Πόσο «αργή» πρέπει να είναι η ομορφιά

Και ο Θεός έπλασε μια γυναίκα που ακούει στο ονοματεπώνυμο Φερνάντα Λίμα.

«Ωωωωωω»
Επιφώνημα που ήχησε στον πλανήτη Γη στις 6 Δεκεμβρίου 2013 μόλις η ηθοποιός, μοντέλο και τηλεπαρουσιάστρια Φερνάντα Λίμα, ανέβηκε στην εξέδρα της εκδήλωσης για την κλήρωση των ομίλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου.


Ήταν μια από τις ελάχιστες φορές στο έτος που μας αποχαιρετά όπου η παγκόσμια κοινότητα ομοφώνησε. Η εικόνα του 36χρονου αγγέλου, που βάδισε ανάμεσα στους θνητούς, για να βοηθήσει στην κλήρωση της κορυφαίας αθλητικής διοργάνωσης δεν άφηνε περιθώρια διαφωνιών. Η λάμψη, η αριστοκρατικότητα του βαδίσματος, η αναμφίβολη θηλυκότητα, η χάρη και η ήρεμη αυτοπεποίθηση που της χάριζε η επίγνωση της αισθητικής υπεροχής της κατέλαβαν δι' εφόδου τις συνειδήσεις ανδρών και γυναικών σ' όλα τα γεωγραφικά πλάτη και μήκη της υδρογείου. Μια γυναίκα που βρίσκεται καθ' όλη τη διάρκεια του ενήλικου βίου της πέραν των συνόρων του «ωραίου» αλλά του αισθητικά άφθαστου έκλεψε σε τέτοιο βαθμό τις εντυπώσεις, ώστε ουκ ολίγοι ξέχασαν ολότελα την αγωνία τους για το αποτέλεσμα της κλήρωσης. Ποδοσφαιριστές, αθλητικοί παράγοντες, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, ακόμα κι έπειτα από το πέρας της διαδικασίας ρωτούσαν με ποιους αντιπάλους «έπεσε» η ομάδα που τους ενδιαφέρει! Ο λόγος; Είχαν «αφαιρεθεί» παρατηρώντας την εξαίρεση να απαθανατίζεται στις τηλεοπτικές κάμερες, οι οποίες είθισται να απευθύνονται στον «κανόνα». Είναι αρκετές οι περιπτώσεις όπου σε μαζικές συνάξεις για την παρακολούθηση του σπουδαίου γεγονότος, οι παρευρισκόμενοι σηκώθηκαν από τις θέσεις τους και χειροκρότησαν. Δίχως χυδαιότητα και φτηνά σχόλια. Απλά χειροκρότησαν, θαύμασαν, αποδέχτηκαν κάτι το αυταπόδεικτο. Έτσι αντιδρά η νοημοσύνη στην επίδειξη της αρμονίας. Με δέος, το οποίο είθισται να είναι πρόσκαιρο.

«Βραδύτητα» και κάλλος

Η κατακλυσμική εντύπωση από το αναπάντεχο πέρασμα μιας καλλονής περνάει και προσπερνάει τους ανθρώπους, όσο γρήγορα η σάρκα παραδίδεται στα χέρια του δημίου της, της ίδιας της επίγειας ζωής. Το εξωτερικό κάλλος αν παλεύει μόνο του στην αρένα της Δημιουργίας θα ηττηθεί κατά κράτος. Πότε, όμως, το «ωραίο» είναι αθάνατο; Πότε ξεπερνά τους φραγμούς των καιρών, πότε αντέχει το καμίνι της φθοράς; Όταν έχει σύμμαχο της βραδύτητα! Όταν είναι «αργό», σαν το βέλος που περιγράφει ο Νίτσε στην 149η ενότητα του «Ανθρώπινο πολύ Ανθρώπινο». Η συγκεκριμένη ενότητα τιτλοφορείται «Το αργό βέλος της ομορφιάς» και μας αποκαλύπτει τα κάτωθι: «Το ευγενέστερο είδος ομορφιάς δεν είναι εκείνο που μας συνεπαίρνει ξαφνικά, που μας επιτίθεται βίαια και μας δηλητηριάζει (τούτη η ομορφιά εύκολα μπορεί να γεννήσει αηδία), αλλά αυτή που μας εμποτίζει αργά, που παίρνουμε μαζί μας σχεδόν χωρίς να το αντιληφθούμε και την συναντούμε στα όνειρά μας. Αυτή που τελικά, αφού την έχουμε για καιρό αφημένη σεμνά μέσα στην καρδιά μας, μας καταλαμβάνει ολόκληρους και πλημμυρίζει με δάκρυα τα μάτια μας και γεμίζει τις ψυχές μας με προσμονή». Τι εννοεί εδώ ο «ποιητής»; Αυτό ακριβώς που γράφει – και πολλά άλλα τα οποία αντιλαμβάνονται όσοι έχουν ανατρέξει στα έργα του καθώς και στα μηνύματα του κόσμου των Ελλήνων προς άπασες τις γενεές. Το αργό βέλος της ομορφιάς έχει κατασκευαστεί σε εργαστήρια όπου οι μεταλλουργοί της γλώσσας και της εικόνας σφυρηλάτησαν με δεξιοτεχνία τις πυρωμένες λέξεις και τα καυτά σχήματα της πανανθρώπινης αρμονίας. Μόνο με τον συνδυασμό του Φαίνεσθαι και του Είναι φτιάχνεται αυτό το βέλος και μπορεί να βρει τον στόχο του όταν εκτοξευτεί. Η ομορφιά για τους αρχαίους Έλληνες ήταν αξεδιάλυτη. Έπρεπε να συνυπάρχει στον έξω και τον έσω κόσμο τους. Το σώμα και η πνευματική καλλιέργεια δεν είχαν πολεμικές σχέσεις αλλά άρρηκτη συμμαχία. Κι όταν το όμορφο σώμα καταρρέει και σιγά-σιγά τροχοδρομεί στον διάδρομο για την απογείωση προς τις άλλες υπαρκτικές σφαίρες, ο καλός σύμμαχός του, ο σμιλεμένος χαρακτήρας, η δομημένη ψυχή, η ολοκληρωμένη προσωπικότητα παίρνουν το όνομα εκείνου ή εκείνης που αποχωρεί από το βίο και το εισάγουν στο πάνθεον των ενάρετων ανθρώπων.
Έχοντας τα παραπάνω υπ' όψιν πρέπει να επισημανθεί ότι υπάρχει το σοβαρό ενδεχόμενο να χαρακτηριστεί άσχημη ακόμα κι η Φερνάντα Λίμα: από κάποιον που την γνωρίζει και τυχόν απεχθάνεται τον χαρακτήρα, τις απόψεις και την εν γένει συμπεριφορά της. Όλοι το απεύχονται αλλά ουδείς μπορεί να το αποκλείσει. Έχει συμβεί δισεκατομμύρια φορές στην Ιστορία του είδους μας η πρώτη, έντονη εντύπωση από ένα εμφανίσιμο πρόσωπο να έχει αντιστραφεί λόγω της... εξοικείωσης με την άσχημη χαρακτηροδομή του.