27 Οκτωβρίου 2013. Ώρα 21:29. Έξω, παρά το προχωρημένο της ώρας, ηχούν ακόμα δεκάδες τύμπανα μαθητών που κάνουν πρόβες για την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Μερικοί περίοικοι σίγουρα δυσφορούν με τον πανζουρλισμό που δημιουργούν τα κρουστά. Οι άνθρωποι θέλουν πάντα την ησυχία τους. Αναρωτιέμαι γιατί βιάζονται. Ο τάφος, που είναι μάλλον βέβαιος (παρεκτός αν γίνει η Αποκάλυψη στις μέρες μας και επιβιώσουμε της δοκιμασίας) έχει όση ησυχία τραβάει η όρεξη και του πιο απαιτητικού.
Κάποιοι άλλοι ενθουσιάζονται. Τα κρουστά και ο ρυθμός του πολεμικού παιάνα δεν μπορούν παρά να επιδράσουν σ’ όλους όσοι κυλάει ακόμα καυτό αίμα στις φλέβες τους και δεν έχουν καταστεί νεκροζώντανοι μεροκαματιάρηδες ή άνεργοι ή συνταξιούχοι. Αυτοί που νιώθουν τον ήχο των κυμβάλων να εισχωρεί μέσα στα εσώψυχά τους συνήθως είναι άντρες. Ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων ή πολιτικής ιστορικής σπονδύλωσης της οικογένειάς τους με τις περιπέτειες της χώρας.
Αν βάλεις το χέρι στην καρδιά και δεν πας να κρυφτείς πίσω από τις χιλιοκατουρημένες θημωνιές της πολιτικής ορθότητας, θα το πεις: Σου αρέσει ο ήχος του στρατιωτικού εμβατηρίου επειδή ξυπνάει μέσα σου το αρχέτυπο του φύλου. Ο άντρας-κυνηγός, πολεμιστής, υπερασπιστής της εστίας, της πατρίδας, της κοινότητας, του ευρύτερου συνόλου, της ανθρωπότητας.
Είτε είσαι φασίστας, αναρχικός, ακροαριστερός, σοσιαλδημοκράτης, ανανεωτής της αριστεράς, χουντοβασιλικός, βασιλοχουντικός, απολιτίκ, οπαδός ειρηνόφιλης αίρεσης, οικόλογος, κεντροδεξιός, παραμένεις άντρας πέρα και κάτω απ’ όλες τις κουβερτούρες του ευνουχισμένου καταναλωτή που προβάλλει η Υπερδομή που θέλει κι αυτή την ησυχία της, και μεριμνά για αυτήν κατασκευάζοντας βαδίζοντα ζόμπι που αγοράζουν συνείδηση από τα ΜΜΕ και ρούχα από τα πολυκαταστήματα.
Το φύλο, ο μύθος, το αρχέτυπο, τα σύμβολα και το αληθές περιεχόμενό του έχει πάρει την ανθρωπότητα από το χεράκι, την κατέβασε από τα δέντρα, την έβγαλε από τις σπηλιές και την οδήγησε στο κατόφλι του τελικού και ατελεύτητου προορισμού της: το διάστημα.
Οι δυνάμεις που εναντιώνονται στην ουσία της ανθρώπινης φύσης είναι εκείνες που δεν θα γιγαντώνονταν σε τόσο μεγάλο βαθμό αν εξυπηρετείτο η φυσική τάξη των πραγμάτων και τα φύλα ανταποκρίνονταν στον ρόλο τους. Γι’ αυτό, από το ταχυδακτυλουργικό καπέλο της Νέας Τάξης βγάζουν «ιδέες» -ήτοι επιμελείς αναδιατάξεις του τίποτα- οι οποίες διαστρεβλώνουν τα χαρακτηριστικά, την αποστολή, τις αξίες, τις ιδιότητες και τον προσανατολισμό των φύλων.
Σχετικοποιούν αυτό που θα έπρεπε να είναι πιο απαράλλαχτο κι από θρησκευτικό δόγμα. Παρουσιάζουν τον άνανδρο άνδρα, το ανδρόθηλο, την θηλάρρενα, το τρίτο, το τέταρτο και δεν συμμαζεύεται φύλο, το οποίο κινείται ανάμεσα σε διάφορα επίπεδα αοριστίας – χειρότερη η μοίρα του κι από τη γαλή του Σρέντιγκερ.
Καταργώντας τις διαφορές προσπαθούν να καταργήσουν την πολιτισμική δυναμική που δημιουργούν τούτες οι αιώνιες βιολογικές διαφοροποιήσεις. Αυτό συνιστά μια βάναυση εναντίωση στην πεμπτουσία του ελληνικού πολιτισμού – ένα πάνσεπτο εποικοδόμημα που στηρίχτηκε στο ορισμένο, το αποδείξιμο, το συγκεκριμένο και το διαφορετικό.
Η εκθρόνιση των φύλων από το βάθρο στο οποίο έστεκαν επί χιλιετίες είναι αναπόφευκτο να οδηγήσει σε μια φριχτή οπισθοδρόμηση και διασφάλιση της συνέχισης της αναξιοκρατίας στον μαρτυρικό πλανήτη μας.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
.jpg)
