Περί διοίκησης και χρηματοδότησης ΑΕΙ

Mήνυμα που ελήφθη από ακροατή της εκπομπής για το ζήτημα των ΑΕΙ. Παρατίθεται ως έχει:

Μια χαρά δίνουν απολογισμούς οι πρυτάνεις στο υπουργείο και ποτέ δεν υπήρξε πρόβλημα. Όλα καλά.
Οι συνάδελφοι πανεπιστημιακοί αντιδρούν έντονα στον νόμο Διαμαντοπούλου μόνο σε 2 από τα πολλά θέματα που προβλέπει:

α. Θέλει μη δημοκρατικά εκλεγμένες διοικήσεις στα ΑΕΙ*
β. Θέλει διορισμένους (και όχι εκλεγμένους) και χωρίς καμία λογοδοσία (σε κανέναν) τους κοσμήτορες με πλήρη έλεγχο των πάντων μέσα στις σχολές**

Όλο το υπόλοιπο νομοθέτημα εφαρμόζεται πλήρως.
Αντώνης.

* 8 εκλεγμένα μέλη των ΑΕΙ κληρώνονται μεταξύ τους ώστε οι 4 θα είναι εκεί 2 έτη και οι άλλοι για 4 έτη (δηλαδή εμείς ψηφίζουμε και κάποιοι θα βγουν εκτός με κλήρο) και αυτοί επιλέγουν 6 εξωτερικούς (όχι πανεπιστημιακούς) για να συγκροτήσουν το συμβούλιο 14 ανθρώπων. Σε αυτούς προστίθεται ένας φοιτητής. Αυτοί 6 εξωτερικοί δεν εκλέγονται και θα είναι εκεί για 4έτη. Αυτοί λοιπόν δεν λογοδοτούν στα ΑΕΙ.
Το Υπουργείο με αυτά τα κόλπα θέλει να μεταφέρει την εξουσία σε ανθρώπους που θα ελέγχει ώστε να μπορέσει να κλείσει
τμήματα. Διότι τώρα τα ΑΕΙ ως αυτοδιοικούμενα από την εκλεγμένη σύγκλητο δεν ελέγχεται για να κλείσουν Τμήματα.

** οι κοσμήτορες διορίζονται από το συμβούλιο, έχουν εξουσία στα πάντα μέσα στη Σχολή (ότι πρέπει για γλύψιμο και διαπλοκή) και δεν λογοδοτούν σε κανένα, ούτε στο συμβούλιο!!! που τους διόρισε.

Αντώνης Τσολομύτης
Αναπληρωτής Καθηγητής
Τμήμα Μαθηματικών
Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Η μεγάλη απόφραξη

Tης Λουκίας Χουλιάρα

Η είδηση της απόσυρσης Θόδωρα έπεσε σαν το χτικιό πάνω στη χώρα. Πλάκωσε σαν ταφόπλακα τους υπηκόους και έφερε κλαυθμούς, οδυρμούς και μοιρολόγια. Ο Θόδωρας ανέκαθεν υπήρξε σύμβολο πολιτικής ευπρέπειας και ήθους και είχε καθιερωθεί, στη συνείδηση κάθε ελληνικής οικογένειας, ως Μέγας Ηγέτης. Οι περγαμηνές του πολλές. Τί να λέμε τώρα; Ποιός μπορεί να διαγράψει απ’ την μνήμη του, τις Θοδωροατάκες που άφησαν εποχή; Ουδείς. Και να σπασε όμως ο διάολος το ποδάρι του, και να πέσατε σε πλεκτάνη, και να βρεθήκατε σε αδυναμία, θα σας τις υπενθυμίσω. Ένας λαός για να έχει μέλλον οφείλει να γνωρίζει την ιστορία του άλλωστε!

Ρωτά ο δημοσιογράφος: «Σας προβληματίζει η επιστολή Σημίτη;». Ο Ζαμπουνοτραφής Θόδωρας απαντά με λεπτότητα και ευγένεια: «Δε γαμ@@@σαι πρωί, πρωί;». Όταν ο «λόρδος» εξεστόμισε αυτή τη φράση όλο το δημοσιογραφικό κατεστημένο έπεσε να τονε φάει. Και πώς μιλάει έτσι και τί επίπεδο είναι αυτό και σούρτα, φέρτα. Στη συνέχεια όμως όλοι έδειξαν κατανόηση. Αφενός το αγόρι ήταν αγουροξυπνημένο και ως εκ τούτου είχε το ακαταλόγιστο, αφετέρου δεν είπε δα και τίποτις τρομερό. Ευχή του έδωσε του μπαγλαμά!

«Όταν στο δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή. Ξέρει ότι ποτέ δεν πρόκειται να απολυθεί». Μεγάλη κουβέντα ειπωμένη από το στόμα μεγάλου ανδρός. Ο σκύλος ως γνωστόν είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Ο πιο πιστός. Κάποιοι κακοηθέστατοι που θέλησαν να πλήξουν το κύρος του κοσμαγάπητου πολιτικού υπέπεσαν σε βαρύ σφάλμα με την προσπάθειά τους να δαιμονοποιήσουν την εν λόγω ατάκα. Πιάστηκαν στην ίδια τους τη φάκα! Ο κοπρίτης είναι σκύλος και μάλιστα όχι άριος, όχι καλομαθημένος και γαλαζοαίματος. Είναι ημίαιμος, λαϊκός, συνδικαλιστής! Ο ατακαδόρος λοιπόν Υπηρέτης του δημοσίου συμφέροντος κέρδισε πόντους με αυτή του την αλά Βασιλάκης Καϊλας- τοποθέτηση. 
 

«Ο πιο αντιπαραγωγικός κλάδος του ελληνικού λαού είναι οι στρατιωτικοί και τα Σώματα Ασφαλείας». Και σε αυτή την περίπτωση ο Θόδωρας πυροβολήθηκε ανηλεώς και στη συνέχεια δικαιώθηκε. Διότι αυτό που εννοούσε ο καλός αυτός άνθρωπας ήταν ότι δεν τους έχει δοθεί η ευκαιρία- δεδομένου ότι βρισκόμεθα εν καιρώ ειρήνης- να παλέψουν ωσάν Παπούλιες! Αυτονόητο δεν ήταν λοιπόν να τους πει αντιπαραγωγικούς; Τί ήθελαν δηλαδή; Να πιάσουμε τα δόρατα για ν’ αρχίσουν να παράγουν;

«Τα φάγαμε όλοι μαζί». Ατάκα ισάξιας σημασίας με το «Όχι άλλο κάρβουνο...». Ο κιμπάρης, ο large, ο ανοιχτοχέρης σε αισθήματα και καλοσύνες πολιτικός θέλησε με αυτή του τη φράση να συμπεριλάβει το λαό στη διαχείριση της εξουσίας. Να διευκολύνει την εφαρμογή της συμμετοχικής δημοκρατίας. Τί έπρεπε να πει κατά τη γνώμη σας; Μόνος μου τα σαβούριασα; Κάτι τέτοιο δε θα ήτο τουλάχιστον αγενές; Λογικό δεν ήταν να συμπεριλάβει τον πολίτη στο γεύμα; Όλοι για έναν και ένας για όλους!

Από τα ως άνω αναφερόμενα, συνάγεται το συμπέρασμα ότι η απόσυρση Θόδωρα αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό στην πολιτική ζωή του τόπου. Θα κερδίσουν βέβαια οι σουβλακερί, τα γυράδικα και τα ταβερνεία. Όπως και να χει όμως θα μας λείψει.. Ας είναι ελαφρύ το χώμα..

Τι θα απογίνομεν χωρίς...

 

...Ξυνίδη και Πάγκαλο; Δεν θα είναι υποψήφιοι! Στα τείχη της Ιπποκράτους πικρά ο ΓΑΠ και η Μπιρμπίλη κλαίνε.

“Αποσύρομαι. Δεν θα δώσω καν την δυνατότητα στον λαό να με ψηφίσει”, είπε και μας κεραυνοβόλησε από το κρατικό στασίδι της ΕΡΤ ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης όλων των Ελλήνων Θεόδωρος Πάγκαλος. Πάνω που γραίες, πρεσβύτες, παίδες και κορασίδες ήταν με τις ταυτότητες στα δόντια, πανέτοιμοι και έτοιμες να σταυρώσουν Πάγκαλο στην περιφέρεια Αττικής, επήλθε το μέγα ξενέρωμα. “Κατ' αρχήν να σας δώσω έναν τυπικό λόγο. Είμαι 74 ετών κι έχω 32 χρόνια στο Κοινοβούλιο”, συνέχισε ο Θόδωρας των Ιμίων, του Οτσαλάν και του Σημίτη. Ευτυχώς, δηλαδή, που έκανε την διευκρίνηση διότι μερικοί αποτρόπαια σκεπτόμενοι δεξιοί και Συριζαίοι γιαουρτορίπτες είχαν την εντύπωση ότι ο αντιπρόεδρος της συγκυβέρνησης μπήκε στη Βουλή με το μπιμπερό του ανά χείρας. Ουδέν ψευδέστερο τούτου. Για να κατέβει η σημαία από τα Ίμια, για να μπαγλαρωθεί ο Οτσαλάν από τους Τούρκους, για να πάνε στον κουβά οι “επενδυτές” του Χρηματιστηρίου, για να μπούμε στο ΔΝΤ και για να αυτοκτονεί ένα χωριό ανά διήμερο απαιτήθηκαν μόλις 32 έτη κοινοβουλευτικής παρουσίας του μέγιστου πολιτικού των επιτυχιών.

Καλτσοδέτα

Είναι αναπληρωτής υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας. Ονομάζεται Σωκράτης Ξυνίδης. Στον ελεύθερο χρόνο του είναι ιδιοφυΐα. Στα αγαπημένα χόμπι του συγκαταλέγεται ο σχολιασμός των αξεσουάρ και των εσωρούχων της ελκυστικής συντρόφισσάς του Εύας Καϊλή. Το Νοέμβριο του 2011, όταν ο πλανήτης παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα τον ΓΑΠ που έφευγε μένοντας και έμενε φεύγοντας από την κυβέρνηση, ο Σωκράτης Ξυνίδης είπε αναφορικά με την Εύα: “Σιγά την καλτσοδέτα”. Όπως γράφτηκε σε ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ, έτερος βουλευτής αντέδρασε και είπε: "Ρε συ Σωκράτη γιατί μιλάς έτσι στην κοπέλα; Τι είναι αυτά που λες;" Τότε, ο αγέρωχος Ταλεϊράνδος με την γνωστή αβροφροσύνη του, άφησε στο έδρανο μια ποιητική συλλογή του Y. B. Yeats (Ουΐλιαμ Μπάτλερ Γιτς) που είχε κατά νου να αποστηθίσει και είπε: "Γιατί θα την φοβηθώ. Δεν ξέρεις που την έχω γραμμένη;". Σε βαρυσήμαντη παρέμβασή του στην ΝΕΤ (που σύμφωνα με τον Πάγκαλο, γλίτωσε από το κλείσιμο λόγω ΠΑΣΟΚ) ο κ. Ξυνίδης αποκάλυψε ότι δεν θα πολιτευτεί επειδή είναι " φτωχός σε αυτές τις εκλογές στο διάλογο με τους πολίτες". Φτωχός στο διάλογο, πλούσιος σε εμπειρίες. Τον αποχαιρετούμε με αγάπη...

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "δημοκρατία" στις 26 Μαρτίου 2012

Δόξα και τιμή στην επαναστατική βία

«Οι Έλληνες αγωνίζονται υπό την γαλανόλευκην σημαίαν των κατά των Τούρκων». Φανταστική απεικόνιση της μάχης στα Δερβενάκια και της καταστροφής του Δράμαλη. Έγχρωμη λιθογραφία Αλεξ. Ησαΐα, 1835. Πηγή: «Σημαίες Ελευθερίας», Συλλογή Εθνικού Ιστορικού Μουσείου.

«Η Σπέτζες επρωτοσηκώθηκε, έστειλαν εις την Ύδραν, και οι Υδραίοι δεν ήταν ακόμη σηκωμένοι. Οι Νοικοκυραίοι δεν ήθελαν να σηκωθούν, ο Κουλοδήμας, Καπετάν Αντώνης και ο Γκίκας του Θ. γαμβρός του Μιαούλη και ο Πέτρος Μαρκέζης, εσυνώμοσαν με τον λαόν και είπαν των Αρχόντων: ή σηκώνεσθε και εσείς, ή θα βάλλωμε φωτιά να σας κάψωμε, μόνον ορδινιάσθε τα καράβια σας. Τους υποχρέωσαν, έδοσαν γρόσια, και εβγήκαν». Θεόδωρος Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνης, «Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής Φυλής από τα 1770 έως τα 1836», σελ. 54-55, έκδοση του 1846 (Τυπογραφείον Νικολαΐδου Φιλαδελφέως).

Ο Έλληνας αρχιστράτηγος του θαύματος του 1821 περιγράφει τα δεδομένα της εποχής λιτά και απόλυτα. Όπως έγιναν. Οι πολυδιαφημισμένοι «Νοικοκυραίοι» της Ύδρας, οι προύχοντες δηλαδή, δεν ήθελαν τον ξεσηκωμό. Η υλιστική διάσταση του βίου τους ήταν ιδιαίτερα ελκυστική για να την θυσιάσουν στον βωμό της άβολης διεκδίκησης της Ελευθερίας. Τούτη η υπέρτατη αξία ουδέποτε συνοδευόταν από ημέρες και νύχτες τρυφηλής και άνετης ζωής. Κάθε άλλο. Ο αγώνας για Ελευθερία έχει τα δάκρυα, το αίμα και τον θάνατο που της αξίζουν. Σε υπερβολικές δόσεις. Τίποτε δεν θα μπορούσε να αντισταθμίσει την υπαρκτική ανάταση και την εσωτερική αναβάθμιση του ελεύθερου ανθρώπου, εκτός από τα ισοβαρή δεινά από τα οποία περνάει ο δρόμος της ανεξαρτησίας και της χειραφέτησης. Έτσι ορίζει η ισορροπία του σύμπαντος κόσμου. Όσος πόνος και απώλεια άλλη τόση ευτυχία να αναπνέεις αδούλωτος κάτω από τον ήλιο. Μόνο στις ημέρες μας έχει αλλάξει αυτή η παγκόσμια σταθερά. Σήμερα είναι πιο... συμφέρον να ξεσηκώνεσαι. Έχει περισσότερη οδύνη η κατάσταση του σκλάβου που μένει αδρανής παρά η απόπειρά του να σπάσει τα δεσμά.

Ή σηκώνεστε ή καίγεστε

Ο Υδραϊκός λαός στις αρχές του Μεγάλου Ξεσηκωμού του Γένους των Ελλήνων δεν εφείσθη απειλών χρήσης βίας προς την συμβιβασμένη άρχουσα τάξη. Έθεσε, δίχως αναστολές, ένα εκβιαστικό δίλημμα. Όποιος δεν ήθελε να συμμετάσχει στην Επανάσταση θα έχανε τη ζωή του. Η συγκεκριμένη πράξη τους ήταν, για τα δεδομένα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όχι μόνο παράνομη αλλά «προδοτική» και «τρομοκρατική». Η έννομη τάξη διασαλευόταν από τις μάζες πολιτών που ήθελαν την απόσχιση τμήματος από τα εδάφη του τεράστιου -σε έκταση- κράτους του Σουλτάνου. Η νομενκλατούρα της Ύδρας απειλήθηκε για να ανοίξει τα σεντούκια και να σηκώσει τα όπλα εναντίον του τυράννου. Σε διαφορετική περίπτωση, οι σελίδες της Επανάστασης του 1821 θα περίμεναν ακόμα να γραφτούν. Το κενό στα βιβλία που σήμερα περιγράφουν σκηνές δόξας και θάρρους, δειλίας και ατιμίας, αυταπάρνησης και υποτέλειας, θα γέμιζε από γράμματα σε αψεγάδιαστη Οθωμανική γλώσσα. Στα καίρια ζητήματα των ανθρώπινων κοινωνιών, στις μεγάλες συγκρούσεις και τα ιστορικά διλήμματα δεν υπάρχει μεσοβέζικη επιλογή. Πάντα τίθεται το ίδιο ερώτημα: «Είστε μαζί μας ή εναντίον μας». Δεν ηχεί όμορφα. Αυτό είναι αλήθεια. Ωστόσο ακούγεται απόλυτα αληθινό.

Απαράλλαχτοι αιώνες

Η Ελλάδα και ο λαός της δεν απέφυγαν να τοποθετηθούν όποτε ερωτήθηκαν για τις προτιμήσεις τους. Μπήκαν στη φωτιά αγνοώντας τους κινδύνους και περιφρονώντας τη λογική των αριθμών. Οι «Νοικοκυραίοι» τους οποίους σαρκάζει και περιφρονεί ο Κολοκοτρώνης τρέμουν τις απόλυτες επιλογές. Ούτως ή άλλως, η πλειοψηφία των προυχόντων πάντοτε διατηρεί προνομιακές σχέσεις με το εκάστοτε γκουβέρνο. Οι... δουλίτσες γίνονταν κανονικότατα και στην Τουρκοκρατία και την Γερμανική Κατοχή. Όποτε σε ζητήματα ξενοκρατίας ή ανεξαρτησίας ακούτε λέξεις και φράσεις όπως: «ψύχραιμη στάση», «υπευθυνότητα» και «σύνεση» καλό είναι να τις σκέφτεστε εντός εισαγωγικών μια και όλες μεταφράζονται σε μπίζνες και υψηλά, αθέμιτα κέρδη. Ευτύχημα θα ήταν στην πάροδο των αιώνων να είχε εξελιχθεί ο άνθρωπος και να είχε λησμονήσει τη βουλημία, τη δίψα για επέκταση, την αλαζονεία και τις φονικές τάσεις του. Ωστόσο, το ψεγάδι της θνητότητας και η επίγνωση της μοίρας του θανάτου δεν μας αφήνουν να θέσουμε στην άκρη τις κακές έξεις και ορέξεις μας. Συνεπώς, πάντα κάποιοι θα θέλουν να υποδουλώνουν και κάποιοι άλλοι θα επιθυμούν να απελευθερώνονται. Υπό αυτούς τους όρους δεν υπάρχει χώρος για την ειρήνη, την κατανόηση και την αδελφοσύνη. Μόνο στα όπλα και τη βία επιτρέπεται να μιλήσουν. Αν τα εργαλεία του κακού χρησιμοποιούνται για να σπάσουν τα δεσμά τους οι πολλοί, είναι ευλογημένα. Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου είναι το ακόλουθο: «Δόξα και τιμή στην επαναστατική βία». Είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτό είναι.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «δημοκρατία» στις 24/3/2012

Το απαγορευμένο Μακελειό

Λίγο κανό, λίγο ζεϊμπέκικο και το ποδήλατό μου

Tης Λουκίας Χουλιάρα

Ο «μπόγος» είχε εκλεγεί πανηγυρικά. Το ποσοστό άγγιζε το 99,99%* σε σύνολο 240.000 ψηφισάντων. Τουλάχιστον στα χαρτιά, γιατί επί της ουσίας μόνο μερικές δεκάδες νοματαίοι πήγαν να σταυρώσουν τον μοναδικό υποψήφιο. 2 πικραμένοι από δω, 3 αποτυχημένοι από κει. Ούτε συμμετοχές για το 5 επί 5 δε συμπλήρωναν. Πού ναι κείνες οι λαμπρές εποχές που ποτάμια πρασινοφρουρών συνέρρεαν στα εκλογικά κέντρα για να στηρίξουν το υιό τον εκλεκτό; Ο Γιώργος ένιωσε μια νοσταλγία κι ένα δάκρυ κύλησε στο αξύριστο μάγουλό του. Το χε αφήσει έτσι επί τούτου. Για να μοιάζει καταβεβλημένος από την υπερπροσπάθεια για τη σωτηρία της χώρας. Κάτι τέτοια τεχνάσματα μπορεί να φάνταζαν φθηνά αλλά σύμφωνα με τους πλέον έγκυρους επικοινωνιολόγους έφερναν αποτέλεσμα. Άσε που τα μούσα, του προσέδιδαν γοητεία και ήταν βέβαιος ότι κάτι 20χρονα γκομενάκια στο γυμναστήριο τον κοίταγαν καταγοητευμένα! Μόνο ένας φουσκωτός στο παραδίπλα μηχάνημα του είχε πετάξει με θράσος «Τα μούσα τί τ’ άφησες ρε μπαγλαμά; Δε μας φτάναν αυτά που μας πούλησες;». Κάτι τέτοια όμως δεν τον πτοούσαν! Δεν μπορεί ν’ αρέσουμε σε ολάκερο το ντουνιά βρε αδερφέ!

Και τώρα, τη θέση του είχε πάρει ο συνταγματολόγος- οικονομολόγος- ουρολόγος- μετεωρολόγος Μπένυ. Αυτό το τροφαντό αγόρι λοιπόν, δεν είχε το Θεό του! Σε κάποια εκλογικά κέντρα, το ποσοστό του είχε υπερβεί το 100%, απειλώντας να τινάξει τη διαδικασία στον αέρα! Τί τα θυμόταν όμως όλα αυτά και φουρκιζόταν; Δεν είχαν πλέον καμμία σημασία. Αυτό που μέτραγε, ήταν η μοναδική ευκαιρία που του είχε παρουσιαστεί για να χαλαρώσει και ν’ ασχοληθεί λίγο με την πάρτη του! Να κάνει ένα κανό με όσους φίλους του είχαν απομείνει, να χορέψει ένα ζεϊμπέκικο σα βαρύμαγκας που ταν και να φέρει μερικές ορθοπεταλιές. Ήταν βέβαια ακόμα Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Η ιδιότητά του όμως αυτή ποτέ στο παρελθόν δεν τον είχε καταπιέσει. Ίσα, ίσα! Είχε κάνει μια ντουζίνα φίλους εκεί μέσα. Προοδευτικά παλικάρια με σαφείς σοσιαλδημοκρατικές και εργατικές καταβολές. Οι περισσότεροι εξ’ αυτών λάτρευαν τα χόμπυ του Γιώργου και τον ακολουθούσαν στα αθλητικά του εγχειρήματα, σε όλα σχεδόν ανεξαιρέτως τα συνέδρια. Βρε τί Κοστες Ρίκες, τί Αγίους Νικολάους! Πράγματα χλιδάτα και καταστάσεις σοσιαλιστικές!

Η αποδέσμευσή του από όλους αυτούς τους Πασόκους θα τον αποφόρτιζε και θα τον άφηνε να ξαναγίνει ο αθλητικός εκείνος τύπος που γοήτευε όποιον τον συναντούσε. Θα ξαναζωνόταν τα κολάν και τα ελαστικά του μπλουζάκια τα οποία επέτρεπαν στα μούσκουλά του να διαγράφονται προκλητικά, θα καβάλαγε το μονοθέσιο σκάφος του και θα ριχνε και τις ζεϊμπεκικογυρβολιές του άμα λάχει! Αυτά είναι σκέφτηκε: «Λίγο κανό, λίγο ζεϊμπέκικο και το ποδήλατό μου»!!

*Διευκρίνηση για το ποσοστό τύπου Μπρέζνιεφ

Η αριθμητική αυτή ανωμαλία προέκυψε, γιατί ο αθεόφοβος είχε θέσει απαράβατους νόμους στους εκλογικούς αντιπροσώπους. Μερικοί εξ’ αυτών μάλιστα θεώρησαν σωστό να επιδείξουν υπερβάλλοντα ζήλο. Επρόκειτο για δημοσίους υπαλλήλους οι οποίοι μπροστά στην απειλή της εφεδρείας ήταν πρόθυμοι να ανακαλύψουν ψήφους υπέρ του Γιέλτσιν, μέσα στην κάλπη.

1. Η ψήφος κάθε μπάρμπα και θείτσας άνω των 50 - ανεξάρτητα με το αν τελικώς τον εσταύρωσαν ή όχι- μετρά ως τριπλή και καταχωρείται υπέρ του. Ως Βενιζελικές ψήφοι καταμετρώνται επίσης τα λευκά, τα άκυρα και εν συντομία ό,τι βρεθεί μέσα στην κάλπη. Ο Βαγγέλας είναι, δίχως υπερβολές, ο πιο χοντρός υποψήφιος που έχει κατέβει σε προεδρικές εκλογές και το δικαιούται!
2. Απαραιτήτως, ένας Βενιζελολάτρης «παρατηρητής» (από δαύτους που είχε ξαμολήσει σε όλα τα εκλογικά κέντρα), συνοδεύει διακριτικά τον ψηφοφόρο πίσω από το παραβάν. Για λόγους ασφαλείας και μόνον. Κυκλοφορούν ένα μάτσο αδέσποτοι Συριζαίοι που μπορεί ακόμα και την τελευταία στιγμή να μπουκάρουν στο παραβάν και να πείσουν τους αφελείς να δώσουν λευκή κόλλα!

Ο Σταμάτης Σπανουδάκης στους Αδιάβροχους

Ο Σταμάτης Σπανουδάκης μίλησε στην εκπομπή "Οι Αδιάβροχοι" που μεταδίδεται καθημερινά στο ραδιόφωνο του Ant1 972, στους Παναγιώτη Λιάκο, Κώστα Γιαννουλόπουλο και -βεβαίως, βεβαίως- Γιώργο Μητσικώστα. Με αφορμή την συναυλία που διοργανώνεται από την εφημερίδα Δημοκρατία & το Μελωδικό Καράβι στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών 24 και 25 Μαρτίου, ο καλλιτέχνης αναφέρθηκε σε όλα: από τα γιαούρτια που εκτοξεύτηκαν εναντίον του Γιώργου Νταλάρα (δεν τα... καταδίκασε) μέχρι την πολιτική, τον Καραμανλή, τον Παπανδρέου, τον Βενιζέλο και τους λοιπούς κοινοβουλευτικούς συγγενείς. Μίλησε για τα ζητούμενα της εποχής, τα οποία είναι ο Χριστός και η Ελλάδα. Σχολίασε θετικά τον Αρτέμη Φανουργιάκη και το ελληνοκεντρικό hip hop που παράγει και καυτηρίασε την υποκριτική στάση των ιδιοτελών "προοδευτικάριων". Ακούστε τον με προσοχή!

Έκοψαν την εκπομπή του Στέφανου Χίου

Το δελτίο τύπου του σταθμού:
Στην προσπάθεια αναμόρφωσης του ενημερωτικού προγράμματος του KONTRA CHANNEL πραγματοποιούνται σημαντικές αλλαγές σε εκπομπές, ενώ θα ενισχυθούν και πολλές από τις ήδη υπάρχουσες.
Στο πλαίσιο αυτό, ολοκληρώθηκε ο κύκλος της εκπομπής «ΜΑΚΕΛΕΙΟ».
Ευχαριστούμε για τη συμβολή του στο KONTRA CHANNEL τον κύριο Στέφανο Χίο και ευελπιστούμε σε μια νέα συνεργασία στο μέλλον.
–
Η συνάντηση με τον Στέφανο Χίο έγινε σήμερα το πρωΐ, όπου έγινε αμοιβαία κατανοητό ότι οι νέες πολιτικές εξελίξεις δεν μπορούν να σηκώσουν τέτοια αντιπολιτευτική εκμπομπή και βέβαια ότι ο Στέφανος δεν θα μπορούσε να αλλάξει στάση τώρα στα γεράματα.
σσΟ: Έλα τώρα που δεν το περιμένατε…

Από το olympia.gr

Το Κακό σημαδεύει πάντα τους αδύναμους

10 Νοεμβρίου 1938. Γερμανοί πολίτες βαδίζουν αδιάφοροι δίπλα σε κατεστραμμένο κατάστημα Εβραίου, που λεηλατήθηκε από τους ναζί τη «Νύχτα των Κρυστάλλων».


«Όπως η πραγματική καλοσύνη μπορεί να εμφανιστεί μόνο όταν ο άλλος είναι αδύναμος, έτσι και η πραγματική κακία ελέγχεται μόνον σε σχέση με την αδυναμία του άλλου. Και εδώ ακριβώς βρίσκουμε τη θεμελιώδη αποτυχία του ανθρώπου. Ο άνθρωπος είναι το ζώο που δημιουργεί αδυναμία. Παίρνουμε τον λύκο και τον κάνουμε σκύλο. Παίρνουμε τον άγριο ταύρο και τον κάνουμε βόδι. Παίρνουμε το άγριο άλογο και το ευνουχίζουμε. Κάνουμε τα άλλα ζώα αδύναμα για να μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε». Mark Rowlands, «Ο Φιλόσοφος και ο Λύκος», εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, σελ. 125
Ο Mark Rowlands είναι καθηγητής Φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Μαϊάμι. Σε τούτο το αυτοβιογραφικό έργο του, καταγράφει την υπέροχη και διδακτική ιστορία μιας φιλίας μ' ένα πλάσμα που ανήκει σ' άλλο είδος από το ανθρώπινο. Ο Rowlands, όταν ήταν 27 ετών αγόρασε ένα κουτάβι λύκου. Η σχέση των δύο κράτησε 11 χρόνια – μέχρι το θάνατο του λύκου και άλλαξε άπαξ διά παντός τη ζωή και τον τρόπο σκέψης του συγγραφέα. Έχοντας ως άξονα τις παρατηρήσεις που έκανε πάνω στη φύση της συμβίωσής του με τον τετράποδο φίλο του, ο καθηγητής Φιλοσοφίας επεξέτεινε τα συμπεράσματά του μέχρι τις ανθρώπινες σχέσεις, την κοινωνία, την οικονομία και την πολιτική. Το απόσπασμα που παρατέθηκε στην αρχή του κειμένου ταιριάζει γάντι στο ζήτημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας και ολόκληρος ο κόσμος.


Υπεραξία αδυναμίας

«Αν δεν ηγηθούν των πόλεων οι φιλόσοφοι, ή δεν φιλοσοφήσουν γνήσια και σωστά εκείνοι που σήμερα λέγονται βασιλείς και δυνάστες, και αν δεν συγκεντρωθούν στο ίδιο πρόσωπο η πολιτική ισχύς και η φιλοσοφία και δεν αναγκασθούν να αποκλειστούν όσοι σήμερα ακολουθούν χωριστά τον έναν και τον άλλο δρόμο, δεν θα παύσουν, ω φίλε Γλαύκωνα, τα δεινά των πόλεων και νομίζω και όλου του ανθρώπινου γένους», έλεγε ο Σωκράτης στην Πλατωνική «Πολιτεία» (473, c 11 – d 6). Έτσι όριζε τον ιδανικό ηγέτη και την ευτυχισμένη πολιτεία ο Αθηναίος φιλόσοφος. Ως φιλόσοφο – βασιλέα ή βασιλιά που φιλοσοφεί. Μια προσωπικότητα τέτοιας ποιότητας και ύψους ουδέποτε θα διανοείτο να εξουσιάζει, διασπείροντας ανέχεια και διαιωνίζοντας την αδυναμία των πολλών με στόχο να την εκμεταλλευτεί. Δεν θα αφαιρούσε το προϊόν του μόχθου των πολλών θέλοντας να πολλαπλασιάσει το περίσσευμα των λίγων. Ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα και τείνει να εφαρμοστεί σε πλανητικό επίπεδο είναι η απολυταρχία, η τυραννία που γίνεται εφικτή μέσω της εκμετάλλευσης της αδυναμίας του λαού – κάτι που δεν προκύπτει από τον ρουν των πραγμάτων αλλά από τις λογιστικές αλχημείες των κυρίαρχων του χρήματος.


Αποδεδειγμένη κακότητα

Ο εξανδραποδισμός των μαζών και η εξάπλωση της ανημποριάς δεν είναι μια πράξη την οποία επινόησε πρόγραμμα ηλεκτρονικού υπολογιστή ή επέφερε ο μέχρι τώρα αναπόδεικτος μηχανισμός της «ιστορικής αναγκαιότητας». Δεν είναι κάτι ουδέτερο, ψυχρό, δίχως συναισθήματα, αναταράξεις ψυχής και παλινδρομήσεις διαθέσεων. Είναι αποτέλεσμα των έργων προσώπων που προσφέρουν υπηρεσίες στο Κακό. Το αίμα των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων προσφέρεται ως σπονδή στον εωσφορικό εγωισμό όσων κινούν τα νήματα. Εκείνοι που διέπονται από την «πραγματική κακία», όπως την περιέγραψε ο Mark Rowlands και η οποία επιδεικνύεται πάντοτε προς τον αδύναμο, είναι οι φορείς της ασθένειας που ταλαιπωρεί τις ανθρώπινες κοινωνίες. Δεν υπάρχει λαός συλλογικά «αδύναμος» που πρέπει να τιμωρηθεί και να νουθετηθεί από τους ισχυρούς «διδασκάλους-πιστωτές». Δεν υπάρχει μια δομική αστοχία στην οργάνωση του συλλογικού βίου, που παράγει φτώχεια, χρέος, ανεργία και κατάθλιψη. Απλούστατα υπάρχουν οι κερδοσκόποι του θανάτου και της αρρώστιας, που έχουν πάρει αργά αλλά σταθερά το πάνω χέρι και παρασιτούν σε βάρος μας. Υπάρχουν εκείνοι που προσπαθούν να μας πείσουν ότι «δεν μπορούμε» μόνοι μας και πρέπει να ενταφιαστούμε οικειοθελώς στα κάτεργα που έχουν σχεδιάσει για την ανθρωπότητα.
«Πρέπει να δυστυχήσετε για να ζήσετε καλύτερα», ισχυρίζονται οι σαδιστές της εξουσίας. «Πρέπει να φυτοζωήσετε για να μην πεθάνετε», επιμένουν χαμογελώντας και δείχνοντας προς ένα άφθαστο μέλλον. «Πρέπει να κάνετε θυσίες για να μην υποστείτε ακόμα μεγαλύτερες», φωνάζουν κουνώντας το δάχτυλο προς τα αμήχανα εκατομμύρια των αδρανών θυμάτων τους. Και τελικά ουδείς τους πιστεύει και ελάχιστοι τους αντιστέκονται και το Κακό που λατρεύουν προελαύνει με όχημα το ψέμα και καύσιμο την απειλή. Από το τέλος της μεγάλης συμφοράς και της προέλασης του Κακού, που συμβόλισε το 3ο Ράιχ, μας χωρίζουν 67 χρόνια. Κι όμως, όλα δείχνουν ότι η ανθρωπότητα ελάχιστα διδάχθηκε από αυτό...

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Δημοκρατία" στις 11/3/2012

Deep Purple Vs Zouganeli

Clopyright το ανάγνωσμα: Ακούστε το πρώτο κιθαριστικό θέμα (37'') στο τραγούδι της Ζουγανέλη εδώ!

...ύστερα ακούστε πώς μπαίνει το Burn των Deep Purple

Immortal Technique - Angel of Death

Σπουδαίο τραγούδι με αξιοπρόσεκτους στίχους. Διαβάστε τους εδώ.

Ενεργοποιήθηκαν τα CDS - το 'βλεπε, το 'παιξε;