Δὲν εἶμαι σὲ θέσἡ νὰ μιλήσω γιὰ λογαριασμὸ τῶν ἄλλων. Οὔτε τώρα μπορῶ νὰ τὸ κάνω οὔτε στὸ μέλλον θὰ δύναμαι. Ὅσα φέρει ἕκαστος ἐντὸς του εἶναι γνωστὰ μόνο σ’ ἐκεῖνον. Μιλῶ γιὰ τὸν ἑαυτὸ μου.
Ἦταν μία ὡραία χρονιά. Δὲν ἔχω παράπονο. Ἦρθε κουβαλώντας μαζὶ της ἕναν ἀέρα ἀβεβαιότητας, ἀσάφειας, ἀοριστίας καὶ φεύγει, ἀφήνοντας ὅλα αὐτὰ πίσω ἀλλὰ καὶ ἀρκετὰ δῶρα.
Τὸ βασικότερο δῶρο ποὺ ἄφησε τὸ 2020 εἶναι ἡ ἐπιβίωση. Ὅποιος ζεῖ καὶ ἔχει ὑγεία, διαθέτει μία ἐξαιρετικὴ βάση συζήτησης… Μόνο οἱ νεκροὶ ἔχουν δεῖ τὸ τέλος τοῦ πολέμου, ὅπως σοφὰ ἀναφέρει τὸ ἀπόφθεγμα. Ἐπιβιώνω ἀκόμα, ἐλπίζω, καὶ ἔχω δεῖ μερικὲς προσδοκίες μου νὰ ὑλοποιοῦνται καὶ πολλὲς νὰ διαψεύδονται - καὶ γι’ αὐτὲς δὲν μπορῶ νὰ κατηγορήσω κάποιον. Γιὰ ὅλα ἐμένα μέμφομαι, ὅλα τὰ περιμένω ἀπὸ ἐμένα, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ.
Τὸ περιβάλλον γύρω μου εἶναι μεγάλο κομμάτι ἀπὸ τὴν ὀμορφιὰ τοῦ κτιστοῦ κόσμου ἀλλὰ καὶ μεγάλο