Καμαρώστε ψηφοδέλτια!

Στο ελληνικό ψηφοδέλτιο δημοψηφίσματος οι κουτοπόνηροι σταλίνες έχουν το ΟΧΙ πάνω από το ΝΑΙ.
Στο δημοψήφισμα του Αδόλφου το ΝΑΙ είχε μέγεθος κουλουριού Θεσσαλονίκης και το ΟΧΙ κουμπότρυπας.
Εκλεκτικές συγγένειες...

Τελικά, το είπε ο Μεταξάς...

Ο πατέρας τού ΟΧΙ δεν κρύφτηκε πίσω από τις πλάτες του λαού μας, ζητώντας δημοψηφίσματα. Σήκωσε την τιμή της Ελλάδας στις πλάτες του

Ο Εμανουέλε Γκράτσι ήταν ο Ιταλός πρεσβευτής που επέδωσε το τελεσίγραφο του Μουσολίνι στον Μεταξά. Στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του «Η αρχή του τέλους - Η επιχείρηση κατά της Ελλάδος» («Principio della fine. L' impresa di Grecia», εκδόσεις Βιβλιοπωλείο της Εστίας, σελ. 284-287) περιγράφει την εμπειρία τού να ακούει ΟΧΙ κάποιος εκπρόσωπος των ισχυρών από έναν ηθικά ανώτερο Ελληνα, που έχει δίκιο, το γνωρίζει και έχει αρκετό θάρρος και αρετή για να

Νέος αντάρτικος παιάνας από την ορχήστρα του ΣΥΡΙΖΑ

ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο δημοψήφισμα;

Είναι εκ των πραγμάτων επιβεβλημένο να τοποθετηθούν οι πολίτες για το δημοψήφισμα που προτείνει ο πρωθυπουργός. Όμως, για να έχει κάποιο βάρος η άποψη οποιουδήποτε θα πρέπει να έχει σταθμίσει όλα τα δεδομένα.
Πρώτον, το περιεχόμενο των προτάσεων των πιστωτών και τις συνέπειές τους στην κοινωνία.
Δεύτερον, τα οφέλη και τις ζημίες από την επικράτηση του Ναι και του Οχι.
Τρίτον, τις προτάσεις κάθε αντιπάλου παρατάξεως για την επόμενη μέρα.
Ο κ. Τσίπρας αν επικρατήσει το Όχι, τι προσανατολισμό θα δώσει στην χώρα; Ποιες θα είναι οι συμμαχίες μας; Που θα στηριχτούμε για να προχωρήσουμε; Πώς θα αντιμετωπίσει ενδεχόμενες

300 αποδείξεις για το πόσο ανόητοι είναι οι Ευρωπαίοι σαράφηδες

Είναι απελπιστικά κόπανοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες. Η ήπειρός μας βρίσκεται υπό πολιορκία από το Ισλαμικό Κράτος και εκείνοι βασανίζουν την Ελλάδα για ένα λογιστικό χρέος αντί να βρουν τρόπο να θωρακίσουν την ασφάλεια της Ευρώπης ενισχύοντας την χώρα μας που είναι ο διαχρονικός προμαχώνας της (από το 490 π.Χ.).

Τα πικρά μαθήματα των κακών ονείρων

«Το βασίλειο του Ύπνου». Έργο του Giulio Carpioni (1613 – 1678).

«Ο Ζευς έβαλε τους θνητούς στης φρονήσεως τον δρόμο, αυτός εκύρωσε τον νόμο 'το πάθημα να είναι μάθημα'. Ακόμα και στον ύπνο μας, μας στάζει στην καρδιά ο πόνος, που θυμίζει τα παθήματά μας, κι έρχεται, θέλομε δεν θέλομε, να μας σωφρονίσει. Βέβαια η σκληρή αυτή χάρι μάς δίδεται απ' τους θεούς, που κάθονται στο σεμνό τους θρόνο». 
Αισχύλου «Αγαμέμνων», στ. 176-183, Άπαντα Αρχαίων Ελλήνων, εκδόσεις Πάπυρος σελ. 32

Ίσως να μην είχαν χρειαστεί τόσες πολλές επιστημονικές έριδες, συνέδρια, δημοσιεύσεις, δαπάνη χρόνου,  χρημάτων, άσκοπες θυσίες ελπίδων και απόπειρες αντιμετώπισης τόσων φαινομενικά δυσεπίλυτων ζητημάτων αν οι πολιτισμένοι άνθρωποι μπορούσαν να εμβαθύνουν στην ελληνική τραγωδία αντί να θεοποιούν επιστημονικοφανείς

Η Σέλφη και η Χάρυβδη

Ιδού το «ευρωπαϊκό» μέτωπο που σε κοιτά κατάφατσα και αναρωτιέσαι αν μπορείς να κάνεις τελωνειακή σύνδεση με την Ανταρκτική και να ενταχθείς στην Πολυνησιακή συμμαχία...

Η φωτό ελήφθη στην πλατεία Συντάγματος που μετά βίας χώρεσε την ένταση των συναισθημάτων που προκαλούν στα ευαίσθητα στομάχια οι διπλοπενιές της...

Ζήτω οι ΔυΝαΤές πένες!

Δημοσιογράφοι έκαναν σεμινάρια στα ΙΕΚ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Τα δίδακτρα κοψοχρονιά. Μόλις 30 αργύρια...

Να που χρησίμευσε στους Ελληνες (και όχι μόνο στους πιστωτές) η Βουλή. Ακούστηκε μια αλήθεια που άπαντες υποπτεύονταν αλλά ελάχιστοι θα μπορούσαν να αποδείξουν. Οσοι μπορούν να αποδείξουν τις «βαριές» αλήθειες συνήθως δεν θέλουν να το πράξουν και όσοι απλά υποπτεύονται πληρώνουν τον λογαριασμό γκρινιάζοντας. Ετσι έχει ανακαλύψει το μεταπολιτευτικό οικοσύστημα την ιδανική ισορροπία για την πανίδα του. Υποπτεύεσαι; Πληρώνεις εκείνους που ξέρουν ότι η υποψία σου ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αλλά δεν μιλούν. Οπως ήδη έχει μεταδοθεί στις ρούγες απάσης της επικρατείας, ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ Παναγιώτης Ρουμελιώτης, καταθέτοντας στην επιτροπή αλήθειας για το χρέος, είπε ότι ελληνόφωνοι δημοσιογράφοι παρακολουθούσαν «σεμινάρια»

Φόρος τιμής στον αυτόχειρα της ΔΙ.ΑΣ.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι φόρος τιμής στον ματαιωμένο εραστή - αστυνομικό της ΔΙ.ΑΣ., που αυτοκτόνησε πάνω στο ζεϊμπέκικο. Η πράξη του δεν είναι προς μίμηση αλλά αναμφιβόλως χαρακτηρίζεται από υψηλή αισθητική διότι διακρίνεται για την απόλυτη αυθεντικότητά της. Είναι πηγαία. Η κατάσταση στην οποία διεπράχθη είναι απελπισμένη, ρυπαρή, ισοπεδωμένη. Η εικόνα με τους καπνούς από τα τσιγάρα, το κοινό που κορυβαντιεί σε κατάσταση μέθης, ο μικροαστικός διονυσιασμός της παρατημένης πόλης, τα θολωμένα μάτια από τα δάκρυα και την τοξίνωση του φτηνού αλκοόλ, τα ζαλισμένα βήματα του τελευταίου ζεϊμπέκικου, η νύχτα που

Η άγια ελληνική Φύση

«Ο Γαλαξίας πάνω από το ναό του Ποσειδώνος». Στις 8/6/2015, η φωτογραφία της ημέρας που επέλεξε η NASA, ήταν λήψη του Αλέξανδρου Μαραγκού (www.alexandrosmaragos.com). 

«Αέρι, θαλασσινό αέρι, εσύ που τα θαλασσοτάξιδα καράβια γοργά πάνω στα κύματα της θάλασσας τα πας, κατά που θα με ταξιδέψης εμένα τη δυστυχισμένη; Σε λιμάνι της Δωρίδας ή της Φθίας, όπου, καθώς λένε, ο Απιδανός ωραίων νερών πατέρας, παχαίνει τα χωράφια; […] Μήπως θα κατοικώ στην πόλι της Παλλάδας, της ομορφάρματης θεάς, και στον κροκόχρωμο πέπλο της, κεντώντας με λογιαστά κι ανθόχρωμα υφάδια, θα ξομπλιάζω άλογα ζεμένα ή των Τιτάνων τη γενιά, που του Κρόνου ο γιος, ο Δίας, με τον διπλόφλογο τον κεραυνό του τη ρίχνει στον ύπνο του θανάτου;» 

Ευριπίδου «Εκάβη», Στάσιμο Α΄, στ. 445-474, εκδόσεις Πάπυρος, σελ. 39

Οι Τρωαδίτισσες είναι έτοιμες για το ανεπίστροφο ταξίδι της σκλαβιάς και της ατίμωσης. Η πόλη τους έχει πέσει. Οι άντρες τους, οι πατέρες, οι παππούδες τους, έφηβοι και νέοι πολεμιστές και άμαχοι, κείτονται κατασφαγμένοι. Λίγοι «τυχεροί» αντικρίζουν ανήμποροι όσα απέμειναν από την πάλαι ποτέ κραταιά πόλη τους. Φλόγες και συντρίμμια. Οι Αχαιοί θριάμβευσαν και επιβάλλουν το δίκαιο της ισχύος τους. Τα θηλυκά θα εκποιηθούν στους πλειοδότες και θα χρησιμεύσουν ως εργατικό δυναμικό και σκεύη ηδονής. Το αναμενόμενο από όσες ετοιμάζονται να διαβούν το κατώφλι της απόλυτης δυστυχίας είναι να

Αυτοκρατορίες εναντίον ελληνικής πολεως

«Η χριστιανή Δίρκη». Έργο του 1897 από τον Ρώσο (πολωνικής καταγωγής) ζωγράφο Henryk Hektor Siemiradzki (1843 – 1902). Εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο της Βαρσοβίας.

«Δεν ανησυχούν πια τους Ρωμαίους οι νοσταλγικές περιπλανήσεις των Ελλήνων στα κλέη της κλασσικής εποχής. Αντίθετα τις ευνοούν, γιατί η παρελθοντολογία αποπροσανατολίζει τους υπόδουλους, μετατοπίζει την προσοχή τους στο όνειρο προκαλώντας νοσταλγική αδράνεια και αποχαύνωση. Οι ίδιοι οι αυτοκράτορες ιδρύουν νέες σχολές, χρηματοδοτούν έδρες και παραχωρούν ‘ατέλειες’.. Η διδασκαλία της σοφιστικής είναι χρήσιμη. Αποκοιμίζει τους Έλληνες και στερεώνει τη ρωμαϊκή εξουσία που ελέγχει τον πνευματικό βίο των ελληνικών πόλεων και δημιουργεί στελέχη πιστά για τη διοίκηση. Οι Έλληνες διδάσκαλοι της σοφιστικής είναι αφοσιωμένοι στον ξένο κυρίαρχο και εκφράζουν παντού και πάντοτε τη ρωμαϊκή ιδεολογία».

Κυριάκος Σιμόπουλος, «Ξενοκρατία, μισελληνισμός και υποτέλεια», εκδόσεις Στάχυ, σελ. 206

O Κυριάκος Σιμόπουλος (1921-2001) ήταν δημοσιογράφος και ιστορικός ερευνητής με ιδιαίτερη μεθοδολογική προσέγγιση και αξιοπρόσεκτη διεισδυτικότητα στην ανάλυση των μηχανισμών της εξέλιξης των ανθρώπινων κοινωνιών. Το σύνολο του έργου του έχει υψηλές ποιοτικές προδιαγραφές. Η γραφή του φορτισμένη συναισθηματικά και ιδεολογικά αλλά πάντοτε

Συνέντευξη με την Teresa King στην «κυριακάτικη δημοκρατία»

Στην «κυριακάτικη δημοκρατία» δημοσιεύεται η συνέντευξη που μου παραχώρησε η Τερέζα Κινγκ, μια από τις εμβληματικότερες μορφές των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Είναι πιστή χριστιανή και φίλη της χώρας μας, για την οποία δηλώνει: «Η Ελλάδα είναι μέσα στην καρδιά του Θεού! Θαυμάσιο μέρος για να ζεις».
Η θητεία της έχει ιστορική σημασία για τον Στρατό της υπερδύναμης. Τον Σεπτέμβριο του 2009 έγινε η πρώτη γυναίκα που ανέλαβε τη Διοίκηση της Σχολής Διμοιριτών και Εκπαιδευτών των ΗΠΑ, που εδρεύει στο στρατόπεδο Τζάκσον στη Νότια Καρολίνα. Εκεί όπου είχε παρουσιαστεί ως νεοσύλλεκτη. Αφροαμερικάνα γυναίκα επικεφαλής της Σχολής που εκπαιδεύει τους...

Ζήσε τον μύθο σου

Αυτή η φωτογραφία είναι δοκίμιο και βάλε. Περιγράφει την εξέλιξη ενός έθνους που έγραψε Ιστορία, αλλά αποφάσισε να ξεγραφτεί από τα κατάστιχά της

Η λήψη του στιγμιότυπου έγινε στην πλατεία Ομονοίας. Τα μόνα ελληνικά στοιχεία που έχει η εικόνα, η οποία μας σαρκάζει ανελέητα, είναι η σημαία και ο Παρθενών της γιγαντοαφίσας. Το σύνθημα «Welcome to Greece» («Καλώς ήρθατε στην Ελλάδα») είναι μια χορηγία της αγγλικής γλώσσας και οι πάμπολλοι μετανάστες αποτελούν ευγενική προσφορά των δουλεμπόρων που χρυσώνουν ελληνοφώνους για να κάνουν στραβά μάτια και να διαμορφώνουν άποψη «ανθρωπιστική», αλλά πάντα με το αζημίωτο.

Εικαστική παρέμβαση στην Ελλάδα έχουν κάνει και οι Τούρκοι αξιωματικοί, που περιμένουν τους ρυθμούς των γεννήσεων και τον εποικισμό να κάνουν τη δουλειά που άφησαν στη μέση ο Ιμπραήμ, ο Ατατούρκ, ο Τοπάλ Οσμάν και ο Ντενκτάς. Κάποιος θα μπορούσε να συμφωνήσει με την υπουργό Τασία ότι «λιάζονται» όλοι αυτοί οι

Ο υπόγειος πόλεμος γραφέων - στρατιωτών

«Η πολιορκία του Νταπούρ». Από τοιχογραφία στον ταφικό ναό του Ραμσή Β΄ στις Θήβες της Αιγύπτου.

«Οι γραφείς θεωρούσαν το αξίωμα του στρατιωτικού κατώτερο από το δικό τους. Οι μαθητές τους, ωστόσο, που τους θάμπωνε η εξωτερική εμφάνιση έφθαναν καμιά φορά στο σημείο να προτιμούν το σπαθί και το τόξο, και ιδιαίτερα το άρμα με τα δυο σφριγηλά άλογα, από τον κάλαμο και την πλάκα. Στους τρελούς αυτούς νέους έπεσε το καθήκον να περιγράψουν τα βάσανα του στρατιώτη. Η απαρίθμηση των δυστυχιών του πιάνει ένα μεγάλο μέρος ανάμεσα στα διάφορα είδη γραπτού λόγου που μας άφησε η εποχή των Ραμσή».

Pierre Montet, "Η καθημερινή ζωή στην αρχαία Αίγυπτο", εκδόσεις Παπαδήμα, σελ. 244

Από την φαραωνική Αίγυπτο της 18ης και 19ης δυναστείας μέχρι τις ημέρες μας δεν έχει αλλάξει σχεδόν τίποτα στην ανθρώπινη συμπεριφορά και όλα όσα συνθέτουν τις θετικές και τις αρνητικές πτυχές του χαρακτήρα του είδους μας. Η δουλοκτησία έχει καταργηθεί (τουλάχιστον στους τύπους) στις περισσότερες χώρες της υδρογείου αλλά η δουλοπρέπεια ποτέ. Οι πολίτες δεν υποβιβάζονται σε ανδράποδα λόγω οφειλών σε τρίτους αλλά συχνά εγκλείονται στις φυλακές γι’ αυτό το λόγο ή αντιμετωπίζονται σαν δούλοι, ακόμα και από τα οικεία τους πρόσωπα, αν δεν έχουν τους πόρους που αγοράζουν -στα μάτια των άλλων- αξιοπρέπεια και σεβασμό. Επισήμως, η τυραννία και η απολυταρχία καταδικάζονται ως