις επισυμβεί το ευκταίον, χάνει τόσο γρήγορα την προτεραία του αίγλη που θυμίζει μετοχή του ΧΑΑ το 1999-2000.
Ωστόσο, οι βαθύτατα φιλοσοφημένοι ακροατές μας είχαν κατά νου πολλά περισσότερα πράγματα από το σεξ και το απέδειξαν με τις εύστοχες και απροσδόκητες απαντήσεις τους.
Πολλοί απάντησαν ότι «απαραίτητο πριν και μάταιο μετά» φαίνεται το φαγητό.
Άλλοι είπαν «η ενημέρωση», «το δελτίο ειδήσεων», «η εφημερίδα».
Οι άνεργοι πτυχιούχοι απάντησαν: «το πτυχίο».
Ένας χιουμορίστας όρισε έτσι την «κλανιά».
Άλλες απαντήσεις ήταν επηρεασμένες από την επικαιρότητα: «τα αντιπλημμυρικά έργα», «η βενζίνη», «η βροχή», «η εκπαίδευση», «ο δάσκαλος».
Οι πιο κουλτουρέ ακροατές μας έδωσαν τις ακόλουθες απαντήσεις:
«η ζωή», «η συγγνώμη», «η ιδεολογία», «η νίκη», «ο πολιτισμός», «η δύναμη», «η εξουσία», «το χρήμα», «η δόξα».
Οι σχετικά ή απόλυτα απογοητευμένοι από τις προσωπικές τους σχέσεις έδιναν απαντήσεις στο κουίζ μας χωρίς να κάνουν περαιτέρω σχόλια.
Για όλους αυτούς «απαραίτητα πριν και μάταια μετά» είναι πράγματα και καταστάσεις όπως:
«ο γάμος», «η συζυγική πίστη», «η απιστία», «η παράλληλη σχέση», «το διαζύγιο», «η γυναίκα», «ο άντρας», «ο καλύτερος φίλος».
Οι υπαρξιακώς αγωνιούντες έδωσαν απαντήσεις όπως: «το φέρετρο», «το κοστούμι του νεκρού».
Ένας... νοσταλγός μας πληροφόρησε πως έτσι βλέπει «το πραξικόπημα».
Τώρα, έχοντας δει και τα ανούσια και long play τηλεπάρτι με τις δημοτικές εκλογές, συντάσσομαι με όλους όσοι χαρακτήρισαν ως απαραίτητες πριν και μάταιες μετά «τις δημοτικές εκλογές», «τις μετεκλογικές συζητήσεις για τις εκλογές», «τις υπερνομαρχίες», «τους δημάρχους και τους νομάρχες».
Άδικο έχω;

ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ - ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΚΟΡΟΪΔΟ

Όταν είναι γυναίκα και τεκνοποιήσει δεν θα κάτσει ένα χρόνο με άδεια. Δεν είναι μόνιμος. Όταν κινείται στο κέντρο της πόλης θα εγκλωβιστεί για ώρες εξαιτίας διαδήλωσης των δημοσίων υπαλλήλων που απεργούν. Στη δουλειά δεν βαράει μύγες. Όταν θα αναγκαστεί να έχει συναλλαγή με το δημόσιο θα περιμένει με τις ώρες να τελειώσει την μπουγάτσα του ο δημόσιος υπάλληλος. Δεν ξεκινάει τον εργασιακό του βίο με 900 ευρώ μισθό, παρόλο που θα το άξιζε. Δεν απεργεί. Δεν διανοείται να ταλαιπωρήσει τον πελάτη. Δεν παίρνει άδειες από την σημαία. Απολύεται από την δουλειά και δεν ανοίγει ρουθούνι. Αν σηκώσει το χέρι, θα φάει πόδι. Δεν είναι μόνιμος, επειδή τίποτα στη ζωή δεν είναι μόνιμο. Πληρώνει συνέχεια και ακούσια εκείνους που του κάνουν τη ζωή δύσκολη. Δεν κομματίζεται μέσα στον εργασιακό χώρο. Ουδείς νοιάζεται για εκείνον και την οικογένειά του. Το οκτάωρο το έχει αποχαιρετήσει χρόνια τώρα.
Σε γενικές γραμμές είναι κορόιδο ενώ ο ίδιος συχνά πυκνά αυτοχαρατηρίζεται μαλάκας.
Έχει άδικο;

ΡΟΥΑ ΜΑΤ!!!

Δάσκαλοι, καθηγητές.
Θέλουν 1400 ευρώ για να φτάσουν τουλάχιστον το κατώτατο όριο φτώχειας.
Πόσα λεφτά να λείπουν άραγε (σε ουκ ολίγους εξ αυτών) για να ξεπεράσουν το κατώτατο όριο της πνευματικής ένδειας που τους μαστίζει εδώ και δεκαετίες; Πόσα χρήματα τους χρειάζονται για να μάθουν το αντικείμενό τους, για να σταματήσουν τα άνευ αποδείξεως ιδιαίτερα, για να αγαπήσουν τους μαθητές; Πόσα ευρώ μπορούν να τους αφαιρέσουν τις κομματικές τσίμπλες από τα μάτια τους; Πόσα ευρώ χρειάζονται για να διαβάσουν έστω και ένα βιβλίο «εκτός ύλης» για να διευρύνουν τους ορίζοντές τους; Πόσα ευρώ χρειάζονται για να διαπλάθουν σκεπτόμενους ανθρώπους κι όχι παπαγαλάκια που θα αγωνίζονται να «πιάσουν» το δεκάρι (με άριστα το 20);
Να μας πουν νούμερα μια και έχουν στρατηγική θέση στην σκακιέρα της κοινωνίας.
Τόσο στρατηγική που πάμπολλοι μαθητές θα ήθελα να να βρεθούν στη θέση των ΜΑΤ.